Ανασκόπηση και αναμονή!

Καλή χρονιά! Ευτυχισμένο το 2020, με υγεία πάνω από όλα! Κλισέ ευχή αλλά πράγματι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή μας. 

Πρώτο κείμενο για το νέο έτος, για τη νέα δεκαετία, και σκέφτηκα  να αποτυπώσω προσωπικές σκέψεις και στιγμές που “μου άφησε” η προηγούμενη δεκαετία (όσο ήμουν σε θέση να αντιλαμβάνομαι πράγματα λόγω ηλικίας), καθώς και λίγα λόγια για τη νέα δεκαετία, της οποίας ζούμε τις πρώτες ημέρες…

Enjoy the moment(s)!

  Δε θα μπορούσα παρά να ξεκινήσω με στιγμές της δεκαετίας οι οποίες χαράχτηκαν παντοτινά στο μυαλό μου (και θαρρώ και των περισσότερων φίλων του αθλητισμού). Παρένθεση: Στο κείμενο θα γίνουν αναφορές σε ποδόσφαιρο και -λιγότερο- σε μπάσκετ (προς το τέλος).

2010: Οι περισσότεροι, θυμούνται την Ισπανία να κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής. Το γκολ του Ινιέστα στην παράταση κόντρα στους Ολλανδούς έδωσε στη “Φούρια Ρόχα” τον πρώτο τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας (και μοναδικό ως σήμερα). Ωστόσο, στη μνήμη μου έχει μείνει μονάχα η σκηνή που ο σκόρερ Ινιέστα τρέχει, βγάζει τη φανέλα η οποία έχει ειδική αφιέρωση στον καλό του φίλο και αδικοχαμένο Ντάνι Χάρκε (αρχηγός της Εσπανιόλ). Μια κίνηση που “χάρισε” στον Ινιέστα την αγάπη όλων των Ισπανών, και ιδιαίτερα των φίλων της Εσπανιόλ, που παρά την αιώνια κόντρα με τη Μπαρτσελόνα, από εκείνο το βράδυ και σε κάθε μεταξύ τους παιχνίδι στο “Κορνεγιά Ελ-πράτ” αποθέωναν τον “Αντρεσίτο”!

2011: Μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου. Η Μπαρτσελόνα έχει μόλις επικρατήσει με 3-1 της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ. Οι ποδοσφαιριστές παραλαμβάνουν τα μετάλλιά τους, και ο αρχηγός -τότε- Κάρλες Πουγιόλ, σε μια κίνηση απεριόριστου σεβασμού και ήθους, δίνει το περιβραχιόνιο στον Ερίκ Αμπιντάλ. Ο Γάλλος μπακ είχε όγκο στο συκώτι, αντιμετώπισε όμως με επιτυχία αυτό το σοβαρότατο πρόβλημα υγείας και επέστρεψε! Το γεγονός πως εκείνος σήκωσε πρώτος “την κούπα με τα μεγάλα αυτιά” στον τελικό του “Γουέμπλεϊ” είναι …ένα τίποτα μπροστά στη νίκη του, τη νίκη ζωής!

2012: “Αγκουερόόόόόόόόόόόόόό!” Ότι ομάδα και αν είσαι, όποια συμπάθεια και αν έχεις, δεν γίνεται να μην ανατρίχιασες σε εκείνη τη στιγμή. Οι δύο ομάδες του Μάντσεστερ ήταν ισόβαθμες την τελευταία αγωνιστική, όμως η Σίτι υπερτερούσε στη διαφορά τερμάτων. Η ομάδα του Φέργκιουσον νικούσε εύκολα στην έδρα της Σάντερλαντ, την ίδια ώρα που οι “πολίτες” έχαναν με 2-1 από την ΚΠΡ. Στο 92ο λεπτό ο Τζέκο ισοφάρισε και…ξεκίνησε το δράμα! Στο 93,20 ο Μπαλοτέλι πάσαρε μέσα στην περιοχή στον Αγκούερο, ο Αργεντίνος σκόραρε για το 2-3 και ακολούθησε πραγματικό πανδαιμόνιο! Η Σίτι κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή μετά από 44 χρόνια και η κραυγή με το όνομα του αρχισκόρερ της έμεινε μια για πάντα στην ιστορία (και στο μυαλό μου)!

