Athens Kallithea: Το… μοναστήρι να’ ναι καλά

Το ελληνικό ποδόσφαιρο και η ελληνική ποδοσφαιρική σκηνή -ειδικά τις περασμένες δεκαετίες- ήταν γεμάτα από cult ανθρώπους. Οι ατάκες του έμειναν στην ιστορία. Αρκετές εξ αυτών χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα από τους… μύστες και από αυτούς που έχουν στο μυαλό του ένα ποδόσφαιρο έξω από τα social media και το VAR.

Μία από τις πιο hot ατάκες -που αν τη θυμάσαι τότε αυτόματα μαρτυράς και την ηλικία σου- ήταν εκείνη του Γιώργου Βαρδινογιάννη που είχε πει: «Το μοναστήρι να’ ναι καλά και από μοναχούς χίλιους». Κάτι που δείχνει ότι μία ομάδα δεν κινείται γύρω από έναν ή και παραπάνω παίκτες. Αλλά το πιο σημαντικό για εκείνη είναι να λειτουργεί σωστά, να έχει σχέδιο και τότε θα βρεθούν… άλλοι καλόγεροι.

Αλλάζουμε, γιατί… βουλιάζουμε! 

Ο υποβιβασμός στη δεύτερη κατηγορία για τη Athens Kallithea δεν έκανε κακό μόνο στην… εικόνα της. Δεν ήταν δηλαδή μόνο θέμα prestige. Υπήρχαν και πιο πρακτικοί λόγοι που θα έφερναν αργά ή γρήγορα κάποιες σημαντικές αλλαγές στις τάξεις της. Κυρίως για τα έσοδα που θα περίμενε και που θα είχε λαμβάνειν από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Διαφορετικά τα χρήματα στο ταμείο όταν η ομάδα είναι και βρίσκεται στη Super League και διαφορετικά από εκείνα που υπάρχουν στη Super League 2.

Οπότε για να εξασφαλισθεί η συνέχεια και το μέλλον του συλλόγου έπρεπε να παρθούν γενναίες αποφάσεις. Ειδικά στο οικονομικό, μιας και το budget θα ήταν πιο… περιορισμένο. Κοινώς όσοι παίκτες θα έμεναν θα έπρεπε να το κάνουν υπό νέες συνθήκες και υπό νέο οικονομικό καθεστώς. Αυτό δεν είναι εύκολο για κανέναν. Φέρνει ακόμα και τις πιο μεγάλες και καλύτερες σχέσεις να κοιτάνε με… άδειο βλέμμα, γιατί όπως λένε τη δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς!

Το παράδειγμα του Ανδρέα Βασιλόγγιανη είναι από τα πιο σημαντικά και πιο ωραία, μιας και ο έμπειρος εξτρέμ δέχτηκε να βάλει νερό στο κρασί του και να παραμείνει στην Athens Kallithea, παρά τις δύσκολες συνθήκες και την πίεση που θα υπάρχει την επόμενη σεζόν. Μιας και γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι οι έμπειροι παίκτες θα πρέπει να δείξουν τον δρόμο προς την επιστροφή στη Super League. Κάτι ανάλογο έκανε και ο Χαβιέ Ματίγια που θα φοράει και πάλι το περιβραχιόνιο στο μπράτσο του και θα αποτελέσει βασικό γρανάζι της επόμενης ημέρας.

Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα

Ήρθε αρχικά η αποχώρηση του Νίκου Καινούργιου. Μετά του Ντεμέτριους. Λίγο αργότερα ακολούθησε εκείνη του Γιάννη Λουκίνα. Δεν αποκλείεται μέσα στις επόμενες ημέρες να υπάρχουν και άλλες δυνατές αποχωρήσεις από την Athens Kallithea. Μιας και αρκετοί ήταν και είναι εκείνοι που έδειξαν να μην πιστεύουν τόσο πολύ στο πλάνο του συλλόγου για την επόμενη ημέρα και πως θα κινηθεί ή θ αντιδράσει, ώστε να επιστρέψει πιο δυνατός, όσο πιο σύντομα γίνεται. Ή γενικότερα να θέλουν να καρπωθούν τις καλές τους εμφανίσεις που έκαναν στα γήπεδα της Super League.

