Derrick fell, but Derrick Rose…
Ο Ντέρικ Ρόουζ αποχαιρέτησε το αγαπημένο του μπάσκετ, αλλά η ιστορία του θα μείνει για πάντα ώστε να μας θυμίζει να μην τα παρατάμε ποτέ.
«Το μπάσκετ ήταν και θα είναι η πρώτη μου αγάπη. Ως έφηβος, είχα στόχο να γίνω παίκτης ΝΒΑ, και το πέτυχα. Αυτό δεν είναι ένα “αντίο” στο παιχνίδι που αγαπώ. Είναι ένα “ευχαριστώ”». Με αυτό το μήνυμα ο Ντέρικ Ρόουζ περιέγραψε στον γνωστό δημοσιογράφο, Κρις Χέινς, την αποχώρησή του από τα γήπεδα.
Ο Αμερικανός γκαρντ αποφάσισε να αποσυρθεί και να αφήσει το αγαπημένο του μπάσκετ. Μπορεί η καριέρα του να τελείωσε, όμως δεν θα ξεχαστεί. Ακόμα κι αν δεν έφτασε στο επίπεδο που ο ίδιος επιθυμούσε, ο Ρόουζ γνωρίζει πολύ καλά πως πρόσφερε πολλά περισσότερα από όσα θα μπορούσε να φανταστεί όταν γινόταν η πρώτη επιλογή στο Draft του 2008 από τους Σικάγο Μπουλς.
Το σπίτι του Ρόουζ και το ιστορικό ΜVP
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για αυτόν τον υπέροχο τύπο. Άλλωστε κι εκείνος ήταν λιγομίλητος. Η τύχη του χαμογέλασε και η ομάδα της πόλης που γεννήθηκε τον επέλεξε και του άνοιξε τις πύλες του ΝΒΑ. Από το Κολέγιο όλα τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω του. Ήταν δεδομένο πως θα έχτιζε τον δικό του μύθο στα γυαλιστερά παρκέ των ΗΠΑ.
Όμως η παρουσία του στο Σικάγο έδινε το κάτι παραπάνω στην ιστορία του. Δεν έπαιζε απλά για την ομάδα που τον επέλεξε στο Νο.1. Έπαιζε για το σπίτι του. Εκπροσωπούσε την πόλη που γεννήθηκε. Ήταν η απόλυτη ιστορία, έτοιμη να εκτυλιχθεί μπροστά στα μάτια μας. Και μάλιστα όσο περνούσε ο καιρός γινόταν και καλύτερο…
Οι Μπουλς είχαν την ευκαιρία να μπουν ξανά στον χάρτη του ΝΒΑ. Η σκιά του Μάικλ Τζόρνταν δεν είχε φύγει ακόμα από τον ουρανό του Ιλινόι. Εκείνος ο εκπληκτικός γκαρντ όμως είχε εμφανιστεί θαρρείς πως ήταν ευλογημένος από τον «Μιχαλάκη». Όλοι τον θαύμαζαν και αυτός τους έδινε ελπίδα. Κάτι να πιστέψουν.
Και πως να μην το κάνουν όταν ο Ντέρικ Ρόουζ από το Ίνγκλγουντ του Σικάγο ονομάστηκε ως ο MVP του ΝΒΑ σε ηλικία μόλις 22 ετών και 7 μηνών το 2011. Ο νεότερος στην ιστορία της λίγκας. Αυτό το παιδί ήταν ξεχωριστό, η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για εκείνον…
Derrick fell…
Ο Ρόουζ ήταν ένας αδιανόητα εκρηκτικός παίκτης. Τρομερά αθλητικός και γρήγορος, λες και είχε δημιουργηθεί από έναν έφηβο που τον ελεύθερο χρόνο του «καίγεται» στο «MyCareer» της 2k. Το ταβάνι του δεν το γνώριζε και δεν το έμαθε ποτέ. Στις 28 Απρίλη 2012 ήταν η μέρα που εν μέρει άλλαξε η ιστορία. Όταν δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο «What if» στην ιστορία του ΝΒΑ.
Οι Μπουλς αντιμετώπιζαν τους Σίξερς για τα play-offs. 1:22 πριν το τέλος, κι ενώ το Σικάγο είχε μια διαφορά ασφαλείας, ο Ρόουζ όρμησε προς το καλάθι. Μία ντρίμπλα, ένα δυνατό πάτημα και ενώ είναι στον αέρα καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά. Προσγειώνεται και πέφτει στο έδαφος πιάνοντας το γόνατο. Και πλέον τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο.
Οι εξετάσεις έδειξαν ρήξη χιαστού. Ήταν η αρχή του τέλους για εκείνον τον υπεραθλητή, που από εκεί και έπειτα θα έδινε τη θέση του σε έναν πιο γήινο παίκτη. Ακόμα ταλαντούχο, αλλά λιγότερο γρήγορο, λιγότερο εκρηκτικό. Αλλά και ακόμα πιο δυνατό πνευματικά.
…but Derrick Rose
Χρόνια αργότερα και βλέποντας ξανά βίντεο με τον prime Ρόουζ πολλοί είχαν βρει το γιατί εκείνος ο τραυματισμός άλλαξε τα πάντα. Ο «D-Rose» είχε μια άγνοια κινδύνου στο παιχνίδι του. Πατούσε γερά και έμοιαζε να πετάει. Όταν όμως ερχόταν η ώρα της προσγείωσης τα πράγματα άλλαζαν. Ήταν άτσαλος και απερίσκεπτος, φθείροντας υπερβολικά τα γόνατά του, με αποτέλεσμα να τον… προδώσουν.
Ο τραυματισμός δεν άλλαξε μόνο τον παίκτη Ρόουζ, αλλά και τον άνθρωπο. Οι εσωτερικές μάχες ήταν πολλές. Αποδείχθηκε όμως πως ήταν παντοδύναμος σε αυτό το κομμάτι. Όσες φορές κι αν έπεσε, σηκώθηκε. Μπορεί να μην ξαναπέταξε όμως πάτησε γερά στα πόδια του. Και φρόντισε να μας προσφέρει μία τελευταία παράσταση.
Τον Οκτώβρη του 2018 ως παίκτης των Τίμπεργουλβς βρήκε τη λύτρωση σε ένα ματς κόντρα στους Τζαζ. Την αγωνιστική λύτρωση, γιατί πνευματικά είχε νικήσει πριν χρόνια. Πέταξε από πάνω του όλη την αμφισβήτηση και σημείωσε 50 πόντους σε μια βραδιά που έμεινε στην ιστορία. Με το τέλος του ματς λύγισε και ξέσπασε σε κλάματα πνιγμένος στις αγκαλιές των συμπαικτών του.
Αυτό το παιχνίδι δεν ήταν μόνο η αγωνιστική δικαίωσή για τον Ρόουζ. Ήταν και ένα μήνυμα από τον άνθρωπο Ντέρικ, προς όλους. Πως όσες φορές κι αν πέσεις πρέπει να σηκωθείς. Δεν χρειάζεται να πετάξεις, απλά να περπατήσεις με τις δικές σου δυνάμεις. Η καριέρα του «D-Rose» θα μείνει για να μας το υπενθυμίζει. Ήταν το δώρο του προς όλους μας. Ο υπεραθλητής από την «πόλη των ανέμων» αποχώρησε νικητής και τον ευχαριστούμε.
Και πάνω απ’ όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως… Derrick fell, but Derrick Rose.
