Άριεν Ρόμπεν: Η δύναμη της συνήθειας (vids)

Ο Άριεν Ρόμπεν ήταν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που έβγαλε το ολλανδικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Η ποιότητα του αριστερού χαφ- εξτρέμ ήταν εμφανής. Από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του μέχρι και το τέλος. Θα μπορούσε να είχε φτάσει πιο ψηλά; Ναι. Θα μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα; Η απάντηση είναι η ίδια.

Θα μπορούσε να μας χαρίσει κι άλλες στιγμές μαγείας; Φυσικά! Ωστόσο, οι τραυματισμοί του ήταν αυτοί που του έβαλαν τα πιο δύσκολα εμπόδια. Όχι τόσο οι αντίπαλοι αμυντικοί, όσο ο ίδιος του ο εαυτός. Από την Τσέλσι και έπειτα μέχρι και το -σύντομο- πέρασμά του από τη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν πυκνά συχνά στα “πιτς”.

Ωστόσο, όσο ήταν γερός και δυνατός που τον έχανε που τον έβρισκε κανείς ήταν στο εκάστοτε προπονητικό κέντρο του συλλόγου που βρισκόταν. Στόχος του ήταν να κάνει όσο πιο άρτια και τέλεια γινόταν την κίνησή του. Αυτή που ήταν το σήμα κατατεθέν του. Να παίρνει την μπάλα από τα δεξιά να συγκλίνει προς τα αριστερά και να σουτάρει με το αριστερό.

Πριν ακόμη ανακαλύψει την κρυφή του… δύναμη!

Δεν είναι τόσο απλό, ούτε τόσο εύκολο να βρεις τον χώρο σου στο παγκόσμιο στερέωμα. Να έχεις αυτό το “κάτι” -όχι αυτό που ψάχνει η Καιτη Γαρμπή- ώστε να αφήσεις… κάτι πίσω σου. Ο Άριεν Ρόμπεν στα πρώτα χρόνια της καριέρας του δεν το είχε βρει. Το έψαχνε. Λογικό εδώ που τα λέμε. Τόσο στην Αϊντχόφεν όσο και στην Τσέλσι βασιζόταν στις επελάσεις του στα αριστερά.

Κάτι η τεχνική του κατάρτιση, κάτι η ταχύτητά του τον είχαν μετατρέψει σε ένα από τα καλύτερα εξτρέμ του κόσμου. Ωστόσο, η κίνηση- trademark δεν ήταν ακόμη έτοιμη. Την “έφτιαχνε”. Λίγο αργότερα όταν πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης ξεκίναγε… κάτι να δείχνει. Να παίρνει την μπάλα λίγο πιο μπροστά από το κέντρο, να ξεχύνεται (σαν εμετός) και στο τέλος να σουτάρει.

Είτε από μακριά, είτε από μέση απόσταση. Δεν ήταν λίγες οι φορές που άφησε με το στόμα ανοιχτό τους οπαδούς της “Βασίλισσας”.

https://www.youtube.com/watch?v=ZTR36Xx9eog

Free… Ρόμπεν!

Η μεταγραφή του Άριεν Ρόμπεν στην Μπάγερν Μονάχου είναι εκείνη που τον “στιγμάτισε”. Ο Ολλανδός επιθετικός δέθηκε τόσο με τον σύλλογο όσο και με τον κόσμο των Βαυαρών. Όσο περνούσε ο χρόνος γινόταν ακόμη καλύτερος και πιο αποτελεσματικός. Ωστόσο, ο έμπειρος εξτρέμ χρωστάει πολλά στον Λουίς Φαν Χααλ.

Ο Ολλανδός προπονητής ήταν εκείνος που έδειξε στον συμπατριώτη του τα… μυστικά της θέσης. The rest is history, όπως λένε και στο χωριό μου. Ο Ρόμπεν έμαθε καλύτερα από τον κάθε ποδοσφαιριστή πως μπορείς να κάνεις μία κίνηση πάρα πολλές φορές και να είναι το ίδιο αποτελεσματική άλλες τόσες.

Ναι μεν ήταν κάπως μονοδιάστατο ή βαρετό. Ναι μεν ήταν μερικές φορές πιο προβλέψιμος και από πόρτα ψυγείου. Παρόλα αυτά με τα γκολ του που σημείωσε με αυτό τον τρόπο έδωσε πολλές λύσεις στην ομάδα. Έγινε το σήμα κατατεθέν του. Κατάφερε στο ποδοσφαιρικό λεξιλόγιο να συνδυάσει το άνοιγμα της μπάλας από τα δεξιά με το σουτ από τα αριστερά να έχει τη φωτογραφία του. Τρία πράγματα δεν μπορείς να αποφύγεις: τους φόρους, τον θάνατο και το γκολ με την κίνηση του Ρόμπεν.

Από τη μία η… καραφλή σαΐτα και από την άλλη πλευρά ο Φρανκ Ριμπερί. Ένα δίδυμο που έγραψε τη δική του ιστορία. Ένα δίδυμο που ναι μεν είχε τις δικές του διαφορές, αλλά κατάφερε να “δέσει” όσο λίγα. Τόσο ο Ολλανδός όσο και ο Γάλλος έμειναν για μια… ζωή στο Μόναχο. Από ένα σημείο και έπειτα ήταν “δικά τους παιδιά”. Οι “ψυχροί” Γερμανοί τους είδαν έτσι. Δεν γινόταν και αλλιώς.

Βάρβαρος… Βαυαρός!

Στην Μπάγερν Μονάχου ο Άριεν Ρόμπεν έζησε τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια. Τα πιο “γεμάτα”. Τα πιο μεστά. Εκεί βρήκε το “λιμάνι” του. Έμεινε δέκα χρόνια. Σημείωσε αρκετά γκολ, έδωσε πολλές ασίστ -ούτε εσείς το περιμένατε ε;- αι σήκωσε κούπες. Πολλές κούπες. Υπήρξαν στιγμές που ήταν μοιραίος. Όπως στον τελικό του 2012 με αντίπαλο την Τσέλσι. Ή στα ντέρμπι με την Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Ωστόσο, υπήρξαν και κάποιες άλλες στιγμές. Αυτές που τον έκαναν ωραίο! Σαν το γκολ που σημείωσε το 2013 με αντίπαλο τους Βεστφαλούς. Ο πιτσιρικάς που είχε χαρακτηριστεί στην αρχή της καριέρας του ως “ο επόμενος Γιόχαν Κρόιφ” έφτασε πολύ ψηλά. Όχι τόσο όσο θα μπορούσε μιας και οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν ποτέ σε ησυχία. Ακόμη και στους Βαυαρούς τα τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα. Ο χρόνος συμμετοχής του όσο περνούσε ο καιρός γινόταν πιο λίγος.

Παράλληλα, η ομάδα δεν τον είχε τόσο πολύ ανάγκη. Ούτε εκείνον, ούτε και την κίνησή του. Οπότε αντί να ψάξει ένα καλό συμβόλαιο στην Αραβία ή στην Κίνα προτίμησε να μην… χαρίσει πουθενά αλλού το “trademark” του. Να κρεμάσει τα παπούτσια του. Να ξεκουραστεί και να απολαύσει ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά του στο Μόναχο.

Πλέον είναι δικό τους παιδί. Αν και Ολλανδός. Γι’ ακόμη μία φορά δεν πήγε κόντρα στη λογική. Ήταν προβλέψιμος. Αλλά και το ίδιο αποτελεσματικός. Όπως τότε που έκανε τις κούρσες του στα δεξιά, έμπαινε προς στα αριστερά και σούταρε. Άλλωστε πρώτα “βγαίνει το χούι και μετά η ψυχή”, σύμφωνα με τον λαό μας.