Άλκη ελπίζω να μας συγχωρέσεις

Τα οπαδικά συμβάντα στην Ελλάδα δεν έπαψαν ποτέ να μας απασχολούν. Δολοφονίες οπαδών ανεξαρτήτου ηλικίας, ανεξαρτήτου χρώματος και οπαδικής ή φίλαθλης υπόστασης. Γράφτηκαν και θα γραφτούν άπειρα κείμενα όσο αναφορά τα αίτια και τα μέτρα που μπορούν να ληφθούν ώστε να εξαλειφθεί η βία στα γήπεδα. Αυτό το κείμενο δεν θα προτείνει λύση στην βία.

Πηγή: sportfm.gr

Τα ανθρωποειδή που βλέπετε στην παραπάνω εικόνα, είναι σαν αυτό το άβουλο ον το οποίο εκτέλεσε εν ψυχρώ τον Άλκη. Οι τύποι αυτοί είχαν πάει έκεινο το καλοκαίρι με αφορμή έναν τελικό κυπέλλου μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ για να σκοτώσουν. Απολύτως συνειδητά και σε πλήρη αρμονία με την περιορισμένης ηθικής συνείδησή τους. Η κοινωνία νοσεί πολύ βαριά αλλά δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε ούτε πολιτική αλλά ούτε να προτείνουμε πολιτικές λύσεις για την εξάλειψη της βίας. Η δουλειά μας είναι το αγαπημένο μας άθλημα. Αυτό που μας έκανε μικρούς να βγούμε στην Πλατεία Ομονοίας και να πανηγυρίσουμε την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2004. Ο Άλκης τότε βρισκόταν σε αυτό το κόσμο περίπου ένα χρόνο.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε ήδη αρχίσει να βιώνει τριγμούς στα οπαδικά του θεμέλια αρκετά χρόνια πριν, με κύριο περιστατικό το απόγευμα της Ριζούπολης. Κανείς όμως δεν ασχολήθηκε σοβαρά με εκείνη την ημέρα. Υπήρξαν οι κλασσικές τοποθετήσεις τύπου ότι ” Η βία είναι καταδικαστέα και τέτοιοι άνθρωποι  δεν έχουν θέση στα γήπεδα”. Μετά από δύο μέρες η καθημερινότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο συνέχισε σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα, πέρα από τα ξεκαρδιστικά μέτρα που επιβάλλονται στις ομάδες σε τέτοιες περιπτώσεις (κεκλεισμένων των θυρών αγώνες και 40-100 χιλιάδες ευρώ πρόστιμο).

Ο Μιχάλης “έφυγε” όπως ο Άλκης

Η κατάσταση του ελληνικού οπαδισμού όμως έμοιαζε σαν ένα γυαλί έτοιμο να σπάσει και τα θραύσματά του έμοιαζαν ικανά να κόψουν το νήμα πολλών ζωών ακόμα. Το 2007 όπου στην Παιανία ο 22χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος δολοφονείται σε ραντεβού θανάτου μεταξύ hooligans του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και αυτό το τραγικό γεγονός έμελλε να αλλάξει τον οπαδικό χάρτη της Ελλάδας για πάντα.

Πηγή: documentonews.gr

Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, έδειξε την πραγματική έλλειψη αξιών που έχει η κοινωνία μας. Το γήπεδο μεταλλάχθηκε σε ένα μέρος όπου ο κάθε άνθρωπος μπορούσε να ξεσπάσει τα προβλήματά του. Αυτοί οι άνθρωποι “βουτηγμένοι” στην μίζερη ζωή την οποία μονάχα αυτοί διαιώνισαν, αποφάσισαν συνειδητά να παραιτηθούν από τη ζωή και να γίνουν άβουλα όντα που είναι ικανά να εκτελέσουν τον αντίπαλο μιας ομάδας διαφορετικής από την δικιά τους. Τότε άρχισε ο κόσμος να μην πηγαίνει στο γήπεδο.

Η αγωνιστική πτώση των ομάδων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης επηρέασε τον οπαδισμό και μάλιστα αποτυπώθηκε στα στενά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με τον πιο άσχημο τρόπο. Σημασία όμως δεν δόθηκε καθώς δεν είχαμε θύματα. Τα σκηνικά βίας ήταν πολλά και δεν είχαν συγκεκριμένο οπαδικό χρώμα. Τρανταχτό παράδειγμα είναι η δολοφονία οπαδού σε αγώνα μεταξύ του Ηροδότου και του Εθνικού Πειραιώς το 2014. Όλα αυτά τα περιστατικά γίνονταν με την πλήρη απραξία της εκάστοτε κυβέρνησης καθώς οι “κοιμισμένοι” πολίτες είναι αυτοί που συγκροτούν τα θεμέλια μιας κυβέρνησης. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα όπου η δολοφονία του Άλκη μας θύμισε τη σαθρότητα της ελληνικής κοινωνίας.

Η δολοφονία του Άλκη

Πριν από τρείς μέρες ο Άλκης και οι φίλοι του κάνουν τη βόλτα τους στην αγαπημένη τους πόλη. Τότε ένα αμάξι με 4 χαμένα κορμιά βγήκαν στον δρόμο για να αφαιρέσουν ζωές. Και δυστυχώς τα κατάφεραν. Ο Άλκης “πλήρωσε” με την ίδια του τη ζωή το γεγονός ότι υποστήριζε τον Άρη. Ο Άλκης θα μπορούσε να ήταν ένας από εμάς. Η δολοφονία του Άλκη επιβεβαίωσε ότι η Ελληνική κοινωνία έχει το ποδόσφαιρο και τους οπαδούς που του αξίζει. Ο Άλκης μας έδειξε ότι η μόνη λύση είναι να πάψουμε να ασχολούμαστε με το ελληνικό ποδόσφαιρο και να αφήσουμε τους hooligans να σκοτώνονται μεταξύ τους και να σαπίζουν στα κάγκελα των φυλακών. Αυτοί το διάλεξαν. Ο Άλκης όμως δεν διάλεξε να γίνει ήρωας. Και του οφείλουμε μια συγγνώμη γι αυτό.