Σαντιάγο Μπερναμπέου : Ο «Θρύλος»

Ο Σαντιάγο Μπερναμπέου δεν υπήρξε απλώς ένας παίκτης που έγινε πρόεδρος για την Ρεάλ. Ήταν ένας άνθρωπος που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή, έκανε την Ρεάλ “Βασίλισσα” και δικαίως το όνομά του δόθηκε στο στάδιο της ομάδας.

Ο Μπερναμπέου, γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1895 στην Αλμάνσα, μια πόλη στη νοτιοανατολική Ισπανία, κοντά στο Αλμπαθέτε. Ως ποδοσφαιριστής έπαιξε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για την Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ αργότερα υπηρέτησε τον τεράστιο σύλλογο της Μαδρίτης από κάθε θέση στη οργάνωσή του, όντας το πιο Σημαντικό Πρόσωπο στην ιστορία του. Γενικά, θεωρείται εκείνος στον οποίο πιστώνεται ένα μεγάλο μέρος της μετατροπής της Ρεάλ Μαδρίτης σε μια από τις πιο Επιτυχημένες Ποδοσφαιρικές Ομάδες στην Ισπανία και στην Ευρώπη. Διετέλεσε Πρόεδρος του συλλόγου για 35 χρόνια, από τον Σεπτέμβριο του 1943 έως τον Ιούνιο του 1977. Το γήπεδο του συλλόγου, φέρει τ’ όνομά του προς τιμήν του. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μία από τις Σημαντικότερες Προσωπικότητες στην ιστορία του αθλητισμού και την ηγετική μορφή της Ρεάλ, στον οποίο ο σύλλογος χρωστά κατά ένα μεγάλο ποσοστό το παρατσούκλι «Βασίλισσα», αλλά πέραν αυτού, του χρωστάει ίσως τα πάντα!

ΑΝΑΜΕΙΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΡΕΑΛ

Η οικογένεια του Σαντιάγο Μπερναμπέου, μετακόμισε στην Μαδρίτη όταν εκείνος ήταν μόλις 5 ετών. Στην ηλικία των 17 χρόνων, έχει την πρώτη του επαφή με την Ρεάλ ως ποδοσφαιριστής. Από το 1912 μέχρι το 1926 αποτέλεσε την “αιχμή του δόρατος” των “μερένχες” σκοράροντας μάλιστα πάρα πολλές φορές ενώ πήρε και το περιβραχόνιο του αρχηγού.

Την εποχή εκείνη το ποδόσφαιρο δεν εξασφάλιζε κανέναν και έτσι μετά την απόσυρσή του έπρεπε να βρει ένα επάγγελμα για να μπορεί να ζει. Έτσι, έγινε δικηγόρος όμως ποτέ δεν άφησε την Ρεάλ καθώς είτε υπηρετούσε από διοικητικά πόστα είτε από προπονητικά.

ΤΟ “ΚΟΥΜΠΙ” ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Στις 15 Σεμπτεμβρίου του 1943, συμβαίνει κάτι που μπορεί να πει κανείς έκανε την Ρεάλ αυτό που είναι σήμερα. Την κορυφαία ομάδα του πλανήτη.

Συγκεκριμένα, ο Αντόνιο Σάντος Περάλμπα (Antonio Santos Peralba) παραδίδει την προεδρία του συλλόγου στα χέρια του παλιού ποδοσφαιριστή της, Σαντιάγο Μπερναμπέου. Ο νέος ηγέτης, δεν κατάφερε απλώς να βγάλει τη Ρεάλ από τη σκιά των πιο επιτυχημένων αντιπάλων της, της Ατλέτικο Μαδρίτης, της Μπαρτσελόνα και της Αθλέτικ του Μπιλμπάο, αλλά έφερε την επανάσταση στον τρόπο της οργάνωσης των ποδοσφαιρικών συλλόγων. Ένα από τα πρώτα πράγματα που φρόντισε ο Μπερναμπέου, ήταν η ανακατασκευή του Νουέβο Εστάδιο Τσαμαρτίν, ποδοσφαιρικής έδρας της Ρεάλ, το οποίο είχε ανεγερθεί το 1923. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1944 και ολοκληρώθηκαν τρία χρόνια αργότερα, το 1947 αυξάνοντας θεαματικά τη χωρητικότητά του σε πάνω από 75.000 θέσεις, ενώ λέγεται ότι ήταν τόσο εντυπωσιακό ώστε έλεγαν ότι «είναι ένα πολύ μεγάλο γήπεδο για μια μικρή ομάδα» που τότε πάσχιζε να ανακτήσει τις δυνάμεις της!  Το γήπεδο φιλοξένησε 75.145 θεατές στον πρώτο αγώνα, στο πλαίσιο των εγκαινίων του, αυτόν της Ρεάλ με την πορτογαλική Μπελενένσες (3-1) και αναμενόταν να φιλοξενήσει αργότερα όλες τις επιτυχίες αυτής της ομάδας! Το νέο σπίτι της Ρεάλ μετονομάστηκε τελικά το 1955, προς τιμήν του προέδρου της, σε «Εστάδιο Σαντιάγο Μπερναμπέου»! Στο γήπεδο Σαντιάγο Μπερναμπέου, έχει διεξαχθεί ο τελικός του Μουντιάλ του 1982 και πολλοί τελικοί ευρωπαϊκών κυπέλλων. Σήμερα η χωρητικότητα του ανέρχεται στις 81.044 θέσεις.

