Last Dance: Ο “MJ” είναι κάτι παραπάνω από GOAT!

Last Dance. Ένα πραγματικό αριστούργημα, για μπασκετικούς και μη. Μια σειρά 10 επεισοδίων που εν μέσω καραντίνας μας κράτησε το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα. Κάθε Δευτέρα, μέσω γνωστής πλατφόρμας, είχαμε 2 επεισόδια για τον Τζόρνταν, τους Μπούλς και δε συμμαζεύεται!

Μπορούν να γραφούν ατελείωτα κείμενα τόσο για το “Last Dance” όσο και για τον Μάικλ Τζόρτναν, ωστόσο εμείς θα επικεντρωθούμε σε συγκεκριμένα σημεία και πρόσωπα, και πως αυτά παρουσιάστηκαν (μέσα από τη σειρά) αλλά και επηρέασαν το φαινόμενο ονόματι “Mj”.

“Έχτισε” και “γκρέμισε” μια δυναστεία!

Ο λόγος για τον Τζέρι Κράους, ο οποίος πλέον δε βρίσκεται στη ζωή (απεβίωσε το Μάρτιο του 2017). Ο ιστορικός General Manager των Μπούλς, ήταν εκείνος που δημιούργησε τη δυναστεία των “ταύρων”, μια ομάδα που τη δεκαετία του ’90 κατέκτησε 6 πρωταθλήματα, με μάλιστα 2 “three-peat”!

Ο Κράους αναδείχθηκε 2 φορές ως ο πολυτιμότερος “γενικός αρχηγός” της χρονιάς, μα το έργο του ήταν πολύ μεγαλύτερο από αυτούς τους δύο “τίτλους”. Ωστόσο, η “περίεργη” προσωπικότητά του, στάθηκε αρκετές φορές εμπόδιο στην πορεία της ομάδας.

Αρχικά, η “διαμάχη” με τον Σκότι Πίπεν για ένα καλύτερο σε απολαβές συμβόλαιο. Όπως βλέπουμε και στο “Last Dance”, το εξαετές συμβόλαιο του Πίπεν ήταν το 122ο ακριβότερο στη λίγκα. Τρομερή αδικία, για έναν παίκτη που ήταν μακράν ο δεύτερος πίσω από τον Τζόρνταν. Η αναβολή εγχείρισης για την αρχή της σεζόν 1997-1998 ώστε να φανεί η απουσία του, ήταν η αιτία να φτάσει στα άκρα η σχέση με τον Κράους.

Τέθηκε εκτός ομάδας, αλλά τελικά -μετά από παρέμβαση του Mj- επέστρεψε για το 6ο. Ακόμη ένα “φάουλ” του Κράους ήταν η αντιμετώπιση προς τον Φίλ Τζάκσον. Στο ίδιο καλοκαίρι, ο GM των Μπούλς συναντήθηκε με τον Τζάκσον, ώστε να του γνωστοποιήσει πως “ακόμη και αν κάνεις 82-0, φέτος είναι η τελευταία σου χρονιά στην ομάδα”. Ήθελε ένα “φρεσκάρισμα” για τους Μπούλς, το οποίο πίστευε πως έπρεπε να ξεκινήσει από τον προπονητή.

Παράλληλα, με διάφορες δηλώσεις του τύπου “Οι οργανώσεις κερδίζουν τα πρωταθλήματα, όχι οι παίκτες!”, δημιουργούσε περαιτέρω ένταση! Τελικά, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος τον Ιούνιο του 1998, η τρομερή δυναστεία της ομάδας του Σικάγο αυτο-διαλύθηκε, με τον Κράους να έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης!

Υπερπολύτιμος και αδικημένος!

 Αναφερθήκαμε παραπάνω στον Σκότι Πίπεν. Ο άσος των Μπούλς, ο “μπασκετικός αδερφός” του Μάικλ Τζόρνταν είναι αναμφίβολα ένας από τους καλύτερους παίκτες που άγγιξαν τη “σπυριάρα”. Μα, από τη μια η συνύπαρξη του με τον “Mj”, από την άλλη το γεγονός πως δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ηγηθεί, ο “Πιπ” ποτέ δεν πήρε όσα άξιζε!

