Γιάννης Λουκίνας: Έγκλημα και τιμωρία

H Athens Kallithea έχει παίξει πολλά και καλά ματς. Ειδικά κόντρα στους «μεγάλους». Ωστόσο, τελείωσε τον πρώτο γύρο χωρίς να έχει καταχωρήσει στο ενεργητικό της την πρώτη της νίκη. Έτσι, είναι τελευταία και καταϊδρωμένη.

Παρόλα αυτά ο Γιάννης Λουκίνας πήρε την προσωπική του… νίκη. Όχι μόνο γιατί κατάφερε να γυρίσει μια εις βάρος του κατάσταση, έχοντας ελάχιστες ευκαιρίες και να έχει σημειώσει δύο τέρματα κόντρα σε ΟΦΗ και ΠΑΟΚ. Μα γιατί γράφει με τον δικό του τρόπο, αυτή τη φορά στο χορτάρι, το μυθιστόρημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι «Έγκλημα και τιμωρία» (που κυκλοφόρησε το μακρινό 1866) και ότι στο τέλος οι καλοί όχι μόνο βγαίνουν νικητές απέναντι στους άλλους μα κυρίως απέναντι στον εαυτό τους και τη μοίρα τους παρά το γεγονός ότι κάποιοι μπορεί να τους έχουν αδικήσει.

Ένα έγκλημα που έγινε μέρα μεσημέρι

Για άλλους προπονητές (τους πιο πολλούς) είναι ευλογία. Το να έχεις ένα ρόστερ που δεν θέλει πολλές αλλαγές ή προσθήκες. Από την άλλη υπάρχουν και εκείνοι που φέρνουν τους δικούς τους παίκτες ή εκείνους που γνωρίζουν καλά ή έχουν μία καλύτερη εικόνα για να έχουν μία καλύτερη συνεργασία μαζί τους. Όταν ο Γιάννης Λουκίνας ανανέωσε με την Athens Kallithea ως το καλοκαίρι του 2026 δεν μπορούσε να σκεφτεί πως δίπλα του θα είχε έναν προπονητή σαν τον Μάσιμο Ντονάτι. Κάποιον που ναι μεν θα τον έχει σε εκτίμηση, αλλά παράλληλα θα τον είχε και στον πάγκο.

«Όταν έχεις μία Ferrari δεν γίνεται να την χρησιμοποιείς για να κουβαλάς… πατάτες. Αλλιώς πάρε καλύτερα ένα Fiat», είχε πει ο Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς όταν η σχέση του με τον Πεπ Γκουαρντιόλα στην Μπαρτσελόνα δεν ήταν τόσο καλή. Ή όταν έπρεπε να παίξει στα πλάγια αντί στο κέντρο της επίθεσης. Ο Ντονάτι είχε στα χέρια του έναν φορ που πολλοί θα τον ήθελαν, όμως, όχι μόνο δεν ήξερε πως να τον εκμεταλλευτεί αλλά από την αρχή έδειξε ότι σε πρώτο πλάνο έχει άλλους παίκτες για την επίθεση της Athens Kallithea. Και όχι εκείνον που είχε βγει πριν από μερικούς μήνες πρώτος σκόρερ στα γήπεδα της Super League 2 και έχοντας επίγνωση και του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά και των συμπαικτών του και πως εκείνοι θα τον ταΐσουν.

Ο Ντονάτι μέχρι και το εντός έδρας ματς με τον Παναιτωλικό στις 2 Νοεμβρίου είχε για βασικό φορ τον Ρόμπερτ Ουλντρίκις. Ο Λετονός φορ ναι μεν είχε κάποια καλά ματς, όπως αυτό με τον Παναθηναϊκό, αλλά πέρα από το τέρμα του κόντρα στον Ολυμπιακό… λίγα πράγματα. Το «έγκλημα» του Ιταλού τεχνικού να δίνει τη μία ευκαιρία μετά την άλλη στον επιθετικό που εκείνος μόνο πίστευε τόσο πολύ ήταν αρκετό για να δώσει… ψίχουλα (από θέμα αγωνιστικού χρόνου) στον μέχρι άλλοτε πρώτο σκόρερ της ομάδας: τον Γιάννη Λουκίνα.

Οργή Θεού φωνή… λαού

«Έναν άνθρωπο μπορείς να τον κοροϊδέψεις για πολύ καιρό. Πολλούς ανθρώπους μπορείς να τους κοροϊδέψεις για λίγο καιρό. Αλλά ποτέ δεν μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς ανθρώπους για πολύ καιρό», είχε πει πριν από πολλά χρόνια ο Δαλάι Λάμα. Και αυτό ταιριάζει γάντι για τον κόσμο της Athens Kallithea.

Αρχικά όλοι ήταν ανυπόμονοι να δουν τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδας να λάμπουν στον αγωνιστικό χώρο. Κακά τα ψέματα, μα η εικόνα του συλλόγου όσο καλή και θελκτική να ήταν είχε ένα σημαντικό πρόβλημα: δεν μπορούσε να βάλει γκολ και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που παρήγαγε μπροστά από την αντίπαλη εστία.

