Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, μία νέα δυναστεία γεννιέται στο NBA

Από την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος ξεκινά να γράφεται ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Η σεζόν 2024-25 τους βρήκε να ανεβαίνουν στην κορυφή του NBA, κατακτώντας για πρώτη φορά στην ιστορία τους τον τίτλο με απόλυτη συνέπεια, πειθαρχία και ωριμότητα. Με ρεκόρ 68-14 στην κανονική διάρκεια, η Οκλαχόμα υπήρξε η πιο σταθερή και πλήρης ομάδα της χρονιάς, με κορυφαία άμυνα, εξαιρετική φυσική κατάσταση και βάθος στο ρόστερ που λίγες ομάδες μπορούσαν να αντιπαραθέσουν. Στα playoffs, η εικόνα αυτή επιβεβαιώθηκε απόλυτα. Καθάρισαν τους Γκρίζλις με 4-0 στον πρώτο γύρο, νίκησαν τους Νάγκετς στο πιο απαιτητικό matchup με 4-3 και άφησαν εκτός τους δυνατούς Τίμπεργουλβς στους Τελικούς Δύσης με 4-1. Στους τελικούς, χρειάστηκε ένα δραματικό Game 7 απέναντι στους Ιντιάνα Πέισερς για να φτάσουν στην κορυφή, κατακτώντας το τρόπαιο με 103-91 και επιβεβαιώνοντας πως δεν ήταν απλώς μια ομάδα της στιγμής, αλλά μια νέα δύναμη που ήρθε για να μείνει.

Για να φτάσουν όμως μέχρι εδώ, οι Θάντερ χρειάστηκε να χτίσουν κάτι σχεδόν από το μηδέν. Μετά την αποχώρηση του Ράσελ Γουέστμπρουκ και τη διάλυση του «Big Three» της προηγούμενης δεκαετίας (Ντουράντ – Χάρντεν – Γουέστμπρουκ), η ομάδα μπήκε σε μία φάση πλήρους ανοικοδόμησης. Ο γενικός διευθυντής Σαμ Πρέστι ήταν αυτός που πίστεψε από την αρχή ότι η υπομονή, η έξυπνη χρήση του salary cap και η επένδυση στο draft ήταν η μοναδική οδός για να ξαναβρεί η Οκλαχόμα ανταγωνιστικό προφίλ. Κράτησαν έναν χαμηλό προϋπολογισμό, μαζεύοντας draft picks και νεαρούς παίκτες με προοπτική, όχι απαραίτητα έτοιμους από την πρώτη μέρα. Μέσα σε αυτό το πλάνο, ήρθαν σταδιακά οι πρωταγωνιστές του σήμερα: ο Σέι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ αποκτήθηκε το 2019 στην ανταλλαγή του Πολ Τζορτζ, ο Τζέιλεν Γουίλιαμς επιλέχθηκε στο draft του 2022, όπως και ο Τσετ Χόλμγκρεν, που λόγω τραυματισμού έκανε την πρώτη του ουσιαστική σεζόν φέτος. Το ίδιο ισχύει και για τον Κάσεν Γουάλας, τον Άαρον Γουίγκινς, τον Τζόσουα Τζο και άλλους ρολίστες που κλήθηκαν να αναλάβουν καίριους ρόλους σε ένα απόλυτα δομημένο σύστημα.

Ξεκάθαροι ρόλοι, μετρημένες κινήσεις και στρατηγική σε σκέψεις και αποφάσεις έφεραν τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ στην κορυφή 

Οι ρόλοι στην Οκλαχόμα ήταν από την αρχή ξεκάθαροι. Ο Σέι ήταν ο ηγέτης, ο παίκτης που θα κουβαλούσε την ομάδα επιθετικά και ψυχολογικά. Ο Γουίλιαμς αναπτύχθηκε ως ένας two-way φόργουορντ, ικανός να δημιουργεί, να σκοράρει και να αμύνεται σε πολλαπλές θέσεις. Ο Χόλμγκρεν, παρότι rookie, έδωσε rim protection και αμυντική σταθερότητα, αποτελώντας τον «κόφτη» πίσω από κάθε επιθετική δράση του αντιπάλου. Ο Λου Ντορτ προσέφερε συνέπεια στην άμυνα στην περιφέρεια, ενώ η εμπειρία του Άλεξ Καρούζο —μια από τις πιο καθοριστικές κινήσεις της offseason— έδωσε στο rotation ηρεμία και σωστές αποφάσεις στις κρίσιμες στιγμές. Ο Τι Τζέι ΜακΚόνελ, επίσης, αποτέλεσε σπουδαία προσθήκη στη second unit, προσφέροντας πνεύμα, ροή και ηγεσία όταν ο Σέι έπαιρνε ανάσες. Όλοι δούλευαν σε απόλυτη συνέργεια με το πλάνο του προπονητή Μαρκ Νταϊγκνόλ, ο οποίος δίχως φανφάρες και εκκωφαντικές δηλώσεις κατάφερε να μετατρέψει μια νεανική ομάδα σε καλοκουρδισμένη μηχανή.

