Εθνική Ελλάδος: Πικρία, αλλά ο στόχος μένει ίδιος

Οι προσδοκίες για την Εθνική υπήρχαν. Πως θα μπορούσε διαφορετικά από την στιγμή που έφτασε στα ημιτελικά του Eurobasket. Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα όπως περιμένουμε και επιθυμούμε. Και το παιχνίδι με την Τουρκία αποτελεί τρανό παράδειγμα.

Η ομάδα του Εργκίν Αταμάν δεν άφησε περιθώρια στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Από το ξεκίνημα της αναμέτρησης βγήκε στο παρκέ, σε αντίθεση με την Εθνική μας που τα βρήκε… σκούρα, χωρίς να μπορεί να κάνει και πολλά. Όπως και να έχει όμως ο στόχος του μεταλλίου παραμένει ίδιος.

Η Εθνική δεν εμφανίστηκε…

Το παιχνίδι ήταν εξαρχής δύσκολο. Άλλωστε οι Τούρκοι ήταν μια από τις δύο καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης (η Γερμανία η άλλη). Ωστόσο, ποιος περίμενε ανάλογη κατάληξη; Κάνεις. Αλλά η μπάλα δεν συγχωρεί και η Ελλάδα τιμωρήθηκε για την παρουσία της. Από το εναρκτήριο 7-0 φάνηκε πως θα κινηθεί το παιχνίδι. Οι παίκτες του Βασίλη Σπανούλη παρουσιάστηκαν εντελώς εκτός ρυθμού.

Από τη μία είχαμε μια ομάδα με μεγάλη ένταση και στις δύο μεριές του παρκέ. Από την άλλη, μια ομάδα που έψαχνε τα πατήματα της και έχανε σχεδόν κάθε μάχη στις τέσσερις γραμμές. Οι Τούρκοι ήταν τουλάχιστον δύο ταχύτητες πάνω. Είχαν ένα άψογο πλάνο που εκτελέστηκε κατά γράμμα.

Γυρνούσαν την μπάλα απίθανα γρήγορα και εκμεταλλεύονταν στο έπακρο κάθε φορά που δύο Έλληνες μάρκαραν έναν Τούρκο. Έτσι, με μια άμεση πάσα στον ελεύθερο παίκτη, που είτε σούταρε, είτε χτυπούσε στο close out για να σκοράρει ή να βρει κάποιον συμπαίκτη.

Αντίθετα η Ελλάδα έδειξε αρκετά πιο αργή. Η μπάλα κολλούσε στα χέρια των χειριστών υπερβολικά συχνά, ενώ αν και η ομάδα άρχισε να σουτάρει καλά από μακριά, κάπου το έχασε βλέποντας τη διαφορά να ανεβαίνει. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στα πάρα πολλά λάθη, από την άψογη πίεση των παικτών του Αταμάν. Ίσως το πρόβλημα που στοίχισε περισσότερο.

Ο στόχος μένει ίδιος…

Καλή η ανάλυση του τι πήγε σωστά και τι λάθος, όμως το ζήτημα αυτή την στιγμή είναι άλλο. Η παρουσία της Εθνικής μας στην τετράδα είναι από μόνη της μια επιτυχία. Από την στιγμή λοιπόν που το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έφτασε εκεί ο στόχος ήταν ξεκάθαρος. Να κατακτήσει ένα μετάλλιο. Οποιουδήποτε χρώματος.

Ο στόχος δεν αλλάζει. Το μετάλλιο είναι μπροστά μας και μοναδικό εμπόδιο ακούει στο όνομα Φινλανδία. Το εξαιρετικό σύνολο του Λάσι Τουόβι δεν πρόκειται να πέσει αμαχητί. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πως η Εθνική μας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εμφανιστεί όπως χθες. Αν συμβεί αυτό θα το πληρώσει.

Μέχρι στιγμής στα… do or die παιχνίδια έδειξε καλό πρόσωπο. Και το ματς της Κυριακής είναι πια ένα τέτοιο. Ένα μετάλλιο κρίνεται. Μια επιτυχία που την έχει ανάγκη το ελληνικό μπάσκετ. Έχουν περάσει 16 χρόνια από το 2009 με το χάλκινο και η αγωνία είναι λογικό να βρίσκεται στα ύψη.

Το πιο σημαντικό είναι προφανώς η Ελλάδα να μην επηρεαστεί από τον κακό ημιτελικό. Να μπει απόλυτα συγκεντρωμένη απέναντι σε έναν επίσης διψασμένο αντίπαλο που θέλει εξίσου την εν λόγω διάκριση. Όλα είναι ξανά στα χέρια των Ελλήνων διεθνών που αν εμφανιστούν όπως πρέπει θα έχουν πολλές πιθανότητες να γυρίσουν στη χώρα μας με ένα μετάλλιο στο στήθος, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο το τουρνουά.

Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.