Σπανούλης: «Γλυκόπικρο λόγω Διαμαντίδη το τρίποντο στους τελικούς του 2016»
Ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε για την νέα σελίδα της καριέρας του και για τους τελικούς του 2016 κόντρα στον Παναθηναϊκό
O Βασίλης Σπανούλης έδωσε μια απολαυστική συνέντευξη στην γαλλική Equipe και αναφέρθηκε στην πρόταση της Μονακό, στις επαφές που είχε με άλλες ομάδες της Euroleague και στους τελικούς του 2016 κόντρα στον Παναθηναϊκό.
Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.
Τα όσα είπε ο Σπανούλης:
Για την ομάδα που βρήκε όταν ανέλαβε τη Μονακό: «Είδα ταλέντο, αλλά ταυτόχρονα, μια ομάδα που δεν έπαιζε αρκετά μαζί, με πολλή απομόνωση και παίκτες που δεν έδειχναν αρκετή χαρά στο γήπεδο. Φυσικά, να έχετε υπόψη σας, ότι τρέφω τεράστιο σεβασμό για την υποδειγματική δουλειά του Σάσα Ομπράντοβιτς εδώ για τρία χρόνια – τρεις προημιτελικοί και ένα Final Four».
Για τη ζωή στο Μονακό σε σύγκριση με την Αθήνα: «Βλέπω αυτόν τον νέο κύκλο ως μια ευκαιρία να αλλάξω τον τρόπο και την πορεία προς την επιτυχία. Υπάρχουν όλα όσα χρειάζομαι εδώ. Αισθάνομαι καλά, η οργάνωση είναι κορυφαία και το περιβάλλον είναι παρόμοιο με την καθημερινή μου ζωή στην Αθήνα, ακόμη και στην εγγύτητα της θάλασσας».
Για το μπάσκετ που θέλει να παίξει: «Θέλω ένα σύγχρονο μπάσκετ, όπου τρέχουμε πολύ, με τρανζίσιον, ελευθερία, όπου δεν εκτελούμε συστήματα όπως τα ρομπότ. Αλλά και ότι μπορούμε να ελέγξουμε τον ρυθμό, να καταλάβουμε πότε να επιταχύνουμε ή να παίξουμε στο μισό γήπεδο. Ονειρεύομαι ότι μακροπρόθεσμα, οι παίκτες θα το πετύχουν χωρίς να χρειαστεί να επέμβω. Είναι όμορφο, τέτοιο επίπεδο μαεστρίας».
Για το αν το πάθος του για το παιχνίδι τον οδήγησε στην προπονητική: «Είναι αλήθεια. Όταν κάνω κάτι, το κάνω πάντα για να είμαι ο καλύτερος. Η δουλειά του προπονητή δεν αποτελεί εξαίρεση. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου δεν φανταζόμουν απαραιτήτως τον εαυτό μου ως προπονητή, αλλά είχα εμμονή με το μπάσκετ, πώς να βελτιώσω το παιχνίδι μου, αυτό των συμπαικτών μου, είχα μεγάλες συζητήσεις μαζί τους και τους σπουδαίους προπονητές που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ. Μετά την καριέρα μου, σκέφτηκα να κάνω ένα διάλειμμα για ένα ή δύο χρόνια, αλλά όταν ο ατζέντης μου Μίσκο Ραζνάτοβιτς με έπεισε να πάρω την ομάδα νέων της EuroLeague, κατάλαβα γρήγορα ότι το είχα στο αίμα μου».
Για τους λόγους που επέλεξε πρώτα το Περιστέρι: «Είχα προτάσεις από την Ευρωλίγκα, αλλά το έκανα ζήτημα τιμής να ξεκινήσω από τα κάτω, όπως όταν ήμουν παίκτης στη Λάρισα, μετά στο Μαρούσι πριν από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Για να αποδείξω στον εαυτό μου και στους άλλους ότι άξιζα να είμαι εκεί και θα μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου, να φέρω την ταυτότητά μου».
Για το buzzer beater με τον Παναθηναϊκό στους τελικούς του 2016: «Είναι μία από τις καλύτερές μου στιγμές, μάλλον επειδή είχα πετύχει κάποια τρελά πράγματα στα τρία τελευταία ματς αυτών των τελικών. Ήταν το ντέρμπι. Φέραμε έναν τίτλο στον Ολυμπιακό. Η μόνη μου γλυκόπικρη λύπη είναι που το έκανα απέναντι στον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον φίλο και συμπαίκτη μου στην εθνική ομάδα, του οποίου ήταν ο τελευταίος αγώνας. Αλλά για εμάς, το σουτ αυτό έγραψε ιστορία».
