Ο Μάρκους Χάουαρντ είναι το μπάσκετ και όλα όσα έχουν αξία στο άθλημα και το απέδειξε περίτρανα στο τέλος του ματς με τον Παναθηναϊκό.

Πόσα μπορούν να αλλάξουν σε μία στιγμή; Πόσα μπορούμε να καταλάβουμε, πόσες απόψεις να αναθεωρήσουμε; Διαπιστώσεις που πάντα γίνονται όταν κάτι σε σοκάρει, ταράζει τον εσωτερικό σου κόσμο, τα πιστεύω σου και σε βγάζει από το safety zone σου.

Ένα περιστατικό όπως ο τραυματισμός του Ματίας Λεσόρ. Ο Γάλλος αστέρας του «τριφυλλιού» υπέστη κάταγμα περόνης στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Μπασκόνια συγκλονίζοντας όλη την μπασκετική Ευρώπη. Ο ίδιος σφαδάζει στο παρκέ, το ΟΑΚΑ έχει «παγώσει», ειδήσεις αναφέρουν πως εννέα άτομα λιποθύμησαν στη θέα του τραυματισμού του.

Μία βροχή, όμως, την ακολουθεί πάντα ένα ουράνιο τόξο. Ένα ουράνιο τόξο που φρόντισε να φέρει στο παρκέ του ΟΑΚΑ ο Μάρκους Χάουαρντ όταν μετά το τέλος της αναμέτρησης με τον Παναθηναϊκό, μαζί με τους παίκτες του «τριφυλλιού» στο κέντρο του γηπέδου για να προσευχηθεί για ταχεία ανάρρωση του Ματίας Λεσόρ.

Ο επίσημος λογαριασμός της Ευρωλίγκας στην ανάρτησή του συνοδεύει το βίντεο με την λεζάντα «μεγαλύτερο από το μπάσκετ». Κι έτσι είναι ακριβώς τα πράγματα. Η ζωή, ο πόνος, ο άνθρωπος ήταν, είναι και πάντα θα είναι πάνω απ’ όλα. Από τα σήματα στις φανέλες, από τα τρόπαια, τις αντιπαλότητες.

Και ο Μάρκους Χάουαρντ απέδειξε γιατί είναι κάτι παραπάνω από ένας καλός παίκτης. Η ομάδα του έχει υποστεί μόλις μία ταπεινωτική ήττα, αλλά πώς και πόσο να τον ενδιαφέρει όταν ένας άνθρωπος υποφέρει τόσο; Δεν έχει σημασία αν είναι αντίπαλος ή συμπαίκτης, αν είναι καλός ή κακός παίκτης, αν είναι φίλος του εκτός γηπέδου ή όχι.

Κάπως έτσι, άλλωστε, δεν ξεκινήσαμε όλοι να παίζουμε μπάσκετ; Μαζευόμασταν με φίλους, συμμαθητές, παιδιά από την γειτονιά. Δεν μας ένοιαζε αν θα κερδίσουμε, αν θα είμαστε ο MVP ή κάτι άλλο. Μας ένοιαζε να παίξουμε. Να μαζευτούμε με τους φίλους μας, να περάσουμε καλά και να δώσουμε ραντεβού για την επόμενη ημέρα. Στο ίδιο σημείο, την ίδια ώρα.

Και έτσι, φαίνεται πως έμαθε να παίζει μπάσκετ και ο Μάρκους Χάουαρντ. Και πόσο υγιές και όμορφο είναι που, παρά το γεγονός ότι εδώ και χρόνια δεν είναι το παιδί της αλάνας αλλά ένας επαγγελματίας παίκτης, δεν έχει ξεχάσει τι έχει σημασία και τι όχι; Τι όμορφο μήνυμα περνάει στον κόσμο, στα νέα παιδιά για το τι είναι ο αθλητισμός, τι αφορά το ιδεώδες του και πώς μπορούμε να το βρίσκουμε ακόμα και μέσα από τις πιο σκληρές στιγμές; Αρκεί, φυσικά, να μην το ξεχνάμε και σε όλες τις υπόλοιπες. Να μην περιμένουμε να φτάσουμε σε κάτι τόσο σοκαριστικό για να κατανοήσουμε την αξία του αθλητισμού και του ανθρώπου.

Με άλλα λόγια, τα «Περαστικά Ματίας, από έναν Ολυμπιακό», «Κρίμα το παλικάρι, καλή ανάρρωση, από έναν ΑΕΚτζη», είναι πάρα πολύ όμορφα και θα πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα. Απλά, ίσως, πρέπει όσοι τα λένε να τα σκέφτονται πριν εξωτερικεύσουν το μίσος τους απέναντι στον Γάλλο όταν γίνει καλά και είναι ξανά «αντίπαλος».

Ας γίνουμε όλοι λίγο ξανά τα παιδιά της αλάνας.

Λίγο περισσότερο σαν τον Μάρκους Χάουαρντ.

Δεν είναι, δα, και τόσο δύσκολο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