Athens Kallithea: Όχι άλλο κάρβουνο!

«Τι κάνετε μωρέ; Σταματήστε το τρένο! Όχι άλλο κάρβουνο! Όχι άλλο κάρβουνο». Με αυτές τις λέξεις ο Νίκος Κούρκουλος πέρασε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου το 1966. Λόγια που έμειναν στον χρόνο και το μυαλό πολλών Ελλήνων. Παρόλα αυτά παραμένει μέχρι και σήμερα επίκαιρο.

Στην Athens Kallithea ζούνε το δικό τους «τοπίο στην ομίχλη» με το δικό τους τρένο όχι μόνο να μην έχει την σωστή πορεία, αλλά, να κοντεύει να βγει τελείως εκτός ραγών. Να ξεμείνει από ενέργεια και να πάρει… ανάποδες στροφές, οδηγώντας και πάλι στη Super League 2. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι φίλοι της ομάδας της Αττικής να βλέπουν τη σεζόν της Athens Kallithea και να… γυαλίζει το μάτι τους και να φωνάζουν: «Όχι άλλο κάρβουνο». Όχι άλλο από το… ίδιο.

Μιας και κάτι μπορεί να αλλάξει. Έστω και τώρα στο φινάλε.

Άραγε θα υπάρχει happy end αυτή η ταινία;

Ατυχία

Με το «αν» δεν μπορείς να κάνεις σοβαρή κουβέντα. Αλλά μπορείς να πεις και να σκεφτείς μερικά πράγματα που υπό άλλες συνθήκες μάλλον θα ήταν διαφορετικά. Και μετά από αυτό θα υπήρχε ένα ντόμινο αλλαγών. Η Athens Kallithea μπορεί να τα βάλει με πολλούς και ίσως με όλους. Σίγουρα έχει παράπονα από την τύχη της. Στο εκτός έδρας ματς με τον Πανσερραϊκό είχε δοκάρι με τον Καινούργιο και όλα θα ήταν διαφορετικά αν έπαιρνε έτσι το προβάδισμα.

Το ίδιο μπορεί να σκεφτεί κανείς και για το εντός έδρας ματς με τον ΟΦΗ. Οι πολλές ευκαιρίες που υπήρχαν πριν πάρουν το προβάδισμα. Ή τα… άχαστα που χάθηκαν στο Αγρίνιο κόντρα στον Παναιτωλικό. Πέρα από τη ατυχία, την γκίνια, πρέπει να γίνει και ειδική μνεία και στην δυστοκία των ποδοσφαιριστών της Athens Kallithea.

Τακτική αφέλεια

Ναι η Athens Kallithea ήταν αυτή που έκανε φίλους και εχθρούς να έχουν να πουν στον πρώτο γύρο μία καλή κουβέντα. Τόσο για τον τρόπο που έπαιζε τα ματς, όπως και τον τρόπο που τα προσέγγιζε. Ωστόσο, κανείς δεν την άφησε ή της χάρισε κάτι. Αυτό θα έπρεπε να γίνει ένας οδηγός για την ομάδα, τους παίκτες και τους προπονητές της. Πόσο μάλλον δε από την ώρα και τη στιγμή που στον δεύτερο γύρο ήξεραν τι τους περίμενε και από αγωνιστικής σκοπιάς, όσο και από βαθμολογικής.

Τα «κανονάκια» που είχε η Athens Kallithea στην αρχή είχαν πλέον «καεί». Καλό το επιθετικό και εντυπωσιακό ποδόσφαιρο. Όμως, από την ώρα που δεν φέρνει βαθμούς θα έπρεπε να φέρει προβληματισμούς. Μιας και κανείς δεν ήθελε ή θέλει να βρίσκεται στο τέλος της αγωνιστικής χρονιάς στις τελευταίες θέσεις και να δει τoν σύλλογο της Αττικής να επιστρέφει στα γήπεδα της Super League 2, έχοντας απλά να επιδείξει κάποια καλά λόγια και ένα… άυλο βραβείο «καλού ποδοσφαίρου». Καλύτερα να παίξει πιο αμυντικά, με λιγότερες φάσεις και στο τέλος να σωθεί παρά γιούργια μπροστά και στο τέλος να μένει με τα πατ-πατ στην πλάτη και κανέναν βαθμό.

Τα νέα πρόσωπα δεν είναι και πάντα τα καλύτερα

Το καλοκαίρι… χάθηκε η μπάλα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η Athens Kallithea έπεσε στην παγίδα που πέφτουν οι περισσότερες ομάδες που κερδίζουν την άνοδό τους: επένδυσε σε παίκτες από ξένες ομάδες, αντί να στηρίξει τα δικά της παιδιά. Τους δικούς της ανθρώπους. Εκείνους που την ανέβασαν και απλά να κάνει λίγες και έξυπνες κινήσεις. Κινήσεις που θα έφερναν εμπειρία και ουσία. Θα έφερναν αποτελεσματικότητα. Και όχι το χάος, όπως έγινε το περασμένο καλοκαίρι.

Έπρεπε να περάσουν πολλές αγωνιστικές, να χαθεί πολύτιμος χρόνος και βαθμοί, μέχρι να υπάρχει εκ νέου πάλι μία ομοιογένεια. Δεν είναι τυχαίο που οι κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια (από την Άρσεναλ, μέχρι τη Λίβερπουλ και από τη Ρεάλ Μαδρίτης μέχρι τη Μάντσεστερ Σίτι) κάνουν ελάχιστες μεταγραφές, μιας και στηρίζουν- πιστεύουν πολύ στη «χημεία» μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Κάτι που χτίζεται και κερδίζεται, μα σε καμία περίπτωση δεν αγοράζεται.

Η Athens Kallithea πάνω που είχε ξεκινήσει να ρολάρει, να παίρνει βαθμούς και νίκες, άλλαξε και πάλι ταυτότητα. Μπήκαν παίκτες στην 11αδα που δεν θα έπρεπε βάσει της εικόνας τους. Και άλλοι που θα έπρεπε να στηριχτούν και δεν είχαν ευκαιρίες βρέθηκαν από το… παράθυρο μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Το ποδόσφαιρο αργά ή γρήγορα σε πληρώνει, όπως πρέπει. Και αυτό συνέβη στη δική μας υπόθεση. Μιας και από τις 18/1 και στα επόμενα έξι ματς η ομάδα της Αττικής έφτασε να έχει πέντε ήττες και μία νίκη.

(Some) diamonds are forever

Λίγο πριν το τέλος της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος της Super League και πριν ξεκινήσουν τα play out η πίεση μεγαλώνει. Μερικοί θα χάσουν τον ύπνο τους ή την μπάλα μέσα από τα πόδια τους. Πλέον δεν υπάρχει χώρος για λάθη, γιατί αυτά πληρώνονται ακόμα πιο ακριβά. Όπως λένε και στην Καλλιθέα (και ο φίλος μου ο Λάμπρος) pressure make diamonds. Και ήρθε η ώρα αυτό να φανεί.

Όπως και θα φανεί η αξία κάποιων ποδοσφαιριστών που μπορεί να μην πήραν τις ευκαιρίες τους ή τον χρόνο συμμετοχής που τους αναλογούσε, αλλά, θα είναι εκεί και στην επόμενη ημέρα της Athens Kallithea -όποια και αν είναι αυτή- ώστε να αφήσουν τις ακτίνες του Ήλιου να τους διαπεράσουν και να λάμψουν ξανά. Αυτά τα (ποδοσφαιρικά) διαμάντια, ναι, είναι παντοτινά.

«R-r-r-r-right here stands a man
With the power to make a diamond with his bare hands».