Άλλωστε είναι δύσκολο και κάπως… περίεργο να πρέπει να πείσεις εκ νέου τους παίκτες, όπου ήταν ο πυρήνας σου για μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι η ομάδα μπορεί να επιστρέψει και μάλιστα στα σαλόνια. Θα έπρεπε να θεωρείται… αυτόματα θετικό κάτι τέτοιο. Σίγουρο και δεδομένο. Παρόλα αυτά, κάποιοι έχουν άλλες φιλοδοξίες και δεν είναι κακό που θέλουν να δουν ή να δοκιμάσουν κάτι άλλο στην καριέρα τους. Άλλοι επιθυμούν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα κάπου αλλού και ας ήταν πολύ κοντά με την εξέδρα και ο κόσμος τους έκανε σύνθημα και σημαία του.

Οι κύκλοι δεν είναι μόνο για να ανοίγουν. Μα και για να κλείνουν. Άλλωστε όπως είχαν γράψει πριν από μερικά χρόνια οι Daft Punk: «Like the legend of the Phoenix our ends were beginnings».

Athens Kallithea: Το σήμα θα είναι πάντα πάνω από τα πρόσωπα

«Όταν ένιωθα ή έβλεπα κάποιον παίκτη να θέλει να γίνει ή να νομίζει ότι είναι πιο σημαντικός ακόμη και από την ίδια την ομάδα, τότε δεν περίμενα να φύγει. Αλλά τον έδιωχνα εγώ. Μιας και αυτό χάλαγε τις ισορροπίες στα αποδυτήρια», έγραψε στην αυτοβιογραφία του ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον πριν από μερικά χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα της Αττική πριν περάσει στη φάση και στο επίπεδο που είναι σήμερα σαν Athens Kallithea είχε βιώσει δύσκολες και άγριες στιγμές. Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι που την έβγαλαν από την αφάνεια, την οδήγησαν στην πρώτη κατηγορία και γενικότερα έχουν τις τύχες της στα χέρια τους έχουν δείξει ότι έχουν πλάνο. Ότι τίποτα δεν γίνεται στην τύχη ή χωρίς οργάνωση.

Το ζητούμενο δεν είναι αν θα μείνουν οι… πριμαντόνες είτε με λίγα, είτε με περισσότερα χρήματα. Αλλά να βρεθούν άτομα και παίκτες με το ίδιο όραμα. Με το ίδιο πάθος και φυσικά τους ίδιους στόχους. Άνθρωποι που θα παίξουν για το έμβλημα στην καρδιά και όχι απλά θα είναι… δημόσιοι υπάλληλοι. Άλλωστε οι παρέες είναι αυτές που γράφουν τη δική τους ιστορία. Αυτές ξεχωρίζουν και μένουν στη συνείδηση των οπαδών. Κανείς δεν θα θυμάται ποιος ήταν εκεί στις νίκες σε λίγα χρόνια. Αλλά ποιοι έβαλαν πλάτη στα δύσκολα.

Κανείς δεν θυμάται με ποιους παίκτες πήρε η Γιουβέντους τα πρωταθλήματα του 2005 και του 2006, ενώ είχε τόσους σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Ωστόσο, μέχρι και σήμερα μετά από σχεδόν 20 χρόνια όλοι μιλάνε και υποκλίνονται στους παίκτες που έμειναν μαζί της κι στη Serie B που ήταν οι: Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, Νταβίντ Τρεζεγκέ, Τζιανλουίτζι Μπουφόν, Πάβελ Νέντβεντ, Μάουρο Καμορανέζι και Τζόρτζιο Κιελίνι.

Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.