Τo Debut.gr θυμάται το πέρασμα ενός κορυφαίου παίκτη του παγκοσμίου βόλεϊ, του Ivan Miljkovic, από το ελληνικό πρωτάθλημα και την ομάδα του Ολυμπιακού.

Μπορεί το άθλημα του βόλεϊ στην χώρα μας να είναι λιγότερο δημοφιλές από το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο, τα οποία σίγουρα μαγνητίζουν τα βλέμματα των περισσότερων φιλάθλων. Το ελληνικό πρωτάθλημα έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς πολύ μεγάλους αθλητές-παγκοσμίου φήμης- οι οποίοι μπορεί να μην αγωνίστηκαν για πολλές σεζόν στην χώρα μας, άφησαν όμως ανεξίτηλο το στίγμα τους.

Στο σημερινό μας άρθρο, θα ανακαλέσουμε στην μνήμη μας, το πέρασμα του Ιβάν Μίλκοβιτς από το ελληνικό πρωτάθλημα και τον Ολυμπιακό. Επειδή όμως οι συστάσεις είναι απαραίτητες για όσους δεν ασχολούνται ενεργά με το βόλεϊ, αξίζει να αναφέρουμε πως ο Σέρβος διαγώνιος λογίζεται ως ένας από τους καλύτερους παίκτες που «έβγαλε» ποτέ το άθλημα.

Ήταν καλοκαίρι του 2008 και ο Ολυμπιακός είχε αποφασίσει πως όντας ο αυτοκράτορας του αθλήματος, πέντε χρόνια χωρίς κανέναν τίτλο ήταν πολλά. Τι έπρεπε να κάνει όμως για να ανταγωνιστεί τον Παναθηναϊκό και τον Ηρακλή που τότε ήταν στα «ντουζένια» τους;

Μα φυσικά να φτιάξει μια ομάδα με πλούσιο ταλέντο και εμπειρία. Στην ομάδα ήρθαν οι Χοφ (κεντρικός των ΗΠΑ), ο έμπειρος Ριβέρα, παρέμεινε ο Κουρνέτας, το ίδιο και ο Χριστοφιδέλης, ήρθε το μεγάλο ταλέντο με το όνομα Τίνε Ούρναουτ, άρχισε να αναδεικνύεται το μεγάλο ταλέντο του Τζούριτς και έλειπε το όνομα εκείνο που θα εκτόξευε τις ελπίδες των οπαδών για την επιστροφή στον θρόνο.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ανέλαβε ο ίδιος την αποστολή ανεύρεσης του ηγέτη της ομάδας του Πειραιά και δίνοντας αστρονομικά ποσά, «έντυσε» στα ερυθρόλευκα τον Ιβάν Μίλκοβιτς, μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού. Η αλήθεια είναι πως η ομάδα τότε δεν αντιμετωπίστηκε ως φαβορί για τον τίτλο αλλά απλώς ως μια ενδεχόμενη υπολογίσιμη δύναμη. Ο Άντερς Κρίστιανσον λοιπόν, ανέλαβε το «δέσιμο» της ομάδας και την αποστολή να την οδηγήσει στην κορυφή και πάλι.

Το πρώτο μήνυμα οι αντίπαλοι το πήραν στις 7 Ιανουαρίου του 2009, όταν ο Ολυμπιακός με μπροστάρη τον Μίλκοβιτς, πραγματοποίησε ένα ισοπεδωτικό πέρασμα από την έδρα του αιωνίου αντιπάλου του, Παναθηναϊκού με 0-3.

Το δεύτερο μήνυμα ήταν ακόμα πιο σκληρό για τον Παναθηναϊκό, αφού ο Μίλκοβιτς και πάλι παίρνοντας όλες τις κρίσιμες μπάλες οδήγησε στο 3-2 υπέρ της ομάδας του στον τελικό του Κυπέλλου, ο οποίος διεξήχθη στο Τροκαντερό και η επαναφορά των Πειραιωτών στους τίτλους ήταν γεγονός.

Το τρίτο μήνυμα ήταν και το πιο σκληρό. Παίκτες όπως ο Μίλκοβιτς είναι γεννημένοι για μεγάλα παιχνίδια και ειδικότερα γι αυτά που κρίνουν τίτλους. Ο Ολυμπιακός στη σειρά των τελικών πήρε και το πρωτάθλημα με 3-1 νίκες, με τον φοβερό και τρομερό ηγέτη του να έχει σε όλα τα παιχνίδια πάνω από 20 πόντους και στο τελευταίο 34. Αναμενόμενο λοιπόν το πρωτάθλημα να καταλήξει στο λιμάνι.

Η δεύτερη του χρονιά στον Ολυμπιακό (2009-2010), ξεκίνησε άσχημα για την ομάδα του Πειραιά ωστόσο και πάλι τελείωσε ιδανικά. Κατά την διάρκεια της σεζόν υπήρξαν εσωτερικά προβλήματα στην ομάδα τα οποία οδήγησαν και στην απομάκρυνση του Άντερς Κρίστιανσον και στην ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον μέχρι πρότινος βοηθό του, Γιάννη Καλμαζίδη.

Τότε ο αρχηγός του Ολυμπιακού, με δηλώσεις του στο συνδρομητικό κανάλι, καταλόγισε βαρύτατες ευθύνες στην διοίκηση της ομάδας, η οποία με την σειρά της απαγόρευσε τις δηλώσεις των παικτών στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ο Ιβάν «χαλάστηκε» αλλά για το καλό της ομάδας δεν έδωσε συνέχεια. Η απάντηση του ήρθε στον τέταρτο τελικό με τον Παναθηναϊκό, κάτι το οποίο αποτελεί και το highlight της καριέρας του στο Λιμάνι του Πειραιά.

Ο Ολυμπιακός βρισκόταν μπροστά με 2-1 σετ και 2-1 στις νίκες. Ήταν ο τελευταίος πόντος του τέταρτου τελικού, με την ομάδα του Πειραιά να προηγείται 24-17 έπειτα από ένα εκπληκτικό σερί του Τζούριτς από την γραμμή του σερβίς. Ο Κούναρι σέρβιρε, ο Χαντζηαντωνίου πήρε την υποδοχή, ο Ψάρρας πάσαρε στον Σαμικά και εκείνος σταμάτησε στο επιβλητικό μπλοκ του Σέρβου. Τότε, ο Σέρβος «τρελάθηκε» και τρέλανε και τους 2.000 φίλους των «ερυθρολέυκων» . Έφυγε τρέχοντας προς την κερκίδα, στην οποία και ανέβηκε αφού σκαρφάλωσε από τον τοίχο. Ποιος ήταν ο λόγος; Ήθελε να «παραδώσει» την φανέλα του στην διοίκηση του Ολυμπιακού ώστε με αυτόν τον τρόπο να πει το δικό του «αντίο».

Από εμάς, ένα αιώνιο «respect» τόσο για τις επιδόσεις του στο γήπεδο όσο και για το «αντίο» που είπε στην ομάδα που τόσο αγάπησε και αγαπήθηκε.