2013: Η εξιλέωση του Ρόμπεν! Ναι, η στιγμή που θυμάμαι από το 2013 είναι η μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα της Ντόρτμουντ και ο Αριέν Ρόμπεν να τρέχει σαν τρελός και να πανηγυρίζει το 2-1 της Μπάγερν. Ένα γκολ που έδωσε στους Βαυαρούς το Τσάμπιονς Λίγκ (σε μια χρονιά που κατέκτησαν το “τρεμπλ”) και “έδιωξε” από τον Ολλανδό την κακοδαιμονία για το χαμένο πέναλτι του περασμένου (2012) τελικού με την Τσέλσι στην παράταση, αλλά και του χαμένου τετ-α-τετ με τον Κασίγιας στον τελικό του Μουντιάλ του 2010. Ο “γυάλινος” Ρόμπεν ήταν από μοιραίος, ο απόλυτος ήρωας!

2014: Η απογοήτευση -και το κλάμα- των Βραζιλιάνων (και εμού) την 8η Ιουλίου εκείνου του έτους. Στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διοργάνωνε, η οικοδέσποινα Βραζιλία χωρίς τον Νεϊμάρ (μετά τον σοκαριστικό τραυματισμό του) βίωνε την -μακράν- μεγαλύτερη ταπείνωση της “πλούσιας” ιστορίας της. Η μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία συνέτριψε με 1-7 την “Σελεσάο”, με το σκορ μάλιστα να είναι 0-5 στο ημίχρονο! Ένα παιχνίδι από τα πλέον ιστορικότερα, μια ήττα που έκανε έναν ολόκληρο πλανήτη -εκτός από το να κάνει πλάκα- να “θρηνεί” για τους Βραζιλιάνους και τον κύριο της παρακάτω φωτογραφίας..

2015: Ποιος μπορεί να ξεχάσει το αδιανόητο σόλο-γκολ του Λιονέλ Μέσι στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας κόντρα στην Αθλέτικ Μπιλμπάο; Με το σκορ να βρίσκεται στο 0-0 και το ρολόϊ να γράφει 20 λεπτά αγώνα, ο “Ψύλλος” αποφάσισε να ορίσει εκείνος τον νικητή. Αφού πήρε την πάσα του Ντάνι Άλβες, πέρασε τρείς παίκτες της Μπιλμπάο “σαν σταματημένους”, έφτασε στο πλάι της περιοχής, προσποιήθηκε στον Λαπόρτ και με ωραίο δυνατό σουτ έστειλε τη μπάλα στην κλειστή γωνία του κίπερ των Βάσκων για το 1-0. Η Μπαρτσελόνα τελικά κέρδισε με 3-1 (εκείνη τη σεζόν ολοκλήρωσε με “τρεμπλ”), μα το απίθανο γκολ του Μέσι επισκίασε τα πάντα!

2016: Αν και το 2016 έχει -για εμένα- πολλά να θυμάμαι, ξεχωρίζω το γκολ του Αζάρ στο 2-2 της Τσέλσι με την Τότεναμ. Όχι λόγω της ομορφιάς του, αλλά διότι με αυτό το τέρμα η Λέστερ ήταν και μαθηματικά πρωταθλήτρια Αγγλίας! Ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά παραμύθια όλων των εποχών μόλις είχε ολοκληρωθεί, με την αρμάδα του Κλαούντιο Ρανιέρι να “τρελαίνει” άπαντες με τα κατορθώματά της! Μια φουρνιά ποδοσφαιριστών που με πρωταγωνιστές τους Βάρντι, Μάρεζ και Καντέ τα “έβαλε” στα ίσα με τους μεγάλους στο Νησί και κατόρθωσε να πανηγυρίσει πριν μάλιστα ολοκληρωθεί ο “μαραθώνιος” των 38 αγωνιστικών!

