Αλαβές: η έκπληξη του Κόπα Ντελ Ρέι

Μπορεί να είναι όλα τα προγνωστικά εναντίον της, να έχει να αντιμετωπίσει μία από τις σπουδαιότερες ομάδες της ιστορίας του ποδοσφαίρου, αλλά τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αναιρέσει την ιστορική της πορεία μέχρι τον τελικό του φετινού Copa Del Rey.

Ο λόγος για την Ντεπορτίβο Αλαβές, η οποία κόντρα σε όλα τα στοιχήματα, που την ήθελαν να μένει εκτός ήδη από την φάση των «16» απέναντι στη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, έφτασε στον ημιτελικό του θεσμού και εκεί σε μία ρεβάνς-θρίλερ απέναντι στη Θέλτα, πήρε το εισιτήριο της πρόκρισης για το μεγάλο ραντεβού με την… τρομακτική Μπαρτσελόνα.

Πως όμως μία ομάδα που στο πρωτάθλημα Ισπανίας είναι μόλις στη 12η θέση και το μοναδικό της επίτευγμα είναι ο τελικός του Κυπέλλου UEFA το μακρινό 2001 όταν και είχε ηττηθεί από τη Λίβερπουλ με 5-4, φτάνει τόσο μακριά σε μία διοργάνωση που παλεύουν «θηρία», όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Ατλέτικο, η Μπιλμπάο και άλλες σαφώς ισχυρότερες ομάδες από αυτή;

Η εύκολη απάντηση που θα θέσει κάποιος εδώ είναι ότι βρήκε… στρωμένο τον δρόμο μέχρι το μεγάλο τελικό απέναντι στην παρέα του Λιονέλ Μέσι.

Και εδώ που τα λέμε, δεν θα έχει άδικο. Η Αλαβές προκρίθηκε στην φάση των «32» χωρίς να παίξει αγώνα, όπως και οι περισσότερες ομάδες της La Liga. Εκεί αντιμετώπισε την Ταραγόνα, την οποία και φιλοδώρησε με έξι γκολ -από τρία σε κάθε αγώνα- και πήρε πανηγυρικά την πρόκριση για την φάση των «16».

Εκεί ήταν που ήρθε η πρώτη, πραγματική πρόκληση. Το όνομα της αντιπάλου της; Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ομάδα της La Liga, σε μέτρια κατάσταση φέτος, διαθέτοντας, ωστόσο, βαριά φανέλα, κάτι που σε τέτοια παιχνίδια μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο.

Το πρώτο παιχνίδι γίνεται στο «Ριαθόρ» με την Αλαβές να καταφέρνει να φεύγει με το κεφάλι ψηλά έχοντας «αρπάξει» την ισοπαλία με 2-2. Στον επαναληπτικό, με την τύχη και πάλι με το μέρος της -δεδομένου ότι αγωνιζόταν σχεδόν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο με 10 παίκτες- αναδεικνύεται ξανά ισόπαλη με την ομάδα της Γαλικίας, αυτή τη φορά με 1-1, σκορ που της δίνει το εισιτήριο της πρόκρισης για τα προημιτελικά λόγω καλύτερης διαφοράς γκολ.

Στους «8» πλέον του θεσμού, η μπίλια κάθεται αρκετά καλά για την ομάδα της Βασκονίας, μιας και εμπόδιό της για την πρόκριση στα ημιτελικά στέκεται η Αλκορκόν. Σαφώς πιο αδύναμη ομάδα, συγκριτικά με την Κορούνια, αλλά και πάλι η Αλαβές χρειάστηκε την Θεά Τύχη για να κάμψει την αντίσταση των αντιπάλων της.

Στον πρώτο αγώνα του «Σάντο Δομίνγο», οι δύο ομάδες είναι απόλυτα ισορροπημένες και όλα δείχνουν πως θα λύσουν τις διαφορές τους στο γήπεδο της Αλαβές. Οι φιλοξενούμενοι όμως έχουν διαφορετική άποψη. Αρχικά στο 90ο λεπτό ο Ιμπάι θα ανοίξει το σκορ για την ομάδα του και τέσσερα λεπτά αργότερα, ενώ ο ρέφερι της αναμέτρησης ετοιμαζόταν να σφυρίξει τη λήξη του παιχνιδιού, ο ίδιος παίκτης θα κάνει το 2-0 και θα βάλει την Αλαβές με το 1.5 πόδι στα ημιτελικά.

Η ρεβάνς στην έδρα της Αλαβές, είχε περισσότερο διαδικαστικό χαρακτήρα, με τους φιλοξενούμενους να προσπαθούν μάταια να ανατρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση και τους γηπεδούχους από την άλλη να περιμένουν το σφύριγμα της λήξης για να πανηγυρίσουν έξαλλα την «είσοδό» τους στην κορυφαία τετράδα του θεσμού.

Όντας πλέον στα ημιτελικά και με την Θέλτα να έχει βγάλει από την μέση την Ρεάλ Μαδρίτης, η Αλαβές έχει την ευκαιρία της. Θα κληθεί να αποκλείσει μία σαφώς καλύτερη ομάδα, η οποία «πέταξε» εκτός θεσμού την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δεν το λες και λίγο για την Θέλτα. Σε πείσμα πολλών όμως, η Αλαβές θα σταθεί όρθια στο «Μπαλαΐδος» έχοντας πάρει το πολύτιμο 0-0 ενόψει της ρεβάνς.

Η υπερβολική σιγουριά της Θέλτα ότι θα επικρατούσε έστω και δύσκολα -όπως στο πρωτάθλημα δύο βδομάδες νωρίτερα- ήταν ουσιαστικά το «τέρας» που την έφαγε. Για να ακολουθήσει και το γκολ του Μέντεζ στο 82′ στον επαναληπτικό του «Μεντιθορότθα» και να την αποτελειώσει μια κι έξω.

Είχε επί της ουσίας κάνει όλη την «βρώμικη» δουλειά την Ρεάλ Μαδρίτης (και οι Μαδριλένοι τη Σεβίλλη) και πιο πριν τη Βαλένθια για να δει την… άσημη Αλαβές με μόνο παράσημο τον τελικό του Ουέφα το 2001, να παίρνει την πρόκριση για το μεγάλο ραντεβού με τη Μπαρτσελόνα των Μέσι, Σουάρεζ και Νεϊμάρ.

Ακόμα μία περίπτωση, λοιπόν, που μας αποδεικνύει ότι η μπάλα είναι… μπάλα και γυρίζει και κάνει ό,τι της «καπνίσει».