Γιαμάλ: «Δεν θέλω να είμαι ο Μέσι, μου αρέσει να είμαι σταρ»

Ο Λαμίν Γιαμάλ, αναπολεί την παιδική του ηλικία, την ταχεία άνοδό του, την απόφασή του να φορέσει τη φανέλα της εθνικής Ισπανίας, αντί κείνης του Μαρόκο και πολλά άλλα ακόμα.

Ο εξτρέμ της Μπαρτσελόνα και της Ισπανίας, το έκανε με μια εκτενή συνέντευξη στο CBS στην εκπομπή «60 λεπτά», όπου μίλησε για τη ζωή του σήμερα, τα πρώτα του βήματα στην καριέρα του και ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά του, να παίξει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026 στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Μεξικό και τον Καναδά.

Ολόκληρη η συνέντευξή του στο CBS, σε 41 ερωτήσεις και ισάριθμες απαντήσεις:

Η ζωή εκτός γηπέδου
Ερώτηση: Πώς πάνε τα μαθήματα οδήγησης;
Απάντηση: «Είναι δύσκολο επειδή δεν έχω διαβάσει από τότε που τελείωσα το σχολείο. Πρέπει να ξεκινήσω με τις γραπτές εξετάσεις και να τις δίνω σιγά σιγά. Δεν βιάζομαι, αλλά θέλω αυτή την ελευθερία να οδηγώ μόνος μου».

Ερώτηση: Τι είδους αυτοκίνητο θα οδηγήσεις;
Απάντηση: «Ελπίζω αυτό που θέλουν οι φίλοι μου, ώστε να μπορούν να το απολαύσουν κι αυτοί. Δεν θα είναι Lamborghini, αλλά ένα Audi, μια Mercedes ή ένα Cupra θα ήταν μια χαρά».

Παίζοντας με χαρά
Ερώτηση: Όταν παίζεις, διασκεδάζεις πραγματικά τόσο πολύ όσο φαίνεται;
Απάντηση: «Αναμφίβολα. Όταν παίζω, είναι η καλύτερη στιγμή της ημέρας μου. Παίζω, απολαμβάνω χρόνο με τους συμπαίκτες μου. Μπορείς να καταλάβεις πότε είμαι χαρούμενος στο γήπεδο και μπορείς να το δεις στο παιχνίδι μου».

Ερώτηση: Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου ως παίκτη;
Απάντηση: «Νομίζω διασκέδαση. Η λέξη είναι η διασκέδαση. Παίζω για να απολαμβάνουν οι άνθρωποι να παρακολουθούν και για να μπορώ να κάνω μια παράσταση»

Ερώτηση: Είσαι αθλητής που ψυχαγωγεί ή ψυχαγωγός που τυχαίνει να είναι καλός αθλητής;
Απάντηση: «Ένας αθλητής που ψυχαγωγεί και του οποίου ο στόχος δεν είναι να σπάσει κάθε ρεκόρ ή να σκοράρει ένα εκατομμύριο γκολ ή να κάνει ένα εκατομμύριο ντρίμπλες. Θέλω να το απολαύσω και τα παιδιά να θέλουν να γίνουν σαν εμένα».

Παίζοντας με ένστικτο
Ερώτηση: Ποια θα έλεγες ότι είναι η μεγάλη σου δύναμή στο ποδόσφαιρο;
Απάντηση: «Θα ήθελα να αλλάξω την ημέρα κάποιου. Αν κάποιος είναι λυπημένος και έρθει σε έναν αγώνα, θέλω να με βλέπει να παίζω και να νιώθει καλύτερα όταν πάει σπίτι».

Ερώτηση: Δεν έχει να κάνει δηλαδή με γκολ ή ασίστ. Έχει να κάνει με την αλλαγή διάθεσης;
Απάντηση: «Ποτέ πριν από έναν αγώνα δεν σκέφτηκα ότι πρέπει να σκοράρω τέσσερα γκολ και να δώσω τρεις ασίστ. Νομίζω ότι αντίθετα θέλω να το απολαύσω, να δοκιμάσω κάτι που έμαθα την προηγούμενη μέρα, να κάνω αυτό που έκανα στο πάρκο ως παιδί, να ψυχαγωγήσω τους ανθρώπους και να διασκεδάσω με τους συμπαίκτες μου. Αν σκοράρω πολλά γκολ, τέλεια. Αλλά το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από αυτό».