Όσο περνούσε ο καιρός και οι αγωνιστικές με τη νίκη και τα γκολ να μην έρχονται (για την ακρίβεια μέχρι και τώρα που γράφεται αυτό το κείμενο η νίκη δεν έχει έρθει) όλοι καταλάβαν πόσο λάθος ήταν το να περάσει ο Γιάννης Λουκίνας σε δεύτερο πλάνο από τη μία στιγμή στην άλλη. Γι’ αυτό και στα περισσότερα εντός έδρας ματς όταν ο Έλληνας φορ δεν αγωνιζόταν η κερκίδα φρόντισε να υπενθυμίζει με το τρόπο της ότι έπρεπε να περάσει στον αγωνιστικό χώρο. Άλλωστε κανείς δεν έχει ξεχάσει τις περσινές του εμφανίσεις, με αποτέλεσμα σχεδόν πάντα να υπάρχει ένα πανό με το πρόσωπό του και να θυμίζει σε όλους όλα εκείνα που τους χάρισε πριν λίγο καιρό. Ένα πανό που δεν χαρίζεται. Αλλά είναι υπενθύμιση για όλους ότι μπορεί να κατακτηθεί με κόπους, γκολ και φυσικά αυτοθυσίες.

Η τιμωρία

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτή τη ζωή ψάχνουν τη στιγμή της λύτρωσης. Αυτή μπορεί να έρθει μέσα από ένα γκολ. Μία νίκη. Ή μία δήλωση. «This part of my life, this little part, is called happiness», είχε πει το 2007 ο Γουίλ Σμιθ στο «Κυνήγι της ευτυχίας».

Η λύτρωση για τον Γιάννη Λουκίνα και όλα όσα είχε περάσει, σκεφτεί, υπομείνει ήρθε στο πρώτο του παιχνίδι ως βασικός στο πρωτάθλημα της Super League στις 2 Νοεμβρίου με αντίπαλο τον Παναιτωλικό. Από εκεί και πέρα ό,τι άλλο έγραφε το κοντέρ θα ήταν μία στιγμή ευτυχίας. Bonus. Το πρώτο του γκολ με την Athens Kallithea στα… σαλόνια δεν ήρθε με τον σύλλογο του Αγρινίου (αν και σε δύο περιπτώσεις έφτασε πολύ κοντά). Μα στο εκτός έδρας ματς με τον ΟΦΗ.

Η… τιμωρία για εκείνους που δεν τον πίστεψαν ή δεν τον πήραν στα σοβαρά ή δεν του έδωσαν αυτό που είχε προσφέρει ο ίδιος είχε ήδη έρθει. Ήταν θέμα χρόνου να σημειώσει ακόμη ένα γκολ. Αυτή τη φορά στην Τούμπα με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ για το 1-1 κόντρα στον «Δικέφαλο του Βορρά».

Ο… βράχος που έχει να κουβαλάει και ο Σίσυφος

Το να είσαι αρχηγός σε μία ομάδα, σε ένα σύνολο ανθρώπων έχει πολλά προνόμια. Αλλά είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Μιας και πέρα από τα κέρδη, έρχονται παράλληλα και οι υποχρεώσεις. Οι απαιτήσεις που μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα και τα «πρέπει» που γίνονται πιο πολλά. Ίσως και από ένα σημείο και έπειτα είναι και πιο βαριά. Μιας και το επίπεδο αλλάζει.

Το να είσαι ο πρώτος σκόρερ σε μία ομάδα ή ο αρχηγός της, ή το αγαπημένο παιδί της εξέδρας σε φέρνει τετ-α-τετ με τις ευθύνες και ίσως με το ανάθεμα που μπορεί να ακούσεις από όλους εκείνους που σε έχουν τόσο ψηλά. Δεν είναι απλό και σίγουρα δεν είναι εύκολο. Το να αποδεικνύεις κόντρα σε όλους και σε όλα κάθε μέρα ότι είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου είναι ένα μαρτύριο. Κάτι που πρέπει να γίνεται ξανά και ξανά. Να μηδενίζεις το κοντέρ κάθε βράδυ και να γράφεις νέα χιλιόμετρα την επόμενη ημέρα.

Είναι μία… τιμωρία που πρώτος είχε δεχτεί ο Σίσυφος από τον Δία που έπρεπε να πηγαίνει στην κορυφή του βουνού τον πιο βαρύ βράχο και να υπομένει αυτή τη διαδικασία ως την αιωνιότητα.

Το σήμα(δι)

Πολλοί επιθετικοί έχουν σκεφτεί και ονειρευτεί να σκοράρουν σε μεγάλες έδρες. Την ώρα που η ομάδα τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Ο Γιάννης Λουκίνας πλέον μπορεί να πει πως έβαλε “τσεκ” στη λίστα του μιας και χάρη στο δικό του τέρμα η Athens Kallithea έκανε το 1-1 στο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.

Το γεγονός ότι το πανηγύρισε δείχνοντας με πάθος το σήμα της Athens Kallithea λέει πολλά. Όπως και οι δηλώσεις του μετά το ματς ότι η ομάδα της Αττικής θα μπορούσε να είχε πάρει κάτι καλύτερο από την εν λόγω αναμέτρηση και όχι μόνο το 2-2 που ήρθε στο 92′. Ίσως όλα αυτά είναι ένα σημάδι για την πρώτη νίκη που δεν έχει έρθει ως τώρα!