Ο κορυφαίος προπονητής του ΝΒΑ δεν είναι σαν όλους τους άλλους

Τα ξημερώματα της 12ης Μαρτίου 2022 γράφτηκε ιστορία στο ΝΒΑ. Οι Σαν Αντόνιο Σπερς νίκησαν τους Γιούτα Τζαζ και έτσι ο Γκρεγκ Πόποβιτς έφτασε τις 1.336 νίκες στην καριέρα του στην κανονική περίοδο. Έτσι ο έμπειρος τεχνικός έμεινε μόνος πρώτος στην κορυφή της σχετικής λίστας. Παράλληλα έφτασε τις 1.506 συνολικές νίκες συμπεριλαμβανομένων και των play-offs (και εκεί πρώτος).

Ωστόσο όλα αυτά είναι απλά αριθμοί όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο με το βεληνεκές του. Ο «Ποπ» δεν νοιάζεται για τα βραβεία. Δεν νοιάζεται για τις νίκες. Δεν νοιάζεται για τους τίτλους. Είναι απλά η δουλειά του και θα την κάνει σαν σωστός επαγγελματίας. Αλλά μέχρι εκεί.

Αυτό είναι που τον κάνει διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Εκεί που οι περισσότεροι θα ασχοληθούν με τους παίκτες τους μόνο στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και στην προπόνηση, εκείνος θα το πάει ένα βήμα παρακάτω. Θα ενδιαφερθεί, θα τους πιάσει την κουβέντα, θα μιλήσουν για τα πάντα εκτός του μπάσκετ. Θα βγει να υπερασπιστεί τους Αφροαμερικανούς και θα ταχθεί κατά της αστυνομικής βίας.

Γιατί; Επειδή πολύ απλά αυτή είναι η φύση του. Είναι πάνω από όλα άνθρωπος. Φυσικά όταν μπαίνει και η «σπυριάρα» στην εξίσωση τότε τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί έχει έναν μοναδικό τρόπο για να θεωρείται δίκαια ένας εκ των κορυφαίων του αθλήματος.

Εδώ και 26 χρόνια ο Πόποβιτς ξέρει να προσαρμόζεται

Πολλοί προπονητές έχουν τη φιλοσοφία τους. Παίζουν με τον δικό τους τρόπο και μένουν σε αυτόν. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς φυσικά και έχει τη δική του, όμως διαφέρει σε κάτι, σε σχέση με την πλειονότητα. Ξέρει να προσαρμόζεται. Εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες το άθλημα δεν τον έχει ξεπεράσει.

Έχει δοκιμάσει όλους τους τρόπους παιχνιδιού. Είτε παίζει αργά, είτε γρήγορα, είτε κοντά στο καλάθι, είτε με μακρινά σουτ, είτε με πάσες, είτε με απομονώσεις και πάει λέγοντας. Είναι ένας μπασκετικός… χαμαιλέοντας και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.

Ανά τα χρόνια δημιούργησε ομάδες με διαφορετικό στυλ. Είχαν όμως έναν κοινό παρονομαστή. Τους τίτλους. Πέντε πρωταθλήματα ΝΒΑ σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες (’90, ’00, ’10). Το πρώτο τρόπαιο ήρθε το 1999, με τον Τιμ Ντάνκαν να… κατασκηνώνει στο χαμηλό ποστ, σε ένα αργό τρόπο παιχνιδιού όπου η μπάλα έπρεπε να περάσει από τα χέρια του νεαρού σταρ.

Στο παρεάκι του «Big Fundamental» προστέθηκαν δύο ακόμα καθοριστικά κομμάτια για τη δυναστεία των Σπερς. Ο Τόνι Πάρκερ και ο Μανού Τζινόμπιλι. Αμφότεροι επιλογές του Πόποβιτς σε συνεργασία με τον τότε General Manager της ομάδας, Αρ Σι Μπιούφορντ. Ακολούθησαν τα πρωταθλήματα του 2003, 2005 και 2007, με τους «τρεις σωματοφύλακες» να βρίσκονται στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους. Έπαιζαν πιο ομαδικά και ο καθένας είχε τις ευθύνες του.