Το θέμα δεν αφορά μόνο τα χρήματα. Άλλωστε, παρά το γεγονός πως πληρωνόταν πολύ λιγότερα από όσα έπρεπε, ο ίδιος αναφέρει στο “Last Dance” πως λόγω οικογενειακών ζητημάτων προτίμησε ένα πολυετές συμβόλαιο. Για να “εξασφαλίσει” την οικογένειά του! Επιπλέον, ύστερα από το “lockout” του 1999 και την ανταλλαγή του στους Ρόκετς, ο “Ινδιάνος” πλούτισε κατά 80.000.000 δολάρια!

Στα αγωνιστικά, θεωρώ δε χρειάζεται ανάλυση. Ο Πίπεν ήταν ένας εξαιρετικός φοργουορντ, με συνεισφορά και στις δύο πλευρές του παρκέ. Σκόραρε και αμυνόταν με την ίδια ευκολία. Όμως, είχε στο πλάι του τον Μάικλ. Ευχή και κατάρα για έναν αθλητή κορυφαίου επιπέδου, να είναι συμπαίκτης με τον καλύτερο όλων των εποχών! Ο Πίπεν ήταν πάντοτε στη “σκιά” του “Mj”, ποτέ του όμως δεν έδειξε να ενοχλείται!

Μια κατηγορία μόνος του!

Ντένις Ρόντμαν. Ο κορυφαίος ριμπάουντερ όλων των εποχών. Ένας αθλητής με πολλές περγαμηνές, αλλά και περίεργο χαρακτήρα. Ο Ρόντμαν κατέκτησε 3 πρωταθλήματα στο πλευρό του Τζόρνταν, και άλλα δύο με τους Πίστονς.

Εκκεντρικός, με τρομερό στυλ (για την εποχή του), χαβαλές, προκλητικός, ο Ρόντμαν ήθελε απλά να κάνει το κέφι του! Πήγαινε στα παιχνίδια, έδινε το 101%, και “καπάκι” έφευγε για πάρτι, αγώνες WWE, άλλες πόλεις των ΗΠΑ. Ακόμη και σήμερα, μπροστά στην κάμερα του “Last Dance”, διατηρεί το στυλ του.

Ο Ντένις δε νοιαζόταν για το τι θα πει ο κόσμος. Τι θα γράψουν οι δημοσιογράφοι. Ζούσε την κάθε μέρα όπως εκείνος επιθυμούσε. Δεν δίστασε να παραβεί κανόνες της ομάδας, όταν έλειψε για πολύ περισσότερο από τις 48 ώρες άδειας που είχε. Τότε ήταν που ο Τζόρνταν έψαξε και τον βρήκε. Πίστευε σε αυτόν και τις δυνατότητές του.

Ίδια άποψη είχε και ο Φιλ Τζάκσον, που πολλάκις είχε κάνει “τα στραβά μάτια” στα παραπτώματά του! Οι ιστορίες/περιπέτειες με πρωταγωνιστή τον Ρόντμαν ποικίλλουν. Από τον διάρκειας μόλις 1 ημέρας γάμο του με την Κάρμεν Ελέκτρα, μέχρι το νυφικό που φόρεσε σε δημόσιο χώρο! Πέρα από τα αθλητικά του καθήκοντα, “το σκουλήκι” έμεινε στην ιστορία -θεωρώ- περισσότερο για τα εκτός παρκέ καμώματά του!

“The lord of the rings”!

Ή κατά κόσμον Φίλ Τζάκσον! Δε γινόταν να μην υπάρξει αναφορά στον κορυφαίο κόουτς του αθλήματος. Ο προπονητής που συνεργάστηκε με τους καλύτερους, που κατέκτησε 11 πρωταθλήματα (6 με Μπούλς, 5 με Λέϊκερς) διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στην καριέρα του Τζόρνταν.

Ο Τζάκσον ήταν εκείνος που τελειοποίησε την τριγωνική επίθεση. Ήταν αυτός που κατόρθωσε να κάνει τον Ντένις Ρόντμαν (και αργότερα τον Αρτέστ) να αναδειχθεί, να γίνει πρωταθλητής! Και το σπουδαιότερο, ήταν ο άνθρωπος που έβρισκε κίνητρο στους παίκτες του, μετά από κάθε επιτυχία. Το αποδεικνύει άλλωστε το 2ο “three-peat” των Μπούλς!

