F1: 10 πράγματα που θα μου μείνουν από το GP του Bahrain

Το αφεντικό με πίεζε να παραδώσω, και εγώ στα χέρια μου δεν είχα πάρα λευκές σελίδες (word). Έτσι, έκλεψα λίγο χρόνο λέγοντας του πως θα ετοιμάσω κάτι προς το τέλος του μήνα. Τότε, που ξεκινάει και το πρωτάθλημα. Για μια βδομάδα από τότε, και μέχρι τον αγώνα που ολοκληρώθηκε εχθές το βράδυ, κοιμόμουν με το άγχος: Θα έχει ενδιαφέρον ο αγώνας του Bahrain έτσι ώστε να βρω ή και να δημιουργήσω αρθρογραφία;

Ευτυχώς για μένα, το θέαμα ήταν περίσσιο. Ο Lewis Hamilton κέρδισε στην κόψη του ξυραφιού, πιο πίσω το midfield «έβραζε», είδαμε σκληρές και επαναλαμβανόμενες μάχες μεταξύ διαφορετικών ομάδων, είδαμε SC, είδαμε εγκαταλείψεις, είδαμε επαφές και τρακαρίσματα. Ένας αγώνας απρόβλεπτος και καθηλωτικός μέχρι και την τελευταία στροφή, αφού ο Max Verstappen δεν παράτησε ποτέ την μάχη για την πρώτη θέση. Αυτά είναι τα 10 πράγματα που μου έμειναν από τον αγώνα:

Πρώτον, αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά πως στην Formula 1 δεν κερδίζει απαραίτητα ο ταχύτερος αλλά ο καλύτερος. Του οποίου (καλύτερου) το κράμα είναι πολυσύνθετο. Ο Max Verstappen ήταν ταχύτερος του Lewis Hamilton ήδη από το Σάββατο ύστερα από την pole position, όμως στον αγώνα οι διαφορές ήταν μικρές και η μάχη για την κορυφή συνεχής. Ο Βρετανός, εκμεταλλευόμενος αφενός την ελαφρά καλύτερη στρατηγική της Mercedes βρέθηκε μπροστά στους τελευταίους γύρους και κλήθηκε να παίξει άμυνα έναντι του Ολλανδού ο οποίος είχε πιο φρέσκια γόμα. Ο Verstappen προσπέρασε τον Βρετανό εκτός πίστας, και σχεδόν ιπποτικά τηρώντας το fair play, του έδωσε πίσω την θέση. Η όλη μάχη προσφέρεται για αρκετά συμπεράσματα. Αφενός επιβεβαιώθηκε η τουλάχιστον ισάξια δυναμική της Red Bull, αφετέρου το fair play του Ολλανδού αποτελεί ένα σημαντικό πειστήριο ωρίμανσης.  Στοιχειο απαραίτητο συστατικό για οποιονδήποτε θελήσει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

Δεύτερον, ο Bottas οφείλει να βρει τον παλιό του(;) εαυτό αν θέλει η ομάδα του να διεκδικήσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Ο Φιλανδός έκανε έναν κακό αγώνα παρότι τερμάτισε τρίτος, αφού ουδέποτε βρέθηκε στη διεκδίκηση της πρώτης θέσης. Μάλιστα, στις πρώτες φάσεις του αγώνα βρέθηκε ακόμη και πίσω από τον Charles Leclerc. Η ειδοποιός διαφορά με το περσινό πρωτάθλημα είναι τόσο η  δυναμική της Αυστριακής ομάδας, όσο και η απόδοση του Sergio Perez. Ο Μεξικανός  πραγματοποίησε έναν εξαιρετικό αγώνα ξεκινώντας από τα pits, για να βρεθεί 5^ος! Η απόδοση του Φιλανδού θα αποτελέσει κλειδί για την μάχη του πρωταθλήματος.

Τρίτον, η Ferrari κατάφερε να επιστρέψει. Όχι εκεί που θα έπρεπε να είναι φυσικά, αλλά φαίνεται πως δουλεύει προς την σωστή κατεύθυνση. Στις κατατακτήριες με τον εκπληκτικό Leclerc φάνηκε να αποτελεί την 3^η δύναμη, ενώ στον αγώνα ήταν ξεκάθαρα τέταρτη. Αμφότεροι οι Leclerc και Sainz έδωσαν μάχες με σχεδόν το μισό grid. Η Ιταλική ομάδα έχει κάνει άλματα προόδου από την περσινή κάκιστη χρονιά, την οποία κατά την γνώμη μου δεν πρέπει να ξεχάσει ποτέ, έτσι ώστε να μην επαναλάβει εκ νέου τα ίδια λάθη.

Τέταρτον, είδαμε μάχες παντού. Και δεν ξέρω αν πρέπει να θεωρήσουμε μεγαλύτερη έκπληξη την μάχη για την πρώτη θέση, ή τις δεκάδες μάχες που δόθηκαν στο midfield. Οι βαθμοί φέτος δεν θα χαρίζονται (πλην ίσως της 3^ης θέσης; ) και αυτό φάνηκε ήδη από τον πρώτο αγώνα. Πίσω από τις Mercedes και την Red Bull του Verstappen πάλευαν στα ίσια McLaren-Ferrari-Stroll και Alonso! Το Midfield έχει σφίξει, έχει στενέψει, και αυτό μόνο καλό μπορεί να θεωρηθεί για το θέαμα.