Ο τελευταίος τίτλος ήρθε το 2014. Το λεγόμενο «Beautiful Game» των Σπερς μάγεψε τους πάντες στο ΝΒΑ. Για άλλη μια φορά ο έμπειρος τεχνικός είχε κάνει τα μαγικά του, μετατρέποντας τους Τεξανούς σε μια «καλοκουρδισμένη» μηχανή. Ατελείωτο passing game, γρήγορος ρυθμός και συμμετοχή από όλους. Το πρωτάθλημα επισφράγισε τις προσπάθειές τους και έδειξε ξανά, πως ο «Ποπ» δεν θα είναι ποτέ πίσω από το μπάσκετ. Αλλά μπροστά του.

Δεν τον απασχολεί η νίκη, αλλά ξέρει να φτάνει σε αυτή

«Δεν μπορώ να πάω έτσι απλά στους παίκτες μου και να τους ζητήσω να χάσουν», έχει πει ο ίδιος για τη φετινή ομάδα που δεν κυνηγάει κάτι ουσιαστικά. Δεν πρόκειται να διδάξει σε αυτό το νεανικό σύνολο να χάνει. Δεν είναι στο DNA του. Ακόμα κι αν δεν τον ενδιαφέρουν ενδόμυχα οι νίκες.

Οι Σαν Αντόνιο Σπερς κατάφερναν να βρίσκονται στα play-offs του ΝΒΑ για 22 συνεχόμενα χρόνια. Από το 1998 έως το 2020 ήταν μια… ρουτίνα στο Τέξας. Κύριος υπεύθυνος ο Πόποβιτς. Έχει μάθει να κερδίζει και το απέδειξε άπειρες φορές ανά τα έτη.

Όλα ξεκίνησαν στις 10 Δεκεμβρίου 1996. Εκείνος ήταν τότε General Manager των «σπιρουνιών» και έκανε κάτι που ακόμα θεωρείται η μεγαλύτερη κίνηση στην ιστορία του franchise. Απέλυσε τον προπονητή Μπομπ Χιλ και ανέλαβε ο ίδιος χρέη τεχνικού. Κάτι που χρειάζεται πολλά… κότσια για να κάνει κάποιος. Και εν τέλει δικαιώθηκε.

«Δεν έχει να κάνει μόνο με εσένα»

Μόνο μία φορά στην καριέρα του τον πήρε από κάτω μετά από μία ήττα. Ήταν μετά τους τελικούς του 2013. Ο Πόποβιτς ήταν στεναχωρημένος με τον τρόπο που ήρθε το αποτέλεσμα. Με το πως γλίστρησε αυτή η ευκαιρία από τα χέρια του. Όμως εκεί ήταν που εμφανίστηκε η κόρη του, Τζιλ, και τον ταρακούνησε.

Έπιασε τον πατέρα της και του είπε: «Λοιπόν, μπαμπά, για να το ξεκαθαρίσουμε: Έχεις κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα, και έφτασες για πέμπτη φορά σε τελικούς. Άλλοι προπονητές χάνουν συνέχεια. Αλλά ο κακόμοιρος ο Γκρέγκι δεν μπορεί να ηττηθεί επειδή είναι ξεχωριστός. Σε παρακαλώ, δεν έχει να κάνει μόνο με εσένα. Τέλος».

Ο «Ποπ» την κοίταξε και άρχισε να γελάει. Κι αυτό γιατί η κόρη του είχε χρησιμοποιήσει την ίδια φράση που λέει ο ίδιος στους παίκτες του, «δεν έχει να κάνει μόνο με εσένα». Αυτή η κουβέντα τον επανάφερε στον σωστό δρόμο και η συνέχει λίγο-πολύ γνωστή.

Έχτισε ένα σύνολο που έμαθε να κερδίζει και βρισκόταν στην ελίτ του μαγικού κόσμου για περισσότερο από δύο δεκαετίες. Παραμένει ένας από τους πιο αξιόλογους και τακτοποιημένους συλλόγους στον πλανήτη. Και όλα αυτά έχουν «φαρδιά πλατιά» την υπογραφή του.

Ο Πόποβιτς είναι ένας υπέροχος άνθρωπος

Όλοι όσοι έχουν συνεργαστεί μαζί του ή απλά τον έχουν γνωρίσει έχουν να μιλούν για έναν υπέροχο χαρακτήρα. Φυσικά και έχει τα στραβά του, όπως όλοι οι άνθρωποι. Όμως έχει καταφέρει να κερδίσει τους πάντες στο ΝΒΑ. Όχι με τα κατορθώματά του εντός παρκέ (που δεν είναι αμελητέα), αλλά με τη συμπεριφορά του.

