Ολυμπιακός: Το φάντασμα του must win

Να πούμε ότι δεν ήταν αναμενόμενο. Ίσως να πούμε και ψέματα. Ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια έχει τη τάση προς αυτή τη συνήθεια. Έπειτα από έναν θρίαμβο, να εμφανίζεται ένα άτυπο must win απέναντι σε μια θεωρητικά κατώτερη ομάδα και να αγχώνει τους πάντες. Η Βιλερμπάν μετά από την κακή εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό απέσπασε το σημαντικό διπλό από τους ερυθρόλευκους. Πάμε όμως να ξετυλίξουμε το κουβάρι της σημερινής αναμέτρησης.

Καλή αρχή όχι όμως  και η συνέχεια

Οι ερυθρόλευκοι μπήκαν φουριόζοι στο ξεκίνημα της αναμέτρησης. Με τη ψυχολογία στα ύψη, οι γηπεδούχοι θέλησαν να δώσουν ενέργεια, ρυθμό και ταχύτητα. Το αρχικό 12-5 ήταν ακριβώς αυτό που ήθελαν να βγάλουν οι pick n roll συνεργασίες του Σλούκα με τον Έλις και το post up παιχνίδι του Πρίντεζη. Οι Γάλλοι δεν μπήκαν καλά. Λογικά όμως δεν θα έπαιζαν έτσι δεύτερο συνεχόμενο βράδυ. Οι διάδρομοι κάποια στιγμή άνοιξαν. Δεδομένου ότι ο Φολ δεν βρήκε πεδίο δράσης, η Βιλερμπάν βρήκε τα σουτάκια της από τη περίμετρο. Λάιτι και Στραζέλ έκαναν το παιχνίδι τους ενώ ο Γιαμπουσέλε κέρδιζε μονομαχίες κάτω από το καλάθι. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός είχε τις απαντήσεις κυρίως με τους Βεζένκοφ και Χάρισον. Το παιχνίδι δεν ξέφευγε αλλά το ματς έδειχνε πως ο ρυθμός και το tempo ήταν υπέρ των φιλοξενούμενων.

Ωστόσο, τα δύο φάουλ του Σλούκα ανάγκασαν τον Μπαρτζώκα να επαναφέρει μετά από δύο παιχνίδια τον Σπανούλη στον άσσο. Οι off ball κινήσεις του αρχηγού έπειτα από σκριν των ψηλών είχαν επιτυχία. Οι Γάλλοι όμως συνέχιζαν να παίζουν το δικό τους ενστικτώδες παιχνίδι. Κανείς δεν βρέθηκε να τους κόψει. Και όσο δε το σταματάει κανείς θα βρει το μπελά του.

Η εξουδετέρωση των ατού

Στο δεύτερο μέρος, ο Σλούκας επανήλθε ύστερα από την πρώτη περίοδο. Μπροστά του όμως βρήκε την άμυνα της Βιλερμπάν. Οι guard της γαλλικής ομάδας δεν άφησαν στον Έλληνα άσσο σχεδόν καμία μπάλα. Οι συμπαίκτες του τον αναζητούσαν χωρίς όμως αποτέλεσμα. Μοιραία, η ομάδα στην επίθεση σάστισε με αποτέλεσμα να δεχθεί σερί 4-14. Όσο περνούσε ο καιρός, οι Γάλλοι έβαζαν το ένα τρίποντο πίσω από το άλλο.

Το βουνό που εκλήθη να ανέβει ο Ολυμπιακός στη τέταρτη περίοδο ήταν μεγάλο. Όχι μόνο αγωνιστικό αλλά και ψυχολογικό. οι Πειραιώτες έμειναν και στο -12 (42-54) από το τρίποντο του Στράζελ στο 31′ αλλά απάντησαν με ένα 7-0 μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Σε εκείνο το σημείο ίσως να μίλησε η κούραση. Η διαφορά δεν μειώθηκε άλλο με αποτέλεσμα η ομάδα να παραδοθεί στον άναρχο ίσως ρυθμό των Γάλλων.