Ερώτηση: Όταν έχεις τρεις αμυντικούς γύρω σου, πώς παίρνεις αποφάσεις;
Απάντηση: «Προσπαθώ να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. Ακόμα κι αν δω τρεις αντιπάλους, δεν πρόκειται να σκεφτώ ότι θα χάσω την μπάλα. Ακόμα κι αν συμβεί, προσπαθώ πάντα να τους αντιμετωπίσω. Αυτό είναι το παιχνίδι μου. Θα ήμουν διαφορετικός παίκτης αν πάσαρα κάθε φορά που έβλεπα δύο ή τρεις αμυντικούς. Προσπαθώ να επιλύω καταστάσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να κάνω το καλύτερο παιχνίδι για την ομάδα».

Ερώτηση :Ακούγεται σαν ένστικτο…
Απάντηση: «Ναι, είναι περισσότερο ένστικτο και αυτοπεποίθηση».

Μεγαλώνοντας με την μπάλα
Ερώτηση: Ποια ήταν η σχέση σου με την μπάλα;
Απάντηση: «Από τότε που ήμουν μικρός, τα παιδιά από γειτονιές χωρίς πολλούς πόρους βλέπουν το ποδόσφαιρο ως τα πάντα. Τους βάζει όλους σε ίση βάση. Είτε προέρχεσαι από πολλά είτε από λίγα, στο γήπεδο είσαι το ίδιο. Μπορείς να συνδεθείς, να κάνεις φίλους. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια μπάλα και ένα γκολ. Είναι αγάπη. Είναι η πρώτη αγάπη της ζωής μου και πάντα θα είναι. Οι φίλοι μου, οι γονείς μου και εγώ είμαστε όλοι ερωτευμένοι με το ποδόσφαιρο. Είναι τα πάντα για μένα. Θα είναι πάντα μαζί μου».

Αγαπημένα γκολ και σεβασμός για τους αντιπάλους
Ερώτηση: Ποιο είναι το αγαπημένο σου γκολ μέχρι στιγμής;
Απάντηση: «Έχω τρία. Λοιπόν, τέσσερα. Αλλά αν πρέπει να διαλέξω ένα για την ομορφιά και τη σημασία του, το γκολ που σημείωσα εναντίον της Γαλλίας στο Euro. Μου άρεσε επίσης πολύ αυτό εναντίον της Μπριζ τον περασμένο μήνα».

Ερώτηση: Λυπάσαι όταν αφήνεις τους αντιπάλους στο έδαφος;
Απάντηση: «Την περασμένη σεζόν προετοιμασίας παίξαμε με μια ομάδα από τη Νότια Κορέα. Σε αυτούς τους αγώνες προσπαθώ να πάω εκατό τοις εκατό, αλλά ο αντίπαλος δεν είναι πάντα στο ίδιο επίπεδο. Μερικές φορές μου ζητούν να επιβραδύνω λίγο. Όχι από οίκτο, επειδή παίζουμε ποδόσφαιρο, αλλά προσπαθώ να αγγίζω περισσότερο την μπάλα και να μειώνω τον ρυθμό. Είναι κι αυτοί άνθρωποι. Παίζουν εναντίον μου και θα είναι παντού online. Μερικές φορές επιβραδύνω. Αλλά σε έναν αγώνα Champions League, ποτέ».

Ερώτηση: Το να είσαι έφηβος ανάμεσα σε ενήλικες
Απάντηση: «Είσαι ακόμα έφηβος. Μερικοί από τους αντιπάλους σου είναι δέκα ή δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτεροι με παιδιά στο σπίτι, και τους ντριμπλάρεις…
Σκέφτομαι πώς πρέπει να νιώθουν. Αν ήμουν αμυντικός, δεν θα ήθελα ένας πολύ καλύτερος παίκτης να με κερδίζει κάθε φορά».

Ερώτηση: Έκανες το ντεμπούτο σου στα 15. Ήσουν νευρικός;
Απάντηση: «Όχι όταν μπήκα στο γήπεδο, αλλά όταν ζεστάθηκα και είδα το Καμπ Νου, συνειδητοποιώντας ότι συνέβαινε. Ένιωσα νευρικότητα, αλλά την καλή. Όλα σου καίνε το στομάχι και ο χρόνος περνάει γρήγορα. Είναι αδρεναλίνη, νευρικότητα και ενθουσιασμός ταυτόχρονα».

