Λίβερπουλ:” Ο κορεσμός,το ροτέϊσον και το ματς της σεζόν!”

Ήταν η 3η ήττα στα τελευταία 4 παιχνίδια της. Μια ήττα που έφερε και τον αποκλεισμό από τη συνέχεια του Κυπέλλου Αγγλίας (του πιο ιστορικού ποδοσφαιρικού θεσμού). Με τα 2 γκολ που δέχθηκε και δίχως να έχει απάντηση, η Λίβερπουλ πλέον μετρά 8 γκολ κατά και..μόλις 3 υπέρ σε αυτά τα τελευταία 4 ματς.

Είναι αρκετά εύκολο να βρει κανείς το τι φταίει και η ομάδα του Κλόπ έχει Μάρτη μήνα μια τόσο κακή -για τα δικά της στάνταρ- εικόνα. Ας ξεκινήσουμε όμως από εκεί που πρέπει..

Ο “κακός” Δεκέμβρης.

Από τον τελευταίο μήνα του περασμένου έτους παρατηρείται αυτή η καθίζηση της Λίβερπουλ. Και συγκεκριμένα, ύστερα από την επιστροφή της από το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, το οποίο και κατέκτησε. Από την 21η Δεκεμβρίου και έπειτα, οι “ρεντς” έχουν δώσει (μέχρι σήμερα) 14 αγώνες (δεν υπολογίζουμε τα 2 παιχνίδια Κυπέλλου όπου αγωνίστηκε η κ23).

Στην πλειονότητα αυτών των 14 αγώνων, η Λίβερπουλ είναι από κακή έως μέτρια (πάντα με βάση τα δικά της στάνταρ απόδοσης). Με εξαίρεση το εντυπωσιακό (0-4) πέρασμα από την έδρα της Λέστερ, το εντός έδρας 2-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το 4-0 κόντα στην αδύναμη Σαουθάμπτον, στα υπόλοιπα 11 η αρμάδα του Κλόπ παρουσιάζει κακή εικόνα στο τερέν.

Το πάντα απαιτητικό πρόγραμμα του Δεκέμβρη, που για την ομάδα του λιμανιού είχε έξτρα επιβάρυνση ελεώ Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, φαίνεται να είναι μια βασική αιτία αυτής της αγωνιστικής πτώσης. Μετά τη νίκη επί της -τότε- φορμαρισμένης Λέστερ στο “Κίνγκ Πάουερ”, η Λίβερπουλ “καπάρωσε” τον τίτλο ύστερα από 30 ολόκληρα χρόνια. Η κούραση του Δεκέμβρη λοιπόν, “παντρεμένη” με τη σιγουριά του πρωταθλήματος ύστερα από το διπλό στο Λέστερ μια ημέρα μετά τα Χριστούγεννα, είχαν αρνητικότατο αντίκτυπο στους παίκτες του Κλόπ.

“Μέτριος” Γενάρης.

 Ο πρώτος μήνας της νέας δεκαετίας θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί “τέλειος” για τη Λίβερπουλ. Ένα εντυπωσιακό 5/5 στο πρωτάθλημα (με 2 ντέρμπι), πρόκριση στο Κύπελλο κόντρα στη μισητή Έβερτον με την ομάδα κάτω των 23. Κι όμως, η τάση της εποχής να δημιουργείται κάτι..κακό μέσα στα τόσα καλά, φαίνεται πως “τρώει” και τη Λίβερπουλ.

Οι ποδοσφαιριστές του Κλόπ έκαναν αυτό το 5/5 πιο δύσκολα από ότι φαίνεται στην τελική ανάλυση. Πήραν παιχνίδια που όχι απλώς δεν ήταν καλύτεροι, αλλά ορισμένες φορές η ήττα τους άξιζε. Μα, η ποιότητα των παικτών και το “winner mentallity” που τους έχει μεταδώσει ο Γερμανός κόουτς, έφεραν τελικά τις νίκες.

Βέβαια, αυτά τα “μέτρια” παιχνίδια προφανώς έπρεπε  να λειτουργήσουν ως “καμπανάκι” για τον “Κλόπο” και τους συνεργάτες του. Ο ίδιος γνώριζε καλά πως το πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς είναι αυτό που διανύουμε τώρα, και σίγουρα έχει μερίδιο ευθύνης στο γεγονός πως η Λίβερπουλ πλέον μπορεί να μείνει μόνο με το πολυπόθητο πρωτάθλημα στα χέρια της.

“Μόνο” το Τσάμπιονς Λίγκ.