Πρόκειται για έναν τρομερό ατακαδόρο, που δεν φοβάται να πει αυτό που σκέφτεται. Είτε αρέσει στην πλειοψηφία του κόσμου, είτε όχι. Όταν του γίνεται μια ερώτηση από δημοσιογράφο που τη θεωρεί «χαζή» θα του το πει. Όχι για να τον προσβάλλει. Αλλά για να τον διδάξει. Όπως ακριβώς κάνει στους παίκτες του όταν κάνουν ένα λάθος στο παρκέ.

Του αρέσει να μιλά για πολιτική και είχε ταχθεί κατά το παρελθόν ανοιχτά αντί του Ντόναλντ Τραμπ, όταν εκείνος ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ. Έχει μιλήσει πάρα πολλές φορές για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών και για την αστυνομική βία. Έχει πει «ωμά» πως ντρέπεται που είναι λευκός. Αξίζει πραγματικά κάποιος να τον ακούσει να μιλά.

Είναι λάτρης του καλού κρασιού και του καλού φαγητού. Και φυσικά λατρεύει το μπάσκετ. Πως θα μπορούσε διαφορετικά άλλωστε. Είναι 73 ετών και ακόμα έχει να δώσει πράγματα. Παρότι έχει πει επανειλημμένα ότι δεν είναι το παν.

Πρώτα η οικογένεια, το μπάσκετ μετά

Πάντα λέει πως η οικογένεια είναι πάνω από όλα. Και όχι απλά το αναφέρει. Αλλά παλεύει γι’ αυτό. Χαρακτηριστική είναι μια ιστορία από το 2002. Ο τότε βοηθός του, Μάικ Μπράουν, χώρισε με τη σύζυγό του η οποία έφυγε και πήρε τα δύο τους παιδιά στο Κολοράντο.

Κάποια στιγμή, η αδερφή τού Μπράουν έφερε τα παιδιά στο Σαν Αντόνιο ώστε να περάσουν λίγο χρόνο μαζί και όταν ήταν ώρα να αναχωρήσουν έβαλαν τα κλάματα επειδή δεν ήθελαν να τον αποχωριστούν. Τότε ο Μπράουν, που είχε αναλάβει το σκάουτινγκ ενόψει του ματς με τους Μπουλς στο Σικάγο, πήρε τηλέφωνο τον Πόποβιτς και του είπε πως θα αργήσει λίγο. Εξηγώντας του την κατάσταση.

«Μην τυχόν έρθεις», φωνάζει στο τηλέφωνο ο «Πόπ». «Όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα, είναι μαζί τους η αδερφή μου», απαντά ο Μπράουν. «Αν έρθεις στο αεροπλάνο, θα απολυθείς», του αποκρίθηκε κλείνοντας το τηλέφωνο. Έτσι κι έγινε ο βοηθός του πέρασε άλλες δύο μέρες στο Τέξας με τα παιδιά του.

Στην επιστροφή της ομάδας, ο πολύπειρος τεχνικός μάζεψε τους πάντες μιλώντας για τις προτεραιότητες της ζωής,  και καταλήγοντας πως «Πρώτη έρχεται πάντα η οικογένεια. Το μπάσκετ, μετά…». Μια υπέροχη ιστορία που τον περιγράφει απόλυτα.

Ένα ευχαριστώ είναι λίγο

Ο καλός προπονητής μπορεί να αλλάξει ένα παιχνίδι. Ο σπουδαίος προπονητής μπορεί να αλλάξει μια ζωή… Είναι πραγματικά απόλαυση να τον βλέπεις να μιλά. Όχι για το μπάσκετ. Αυτό είναι δευτερεύον είπαμε. Να παίρνει θέση για τα σοβαρά θέματα της κοινωνίας.

Τη βία, τον ρατσισμό, τις ανθρώπινες σχέσεις. Όλα αυτά τα χρόνια έχει αποκτήσει την απαραίτητη σοφία. Και καλό θα ήταν μια στο τόσο να δίνουμε σημασία σε όσα λέει. Με τον τρόπο του προσπαθεί να περάσει κάποιες ιδέες. Αναφερόμενος στα αυτονόητα. Και αν σε κάποιο μέρος τη γης, ένα παιδί τον ακούσει, αλλάζοντας την νοοτροπία του τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο.

Σε ευχαριστούμε που κάνεις τον κόσμο μας λίγο καλύτερο κόουτς!