Athens Kallithea: Ο αρχηγός έδειξε τον δρόμο…

Η Μάγια Αγγέλου κάποτε είχε γράψει: «Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι λένε και τι κάνουν. Αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ πως τους έκανες να νιώσουν». Ο Γιάννης Λουκίνας δεν είναι μόνο ο αρχηγός της Athens Kallithea. Είναι εκείνος όπου με τις εμφανίσεις, τα γκολ και τις προσπάθειές του έκανε τους φίλους τη ομάδας πριν από περίπου έναν χρόνο να θυμηθούν τι σημαίνει άνοδος στη Super League. Να νιώσουν χαρά. Κάτι που αξίζει παραπάνω από κάθε γκολ.

Φέτος ήταν η σειρά τους να νιώθουν κενό και μία απογοήτευση. Όχι τόσο για την πορεία της ομάδας τους -που ήταν ένας λόγος- αλλά κυρίως γιατί δεν έβλεπαν τον αγαπημένο τους παίκτη να αγωνίζεται. Και αντί αυτού να παίζουν άλλοι στη θέση του, χωρίς να δικαιολογούν με τα νούμερά τους ή το πάθος τους την απουσία του από τα βασικά πλάνα.

Ωστόσο, ο αρχηγός της Athens Kallithea έδειξε και πάλι τον δρόμο. Όχι αυτόν που τώρα μπορεί να μοιάζει, μετά τον υποβιβασμό, δύσκολος και κακοτράχαλος μα στο τέλος του μπορεί να οδηγήσει τον σύλλογο ακόμα πιο ψηλά, ακόμα πιο γρήγορα και με περισσότερη εμπειρία εκεί που του αξίζει.

Γιάννης Λουκίνας: Δεν είναι το γκολ, ούτε η ασίστ

Υπάρχουν πολλές απορίες στον κόσμο. Για το σύμπαν, για τη ζωή. Μία ακόμα έχει προστεθεί εδώ και μήνες στους φίλους της Athens Kallithea. Γιατί ποτέ κατά τη διάρκεια της σεζόν στα σαλόνια ο Γιάννης Λουκίνας δεν πήρε τις ευκαιρίες και τον χρόνο συμμετοχής όχι που του αξίζει, αλλά που του αναλογεί. Σύμφωνα πάντα με όλα όσα πρόσφερε την περσινή αγωνιστική χρονιά, σύμφωνα με τον ρόλο και το status του στον σύλλογο, όπως και για το γεγονός ότι έστω και στις ολιγόλεπτες συμμετοχές του κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου ήταν από τους πιο αξιόπιστους παίκτες.

Το ποδόσφαιρο σίγουρα έχει αλλάξει κατά πολύ τα τελευταία χρόνια. Πλέον ολοένα και περισσότερες ομάδες εμπιστεύονται παίκτες που δεν έχουν τον ρόλο του «φουνταριστού», όπως κάποτε. Σίγουρα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αλλά αυτές είναι που κάνουν τον κανόνα να υπάρχει σε ολοένα και περισσότερες ομάδες. Παρόλα αυτά στην Athens Kallithea τόσο -και κυρίως- ο Μάσιμο Ντονάτι, όσο και ο Στέλιος Μαλεζάς έδειξαν ότι θέλουν έναν παίκτη μπροστά που μπορεί να κάνει πολλές δουλειές, πέρα από το σκοράρισμα. Στην ποδοσφαιρική… τσεκ λιστ ο Γιάννης Λουκίνας είχε αν όχι όλα, σίγουρα τα περισσότερα “τσεκ”.

Βόλος-Athens Kallithea

Κανείς δεν μπορεί να μάθει ποια θα ήταν η τύχη της ομάδας (μπορεί καλύτερη, αλλά μπορεί και χειρότερη) αν εκείνος ήταν ο βασικός της στυλοβάτης στην επίθεση με κάποιον δίπλα του να τον στηρίζει. Ο Μαλεζάς αυτό το έκανε πράξη στον εκτός έδρας αγώνα με τον Βόλο και ο έμπειρος φορ τον δικαίωσε. Ένα γκολ και μία ασίστ. Βέβαια, τα στατιστικά σε αυτή τη φάση της σεζόν μικρή σημασία έχουν. Ειδικά από την ώρα και τη στιγμή που η ομάδα δεν πέτυχε τον στόχο της: όπου ήταν να παραμείνει στην κατηγορία.

