Ντέρικ Ρόουζ: Το μεγαλύτερο «αν» στο σύγχρονο NBA

Ο κόσμος που γεμίζει τα γήπεδα ανά τον πλανήτη ταυτίζεται, όπως έκανε πάντα, με κάποιον ή κάποιους που νιώθει ότι τον αντιπροσωπεύουν. Συνήθως, με τον παίκτη που παίζει στην ίδια ομάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα, τον παίκτη που έχει γεννηθεί στο μέρος της ομάδας του. Στην περίπτωση του Ρόουζ, η ταύτιση του κόσμου με αυτόν προέρχεται από τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει. Δυσκολίες που ξεπερνούσε και συνεχίζει να ξεπερνά μέχρι και σήμερα.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Ρόουζ γεννήθηκε στο Σικάγο, στις 4 Οκτωβρίου του 1988. Με την ομάδα του λυκείου, της Λάνς, κέρδισε δύο πρωταθλήματα πολιτείας. Θεωρούνταν από τους ανιχνευτές ταλέντων ένας από τους καλύτερους ανερχόμενους πόιντ γκαρντ μετά τον Ράσελ Ουέστμπρουκ. Ένα ανερχόμενο αστέρι που μεγαλούργησε αργότερα στο NCAA με την ομάδα του κολεγίου του Μέμφις, τους Τάιγκερς. Μαζί με την ομάδα των Τάιγκερς έφτασε στον τελικό του NCAA το 2008.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ

Ο Ντέρικ Ρόουζ μετά τις επιτυχίες του στο κολεγιακό πρωτάθλημα, αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του συμμετέχοντας στο draft του 2008, σε ηλικία 19 ετών. Επιλέχθηκε πρώτος από την ομάδα της πόλης του, Σικάγο Μπούλς. Στην πρώτη του χρονιά στο NBA ψηφίστηκε καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος παίκτης, ενώ το 2010 συμμετείχε για πρώτη φορά στο All-Star Game στα μόλις 21 του χρόνια. Το 2011 αποτελεί σταθμό στην καριέρα του και στην μπασκετική ιστορία. Κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα της πόλης του στους τελικούς της Ανατολής, για πρώτη φορά από την εποχή του Μάικλ Τζόρνταν. Τα εκπληκτικά στατιστικά του την χρονιά εκείνη με 25 πόντους, 7.7 ασίστ και 4.1 ριμπάουντ ανά αγώνα εντυπωσίασαν. Αυτό συνέβαλε στο να γράψει ιστορία στις 3 Μαΐου του 2011 κερδίζοντας το βραβείο του MVP.

Σε ηλικία μόλις 22 ετών , 6 μηνών και 29 ημερών κατάφερε να γίνει ο νεότερος παίκτης που κερδίζει το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του NBA. Οι οπαδοί των Σικάγο Μπούλς ,όπως ήταν φυσικό, άρχισαν να τον αντιμετωπίζουν σαν τον διάδοχο του Μάικλ Τζόρνταν.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΡΟΟΥΖ

Στις 28 Απριλίου 2012, σε έναν αγώνα των play-offs κόντρα στους Σίξερς, ο χρόνος σταμάτησε για εκείνον.

Μόλις 1,5 λεπτό πριν από τη λήξη του αγώνα ο Ρόουζ , στην προσπάθειά του να πετύχει καλάθι πατώντας δυνατά με τα δύο του πόδια πριν σουτάρει, έκοψε τον χιαστό του στο αριστερό γόνατο. Ο τραυματισμός του σόκαρε το NBA. Τα πράγματα έδειχναν από την αρχή άσχημα. Το θέμα ήταν, ωστόσο, ότι τα χειρότερα ήταν μπροστά. Ο Ρόουζ έχασε όλη τη σεζόν 2012-13 και είδε το σώμα του να τον εγκαταλείπει ξανά στο ξεκίνημα της σεζόν 2013-14. Για τα επόμενα τρία χρόνια η πόλη του Σικάγο περίμενε την επιστροφή του, η οποία δεν ήρθε ποτέ. Ο Ρόουζ δεν επανήλθε ποτέ στις καλές εμφανίσεις του παρελθόντος.

Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΙΚΑΓΟ ΜΠΟΥΛΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Οι συχνοί τραυματισμοί του και η μη επιστροφή του στο κορυφαίο επίπεδο, οδήγησαν τους Σικάγο Μπούλς στην απόφαση να προχωρήσουν χωρίς αυτόν. Μοιραία, το 2016 του ανακοινώθηκε ότι έγινε ανταλλαγή στους Νιου Γιορκ Νικς και ότι θα αποχωρούσε από την ομάδα της καρδιάς του και της πόλης του. Με τους Νικς φάνηκε να επιστρέφει προσωρινά σε υψηλό επίπεδο. Ωστόσο, προς το τέλος του 2016-2017 χρειάστηκε νέα χειρουργική επέμβαση στο αριστερό του γόνατο. Παρά τις προσπάθειές του για επιστροφή, το καλοκαίρι του 2017 έμεινε ελεύθερος και υπέγραψε στους Κλίβελαντ Καβαλίερς του Λεμπρόν Τζέιμς.

Μέχρι το 2018 η ζωή του προχωρούσε ανάμεσα σε παρκέ και νοσοκομείο, αφού οι τραυματισμοί του ήταν πολλοί. Τα σοβαρά προβλήματα που άρχισε να αντιμετωπίζει με τους αστράγαλούς του, όσο βρισκόταν στους Καβαλίερς, τους οδήγησαν στην απόφαση να τον ανταλλάξουν στην ομάδα των Γιούτα Τζάζ , οι οποίοι δύο ημέρες αργότερα τον αποδέσμευσαν.

Τότε η ομάδα των Τίμπεργουλβς και ο πρώην προπονητής του, Τομ Θίμποντο, με τον οποίο μεγαλόυργησαν μαζί στους Σικάγο Μπούλς , του έδωσαν μία τελευταία ευκαιρία. Εκείνος άρπαξε αυτή την ευκαιρία, δούλεψε σκληρά, κέρδισε τη θέση στο παρκέ και η επίδοσή του άρχισε σταδιακά να βελτιώνεται. Αξιοσημείωτη στιγμή στη θητεία του στους Τίμπεργουλβς ήταν οι 50 πόντοι, ρεκόρ καριέρας, που σημείωσε απέναντι στην πρώην ομάδα του,  Γιούτα Τζάζ. Μία στιγμή που θα θυμάται για πάντα, όπως είπε, με δάκρυα στα μάτια. Αφού ολοκλήρωσε τη σεζόν 2018-2019 με 18 πόντους και 4,2 ασίστ σε 51 παιχνίδια έμεινε ελεύθερος. Έπειτα από σκέψη, αποφάσισε να υπογράψει στην ομάδα των Ντιτρόιτ Πίστονς, όπου και αγωνίζεται μέχρι και σήμερα, με εμφανίσεις που θυμίζουν τον μπασκετμπολίστα που κέρδισε το βραβείο του MVP το 2011.

Ο ΝΤΕΡΙΚ ΡΟΟΥΖ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ

Ο Ντέρικ Ρόουζ, είναι ο άνθρωπος που σιχαίνεται τα όρια αλλά επέλεξε το μπάσκετ στη ζωή του. Μεγαλύτερη του επιθυμία είναι να ζει τη ζωή του ελεύθερα, όπως οι ΄΄κανονικοί΄΄ άνθρωποι. Ξέρει, όμως, ότι δεν μπορεί να το έχει. Όπως λέει ο ίδιος, όταν ήταν μικρός, οι στόχοι του ήταν τρελοί, αλλά δεν ήταν έτοιμος για αυτούς μεγαλώνοντας. Παρ΄ όλα αυτά, οι δυσκολίες που αντιμετώπισε, τα 4 χειρουργεία στα γόνατά του και τα σοβαρά θέματα με τους αστράγαλούς του, δεν τον σταμάτησαν ποτέ. Μπορεί να γεύτηκε την κορυφή γρήγορα, σε μικρή ηλικία και πολλοί να θεωρούν ότι δεν έμελλε να μείνει σε αυτή, αλλά εκείνος τους διαψεύδει συνεχώς.

Το ίδιο κάνει και τώρα, με εμφανίσεις που θυμίζουν τον παλιό του εαυτό. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο καλός θα είχε γίνει και που θα είχε φτάσει αν δεν είχε τραυματιστεί. Η άρνησή του, όμως, να τα παρατήσει, όπως θα έκαναν πολλοί στη θέση του, κέρδισε την καθολική αποδοχή και τον σεβασμό όλων, αθλητών και μη. Υπερήφανος για τον εαυτό του και για αυτά που έχει καταφέρει, όπως λέει, η μεγαλύτερή του επιθυμία πλέον είναι να εμπνέει τις νέες γενεές. Ίσως αυτό στο τέλος να είναι και το πιο σημαντικό…