Φενερμπαχτσέ: Στο έκτο φάιναλ φορ της ιστορίας της
Μια περίεργη ευρωπαϊκή χρονιά για τη Φενερμπαχτσέ και το Debut.gr αναλύει την πορεία της στην Euroleague
Μια περίεργη ευρωπαϊκή χρονιά για τη Φενερμπαχτσέ, η οποία άρχισε με τον Δημήτρη Ιτούδη στον πάγκο της και συνεχίζεται με τον αναμορφωτή της Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, τη βρίσκει λίγο πριν το φινάλε της «αγκαλιά» με την έκτη συμμετοχή της σε φάιναλ φορ της Euroleague, όπου απέναντι στον Παναθηναϊκό -τον οποίο δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ στην καταληκτική φάση της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης- θα διεκδικήσει την πρόκρισή της στον τελικό και τη διεκδίκηση του δεύτερου τίτλου της (πρώτος ήταν το 2017).
Γράφοντας Ιστορία στα πλέι οφ, καθώς έγινε η πρώτη ομάδα (ακολούθησε ο Ολυμπιακός) που προκρίθηκε με μειονέκτημα έδρας σε Game 5, απέναντι στη Μονακό, η ομάδα του Λιθουανού τεχνικού πήρε το «εισιτήριο» για το φάιναλ φορ για πρώτη φορά από το 2019, καθώς μετά τη διακοπή της σεζόν λόγω της πανδημίας COVID-19 το 2020, δεν μπόρεσε να προκριθεί σε αυτά που ακολούθησαν (2021, 2022, 2023), δίνοντας τέλος στο σερί των πέντε διαδοχικών που είχαν προηγηθεί από το 2015 μέχρι το 2019, επί ημερών Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.
Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.
Η Φενερμπαχτσέ, μάλιστα, είναι η τουρκική ομάδα με τις περισσότερες συμμετοχές σε φάιναλ φορ της Euroleague, καθώς η Αναντολού Εφές μετράει πέντε (2000, 2001, 2019, 2021, 2022). Στο διάστημα, μάλιστα, των συμμετοχών της η Φενέρ μετράει έναν θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη το 2017, μία δεύτερη θέση στο Βερολίνο το 2016 και στο Βελιγράδι το 2018, αλλά και δύο τέταρτες θέσεις, μία στη Μαδρίτη το 2015 και μία στη Βιτόρια το 2019.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ιστορικός τίτλος της Φενερμπαχτσέ ήρθε το 2017 στην Κωνσταντινούπολη, ενώ εφέτος θα αισθάνεται σαν να αγωνίζεται στο «σπίτι» της, καθώς στη Γερμανία ζει μεγάλος αριθμός Τούρκων μεταναστών, οι οποίοι ενδέχεται να αποτελέσουν καθοριστικό παράγοντα με την παρουσία τους στον ημιτελικό, απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
Το πρώτο μισό της σεζόν δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμεναν οι οπαδοί της Φενέρ. Μέχρι την απόφαση της λύσης της συνεργασίας με τον Δημήτρη Ιτούδη από την τεχνική ηγεσία του συλλόγου, η καλύτερη εξέλιξη φάνταζε η συμμετοχή της ομάδας στο νεοσύστατο play-in. Ωστόσο, η πρόσληψη του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, έφερε την ηρεμία και γύρισε τον… διακόπτη στην ομάδα, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν μετείχε στις αρχικές επιλογές του ρόστερ και στο «χτίσιμο» του.
Αυτή φυσικά η κατάσταση δεν αποσυντόνισε τον Λιθουανό τεχνικό, ο οποίος όχι μόνο κατάφερε να βρει τις ισορροπίες, αλλά οδήγησε την ομάδα μέχρι την έκτη θέση της κανονικής περιόδου, η οποία της χάρισε την απευθείας πρόκριση στα πλέι οφ και τελικά τη συμμετοχή της στο φάιναλ φορ του Βερολίνου.
Ο Χ FACTOR ΤΗΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ
Ο Γιασικεβίτσιους πέρασε την ελευθερία στους παίκτες του και τους επέτρεψε να πάρουν τα μεγάλα σουτ όταν κρίνονται τα πάντα, χωρίς να διστάζουν, ενώ την ίδια στιγμή τους έμαθε πότε πρέπει να συγκρατούν το παιχνίδι τους και να δίνουν έμφαση στην άμυνα.