2017: Αν και ο θαυμασμός μου για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή είναι..μεγάλος, νομίζω πως όντως η χαρακτηριστική στιγμή για το 2017 είναι η εικόνα του Νεϊμάρ με τη φανέλα της Παρί Σεν Ζερμέν! Μια μεταγραφή που…ξεκίνησε από το πουθενά, εξελίχθηκε σε μίνι-σήριαλ, και τελικά κατόρθωσε να γίνει το “deal” του αιώνα! Ο Νασέρ-Αλ Κελαϊφί “έσπασε” την….τρομακτική ρήτρα των 222 εκατομμυρίων ευρώ, προσέφερε “γη και ύδωρ” στον Βραζιλιάνο σταρ, και εκείνος, θαμπωμένος και ζαλισμένος από τα ποσά, και ίσως και από την ιδέα της ευκαιρίας του να γίνει ο νο1, είπε το “ναι”. Το “ναι” που άλλαξε προς το χειρότερο το ποδόσφαιρο, σε ότι αφορά το μεταγραφικό παζάρι και τα ποσά που ξοδεύονται σε αυτό.

2018: Περίπου 2 χρόνια πίσω, στις 18 Γενάρη του ’18, ένιωσα “άδειος”. Δημιουργήθηκε μέσα μου ένα τεράστιο κενό, το οποίο θεωρώ πως σε λίγα χρόνια, θα μεγαλώσει κατά πολύ. Τι εννοώ; Εκείνη την ημέρα, ο μεγάλος, ο μάγος Ροναλντίνιο ανακοίνωσε πως αποχωρεί οριστικά από την ενεργό δράση. Και μπορεί το τέλος του να είχε έρθει καιρό πριν, ωστόσο με την επίσημη ανακοίνωση από τον ίδιο κύλησαν δάκρυα στεναχώριας. Ο κατ’εμέ καλύτερος όλων, που στην περίπτωσή του το “αν” δε χρίζει αμφιβολίας, μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά ποδοσφαιρόφιλων, οι οποίοι αγάπησαν πραγματικά το άθλημα. Άλλαξε τη μοίρα της Μπαρτσελόνα προς το καλύτερο, κατέκτησε τα πάντα,και εν τέλει, έκανε τα πάντα όπως ήθελε! Πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη, προσέφερε απλόχερα χαρά, θέαμα και…ποδιές!

2019: Το έτος που εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα αποτελεί παρελθόν, είχε πάμπολλες στιγμές. Βέβαια, αυτή που ξεχωρίζω εγώ, είναι λίγο….διαφορετική. Είναι εκείνη της 29ης Αυγούστου, στο γκαλά της κλήρωσης του -τρέχοντος- Τσάμπιονς Λίγκ, όταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο, μεταξύ σοβαρού και αστείου κάλεσε σε…δείπνο τον Λιονέλ Μέσι! Μια δεκαετία η οποία ξεκάθαρα τους ανήκει, “έκλεισε” με αυτή την απολαυστική στιγμή (και αργότερα με την 6η “Χρυσή Μπάλα” του Αργεντίνου) ! Η δεκαετία του Μέσι και του Ρονάλντο, του Κριστιάνο και του Λίο…

Stars, κυριαρχία και…αλλαγές!

 Όπως κλείσαμε παραπάνω, έτσι αρχίζουμε αυτή την ενότητα. Η δεκαετία που μας πέρασε, ήταν η δεκαετία του Μέσι και του Κριστιάνο. Δέκα χρόνια στα οποία έλαμψαν, κατέκτησαν -σχεδόν- τα πάντα, έσπασαν αμέτρητα ρεκόρ, και μαζί σκόραραν 1.001 γκολ. Ναι καλά διαβάσατε! Αυτοί οι δύο τιτάνες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, για τους οποίους καθημερινά γράφονται τόσα, σκόραραν περισσότερο από ότι ολόκληρες ομάδες. Και όχι όποιες κ όποιες, αλλά σύλλογοι όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Τότεναμ. Μιλάμε πραγματικά για μυθικά πράγματα.

Η δεκαετία ανέδειξε πολλούς σταρ, οι οποίοι τώρα που μιλάμε είτε βρίσκονται προς τη “δύση” της καριέρας τους, είτε στο απόγειό αυτής. Ήταν η δεκαετία όπου κυριάρχησαν ορισμένες ομάδες και προπονητές. Ήταν η δεκαετία της Ρεάλ Μαδρίτης, που από τα 9 έφτασε στα 13 Τσάμπιονς Λίγκ, με τα τρία μάλιστα να κατακτώνται σερί! Η δεκαετία της Μπαρτσελόνα, που δεν είχε αντίπαλο στη Λα Λίγκα. Παρομοίως και για τη Μπάγερν Μονάχου και τη Γιουβέντους στα δικά τους πρωταθλήματα. Η δεκαετία του Πεπ Γκουαρδιόλα, που και στις τρείς χώρες που δούλεψε, κατέκτησε τα πάντα. Η δεκαετία που το επιθετικό ποδόσφαιρο, η δράση, επικράτησε της πιο αμυντικής στάσης, της αντίδρασης.

Τέλος, ήταν η δεκαετία στην οποία άλλαξαν πολλά. Κανονισμοί, μορφές διοργανώσεων, οι μάνατζερς μαζί με τους παίκτες είναι πλέον τα αφεντικά και -όταν θέλουν- κάνουν ό,τι θέλουν τους συλλόγους (βλέπε Νεϊμάρ, Κουτίνιο, Ντεμπελέ κτλ), τα χρηματικά ποσά εκτοξεύτηκαν. Και τέλος, η τεχνολογία μπήκε για τα καλά εντός των τεσσάρων γραμμών. Αρχικά με την “goal line technology”, και ύστερα με τα VAR.

Τι είχαμε…τι χάνουμε!

 Στη νέα δεκαετία, αυτή που υποδεχθήκαμε πριν από λίγες ημέρες, ορισμένα γεγονότα είναι σίγουρο πως θα συμβούν. Είτε το θέλουμε είτε όχι. Και για να μη σας πικράνω εξαρχής, ας μιλήσουμε πρώτα για τα καλά της υπόθεσης.

Είναι βέβαιο πως με την εξέλιξη και την παρέμβαση/συμμετοχή της τεχνολογίας στον αθλητισμό (και εν προκειμένω στο ποδόσφαιρο), το άθλημα θα προοδεύσει. Είτε μιλάμε για βελτίωση των αθλητών στον τομέα της φυσικής κατάστασης και της δύναμης, είτε μιλάμε για την…ομορφιά του αθλήματος! Ακόμη ένα δεδομένο είναι πως θα έχουμε αρκετούς νέους σταρ, οι οποίοι πάνω κάτω είναι γνωστοί και αναμένεται να πάρουν “τα σκήπτρα” από τους παλαιότερους. Τέλος, θεωρώ πως ομάδες οι οποίες βρίσκονται στα..χαμηλά, θα επιστρέψουν εκεί που ανήκουν (πχ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μίλαν) -μερικές ήδη έχουν ξεκινήσει- , ενώ άλλες που μεσουρανούν, ενδεχομένως να βιώσουν την άλλη πλευρά του νομίσματος. Και αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι, γιατί όσο να ναι, και στην ψυχαγωγία κανείς αναζητά το διαφορετικό.

Στα αρνητικά, δυστυχώς όλοι γνωρίζουμε πως παίκτες θρύλοι τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στο μπάσκετ, θα αποσυρθούν. Μιλάμε για κάτι “τελεσίδικο”, αφού ο χρόνος είναι αμείλικτος. Μύθοι όπως ο Λιονέλ Μέσι, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Μπουφόν (ο τρελός λέτε να φτάσει στα 52;), ο Σέρχιο Ράμος κα πολλοί άλλοι θα πουν “αντίο”. Αντίστοιχα και στο μπάσκετ, Λεμπρόν Τζέιμς, Κέβιν Ντουράντ, Τζέιμς Χάρντερ είναι σαφές πως θα σταματήσουν να πατούν παρκέ. Αν πιάσουμε και άλλα σπορ, η λίστα και η…πίκρα δε θα έχει τελειωμό.

Πάντοτε βέβαια πρέπει να βλέπουμε όλες τις καταστάσεις θετικά. Σίγουρα μερικοί από τους παραπάνω κυρίους είναι αναντικατάστατοι, σίγουρα είμαστε ευλογημένοι που ζούμε στις ημέρες τους και απολαμβάνουμε τα κατορθώματά τους, όμως καλώς ή κακώς στον επαγγελματικό αθλητισμό υπάρχει ημερομηνία λήξης….

Ελπίζω να είμαστε εδώ στο τέλος της επόμενης δεκαετίας, με ένα ανάλογο κείμενο. Το μόνο σίγουρο είναι πως αναμένονται ανεπανάληπτες στιγμές και εμείς δεν έχουμε παρά να….ετοιμαστούμε για απογείωση!