Οι κινήσεις που σημάδεψαν αυτή την πορεία ήταν συγκεκριμένες αλλά ουσιαστικές. Η ανταλλαγή του Πολ Τζορτζ έδωσε το «κλειδί» του οργανισμού στον Σέι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ, ενώ η επιλογή να μην δώσουν βιαστικά το max contract σε οποιονδήποτε πλην του Σέι, κράτησε ευέλικτο το οικονομικό μοντέλο. Οι επιλογές στο draft αποδείχθηκαν εξαιρετικές: ο Χόλμγκρεν με το τεράστιο potential, ο Γουίλιαμς που εξελίχθηκε ταχύτατα, ο Γουάλας που είχε σημαντικές στιγμές σε όλη τη διάρκεια των playoffs. Παράλληλα, η προσθήκη του Καρούζο έδωσε την απαραίτητη «σοβαρότητα» και νοοτροπία νικητή σε μια νεανική ομάδα. Η εμπιστοσύνη που έδειξε η διοίκηση στο τεχνικό επιτελείο και κυρίως στο αναπτυξιακό πρόγραμμα βοήθησε όλους αυτούς τους παίκτες να αναδειχθούν στο έπακρο, με την πρόοδο να καταγράφεται όχι μόνο ατομικά, αλλά και στην ομαδική συνοχή.

Δεν είναι ομάδα πυροτέχνημα και θα το δείξει τα επόμενα χρόνια 

Η φετινή εικόνα των Θάντερ δεν ήταν απλώς η αντανάκλαση ενός καλού ρόστερ. Ήταν η έκφραση μιας φιλοσοφίας. Ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας βασίζεται σε τρεις αρχές: σκληρή άμυνα, ταχύτητα στις μεταβάσεις και υψηλό μπασκετικό IQ. Η Οκλαχόμα τερμάτισε πρώτη στο πρωτάθλημα σε πόντους από λάθη αντιπάλων και σε κλεψίματα, ενώ στα playoffs απέδειξε πως μπορεί να επιβληθεί ακόμα και χωρίς να βασίζεται αποκλειστικά στο σκορ του Σέι. Οι επιθέσεις τους είχαν ποικιλία, με off-ball κινήσεις, spacing και γρήγορες αποφάσεις, ενώ αμυντικά ήταν σε θέση να κλειδώσουν οποιαδήποτε επίθεση, ακόμα και των πιο έμπειρων ομάδων. Όλα αυτά συνοδεύονταν από μια φρεσκάδα και ένα πείσμα που σπανίζουν στο σημερινό NBA.

Η Οκλαχόμα δεν είναι απλώς μια ομάδα που έκανε την υπέρβαση. Είναι το αποτέλεσμα ενός οργανωμένου πρότζεκτ που απέδειξε ότι, με υπομονή και στρατηγική, μια μικρή αγορά μπορεί να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο του παγκόσμιου μπάσκετ. Η νεανική της ηλικία, η πληρότητα του ρόστερ, η οικονομική της ευελιξία και το αταλάντευτο αγωνιστικό της πλάνο δείχνουν πως αυτή η χρονιά δεν ήταν το τέλος, αλλά μόνο η αρχή. Οι Θάντερ έχουν όλα τα εφόδια για να βρίσκονται σταθερά στη μάχη για τον τίτλο τα επόμενα χρόνια. Και αν κάτι μας έμαθε η φετινή τους πορεία, είναι πως δεν χρειάζεσαι μεγάλο όνομα για να φτιάξεις κάτι σπουδαίο. Χρειάζεσαι σχέδιο, εμπιστοσύνη και δουλειά. Και οι Θάντερ τα είχαν όλα.