Αυτή η φιλοσοφία γέμισε εμπιστοσύνη τον Νικ Καλάθη, ο οποίος μέχρι την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας ο Λιθουανός ήταν σχεδόν μετέωρος. Επί ημερών Γιασικεβίτσιους, ο ρόλος του έγινε πολύ σημαντικός, ενώ αποκορύφωμα αυτής της εμπιστοσύνης ήταν τα μεγάλα σουτ του στο Game 5 με τη Μονακό, που έκριναν και την πρόκριση στην παράταση. Ο έμπειρος γκαρντ της Φενέρ δεν δίστασε όταν η μπάλα… έκαιγε και με δύο «κολλητές» εκτελέσεις από τα 6.75 πέτυχε αρχικά την ισοφάριση (77-77 στο 44΄) και εν συνεχεία σημείωσε την ανατροπή, διαμορφώνοντας το τελικό 79-80 στα 19,4΄΄ για τη λήξη!
Η φιλοσοφία πάντως του Γιασικεβίτσιους έχει εμπνεύσει και άλλους παίκτες, όπως ο Σκότι Ουίλμπεκιν που δείχνει πιο ώριμος στο παιχνίδι του, κυρίως στις επιλογές του στην επίθεση, αλλά και ο Ταρίκ Μπιμπέροβιτς και το… βαρόμετρο, Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις.
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ-ΚΛΕΙΔΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ
Η Φενερμπαχτσέ είναι μία ομάδα που βρίσκει ρυθμό στην επίθεση μέσα από την άμυνα της και διαθέτει περιφέρεια-φωτιά. Ωστόσο, εκεί που αναμένεται να «πατήσει» απέναντι στο «τριφύλλι» είναι στην υπεροπλία της στους σέντερ. Ο Γιασικεβίτσιους διαθέτει δύο ψηλούς «ψημένους» στη Euroleague, τους Σερτάτς Σανλί και Γιώργο Παπαγιάννη, ο οποίος μέχρι πέρυσι φορούσε την «πράσινη» φανέλα, ενώ ο τρίτος της, Τζόναθαν Μότλεϊ, μπορεί να υστερεί σε συμμετοχές, αλλά είναι ο πλέον επικίνδυνος. Στον αντίποδα, ο Ματίας Λεσόρ θα πρέπει να κάνει και πάλι… υπερωρίες, παίρνοντας ελάχιστες ανάσες από τον Αλεξάντερ Μπαλτσερόφσκι και τον Κώστα Αντετοκούνμπο.
Πρόκειται εν κατακλείδι για έναν ιδιαίτερο αγώνα αν αναλογιστεί κανείς το… παρελθόν των προπονητών και των παικτών. Από την Φενερμπαχτσέ, η κεφαλή της ομάδας, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ο «μαέστρος» της, Νικ Καλάθης και ο «πύργος» της, Γιώργος Παπαγιάννης, έχουν τεράστιο «πράσινο» παρελθόν, ενώ ο Τάιλερ Ντόρσεϊ έχει τεθεί αντιμέτωπος με το «τριφύλλι» το διάστημα της θητείας του στον Ολυμπιακό.
Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.
Στον αντίποδα, ο Εργκίν Αταμάν αποτελούσε «κόκκινο πανί» για τους οπαδούς της Φενέρ, το διάστημα που μετέτρεψε ο Τούρκος τεχνικός την Αναντολού Εφές σε φόβητρο για 4 χρόνια και της στέρησε τον δεύτερο τίτλο το 2019 στον «εμφύλιο» που είχε προκύψει στα ημιτελικά (Αναντολού Εφές-Φενερμπαχτσέ 92-73). Την ίδια στιγμή, ο Κώστας Σλούκας είχε περάσει μία πενταετία στην ομάδα της Κωνσταντινούπολης, οδηγώντας την στην κατάκτηση μίας Euroleague (2017), τριών τίτλων στο τουρκικό πρωτάθλημα (2016, 2017, 2018), αντίστοιχων Κυπέλλων (2016, 2019, 2020) και ενός Σούπερ Καπ Τουρκίας (2017).