Πάτι Μιλς: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Ο Πάτι Μιλς βγάζει τη φανέλα των Σπερς για να φορέσει αυτή της Αυστραλίας και να μεταλλαχθεί από ένας ικανός ρολίστας σε αδιαμφισβήτητος ηγέτης.
Όταν κάποιος ακούει για την Εθνική Αυστραλίας στο μπάσκετ, δεν γίνεται να μην του έρχεται πρώτο ένα και μόνο όνομα. Αυτό του Πάτι Μιλς. Ο γκαρντ των Σαν Αντόνιο Σπερς, ολοκλήρωσε ακόμη μία σεζόν στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και πλέον ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο τον προσεχή Αύγουστο. Ο 33χρονος παίκτης θα ενισχύσει για άλλη μια φορά τα «καγκουρό» στην προσπάθεια που θα κάνουν για να κατακτήσουν ένα μετάλλιο.
Η περίπτωση του Μιλς είναι ιδιαίτερη. Πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί και διαχειρίζεται δύο… καριέρες. Δύο εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Δύο διαφορετικούς δρόμους. Δύο όψεις από το ίδιο νόμισμα. Από τη μία πλευρά είναι οι Σαν Αντόνιο Σπερς και το ΝΒΑ και από την άλλη η Εθνική της χώρας του. Και εξηγούμαι…
Ρολίστας πολυτελείας
Ο Μιλς πήγε στην ομάδα του Γκρεγκ Πόποβιτς το 2012 μετά την περιπέτεια του στους Μπλέιζερς (από όπου είχε γίνει ντραφτ το 2009) και την Κίνα. Ο Αυστραλός βρήκε αμέσως τον ρόλο του στο σύστημα των «σπιρουνιών» ο οποίος κρατά ακόμα και σήμερα. Ποιος είναι αυτός; Πολύ απλός. Να έρχεται από τον πάγκο και να αλλάζει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Να βγάζει ατελείωτη ενέργεια και να συμπαρασύρει τους υπόλοιπους.
Ο Ποπ δεν είναι φίλος του τριπόντου ως γνωστόν, όμως έχει δώσει την ελευθερία στον Πάτι να κάνει αυτό που εκείνος κρίνει απαραίτητο κατά τη διάρκεια ενός ματς. Το σουτ του είναι δολοφονικό και όταν βρει ρυθμό πραγματικά δεν σταματά. Με λίγα λόγια είναι ένας σκόρερ ολκής. Είναι αξιόπιστος πασέρ και ικανότατος οργανωτής. Θα μπορούσε να έχει ρόλο βασικού σε κάποια άλλη ομάδα του ΝΒΑ. Όχι όμως.
Εκείνος εδώ και εννέα έτη στο Τέξας (συν άλλα δύο στο Όρεγκον) έχει βρει αυτό που τον βολεύει. Ένα νέο σπίτι στο Σαν Αντόνιο. Μια δεύτερη οικογένεια. Έχει πεισθεί από τα θέλω του προπονητή του και είναι ένας από τους καλύτερους και πιο σταθερούς παγκίτες της λίγκας. Ένας ρολίστας πολυτελείας. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως το συγκεκριμένο… νόμισμα δεν έχει και την άλλη του πλευρά.
Στη… ζώνη του λυκόφωτος με την Αυστραλία
Όλα αυτά όμως αλλάζουν τη στιγμή που τα καλοκαίρια βγάζει τα «μαύρα και ασημί» των Σπερς και φορά το εθνόσημο. Τη στιγμή εκείνη το… μάτι του γυαλίζει και από ένας παίκτης που έρχεται για να δώσει ώθηση στους άλλους μετατρέπεται στον απόλυτο ηγέτη. Σε έναν ψυχρό δολοφόνο δίχως ίχνος επίγνωσης του… τρόμου που προκαλεί στις αντίπαλες άμυνες.
Αυτή η πτυχή του ταλέντου του τον έχει σταθεροποιήσει στις συνειδήσεις των συμπαικτών και των φιλάθλων ως τον άνθρωπο που σηκώνει όλο το βάρος της ομάδας. Είναι ο αρχηγός. Είναι ο πιο έμπειρος και φροντίζει να το αποδεικνύει κάθε φορά που πατά το παρκέ με τα Εθνικά χρώματα. Ένας γενικά ήρεμος χαρακτήρας που όταν βρίσκεται στα αποδυτήρια ή στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου μετατρέπεται στην ψυχή της ομάδας, παίρνοντας μαζί του και τους υπόλοιπους.
Ο… διπρόσωπος Μιλς με αριθμούς
Για να μπορέσουν να έχουν βάση όλα τα παραπάνω θα χρειαστούν αποδείξεις. Και τα νούμερα του 33χρονου γκαρντ επιβεβαιώνουν ακριβώς το πως αλλάζει η νοοτροπία του. Σαν να είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι.
Στο ΝΒΑ ο Μιλς έχει αγωνιστεί σε 739 παιχνίδια, εκ των οποίων μόλις 57 ως βασικός, καταγράφοντας στη στατιστική του 9 πόντους, 2,3 ασίστ και 1,6 ριμπάουντ, σουτάροντας με 43% στα εντός πεδιάς, σε περίπου 20 λεπτά που μένει στον αγωνιστικό χώρο.
Όταν όμως βρεθεί στην Αυστραλία όλα αλλάζουν. Γυρίζει τον διακόπτη και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Έχει αγωνιστεί σε εννέα μεγάλες διοργανώσεις (Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμιο και Πρωτάθλημα Ωκεανίας) με τα «καγκουρό», ήτοι 46 ματς, μετρώντας 17,7 πόντους, 2,7 ασίστ, 2,5 ριμπάουντ και 1 κλέψιμο, σουτάροντας με 45% εντός πεδιάς, μένοντας στο παρκέ για 28 λεπτά.
Οι πιο τρανές αποδείξεις όμως για τον Μιλς είναι να δούμε τις εμφανίσεις του και τον τρόπο που αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 στην Κίνα (όπου για έναν ανεξήγητο λόγο δεν ψηφίστηκε στην καλύτερη πεντάδα). Μόνο η εικόνα μπορεί να περιγράψει τι σημαίνει για αυτόν τον παίκτη να φορά το εθνόσημο και να εκπροσωπεί τη χώρα του στο κορυφαίο επίπεδο.
Ήταν πάντα πιστός στρατιώτης της Εθνικής και όσο τον κρατά το σώμα του δεν θα πει ποτέ «όχι», ούτε θα απορρίψει την πρόταση. Καθώς για εκείνον είναι δεδομένο, πως το καλοκαίρι θα εκπροσωπήσει μια ολόκληρη χώρα. Τις ελπίδες και τη δίψα της για διάκριση. Πρόπερσι στην Κίνα έφτασε μια ανάσα από το μετάλλιο. Τώρα στο Τόκιο όμως ίσως ήρθε η στιγμή του. Η στιγμή των Αυστραλών να ανέβουν στο βάθρο.