Οικογένεια, φόβος και ενηλικίωση
Ερώτηση: Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες φόβο;
Απάντηση: «Όταν γύρισα από τις διακοπές και έπρεπε να γυρίσω στο σπίτι της μαμάς μου».

Ερώτηση: Τι είναι πιο δύσκολο: να παίζεις για την Μπαρτσελόνα ή να είσαι το μικρό παιδί που παίζει με τους μεγάλους στη γειτονιά σου;
Απάντηση: «Αναμφίβολα, η Ροκαφόντα (η γειτονιά στην οποία μεγάλωσε). Κανείς δεν ήξερε τι θα γινόταν η ζωή του. Ποδόσφαιρο, τέχνη, μια δουλειά. Παίζαμε για διασκέδαση και όλοι θέλαμε να γίνουμε ποδοσφαιριστές, αλλά κανείς δεν περίμενε να τα καταφέρουμε. Αυτή η αβεβαιότητα είναι πιο δύσκολη. Βλέπεις τους γονείς σου να εργάζονται, δεν μπορούν πάντα να είναι μαζί σου, και νιώθεις νευρικότητα. Δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί».

Ερώτηση: Γιατί το να πηγαίνεις σπίτι να δεις τη μητέρα σου σε έκανε νευρικό μετά τις διακοπές;
Απάντηση: «Το ότι έλειπα για πολύ καιρό. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να μου πει κάτι η μαμά μου».

Πρώτες θυσίες και η σημασία του 304
Ερώτηση: Τι θυμάσαι από τότε που πήρες το τρένο με τον πατέρα σου για να παίξεις για την Μπαρτσελόνα;
Απάντηση: «Ξύπνησα νωρίς επειδή πήγαμε με τρένο. Έφαγα πρωινό, φόρτισα το ηλεκτρικό μου σκούτερ και το οδήγησα είκοσι λεπτά μέχρι τον σταθμό. Κουβάλησα μια κουβέρτα. Από το Ματάρο στο Οσπιταλέτ ήταν μία ώρα και κοιμήθηκα. Από το Οσπιταλέτ στο Σαντ Φέλιου άρχισα να κάνω ζέσταμα επειδή ο αγώνας ήταν σε μία ώρα. Ήταν μια περιπέτεια με τον μπαμπά μου. Το χειρότερο ήταν η επιστροφή στο σπίτι. Ήταν ένα μακρύ ταξίδι και πεινούσα».

Ερώτηση: Τι αντιπροσωπεύει το 304;
Απάντηση: «Είναι το σύμβολο της γειτονιάς μας. Ο ταχυδρομικός μας κώδικας. Στη Βαρκελώνη, όλοι οι κωδικοί ξεκινούν με 08. Ο δικός μας είναι 08304. Μια φορά με τιμώρησαν και δεν μπορούσα να παίξω για την Ισπανία ή την Μπαρτσελόνα. Ήθελα έναν εορτασμό για να δείξω ποιος ήμουν. Ο καλύτερός μου φίλος, ο Σοχαΐμπ, μου είπε να κάνω αυτή την χειρονομία και λειτούργησε. Παρέμεινε».

Ροκαφόντα, ταυτότητα και Ισπανία
Ερώτηση: Πιστεύεις ότι η Ροκαφόντα έχει ξεχαστεί;
Απάντηση: «Όπως πολλές γειτονιές χωρίς πόρους. Δεν είμαστε η Σάρια ή η Πασέιγκ ντε Γκράσια. Είμαστε αυτοί που είμαστε και αυτό είναι αρκετό. Αυτές οι πλουσιότερες γειτονιές θυμούνται επειδή σημαντικοί άνθρωποι προέρχονται από αυτές. Παλεύουμε περισσότερο για να ζήσουμε μια καλή ζωή και την απολαμβάνουμε μαζί. Ίσως άλλοι μας ξεχνούν, αλλά ποτέ όσοι από εμάς είμαστε από εκεί. Ξέρουμε από πού ερχόμαστε και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό».