Το μικροσκόπιο της αναμέτρησης

->Προβληματική σε κάθε περίπτωση η σημερινή επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού. Χαρακτηριστικό; Ο Σπανούλης τελείωσε το ματς με μηδέν ασίστ ενώ ο Σλούκας δεν σκόραρε παρά μόνο ένα καλάθι. Ελλείψει μάλιστα δεύτερου σέντερ η ομάδα είχε περιορισμένο ως μηδαμινό παιχνίδι μέσα στο καλάθι.

->Ένα παιχνίδι που αργά η γρήγορα θα ερχόταν, ο Σλούκας μετά από ένα σερί φανταστικών ματς ήταν κακός και πιθανόν κουρασμένος και δεν υπήρχε κανείς να αναλάβει τον ρόλο του.

->Σε ορισμένα παιχνίδια ακόμα και σε αυτά που η ομάδα κερδίζει, ο κόουτς δείχνει να ξεχνάει παίκτες. Για να το πω καλύτερα δεν αρέσκεται σε αλλαγές μέσα στο ματς. Δεν βρίσκω ας πούμε τον λόγο σήμερα να μην αγωνιστεί λίγα λεπτά παραπάνω ο Πρίντεζης ή ο Χαραλαμπόπουλος. Ακόμη, θα μπορούσε έστω και για λίγα λεπτά ο Λαρεντζάκης. Διαφορετικά δεν υπήρχε λόγος να μπει στην αποστολή δεδομένου του προβλήματος στη μέση.

->Σε παιχνίδια όπως τα σημερινά ο Ολυμπιακός πρέπει να βρίσκει και plan b. Προσωπικά, κάθε επίθεση κατέληγε σε pick n roll κοντού-ψήλου ή σε παιχνίδι 1v1 ενώ τελείωνε ο χρόνος.

->Προδόθηκε από την κούραση και την έλλειψη ενέργειας απέναντι στην Βιλερμπάν.
Το κακό είναι πως την κακή του εμφάνιση έτυχε να την κάνει απέναντι σε μια από τις ομάδες της
διοργάνωσης όπου η νίκη θεωρητικά είναι επιβεβλημένη.

Το παράδοξο

->Ο Ολυμπιακός έχει παίξει 10 παιχνίδια στο ΣΕΦ. Έχει νικήσει μόλις στα 4. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για την κρύα έδρα, που αυτήν την περίοδο που ζούμε δεν βοηθάει καθόλου ειδικά τους ερυθρόλευκους. Έχω φτάσει στο σημείο να αγχώνομαι περισσότερο όταν μαθαίνω ότι παίζουμε εντός έδρας παρά όταν μαθαίνω τον αντίπαλο.

->Η Βιλερμπάν διαθέτει παίκτες οι οποίοι θα απασχολήσουν την επόμενη off season. Underachievers οι οποίοι αν βρουν ρυθμό σκοτώνουν οποιοδήποτε αντίπαλο. Παράλληλα, με την αθλητικότητα και το μέγεθός τους μικραίνουν το γήπεδο και η άμυνά τους είναι δύσκολο να προσπελαστεί.

Το τραίνο φυσικά δε χάθηκε. Όταν η κάθε ομάδα μπορεί με την ίδια ευκολία να χάσει εντός έδρας και να κερδίσει εκτός έδρας τίποτα δεν είναι σίγουρο. Η οκτάδα παραμένει εφικτός στόχος. Ίσως όμως οι 17-18 νίκες που φαίνεται να κάνει η ομάδα, να μην αρκούν. Ακολουθεί παιχνίδι με την ίδια ομάδα. Αυτή τη φορά στο Αστρομπάλ. Άλλο ματς με εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Το σίγουρο όμως είναι πως δεν θα πρέπει να εμφανιστεί το άγχος που προκαλεί το φάντασμα του must win.