Πέρα όμως από το γήπεδο, ο Μπερναμπέου έφερε στην Ρεάλ ό,τι καλύτερο υπήρχε τότε στην Ευρώπη. Στις 6 Μαρτίου του 1952, η Ρεάλ γιόρταζε τα 50 της χρόνια και κάλεσε την Μιλιονάριος από την Κολομβία, στην οποία αγωνιζόταν ο τότε νεαρός Αλφρέντο Ντι Σέφανο. Η τρομερή του εμφάνιση, που οδήγησε την ομάδα του στη νίκη, θάμπωσε τον Μπερναμπέου, ο οποίος θέλησε απεγνωσμένα να τον αποκτήσει. Και το έκανε.

Με τον Ντι Στέφανο στις “μηχανές” της, η Ρεάλ ισήχθη στη «χρυσή» 15ετία της (1954-1969) στην οποία κατέκτησε 19 τίτλους σε Ισπανία και Ευρώπη! Όμως, ο Μπερναμπέου δεν επαναπαύεται και θέλει συνεχώς να βλέπει τους κορυφαίους παίκτες να ντύνονται στα λευκά. Ο Φέρεντς Πούσκας  ήταν ένας εξ αυτών ο οποίος αποκτήθηκε από τη «Βασίλισσα» σε ηλικία 31 ετών και έγραψε ιστορία.

Ο Χοσέ Σανταμαρία , ο Ραϊμόντ Κόπα , ο Γκίντερ Νέτσερ , ήταν μόνο μερικά από τα αστέρια που φόρεσαν τη λευκή φανέλα, με τους Πούσκας και Κοπά να συνθέτουν μαζί με τον Ντι Στέφανο μία από τις καλύτερες επιθετικές τριπλέτες που έχουν φανεί ποτέ στα γήπεδα. Από το 1960 και μετά η Ρεάλ κατακτά τα πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο, ενώ πλέον αποτελεί μια από τις τρεις ομάδες, μαζί με τη Μπαρτσελόνα και την Ατλέτικ Μπιλμπάο, που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την πρώτη κατηγορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου. Παράλληλα, προπονητής των τίτλων σε όλη αυτή την επιτυχημένη πορεία, ήταν ο Μιγκέλ Μουνιόθ, ο οποίος αποχώρησε από τον σύλλογο το 1974.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Στις 2 Ιουνίου του 1978, ο πιο πιστός “στρατιώτης” της Ρεάλ “φεύγει”. Ο άνθρωπος που κατασκεύασε ένα γήπεδο-στολίδι, που κατέκτησε 6 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 1 Διηπειρωτικό  Κύπελλο, 16 πρωταθλήματα και 6 Κύπελλα Ισπανίας, άφησε την τελευταία του πνοή! Πέθανε ενώ το Παγκόσμιο Κύπελλο παιζόταν στην Αργεντινή. Προς τιμήν του, η FIFA θέσπισε τριήμερο πένθος κατά τη διάρκεια του τουρνουά! Το 2002, του απονεμήθηκε μετά θάνατον το Μετάλλιο του Τάγματος της Αξίας της FIFA.

Αναμφισβήτητα, ο Σαντιάγο Μπερναμπέου είναι κάτι παραπάνω από ένας θρύλος για την Ρεάλ, είναι η ιστορία της γιατί χωρίς αυτόν κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει σε ποιο επίπεδο θα είχε φτάσει η ” Βασίλισσα”.