Ερώτηση: Βλέπεις τον εαυτό σου ως το πρόσωπο μιας νέας Ισπανίας;
Απάντηση: «Είναι σχετικό. Δεν το αποφασίζεις εσύ ο ίδιος. Οι άνθρωποι αποφασίζουν ποιος είναι ο σταρ. Χαίρομαι που οι άνθρωποι νιώθουν ενθουσιασμό όταν με παρακολουθούν. Ξέρω ότι πολλοί έρχονται στο στάδιο για να με δουν. Δεν το σκέφτομαι. Θα συμβεί μόνο αν το θέλουν οι άνθρωποι. Είμαι ανοιχτός σε αυτό, αλλά εξαρτάται από αυτούς».

Ερώτηση: Πόσο κοντά ήσουν στο να επιλέξεις το Μαρόκο αντί της Ισπανίας;
Απάντηση: «Ήταν περίεργο. Σκέφτηκα την πιθανότητα να παίξω για το Μαρόκο. Μόλις είχαν φτάσει στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αλλά την καθοριστική στιγμή, δεν το αμφέβαλα ποτέ. Με όλη την αγάπη και τον σεβασμό για το Μαρόκο, πάντα ήθελα να παίξω στην Ευρώπη. Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γίνεται πιο γνωστό και είναι πιο κοντά στις διεθνείς διοργανώσεις. Παίζοντας για την Μπαρτσελόνα, ήθελα να κερδίσω ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, κάτι που ευτυχώς έκανα, και τώρα θα παίξω ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με την ευκαιρία να το κερδίσω. Θα έχω πάντα αγάπη για το Μαρόκο. Είναι επίσης η χώρα μου. Δεν θα ήταν περίεργο ή κακό να παίξω για αυτούς, αλλά η Ισπανία έπαιζε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Μεγάλωσα στην Ισπανία και νιώθω ότι είναι και η χώρα μου».

Τεχνική, δημιουργικότητα και ποδοσφαιρικό IQ
Ερώτηση: Ας μιλήσουμε για ντρίμπλα. Πώς εξασκείσαι σε αυτές τις κινήσεις;
Απάντηση: «Το περίεργο είναι ότι ως παιδί, δεν έκανα πολύ ντρίμπλα. Σκόραρα πολύ, έτρεχα πολύ και είχα καλή οπτική. Παρακολουθώντας τον Μέσι, έμαθα διαφορετικά είδη πάσας. Μερικοί παίκτες μπορούν να παίξουν μακρινές μπαλιές, αλλά ο Μέσι έπαιζε πάσες που οδήγησαν σε γκολ. Είδα πολλές πάσες από τον Μόντριτς έξω από το πόδι. Αυτά τα πράγματα με ενδιέφεραν περισσότερο από τις ντρίμπλες. Χρησιμοποίησα περισσότερο το κεφάλι μου».

Ένας 16χρονος στο Euro
Ερώτηση: Δεκαέξι χρονών, παίζοντας στο Euro, και κοιμάσαι στο λεωφορείο. Πώς;
Απάντηση: «Ποτέ δεν σκέφτηκα να είμαι 16 ετών και να παίξω στο Euro. Ένιωθα φυσικό. Στο λεωφορείο, έλεγχα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άκουγα μουσική και κοιμόμουν επειδή ήμουν κουρασμένος. Έφτασα, έπαιξα, το απόλαυσα και επέστρεψα στο ξενοδοχείο. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι έπαιζα στο Euro. Ένιωθα σαν ένα τουρνουά που ήθελα να απολαύσω επειδή ήταν το όνειρό μου».

Πίεση και προσδοκίες
Ερώτηση: Δεν πιστεύεις στην πίεση;
Απάντηση: «Η πίεση είναι ψυχική. Δεν την έχω νιώσει ποτέ και δεν ξέρω αν θα την νιώσω ποτέ. Οι γονείς μου ένιωσαν πίεση. Ήταν νέοι, με είχαν, έπρεπε να στηρίξουν την οικογένεια, να βεβαιωθούν ότι ήμουν χαρούμενος, να αγοράσουν δώρα. Αυτή είναι πίεση, και μάλιστα κακής μορφής. Δεν μπορώ να νιώσω πίεση παίζοντας ποδόσφαιρο. Προσπαθώ να το απολαύσω και σκέφτομαι πόσο πιο δύσκολα πέρασαν οι φίλοι μου».

Ερώτηση: Ποιες προσδοκίες έχεις για το πρώτο σου Παγκόσμιο Κύπελλο;
Απάντηση: «Πολύ υψηλές. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η Ισπανία έφτασε ως πραγματική διεκδικήτρια. Η χώρα είναι ενθουσιασμένη και εγώ επίσης. Δεν θα μπορούσα να φτάσω σε καλύτερη στιγμή. Νιώθω σημαντικός και σίγουρος. Ανυπομονώ».

