Παναθηναϊκός: Έλλειψη ταυτότητας

Από τον εγωισμό και την θέληση του μεγάλου διπλού απέναντι στην Αρμάνι σε άλλη μια ήττα απέναντι στη Ζαλκίρις. Συνεπώς η δημιουργία κρίσης και η επανεμφάνιση του θέματος της έλλειψης ταυτότητας της φετινής ομάδας του Παναθηναϊκού. Μπορεί η ήττα από τους Λιθουανούς για κάποιους να αποτελεί έκπληξη. Όμως αν κάτσουμε και αναλύσουμε τον αγώνα θα καταλάβουμε ότι μοιραία αλώθηκε για άλλη μια φορά το ΟΑΚΑ. Πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι της σημερινής αναμέτρησης.

Το γνωστό πράσινο ξεκίνημα και οι άχαστοι Λιθουανοί

Ο Παναθηναϊκός για ακόμη ένα παιχνίδι ξεκίνησε νωθρά και άνευρα. Και όλα αυτά μάλιστα στην έδρα του. Από το ξεκίνημα του παιχνιδιού, η Ζαλκίρις επιχείρησε να χτυπήσει στη ρακέτα με 1on1 καταστάσεις. Λοβέρν και Γιανκούνας πέτυχαν πόντους μέσα στο καλάθι. Για αρχή το παιχνίδι δεν φάνηκε να ταιριάζει στον Παπαγιάννη. Για το λόγο αυτό ο κόουτς Βόβορας έπαιζε για πολύ ώρα στο πρώτο μέρος με δύο τεσσάρια ελλείψει μάλιστα και του Όγκαστ. Η άμυνα του τριφυλλιού ήταν εμφανώς χαλαρή. Παίκτες όπως ο Γκριγκόνις και ο Γιοκουμπάιτις σούταραν ανενόχλητοι. Αποτέλεσμα; -12 και σκορ 24-12 υπέρ των φιλοξενουμένων. Παράλληλα, στην επίθεση οι πράσινοι ήταν αρκετά προβλέψιμοι. Οι Παπαπέτρου και Νέντοβιτς δεν μπόρεσαν στο πρώτο μέρος να βρουν τους διαδρόμους που επιζητούσαν και ήθελαν. Μοναδικές αξιόπιστες λύσεις στο επιθετικό κομμάτι ήταν οι Μακ, Μήτογλου και Παπαγιάννης όπου ο τελευταίος ανέβαινε σταδιακά από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά.

Επιστρέφοντας όμως στο αμυντικό κομμάτι, τα λεγόμενα switches στις λιθουανικές καταστάσεις  pick n roll δεν έπιασαν τόπο. Το πιο κακό όμως απ’ όλα είναι το γεγονός πως προσωπική άμυνα δεν υπήρχε. Χαρακτηριστικό τα 9/13 τρίποντα των Λιθουανών οι οποίοι με motion plays και πολλά side pick n roll είχαν σταθερά διψήφιο προβάδισμα. Αποτέλεσμα ημιχρόνου 33-43 και η πράσινη επαναφορά ήταν επιβεβλημένη στο δεύτερο μέρος.

Ξέσπασμα…ναι μεν αλλά

Μπαίνοντας στο τρίτο δεκάλεπτο, η περιφερειακή άμυνα των πρασινών έγινε πιο πιεστική. Τρία τρίποντα του Παπαπέτρου, Γουάιτ και Νέντοβιτς έβαλαν φωτιά στο ματς. Το 8-0 σερί όμως δεν είχε ανάλογη συνέχεια. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού εκτελούσαν αρκετές ατομικές προσπάθειες ενώ μόνοι τους έμειναν να παλεύουν οι Μακ, Νέντοβιτς και Παπαγιάννης. Οι Λιθουανοί από την άλλη πλευρά δεν ξέφυγαν από το μοτίβο και το tempo τους. Αρκετές μπάλες κατέληγαν σε Λοβέρν και Γκριγκόνις ενώ ο Γουόκαπ οργάνωνε υποδειγματικά την ομάδα του. Η άμυνα τους κρίθηκε επιτυχημένη αν αναλογιστούμε πως κάμποσες επιθέσεις των γηπεδούχων κατέληγαν στα χέρια των λιγότερα αξιόπιστων σουτέρ όπως ο Παπαπέτρου και ο Σαντ-Ρος.  Τα σουτ δεν έμπαιναν (8/28 τρίποντα) και προφανώς η ήττα δεν μπορούσε να αποφευχθεί.

Τι πρέπει να προσέξουμε

-> Καμία συγκέντρωση δεν υπήρχε στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Χαρακτηριστικό είναι πως στο πρώτο μέρος ο Γκριγκόνις σούταρε ανενόχλητα έχοντας δεχτεί μονάχα ένα φάουλ.

->Ο Παναθηναϊκός με την γλώσσα του σώματος δείχνει στους αντιπάλους ότι μπορούν να σουτάρουν και να ευστοχήσουν από οπουδήποτε.  Αυτό γίνεται όταν δεν βγαίνει ενέργεια αμυντικά. Το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί σε αρκετές αναμετρήσεις με αποκορύφωμα τον αγώνα με την Βιλερμπάν.

->Ο κόουτς Βόβορας κατέβηκε στο 2ο ημίχρονο με ουσιαστικό rotation επτά παικτών. Καλαϊτζάκης, Κασελάκης, Μπέντιλ δεν αγωνίστηκαν καθόλου (κωμική η εικόνα με τον Μπέντιλ να κάνει ποδήλατο στο τέλος). Ο Φόστερ μπήκε 2 λεπτά και ο Μποχωρίδης σκάρτα 4 λεπτά. ίσως να φοβήθηκε να ανοίξει το rotation αλλά εδώ που τα λέμε δεν είχε να χάσει πολλά πράγματα.

->Η αστάθεια του Παναθηναϊκού οφείλεται στην βασική επιλογή η οργάνωση και η δημιουργία να είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας. Ο Μακ βελτιώνει την εικόνα αλλά παραμένει μόνος στην πιο κομβική θέση. Μοιραία η μπάλα δεν θα πάει στην ρακέτα όταν πρέπει και δεν θα ελέγχεται ο ρυθμός.

->Η ομάδα πρέπει να βρει τρόπους να βρει σκορ και από άλλους παίκτες στην επίθεση. Νέντοβιτς και Παπαπέτρου επωμίζονται όλο το βάρος των plays. Συνεπώς η ομάδα γίνεται ολοένα και πιο προβλέψιμη.

-> Κάτι τελευταίο. Ο Παπαγιάννης προσπαθεί ταυτόχρονα να λειτουργήσει και ως mobile center παρότι είναι ενάντια στη φύση του. Η βελτίωση του είναι εμφανής. Ωστόσο, το κενό πίσω από αυτόν είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές. Κλείνοντας, ο Μακ ίσως αυτή τη στιγμή να συγκαταλέγεται σε έναν από τους καλύτερους spot up σουτέρ που διαθέτει η διοργάνωση.

Διανύοντας κάτι παραπάνω από το μισό του πρώτου γύρου, η ομάδα χαρακτηρίζεται από πολλά ups n downs. Μοιραία λοιπόν όπως μπορεί να νικήσει μέσα στη Μπαρτσελόνα για παράδειγμα έτσι μπορεί να χάσει με την ίδια ευκολία στο ΟΑΚΑ από την τελευταία αυτή τη στιγμή Χίμκι. Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς. Ωστόσο αναζητείται κάτι πολύ βασικό ακόμα. Η ταυτότητα της ομάδας.