Ντούσκος: «Πεινούσα και έτρωγα παγάκια για να μείνω στα 70 κιλά»

Ο Στέφανος Ντούσκος μίλησε στο Happy Day για τις σκληρές απαιτήσεις της κωπηλασίας, επιστρέφοντας στη δύσκολη εμπειρία που έζησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016, όπου έπρεπε να αγωνιστεί στα 70 κιλά.

Περιγράφοντας την τότε πραγματικότητα, είπε: «Στους Ολυμπιακούς του Ρίο το 2016, ήμουν στα 70 κιλά κι έπρεπε να διατηρήσω το βάρος μου για να τρέξω. Αν είσαι 70,1 κόβεσαι. Κι ήμουν πλήρωμα μαζί με άλλους τρεις αθλητές για να μπορέσουμε να πάρουμε το όριο της βάρκας που ήταν 70. Ζοριζόμουν πολύ, είχα 3% λίπος, δεν μπορούσα να χάσω κάτι άλλο, έπρεπε να μην πίνω νερό, να τρώω παγάκια γιατί πεινούσα. Έτρωγα μία μπάρα την ημέρα. Φτάνεις σε μία απόγνωση. Γι’ αυτό και μετά είπαν στον προπονητή “εγώ τέλος, πάω βαριά κατηγορία, δεν μπορώ να το κάνω άλλο στον οργανισμό μου. Γιατί δεν είχα χαρά, δεν είχα τίποτα. Επειδή δεν έτρωγα, δεν έπινα, ήμουν συνέχεια με το κεφάλι κάτω, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος. Ανησύχησαν και οι γονείς μου. Μου είπαν ‘σταμάτησέ το’». Η έντονη πίεση που βίωσε τότε, όπως εξομολογήθηκε, τον οδήγησε σε μια βαθιά απόφαση αλλαγής κατηγορίας για να προστατεύσει την υγεία του.

Μιλώντας για την κορυφαία στιγμή της καριέρας του, το Ολυμπιακό μετάλλιο, ο χρυσός Ολυμπιονίκης του Τόκιο δεν έκρυψε τη συγκίνησή του: «Είναι κάτι μοναδικό, κάτι που δεν πίστευα ότι θα καταφέρω. Επειδή ήμουν αουτσάιντερ, δεν είχα κερδίσει ποτέ κάτι αντίστοιχο, πήγα κι είπα ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Το να ακούς τον Εθνικό ύμνο είναι σπουδαίο». Τόνισε επίσης το βάρος της εκπροσώπησης της χώρας: «Νιώθω ότι πρέπει για την Ελλάδα να τα δώσεις όλα, γιατί φοράς το εθνόσημο και όλοι οι Έλληνες σε παρακολουθούν, οπότε σου δίνουν δύναμη».

Αναφερόμενος στο σήμερα, περιέγραψε αναλυτικά το εξαντλητικό πρόγραμμα της εθνικής ομάδας: «Το άθλημα της κωπηλασίας απαιτεί οκτάωρη προπόνηση… Γύρω στις 300 μέρες είμαστε κλεισμένοι εδώ στο Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά. Οπότε φανταστείτε, είμαστε απομονωμένοι απ’ τον κόσμο, σηκωνόμαστε το πρωί, κάνουμε προπόνηση, τρώμε, κοιμόμαστε. Σηκωνόμαστε, κάνουμε προπόνηση ξανά, τρώμε, κοιμόμαστε και έτσι περνάνε οι 300 μέρες του χρόνου. Δηλαδή, όλη μας η ζωή είναι μόνο προπόνηση, φαγητό, ύπνος, προπόνηση, φαγητό, ύπνος. Τα ρεπό μας είναι μόνο Πέμπτη απόγευμα, Κυριακή απόγευμα, πολύ μετρημένα. Είμαστε εσώκλειστοι εδώ πέρα. Οπότε αυτό είναι πολύ δύσκολο και ψυχικά να το αντιμετωπίσεις. Είναι απαιτητικό το άθλημα, γιατί ανταγωνιζόμαστε αθλητές που είναι στην βαριά κατηγορία και στο σκιφ πάνω από 2 μέτρα. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να κάνουμε περισσότερη προπόνηση από αυτούς και να εστιάσουμε πιο πολύ στην τεχνική μας».

Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.