Ερώτηση: Λοιπόν, θα κερδίσει η Ισπανία το Παγκόσμιο Κύπελλο;
Απάντηση (στα Αγγλικά): «Ναι»

Ένας έφηβος σταρ στη ζωή
Ερώτηση: Θα φοράς ακόμα σιδεράκια στο Παγκόσμιο Κύπελλο;
Απάντηση: «Θα πρέπει να καλέσω τον οδοντίατρό μου και να ρωτήσω. Νομίζω ότι μου πάνε καλά. Θα τα κρατήσω».

Ερώτηση: Λένε ότι οι προσδοκίες είναι εκτός ελέγχου. Εσύ τι πιστεύεις;
Απάντηση: «Οι προσδοκίες ανήκουν σε κάθε άτομο. Εγώ δεν έχω καμία. Οι προσδοκίες είναι κακές. Αν τις πετύχεις, χάνεις τους στόχους σου και αν όχι, καταρρέεις. Πιστεύω ότι μπορώ να πετύχω αυτό που θέλω».

Ερώτηση: Η νοοτροπία σου σε βοηθά να επιβιώσεις;
Απάντηση: «Η ζωή σε βάζει σε απροσδόκητες καταστάσεις. Η προσωπικότητά μου με έχει βοηθήσει να επιβιώσω. Όταν είμαι στη χειρότερη φάση μου, σκέφτομαι τα καλά πράγματα. Αυτό με εμποδίζει να καταρρεύσω. Στο ποδόσφαιρο, αυτό είναι απαραίτητο. Ποτέ δεν έχω κοιμηθεί λυπημένος ή συντετριμμένος. Πάντα πιστεύω ότι θα τα πάω καλύτερα αύριο».

Σύστημα υποστήριξης και προσήλωση στη γη
Ερώτηση: Οι επιτυχημένοι αθλητές έχουν γύρω τους ανθρώπους που μπορούν να τους πουν όχι. Ποιος είναι αυτός για εσένα;
Απάντηση: «Όλοι στον κύκλο μου λένε όχι. Αν πω ότι θέλω να βγω έξω, λένε όχι. Αν θέλω να πάω να φάω, λένε όχι. Το ερώτημα είναι ποιον ακούω. Ακούω τη μητέρα μου».

Ερώτηση: Η μητέρα σου είναι η βασίλισσα…
Απάντηση: «Χωρίς αμφιβολία. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, όσα γκολ κι αν πετύχεις…Δεν την ενδιαφέρουν τα γκολ. Αυτή είναι υπεύθυνη και είμαι ευχαριστημένος με αυτό».

Ερώτηση: Μπορείς να ζήσεις σαν ένας κανονικός έφηβος; Μπορείς ποτέ να είσαι ένα κανονικό παιδί στην ηλικία σου;
Απάντηση: «Είναι δύσκολο. Ακόμα κι αν θέλεις, δεν θα γίνεις ποτέ. Ένας κανονικός 18χρονος φεύγει από το σχολείο και γυρίζει σπίτι. Φεύγω από την προπόνηση και υπάρχουν παπαράτσι έξω από το σπίτι μου που ρωτούν για τη ζωή μου. Ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω τον εαυτό μου. Περπατάω έξω και βλέπω ένα παιδί που φοράει τη φανέλα μου. Θέλω να πιω ένα ποτό, αλλά δεν μπορώ επειδή με σταματούν οι άνθρωποι. Ψάχνω για απλά πράγματα, όπως να παίζω PlayStation ή να τρώω με τη μαμά μου ή να περνάω χρόνο με τον αδερφό μου. Αλλά δεν θα γίνω ποτέ ένας κανονικός 18χρονος επειδή οι άνθρωποι δεν με βλέπουν έτσι και δεν μπορώ να συμπεριφέρομαι σαν έναν τέτοιο».

Μέσι, έμπνευση και μαγεία
Ερώτηση: Ακόμα δεν έχουμε μιλήσει για τον Μέσι…
Απάντηση: «Είμαι έκπληκτος. Υπήρξαν στιγμές που θα μπορούσατε να τον αναφέρετε και δεν το κάνατε. Περίμενα την ερώτηση».