Με το παρόν κείμενο να γράφεται στις 4 Μαρτίου, η Λίβερπουλ πλέον έχει μείνει να κυνηγά “μόνο” το Τσάμπιονς Λίγκ. Να σας εξηγήσω το “μόνο”; Νομίζω είναι εύκολο. Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως για μια ομάδα του μεγέθους,βεληνεκούς,της ιστορίας και πλέον -χάρη στον Κλόπ και τους παίκτες- της ποιότητας, το να φτάσουμε στο “ταμείο” της σεζόν και εκεί να υπάρχει το πρωτάθλημα “μόνο του”, σίγουρα δε θα μιλάμε για μια πετυχημένη σεζόν.

Η Λίβερπουλ έχει μεγαλώσει. Βασικά, έχει επιστρέψει εκεί όπου ανήκει. Στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Οι αντίπαλοί της πλέον την σέβονται. Τη φοβούνται. Περιμένουν κάθε “στραβοπάτημά” της για να γελάσουν. Αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά.

Ο Γϊργκεν Κλόπ με το πλάνο και την πίστη του σε αυτό έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Ο ίδιος όμως έχει κάνει και αρκετά λάθη, τα οποία τον “πιέζουν” πλέον να τα δώσει όλα στο ματς της χρονιάς με την Ατλέτικο (11/3) όπου καλείται να ανατρέψει το εις βάρος του 1-0.

Ο καλός και ο κακός.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα “καλά” και τα “κακά” μας στοιχεία. Το ίδιο και οι προπονητές. Τι να πρωτο-γράψει κανείς για τα “καλά” του Κλόπ; Ειλικρινά δε χρειάζεται, μιας και έχουν ειπωθεί και θα ξανά ειπωθούν πολλάκις. Τα “κακά” όμως;

Ο Γερμανός επιμένει σε μια φιλοσοφία η οποία σίγουρα επηρεάζει την απόδοση των αθλητών του. Μηδαμινό ροτέισον όταν γνωρίζει τις δυσκολίες του προγράμματος με τα συνεχόμενα παιχνίδια. Και ειδικά από τη στιγμή που ο τίτλος στην Αγγλία έχει κριθεί, αυτό θα έπρεπε να “λύσει” τα χέρια του, ώστε να δώσει χρόνο συμμετοχής σε αναπληρωματικούς/νεαρούς παίκτες.

Σε δηλώσεις του συνεχώς αρνείται πως κυνηγάει ρεκόρ, μερικές φορές κάνει τάχα μου ότι δε γνωρίζει για αυτά. Κάπου το πράγμα “χαλάει”. Σαφώς και οι παίκτες χρειάζεται να έχουν έναν αγωνιστικό ρυθμό, μα με τα δεδομένα της Λίβερπουλ σίγουρα θα μπορούσε να βρεθεί μια “χρυσή τομή” μεταξύ ξεκούρασης και συμμετοχής.

Πολλοί αναλυτές αλλά ακόμη ακόμη και φίλοι των “ρεντς” κατηγορούν εδώ και χρόνια τον Γερμανό για το ροτέισον που δεν κάνει. Θεωρούν πως είναι η “αχίλλειος πτέρνα” ενός κατά τα άλλα “world class” τεχνικού. Και η αλήθεια δεν είναι πολύ μακριά από αυτό.

Άξιον απορίας.

Τουλάχιστον έτσι σκέφτηκε ο γραφών όταν είδε την ενδεκάδα της Λίβερπουλ στο χθεσινοβραδινό (3/3) ντέρμπι με την Τσέλσι για τους “16” του Κυπέλλου Αγγλίας. Ο Γερμανός παρέταξε μια ομάδα με 5 βασικούς και 6 αναπληρωματικούς. Το παράλογο όμως ήταν πως σε κάθε γραμμή, οι παίκτες ήταν “μοιρασμένοι”.

Στην άμυνα, 3 βασικοί (Ρόμπερτσον, Γκόμεζ, Φαν Ντάικ) και 2 αλλαγές (Άντριαν, Γουίλιαμς). Στην τριάδα των χαφ 2 “παγκίτες” (Λαλάνα, Τζόουνς) και ένας “εντεκαδάτος” (Φαμπίνιο). Και στην επίθεση; Ο τρομερός Σαντιό Μανέ παρέα με τους… “δεύτερους” Οριγκί και Μιναμίνο.

Σε έναν αγώνα νοκ-άουτ, κόντρα ναι μεν σε μια κακή αυτή την περίοδο αλλά με δίψα για διάκριση Τσέλσι και μάλιστα εκτός έδρας, ήταν κάτι παραπάνω από ρίσκο αυτό που έπραξε ο Κλόπ. Αυτό το “μαγείρεμα” βασικών με αναπληρωματικούς σπάνια αποδίδει. Όχι στη Λίβερπουλ, γενικά.