Πέμπτον, «ο παλιός είναι αλλιώς». Ο Fernando Alonso, σαν το παλιό καλό κρασί φάνηκε να μην χρειάζεται καμία περίοδο προσαρμογή. Και όχι απλά στο καινούργιο του μονοθέσιο και ομάδα, αλλά γενικά στην οδήγηση ενός μονοθέσιου, αφού μην ξεχνάμε πως είχε εγκαταλείψει την ενεργό δράση το 2018! Παρόλα αυτά φάνηκε ευθύς εξαρχής η τεράστια κλάση του και η άμεση προσαρμοστικότητα του. Η Alpine, από άποψη απόδοσης δεν ήταν εκεί που την περιμέναμε. ‘Ομως, στα χέρια του Ισπανού βρέθηκε να παλεύει με τις Aston Martin, Ferrari και McLaren, προτού εγκαταλείψει με πρόβλημα στα πίσω φρένα. Ο Ισπανός απολαμβάνει την οδήγηση, και αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο για την F1. Το ίδιο, και ο Kimi Raikkonen.

Ο οποίος, για το νούμερο έξι, οδήγησε μεστά και συνετά χωρίς να πάρει πολλά ρίσκα. Έδωσε αρκετές μάχες για να καταταγεί τελικά 11^ος. Το σφιχτό midfield δεν άφησε την Alfa Romeo να βρεθεί στην 10αδα, παρότι ο Φιλανδός βρέθηκε ακόμη και 9^ος σε στιγμές του αγώνα. Η Ελβετοϊταλική ομάδα είναι φανερά βελτιωμένη, και αν μπορέσει να μην χάσει το τρενάκι των μπροστά ομάδων θα μπορέσει μελλοντικά να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω. Ο Giovinazzi είχε ελπίδες για κάτι καλύτερο από τον team mate του, αφού βρισκόταν 3 θέσεις μπροστά του στη διάρκεια του αγώνα, όμως ένα καταστροφικό πιτ στοπ τον έριξε πίσω.

Μπορεί ο «παλιός να είναι αλλιώς» αλλά ο «νέος είναι ωραίος». Στο νούμερο 7 την τιμητική του θα έχει ο Tsunoda. Ο νεότερος οδηγός του Grid έγινε (και) ο πρώτος Ιάπωνας οδηγός ο οποίος στο ντεμπούτο βαθμολογήθηκε. Ο rookie εκμεταλλευόμενος την δυναμική της Alpha Tauri πραγματοποίησε ένα ντεμπούτο με θετικό πρόσημο, και σίγουρα θα μας χαρίσει ωραίες στιγμές μελλοντικά. Bonus στοιχείο: Κέρδισε όλες τις μάχες που έδωσε με τους παγκόσμιους πρωταθλητές του Grid (Vettel,Alonso,Raikkonen), πλην του Hamilton. Εντάξει, μην γινόμαστε και άπληστοι…

Όγδοο: Oh Vettel, where are you? Ο Γερμανός έκανε έναν κάκιστο αγώνα, και φαίνεται να μην έχει βρει ούτε τα αγωνιστικά του, αλλά ούτε και τα ψυχολογικά του πατήματα. Ξεκίνησε τελευταίος, (ελεώ και ποινής 5 θέσεων) όμως δεν μπόρεσε και ποτέ να αναρριχηθεί ιδιαίτερα. Τελικά, έφτασε να κάνει ένα «παιδικό» λάθος, που δεν αρμόζει σε έναν οδηγό με αυτήν την εμπειρία. Μάλιστα, μου έκανε εντύπωση πως δεν παραδέχτηκε αμέσως το λάθος του, αλλά κατηγόρησε τον Ocon. Μετά το τέλος του αγώνα βέβαια μίλησαν με τον Γάλλο και φάνηκε να συνειδητοποιεί το ποιος ευθυνόταν. Οφείλει σε κάθε περίπτωση να βρει τον εαυτό του, το χρειάζεται και ο ίδιος, και το σπορ.

Ένατο: Δυστυχώς, παρά τις τεράστιες μάχες σε όλα τα πλάτη και μήκη της πίστας, οι διαφορές Mercedes-Red Bull με -κυριολεκτικά-όλο το υπόλοιπο grid είναι χαώδεις. Ενδεικτικό πως ο Lando Norris(4ος) τερμάτισε 46 δευτ. πίσω από τον Lewis Hamilton. Και πως ο Perez κατάφερε από τελευταίος να βρεθεί πέμπτος.

Δέκατο και τελευταίο: Μην πυροβολείτε τον -οποιοδήποτε- πιανίστα ( pay driver ), κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, ειδικά για τις μικρότερες ομάδες. Oι οποίες, χρειάζονται τα χρήματα που μπορεί να φέρει ένας οδηγός μαζί του. Το ποιος είναι ο οδηγός και τι μπορεί να αποδείξει, θα φανεί στην πορεία….μην ξεχνάμε πως, χωρίς να θέλω να μπω σε οποιαδήποτε σύγκριση, pay drivers υπήρξαν οι Niki Lauda, Sergio Perez, Mark Webber ακόμη και ο Michael Schumacher του οποίου το ντεμπούτο στην Jordan πλήρωσε η Mercedes! Ναι, υπάρχουν και αυτά…ο Mazepin όπως εν δυνάμει και ο Latiffi ξέρουν το πως βρέθηκαν εκεί. Το αν θα «βγάλουν» τα λεφτά τους, μένει να φανεί…