Ερώτηση: Έχεις ακούσει την έκφραση «το παιχνίδι σέβεται το παιχνίδι»;
Απάντηση: «Τον σέβομαι για αυτό που είναι στο ποδόσφαιρο. Αν συναντηθούμε, θα υπάρξει αμοιβαίος σεβασμός. Είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Ξέρει ότι είμαι καλός παίκτης και ότι τον σέβομαι. Είναι αμοιβαίο. Και οι δύο ξέρουμε ότι δεν θέλω να είμαι ο Μέσι. Θέλω το δικό μου μονοπάτι. Δεν θέλω να παίζω σαν αυτόν ή να φοράω τον αριθμό 10 εξαιτίας του ή κάτι τέτοιο».

Ερώτηση: Δημιουργείς μαγεία σε στιγμές έντασης. Πού το έμαθες αυτό;
Απάντηση: «Στη γειτονιά μου. Το γήπεδο ήταν εκεί με τοίχους όπου κάθονταν οι άνθρωποι. Δεν υπήρχε καλύτερο συναίσθημα από το να κάνω αυτούς τους ανθρώπους να σηκώνονται όρθιοι και να γελούν από έκπληξη. Το νιώθω ξανά αυτό όταν οι οπαδοί σηκώνονται μετά από μια παράσταση που κάνω».

Ερώτηση: Δεν σε πειράζει που είσαι σταρ…
Απάντηση: «Όχι, καθόλου. Μου αρέσει κιόλας».

Αναζωπύρωση της αγάπης για το ποδόσφαιρο
Ερώτηση: «Πέρα από το να είσαι ένας εξαιρετικός παίκτης, κάνεις τους οπαδούς να ερωτευτούν ξανά το ποδόσφαιρο. Γνωρίζεις αυτόν τον αντίκτυπο;
Απάντηση: «Στην ομάδα μου έχω κάποιον που ονομάζεται Μπερνάρντο που μου λέει μετά από κάθε παιχνίδι ότι τον έκανα να αγαπήσει ξανά το ποδόσφαιρο. Πολλοί άνθρωποι μου το λένε αυτό. Η μαμά μου παρακολουθεί κάθε αγώνα τώρα και πριν παρακολουθούσε μόνο λίγους. Γυναίκες, γιαγιάδες, παππούδες με σταματούν και μου λένε ότι βλέπουν ξανά αγώνες. Τα παιδιά σταμάτησαν να φορούν ποδοσφαιρικά παπούτσια στο σχολείο, κάτι που ήταν φυσιολογικό. Τώρα τα φορούν ξανά. Οι τουρίστες αγοράζουν τη φανέλα της Μπαρτσελόνα με αριθμό 10. Επιστρέφει. Με κάνει να συνειδητοποιώ τον αντίκτυπο».

Μια γρήγορη ζωή και οι μελλοντικές γενιές
Ερώτηση: Κάποιοι λένε ότι η ζωή σου κυλάει πολύ γρήγορα και πρέπει να επιβραδύνεις. Τι τους λες;
Απάντηση: «Φαντάσου ότι έχεις δουλειά και κάποιος σε ρωτάει αν θέλεις να είσαι το αφεντικό. Θα έλεγες ότι πας πολύ γρήγορα; Αυτή είναι η απάντησή μου».

Ερώτηση: Πώς θέλεις να σε βλέπουν τα παιδιά;
Απάντηση: «Δεν υπάρχουν πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι στο ποδόσφαιρο. Θέλω να με βλέπουν ως κάποιον που λέει αυτό που σκέφτεται, όχι αυτό που θέλουν να ακούσουν οι άνθρωποι. Κάποιον που νοιάζεται για τους δικούς του. Κάποιον που θέλει να απολαμβάνει τη ζωή, γιατί αν έχεις αυτή τη ζωή, πρέπει να την απολαμβάνεις πλήρως. Δεν σκέφτομαι τι λένε οι άλλοι. Εκτιμώ αυτό που έχω και θέλω οι άνθρωποι να με βλέπουν όπως είμαι, όχι ένα άτομο σε συνεντεύξεις και ένα άλλο κατ’ ιδίαν.

Ερώτηση: Τι σε κάνει πιο ευτυχισμένο;
Απάντηση: «Το να παίζω ποδόσφαιρο, αναμφίβολα. Είναι αυτό που με κάνει να ξεχνάω τα πάντα».

Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.