Συνώνυμο της επιτυχίας, ο Τζάκσον έφτασε και στο μυθικό 3ο “three-peat”, αυτή τη φορά παρέα με τον αδικοχαμένο Κόμπι Μπράιαντ και τον Σακίλ Ονίλ. Το τέλος του από τον πάγκο του Σικάγο ήταν άδοξο, συγκριτικά με τα όσα προσέφερε. Φαίνεται όμως πως εν τέλει ήταν και δική του επιλογή. “Πρέπει να κάνω ένα διάλειμμα, και αυτό αξίζει και στον Τζέρι” , ήταν η ατάκα του σε πρόταση ανανέωσης μετά τον έκτο τίτλο, όπως μαθαίνουμε από το “Last Dance”. Αυτή ήταν η τελική απόφαση του “καπετάνιου” των Μπούλς, του κορυφαίου προπονητή στην καριέρα του Τζόρνταν (και όχι μόνο) !

Και μιας και μιλήσαμε για τον κορυφαίο προπονητή, ώρα να αναφερθούμε και στον κορυφαίο παίκτη που πάτησε ποτέ στο παρκέ αλλά και τους λόγους που το αποδεικνύουν!

Δουλειά και “focus” στη νίκη!

Από την πρώτη του (rookie) σεζόν στο μαγικό κόσμο του NBA, ο Μάικλ Τζόρνταν απέδειξε πως πήγε για να μείνει! Και όχι απλά έμεινε, μα τελικά έγινε σύμβολο του ίδιου του μπάσκετ! Μόλις δύο εβδομάδες χρειάστηκε στο Κολλέγιο, ώστε να πείσει τους υπεύθυνους πως ήταν ο καλύτερος. Άλλο τόσο -περίπου- του πήρε και στους Μπούλς.

Ο “νο3” του ντράφτ του 1984 ήταν ήδη ο πιο πολυσυζητημένος παίκτης. Στα 21 του χρόνια, ο Τζόρνταν είχε κατορθώσει με τα επιτεύγματά του στο κολλεγιακό πρωτάθλημα, να “στρέψει πάνω του τα φώτα”. Οι Μπούλς είδαν στο πρόσωπό του τον ηγέτη που θα τους “έβγαζε από τον πάτο”. Και είχαν απόλυτο δίκιο.

Με όπλο το ταλέντο του, την προπόνηση και τη “δίψα” για νίκη και διάκριση, ο “Mj” ολοκλήρωσε τη ρούκι χρονιά του με μέσο όρο ανά αγώνα 28,2 πόντους, 6,5 ριμπάουντ, 5,9 ασίστ, 2,4 κλεψίματα! Φυσικά, κέρδισε τον τίτλο “Rookie of the year”, όμως το μεγαλύτερο επίτευγμα για τον ίδιο ήταν η επιστροφή -ύστερα από 4 χρόνια- των Μπούλς στα πλέι-οφ. Παρά τον αποκλεισμό (3-1 από τους Μπάκς), το “νούμερο 23” του Σικάγο ήταν το κεντρικό θέμα συζήτησης. Όχι και άδικα!

“Κόπανος”, αλλά τρομερός ηγέτης!

Δύο λέξεις που σχετίζονται άμεσα με τον Μάικλ Τζόρνταν. Ο παίκτης που ποτέ δε δεχόταν την ήττα. Που πάντοτε παρότρυνε τους συμπαίκτες του να ξεπερνούν τα όριά τους. Που ήταν εκεί την κατάλληλη στιγμή. Με “κρύο αίμα” έκρινε αγώνες στην εκπνοή.

Όπως παραδέχεται στη μίνι-σειρά ο Πέρντιου “Ο Μάικλ ήταν κόπανος! Πέρασε πολλές φορές τα όρια, αλλά αν σκεφτείς τι ήθελε να πετύχει, ήταν τρομερός συμπαίκτης!” Ναι, αυτός ήταν ο “Mj”. Με μοναδικό στόχο τη νίκη και τίποτα λιγότερο, δε δίσταζε να βγάζει το χειρότερό του εαυτό στους ίδιους του τους συμπαίκτες.

Εκτός όμως από “κόπανος”, ήταν και ηγέτης στο παρκέ. Ήταν προπονητής μέσα στο γήπεδο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Κάθε ομάδα χρειάζεται έναν τέτοιο αθλητή. Ενδεχομένως όχι τόσο εμμονικό με το αποτέλεσμα. Αλλά, αυτό είναι ένα ακόμη στοιχείο που ξεχωρίζει τον Μαίκλ από τους υπόλοιπους.

“Λάτρευε να μισεί!”

