Αναλυτικά οι δηλώσεις του στο «CLUB 1908»:
– Έχει περάσει ενάμισης χρόνος από την στιγμή που προσγειώθηκες στην Αθήνα. Τι θυμάσαι από την πρώτη σου μέρα εδώ;
“Από την πρώτη κιόλας πάντα ένιωθα αγάπη, από την στιγμή που βγήκα από το αεροπλάνο. Νιώθω ότι πετύχαμε όλες τις προκλήσεις, είχαμε μια πραγματικά πολύ επιτυχημένη σεζόν πέρσι και είμαστε εδώ για να φτιάξουμε μια νέα κληρονομιά. Νιώθω πολύ χαρούμενος από την πόλη, τους φιλάθλους, την ομάδα, απ’ όλα. Από το πώς με αγάπησαν πέρσι και το πώς με αγαπούν ακόμη φέτος. Είμαστε σε πολύ καλή θέση τώρα. Ξέρουμε ότι έχουμε την πίεση της νίκης, αλλά κερδίσαμε αυτή την πίεση γιατί είμαστε η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη”.
– Πριν από μερικές ημέρες υπέγραψες το νέο σου συμβόλαιο. Αυτό σημαίνει ότι θα είσαι εδώ ως το τέλος της σεζόν 2026/2027. Όταν υπέγραψες για πρώτη φορά εδώ, πίστευες ότι θα μείνεις τόσο πολύ; Για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια;
“Όχι, για να είμαι ειλικρινής όχι. Όπως σου είπα όμως είμαι πολύ χαρούμενος εδώ. Εννοώ είμαι ευγνώμων στον σύλλογο, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε από την πρώτη μέρα. Ξέρεις, ήθελα να τους δώσω πίσω αυτή την αγάπη, υπογράφοντας γι’ ακόμη δύο χρόνια. Να κάνω εδώ μια κληρονομιά”.
– Την πρώτη σου μέρα εδώ, φορούσες σκουλαρίκι με ένα τριφύλλι και πράσινα παπούτσια. Μήπως το επόμενο βήμα είναι ένα τατουάζ;
“Ναι, σίγουρα! Είχα αποφασίσει πέρσι επίσης να κάνω ένα τατουάζ, ίσως περιμένω το back-to-back για να το κάνω. Θα δούμε πώς θα πάει…”.
– Έχεις αποφασίσει σε ποιο σημείο του σώματός σου;
“Όλο το δεξί πόδι… Εδώ”.
– Πώς ήταν η μετάβασή σου από το ΝΒΑ στην EuroLeague; Έπαιξες για πολλά χρόνια στο ΝΒΑ, γύρισες πίσω. Είχες κάποιες δυσκολίες στις πρώτες εβδομάδες, αλλά τις ξεπέρασες…
“Ήταν ένας χρόνος προσαρμογής. Πιστεύω ότι έπαιξα καλύτερα προς το τέλος της σεζόν. Είχα κιόλας αρκετούς τραυματισμούς στην αρχή της χρονιάς. Ξέρεις, άλλαξε το στυλ μπάσκετ, άλλαξε η ομάδα, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τους παίκτες, το πώς παίζεται το παιχνίδι. Η Euroleague είναι πάρα πολύ δύσκολη. Κάθε αγώνας είναι σαν τελικός. Ήταν θέμα χρόνου. Έβαζα τη δουλειά, δούλεψα πάρα πολύ σκληρά. Ίσως πιο σκληρά όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως ήθελα. Πρέπει να συνεχίσεις να δουλεύεις και να πιστεύεις. Αυτό έκανα σε όλη μου την καριέρα. Ήταν δύσκολα, αλλά πιστεύω πως μετά από τις δύσκολες στιγμές, απολαμβάνεις περισσότερο τις χαρούμενες στιγμές”.
– Πέρα από το μπάσκετ, δείχνεις να απολαμβάνεις τον χρόνο που περνάς στην Αθήνα. Πώς θα αξιολογούσες την παρουσία σου στην ελληνική πρωτεύουσα;
“Είναι υπέροχα. Λατρεύω τα εστιατόρια! Λατρεύω να κάνω βόλτες! Καλός καιρός. Μπορείς να πας στην παραλία, όμορφο ηλιοβασίλεμα. Σπουδαίοι άνθρωποι. Πραγματικά αγαπώ την πόλη”.
– Κι όμορφα νησιά;
“Ναι, ωραία νησιά”.
– Σε είδαμε πέρσι στη Μύκονο πέρσι μετά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
“Πάμε στη Μύκονο όταν κερδίζουμε τίτλους. Οπότε για κάθε τίτλο που κερδίζουμε, θα πηγαίνουμε για μια δυο μέρες στη Μύκονο. Είναι ένα νησί για πανηγυρισμούς”.
– Τι θα διάλεγες: Μύκονο ή Ίμπιζα;
“Τη Μύκονο γιατί εκεί πήγαμε όταν κερδίσαμε”!