Παρόλα αυτά σε εκείνο που αξίζει να εστιάσει κανείς δεν είναι μόνο στην κάθετη πάσα που δίνει ο Λουκίνας στον Αλφαρέλα. Αλλά στο πρώτο γκολ. Το πάθος και το λυσσασμένο υψηλό pressing δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για το πρώτο γκολ. Με λίγα λόγια, πάθος και ψυχή που φέτος, λίγοι έδειξαν στην Athens Kallithea και σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο, μέχρι και το φινάλε.

Με το κεφάλι ψηλά

Μετά από τόσους αγώνες, τόσα σκαμπανεβάσματα και ένα ράλι συναισθημάτων είναι δύσκολο για τους παίκτες να παραμείνουν προσηλωμένοι ως το τέλος. Είναι ακόμα πιο δύσκολο για τον προπονητή τους να τους έχει «ζεστούς». Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο το να βλέπουμε ομάδες και παίκτες να «αδειάζουν» ψυχολογικά. Όσον αφορά τον τόπο μας το είδαμε και το παρατηρήσαμε στην περίπτωση του ΟΦΗ, όπου μετά την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου η παρουσία του στα Play off ήταν… τυπική διαδικασία.

Το βλέπουμε ακόμα πιο έντονα στην Premier League και την περίπτωση της Λίβερπουλ. Ο Άρνε Σλοτ όσο και αν προσπάθησε δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να βρει τρόπο να έχει τους παίκτες του σε alert κατάσταση. Όπου από την ώρα και τη στιγμή που κατέκτησαν μαθηματικά το πρωτάθλημα έχουν δύο ήττες (Τσέλσι, Μπράιτον) και μία ισοπαλία (Άρσεναλ). Κάτι ανάλογο συνέβη και στην Παρί Σεν Ζερμέν στη Γαλλία.

Οπότε είναι καλό για λόγους εικόνας και ψυχολογίας η Athens Kallithea να κλείσει με νίκες ή όσο το δυνατόν καλύτερο και πιο γλυκό τρόπο τη σεζόν. Το πρώτο βήμα έγινε στο εκτός έδρας ματς με τον Βόλο. Έχει μείνει ακόμη ένα κόντρα στη Λαμία. Με το κεφάλι ψηλά και μία ακόμη νίκη οι παίκτες της μπορούν να δώσουν έστω και τώρα μία χαρά, αλλά κυρίως μία υπόσχεση για την επόμενη σεζόν που θα είναι τελείως διαφορετική.

The best of the rest

Τα play out δεν πήγαν και τόσο καλά για την Athens Kallithea. Πολλοί ήταν εκείνοι που από την αρχή της διαδικασίας πίστευαν σε εκείνη, στην ποιότητά της, αλλά και την εμπειρία των πρωταγωνιστών της. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι κάποιες φορές η ανωτερότητα όταν δεν υπάρχει και η ανάλογη αποτελεσματικότητα είναι κενό γράμμα. Είναι άδειο πουκάμισο. Και σε μερικούς μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την πικρία.

Παρόλα αυτά η προετοιμασία για την δύσκολη και ιδιαίτερη επόμενη σεζόν δεν ξεκινάει όταν θα οριστεί η πρεμιέρα του νέου πρωταθλήματος της Super League 2. Έχει ήδη ξεκινήσει. Από το ματς με τον Βόλο στο παιχνίδι με τη Λαμία. Έχει ήδη ξεκινήσει στις προπονήσεις και στο επίπεδο που θα προσπαθήσει και θα θελήσει να παραμείνει κάθε παίκτης -ή όσοι παραμείνουν- για την επόμενη σεζόν.

O Γιάννης Λουκίνας έδειξε τον δρόμο. Δεν είναι αρχηγός επειδή είναι από τους πιο παλιούς. Ούτε, γιατί την περσινή σεζόν αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ. Ο Έλληνας φορ ηγείται με το παράδειγμα που δίνει. Και αυτό είναι πιο πολύτιμο από κάθε βραβείο ή κάθε γκολ. Είναι κάτι που δεν αγοράζεται, αλλά κατακτιέται μέσα στον αγωνιστικό χώρο με ιδρώτα.