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια του “Last Dance”, ο Τζόρνταν αναφέρεται σε τσακωμούς, διαμάχες, προσωπικές κόντρες με αντιπάλους (αλλά και ολόκληρες ομάδες!). Μιλάει συχνά για “μαύρη λίστα”, στην οποία έμπαινε οποιοσδήποτε τον προσέβαλλε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.

Αυτό είναι ακόμη ένα στοιχείο του. Λάτρευε να μισεί. Αντλούσε δύναμη μέσα από αυτό, δημιουργούσε κίνητρο, καταστάσεις που τον “ιντρίγκαρα픨. Όταν πια ήταν στο απόγειο της καριέρας του, ήθελε τέτοιου είδους αφορμές για να έχει τη θέληση που ο ίδιος πίστευε πως έπρεπε να έχει.

Δημιουργούσε φανταστικές ιστορίες πως δήθεν αντίπαλοι τον έβριζαν ή τον προσέβαλλαν, τα έβαζε με όλους και με όλα, ακόμη και με τον πιτσαδόρο πριν το περίφημο “flu game” με τη Γιούτα. Ακόμα ακόμα και με τους συμπαίκτες του στην προπόνηση, όταν -σπανίως- “τολμούσαν” να του κάνουν τάπα!

Μισούσε -σε αθλητικά επίπεδα- οποιονδήποτε του δημιουργούσε πρόβλημα. Και πάντοτε έλυνε τις διαφορές του εντός τεσσάρων γραμμών. Μεγαλύτερή του κόντρα; Με τον άλλοτε γκάρντ των Πίστονς, Αϊζέια Τόμας, τον οποίο δε δίστασε ακόμη και στο “Last Dance” να “βρίσει”. Το “μπούλινγκ” του Τόμας και η μη ένδειξη σεβασμού των Πίστονς μετά την ήττα τους (και κατάκτηση πρωταθλήματος από τους Μπούλς) εξόργισε τον “Mj” που ακόμη και σήμερα “το κρατάει μανιάτικο”.

GOAT μέσα κ’ έξω από το παρκέ!

Αυτό είναι για τον γραφών ο Μάικλ Τζόρνταν. Αυτό μας παρουσίασε το “Last Dance”. Κομμάτια, στιγμές της πορείας του κορυφαίου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Του παίκτη που άλλαξε για πάντα το μπάσκετ και το πως ο κόσμος το αντιμετωπίζει.

Ο Τζόρνταν ολοκλήρωσε την καριέρα του με 6 πρωταθλήματα, ισάριθμα βραβεία MVP τελικών, 5 φορές MVP κανονικής περιόδου και 10 φορές πρώτος σκόρερ της χρονιάς.Με μέσο όρο καριέρας 30.12 πόντους ανά ματς, είναι κορυφαίος και σε αυτή την κατηγορία. Οι τίτλοι του αλλά και η συνολική του παρουσία στο παρκέ, μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως είναι ο καλύτερος όλων.

Στο σήμερα, αγωνίζονται τρομεροί αθλητές, ένας εκ των οποίων ο Λεμπρόν Τζέιμς. Ο “βασιλιάς” είναι κατά πολλούς ανώτερος του “Mj”. Όσο αφορά τα αγωνιστικά, δε νομίζω πως υπάρχει τέτοια περίπτωση. Επιτρέψτε μου όμως να πάω και στα εκτός παρκέ.

Ο Τζόρνταν και η φήμη του παραμένουν στην κορυφή εδώ και δεκαετίες. Οι μπασκετικές συζητήσεις εν έτει 2020 περιστρέφονται γύρω του. Η επιρροή του και γενικότερα η φυσιογνωμία του, σου βάζουν στο μυαλό την ιδέα πως πέραν από απίστευτος αθλητής, ήταν και ένας άνθρωπός-ηγέτης.

Με μοναδικό “ψεγάδι” τον εθισμό στο τζόγο, ο “Mj” είναι για εμένα ο κορυφαίος όλων των εποχών. Γιατί το ταλέντο του, η αφοσίωσή του στη νίκη, η πίεση προς τους συμπαίκτες του ώστε να γίνουν καλύτεροι, όλες αυτές οι τρομερές ιστορίες “μίσους”, οι νίκες απέναντι σε ομάδες που τον έπαιζαν άμυνα 3, ακόμα και 5 προς έναν (“Jordan rules’ των Πίστονς) και τέλος ο Μάικλ σαν άνθρωπος, ήταν -και είναι- κάτι παραπάνω από GOAT….

Παρακάτω το βίντεο με τις 50 κορυφαίες στιγμές της καριέρας του: