Pep masterclass!

Η συγκλονιστική φετινή Πρέμιερ Λίγκ ολοκληρώθηκε, με τη Μάντσεστερ Σίτι πρωταθλήτρια. Η ομάδα του Πεπ συγκέντρωσε 98 πόντους, έναντι 97 της Λίβερπουλ, στην πιο απίθανη κούρσα όλων των εποχών! Αυτό ήταν το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα για τους “σίτιζενς”, και 6ο συνολικά στην ιστορία τους.

Υπάρχουν πολλά πρόσωπα, πολλές στιγμές (μέσα στη σεζόν), αρκετά ρεκόρ για να ασχοληθεί κάποιος. Φυσικά, υπάρχει και η τρομερή Λίβερπουλ, η ομάδα που μάζεψε 97 βαθμούς, και έχασε το πρωτάθλημα! Και δυστυχώς -αλλά και δικαίως- η πλειοψηφία των δημοσιογράφων και οπαδών, ασχολείται με εκείνη (τη Λίβερπουλ). Το “δυστυχώς” μπαίνει στην κουβέντα, διότι ελάχιστοι μιλούν για τον Πεπ. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω εν συντομία παρακάτω…

Ήδη στο “πάνθεον”!

 Πριν καν καθίσει στον πάγκο της Μπάγερν Μονάχου, πριν καν μετακομίσει στο Νησί για λογαριασμό της Σίτι, ο Πεπ Γκουαρδιόλα θεωρούταν δικαίως ως ένας εκ των κορυφαίων προπονητών της ιστορίας. Φυσιολογικά, αφού με τη Μπαρτσελόνα κέρδισε τα πάντα! Σε τέσσερις σεζόν, πανηγύρισε 14 τίτλους (3 πρωταθλήματα,3 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 2 Τσάμπιονς Λίγκ, 2 Κύπελλα Ισπανίας, 2 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων και 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης)! Μάλιστα, τη σεζόν 2008-2009 κατέκτησε και τους 6 διαθέσιμους τίτλους με τη “Μπάρσα”, όντας ο μοναδικός κόουτς που καταφέρνει κάτι τέτοιο. Επιπλέον, το 2012 αναδείχθηκε ως ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία του ανδρικού ποδοσφαίρου, ξεπερνώντας τον τιτάνα Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, σε ψηφοφορία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Όχι και άσχημα.

 Εν συνεχεία, και μετά από ένα χρόνο “ξεκούρασης”, ο Καταλανός επέστρεψε στους πάγκους, για χάρη της Μπάγερν. Διαδέχθηκε τον θρύλο των Βαυαρών, Γιούπ Χάϊνκες. Στην τριετή του παρουσία στη Γερμανία, κατάφερε να “σηκώσει” 7 τίτλους. Έκανε το 3/3 στα πρωταθλήματα, πήρε 2 κύπελλα, Σούπερ Καπ Ευρώπης και Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.  Ωστόσο, στην Ευρώπη έμεινε με άδεια χέρια, καθώς δεν κατόρθωσε να φτάσει ούτε καν μέχρι το μεγάλο τελικό. Έφυγε από το Μόναχο με προορισμό το Μάντσεστερ, με διχογνωμίες, για το αν “πέτυχε” ή “απέτυχε”.

 Η πρώτη του σεζόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, ήταν δύσκολη, αλλά και ολίγον τι αναμενόμενη. Ήταν σαφές πως για να αφομοιώσουν οι παίκτες το στυλ του, ήθελαν χρόνο. Και όταν αυτό έγινε, η Σίτι τα διέλυσε όλα! Πέρυσι λοιπόν, κατέκτησε το πρωτάθλημα με 100 βαθμούς, σπάζοντας πολλά ρεκόρ, όπως εκείνο της καλύτερης επίθεσης και αυτό του μεγαλύτερου σερί νικών, με 18! Ολοκλήρωσε με ντάμπλ, κατακτώντας το Λίγκ Καπ.

Στο “φώτο-φίνις”!

 Μια τρελή, μαγική, αδιανόητη κούρσα για τον τίτλο τελείωσε το απόγευμα της περασμένης Κυριακής (12/5). Και βρήκε πρωταθλητές τους “πολίτες”, στο +1 από την εξαιρετική Λίβερπουλ. Μια Λίβερπουλ που τόσο ο Πεπ όσο και εμείς οι φίλοι του ποδοσφαίρου, εκτός από “συγχαρητήρια”, της χρωστάμε και ένα “ευχαριστώ”. Γιατί χάρη σε εκείνη παρακολουθήσαμε επί μήνες αυτή τη μάχη “σώμα με σώμα”.

 Ήταν έτσι διαμορφωμένο το πρόγραμμα, που τον τελευταίο καιρό συνήθως “η ομάδα του λιμανιού” αγωνιζόταν νωρίτερα από την αντίπαλό της. Και νικούσε. Και μετέφερε την πίεση σε εκείνη (Σίτι). Και εκείνη νικούσε, και ανέβαινε ξανά στην κορυφή. Όλο αυτό για περίπου 2 μήνες! Αγωνιώδες, αλλά και συνάμα φανταστικό!

 Σε ένα τουρνουά 38 αγώνων, διάρκειας σχεδόν 10 μηνών, η βαθμολογική συγκομιδή των δύο κλαμπ είναι…τρομακτική!Η Σίτι το έκανε πέρσι, οπότε νομίζω καταλαβαίνετε πως για να το κάνει σε διαδοχική χρονιά, δεν..αστειεύεται!  Για τη Λίβερπουλ, διότι είναι η καλύτερη στην ιστορία της. Και όμως, κάποιοι τη “χλευάζουν” πως “έφτασε τους 97 και το έχασε”. Δε το έχασε. Η Σίτι το πήρε. Έχει διαφορά.

 “Η πιο δύσκολη!”

 Έτσι χαρακτήρισε τη φετινή κατάκτηση του πρωταθλήματος ο Πεπ. Ως την πιο δύσκολη της καριέρας του. Μπορεί στην αρχή η “αρμάδα” του να βρέθηκε μπροστά, ωστόσο πριν το καθοριστικό ντέρμπι με τη Λίβερπουλ το Γενάρη, βρισκόταν στο -7. Το τελικό 2-1 υπέρ των “πολιτών” τους έδωσε ελπίδες. Ήξεραν πως δεν είχαν περιθώριο λάθους. Συν τοις άλλοις, περίμεναν απώλειες από τους ¨ρεντς”.

 Οι απώλειες ήρθαν, όμως και η Σίτι έκανε τη δουλειά της. Με ένα σχεδόν τέλειο δεύτερο γύρο, στον οποίο μάζεψε 54 από τους διαθέσιμους 57 βαθμούς, ένα νικηφόρο σερί 14 παιχνιδιών, έκοψε πρώτη το νήμα! Για να έρθουν όμως αυτές οι 18 νίκες (και 1 ήττα) στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, υπήρξαν δυσκολίες. Ο Πεπ δεν άλλαξε τη φιλοσοφία του, άλλαξε όμως στο βαθμό που έπρεπε, την προσέγγιση των αγώνων.

Σε ορισμένα ματς, το θέαμα και η ψυχαγωγία “έκαναν άκρη”, για χάρη της νίκης. Των τριών βαθμών. Ποτέ της (με μικρές εξαιρέσεις σε διαστήματα αγώνων) η Μάντσεστερ Σίτι δεν έκατσε πίσω από τη μπάλα. Ποτέ της δεν είχε κατοχή όχι μικρότερη, ούτε καν ίση με του αντιπάλου. Έφτιαχνε φάσεις, σκόραρε, απλώς όχι με την περσινή συχνότητα. Και αυτό διότι ο Πεπ έβαλε πάνω από το “εγώ” του και αυτά που πρεσβεύει, τη λέξη “νίκη”. Δεν πείραξε το σχέδιο, απλά το…αναδιαμόρφωσε όταν και όπου χρειάστηκε.

Το καταραμένο Τσάμπιονς Λίγκ…

 Η αλήθεια είναι πως μετά τη θητεία του στη Μπαρτσελόνα, ο Γκουαρδιόλα δεν έχει γευτεί τη χαρά της κατάκτησης της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Για την ακρίβεια, δεν έχει καν συμμετάσχει στον τελικό αυτής. Όμως η αλήθεια είναι πως αυτό είναι το μόνο επιχείρημα των επικριτών του! Μετρά οκτώ αποκλεισμούς, εκ των οποίων οι τρείς είναι εξαιτίας των εκτός έδρας γκολ, ισάριθμες επειδή οι ποδοσφαιριστές του έχασαν πέναλτι, ενώ οι υπόλοιπες δύο κρίθηκαν στο γκολ. Αδιαμφισβήτητα, δεν είναι και πολύ…τυχερός!

 Αρκετοί ισχυρίζονται πως η “φανέλα της Σίτι είναι μικρή!”. Άλλοι πως ο Πεπ μπόρεσε να κάνει ότι έκανε στην Ευρώπη επειδή είχε την -τότε-  Μπαρτσελόνα και τον Μέσι. Οι φανς του μπορεί να πουν πως “Και ο Κλοπ είναι τρομερός προπονητής, αλλά λούζερ!”Προσωπικά δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω αν ο Πεπ θα κατακτήσει το “Άγιο δισκοπότηρο” του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με τους “πολίτες” ή κάποιο άλλο κλαμπ. Αυτό που με σιγουριά λέω, είναι πως το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του, είναι κάτι παραπάνω από ελκυστικό, θελκτικό, όχι μόνο για το μάτι, αλλά και για τους ίδιους τους αθλητές, που…παρακαλάνε για να δουλέψουν μαζί του!

Όπως και να έχει, το “ταμείο” θα γίνει στο τέλος…