– Έχεις κεντρίσει την προσοχή των φιλάθλων στα social media αναφορικά με το δέσιμο που έχεις με τον γιο του Ματίας, του Κέντρικ και τους γιους του Τζέριαν. Από που προέρχεται αυτή η “σύνδεση”; Γιατί δείχνεις σαν να είσαι ο… θείος των αποδυτηρίων.
“Αγαπώ τα παιδιά τόσο πολύ! Έχω τα δικά μου camps το καλοκαίρι. Νιώθω πως είμαι σαν παιδί όταν έχω αυτή τη σύνδεση με τα παιδιά. Λατρεύω να παίζω μαζί τους. Λατρεύω την αγάπη των παιδιών. Γιατί είναι 100% αληθινή. Δεν προσποιούνται κάτι! Είναι αγνά. Τόσο αθώα, μπορείς να παίξεις μαζί τους. Μπορείς να τα “προκαλέσεις”. Θεωρώ πως είναι πάντα καλό όταν τα “προκαλείς” για κάτι και παίζεις μαζί τους, τους δίνεις κίνητρο και τα “ανταγωνίζεσαι”. Γιατί στο τέλος μεγαλώνουν και αυτό μεταφράζεται στο παιχνίδι ή και σε όλα. Έτσι ήμουν κι ως παιδί. Πάντα έπαιζα με τους ανθρώπους γύρω μου, με τα αδέρφια μου. Για αυτό τα αγαπάω τόσο πολύ και να παίζω μαζί τους”.
– Νιώθεις σαν να είσαι ο κουλ θείος στα αποδυτήρια;
“Ναι, σίγουρα! Ο θείος είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο! Γιατί όταν εκνευρίζονται ή οτιδήποτε άλλο, τα δίνεις στον πατέρα τους”.
– Μία πολύ χαρακτηριστική δική σου στιγμή εδώ ήταν το τρίποντο που έβαλες μετά από τον τραυματισμό του Ματίας. Ήσουν ο πρώτος που προσπάθησες να τον προστατεύσεις από τα media και τις κάμερες. Έκατσες μπροστά του για να μη φανεί το πόδι του και μετά σε είδαμε να βάζεις το τρίποντο και να κλαις. Τι υπήρχε στο μυαλό σου εκείνες τις στιγμές, γιατί ήταν πολύ δύσκολες εδώ στο ΟΑΚΑ.
“Αγαπώ τον Ματίας τόσο πολύ! Ξέρω τι έχει περάσει στην καριέρα του. Πόσο σκληρά έχει δουλέψει γι’ αυτό που είναι τώρα. Νιώθω πως είναι ο αδερφός μου. Έχω περάσει πολλούς τραυματισμούς. Δόξα τω Θεώ, ο Ματίας όχι. Οπότε ξέρω πως είναι να έχεις τραυματιστεί. Εκείνη η κραυγή με σκότωσε! Σκότωσε τα συναισθήματά μου, σκότωσε την καρδιά μου. Γιατί λατρεύω να παλεύω με εκείνον στο πλευρό μου. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή. Πρέπει να κερδίσουμε για αυτόν. Ακόμη κι αν δεν παίζει, τον χρειαζόμαστε ως πρόσωπο. Τα πάντα. Πρέπει να βγούμε έξω και να παλέψουμε για τον αδερφό μας”.
– Και με μερικές ημέρες διαφοράς, υπογράψατε τα νέα συμβόλαιά σας. Οπότε αυτό το δέσιμο γίνεται όλο και μεγαλύτερο και καλύτερο.
“Σίγουρα, είμαι χαρούμενος για την προσπάθεια που κάνει η ομάδα, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και όλοι γι αυτό που έκαναν για τον Ματίας. Αυτό θέλεις να βλέπεις από τους μεγάλους συλλόγους. Να λένε ότι είναι οικογένεια κι ότι δεν είναι απλά λόγια, ότι υπάρχουν πράξεις. Ήταν μια μεγάλη κίνηση από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, από τον Παναθηναϊκό, απ’ όλους. Αυτό θέλουμε να βλέπουμε”.
– Όλοι λένε πόσο καλός συμπαίκτης είσαι, αλλά κανείς δεν έχει μιλήσει για το πόσο καλός σεφ είσαι. Έχεις τη δική σου επιχείρηση με μπέργκερ στην Ισπανία.
“Είναι μια συνεργασία αυτή γιατί ο ιδιοκτήτης έχει το ίδιο όνομα μ’ εμένα. Λατρεύω να μαγειρεύω, αλλά δεν είμαι τόσο καλός σεφ. Τα μπέργκερ είναι ωραία, μου αρέσουν. Με έχουν βοηθήσει πολύ, οπότε είναι κάτι ωραίο”.
– Προτιμάς το μπέργκερ ή το σουβλάκι; Έχεις δοκιμάσει;
“Αγαπώ το σουβλάκι! Αλλά μεγάλωσα τρώγοντας μπέργκερ”.