Δε λέω, οι προπονητές ασφαλώς και γνωρίζουν περισσότερα από εμένα και τον κάθε…”κομπιουτεράκια”, αλλά είναι και μερικά πράγματα που όντως δε χρειάζεται ποδοσφαιρική πείρα και εκ των βαθέων ανάλυση για να δει κάποιος. Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του ο Κλόπ, ότι και αν ήταν αυτό πάντως δε βγήκε στο χορτάρι του “Στάμφορντ Μπρίτζ”. Η Τσέλσι πανάξια “υπέταξε” με 2-0 τη Λίβερπουλ και την…έστειλε σπίτι.

Δεν είναι και μάγος..

Για να μην αδικούμε όμως μονάχα τον τεχνικό της Λίβερπουλ, ένας σημαντικότατος παράγοντας -στον οποίο ο Γερμανός δε μπορεί να παρέμβει 100%- είναι ο λεγόμενος “κορεσμός”. Η Λίβερπουλ -όπως είπαμε και παραπάνω- ουσιαστικά έχει “κλειδώσει” το πρωτάθλημα από τα τέλη Δεκέμβρη.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό για μια ομάδα 13-14 ποδοσφαιριστών που παίζουν “στα κόκκινα” εδώ και 1,5 χρόνο, να “χαλαρώσουν” στην ιδία του ότι εξασφάλισαν το μεγάλο τους στόχο. Κάποιος σωστά θα παρατηρήσει πως “είναι επαγγελματίες, αυτή είναι η δουλεία τους και για αυτή χρυσό-πληρώνονται”. Ναι σωστά όλα αυτά, αλλά να μη ξεχνάμε πως και οι αθλητές είναι άνθρωποι όπως όλοι μας.

Και στην τελική εξίσωση, η Λίβερπουλ ενδέχεται να περνά τη φυσιολογική κάθε σεζόν και σε κάθε σύλλογο “αγωνιστική κοιλιά”. Αν αυτό συμβαίνει, τότε δε χρειάζεται να ανησυχούμε για τον αν θα το ξεπεράσει.

Εάν όμως ο κορεσμός, η έλλειψη κινήτρου για τους παίκτες του Κλόπ είναι η βασική αιτία για τις εμφανίσεις των τελευταίων 2 μηνών, τότε το πράγμα περιπλέκεται. Ο πρώην κόουτς των Ντόρτμουντ και Μάιντζ έχει πολλά θετικά στοιχεία. Ένα από τα μεγαλύτερα “ατού” του είναι η επιρροή του στην ψυχολογία των εκάστοτε παικτών του. Μόνο που στην περίπτωση της απουσίας κινήτρου, ο Κλόπ δε μπορεί να κάνει και θαύματα…

Το παιχνίδι της χρονιάς!

 Το γράψαμε και παραπάνω. Ο επαναληπτικός του “Άμφιλντ” ενάντια στην Ατλέτικο Μαδρίτης είναι ο αγώνας της χρονιάς για τη Λίβερπουλ.

Το πρωτάθλημα έχει κριθεί -απομένει η μαθηματική κατάκτηση-, το ένα κύπελλο κατακτήθηκε από τη Σίτι, στο άλλο “οι ρεντς” έμειναν εκτός από την Τσέλσι. Τι μένει; “Η υπεράσπιση των σκήπτρων” στο Τσάμπιονς Λίγκ.

Γι’αυτό και ο αγώνας της 11ης Μαρτίου (22:00) κρίνεται σπουδαίος. Οι “ροχιμπλάνκος” έχουν το προβάδισμα χάρη στο 1-0 της Μαδρίτης, η Λίβερπουλ έχει την πίεση για την ανατροπή, το “κακό μομέντουμ” και γενικότερα μια….”μίνι γκρίνια” στις τάξεις της.

Ας μην ξεχνάμε όμως πως είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης (και σύντομα Αγγλίας). Ας μην βάζουμε στο συρτάρι την περσινή ανατροπή κόντρα στην παρέα του Μέσι, και ας αναλογιστούμε πως μια πιθανή ανατροπή-πρόκριση κόντρα στην αρμάδα του Τσόλο Σιμεόνε μπορεί κάλλιστα να “γυρίσει τον τροχό” και να κάνει τη Λίβερπουλ να πάει “εύκολα” στον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Και γιατί όχι, στο “back to back”…..