Εθνική Ελλάδος: Αδίκησε τον εαυτό της αλλά μας έκανε περήφανους
Μπορεί να ήρθε ο αποκλεισμός αλλά η Εθνική Ελλάδος μας έκανε ξανά περήφανους, παρότι αδίκησε τον εαυτό της κόντρα στους Γερμανούς.
Η Εθνική Ελλάδος αδίκησε τον εαυτό της απέναντι στη Γερμανία. Παρότι ξεκίνησε καλά, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα παρουσίασε ξανά τα γνωστά τα προβλήματα. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στα «πάντσερ» να επιστρέψουν από τη διψήφια διάφορα και στο δεύτερο ημίχρονο να φτάσουν στην πολύτιμη νίκη που τους έστειλε στην τετράδα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Όπως κι αν έχει, η Εθνική μας έκανε περήφανους. Οι παίκτες του Βασίλη Σπανούλη έδωσαν τα πάντα. Πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις και για αρκετό διάστημα κοιτούσαν στα μάτια την Παγκόσμια πρωταθλήτρια. Μια ομάδα με άπλετο ταλέντο που μπορεί να διαλύσει τον οποιονδήποτε.
Το μεγάλο πρόβλημα για την Εθνική
Η άμυνα της γαλανόλευκης ήταν εκεί, στάθηκε στο ύψος της, όμως η επίθεση ήταν ξανά το πρόβλημα. Δεν είναι μόνο οι 63 πόντοι ενεργητικό. Είναι η συνολική εικόνα. Η Ελλάδα έκανε μια εκπληκτική πρώτη περίοδο. Έπιασε από τον… λαιμό τους Γερμανούς και χτύπησε κοντά στο καλάθι. Δεν σούταρε πολύ, έτρεξε και στηρίχθηκε αρκετά στον Γιάννη.
Αυτό όμως δεν συνεχίστηκε στο υπόλοιπο του ματς. Τα «πάντσερ» μπήκαν στο παιχνίδι ξανά πριν την ολοκλήρωση του ημιχρόνου και στη συνέχεια έκαναν την ανατροπή. Κομβικό κομμάτι έπαιξε ο τρόπος της Εθνικής. Είτε λόγω κούρασης, είτε λόγω έλλειψης καθαρού μυαλού. Μπορεί να ήταν και τα δύο.
Ωστόσο είδαμε σημαντικά λάθη. Το πιο… εξόφθαλμο ήταν η κυκλοφορία της μπάλας. Οι παίκτες του Σπανούλη είχαν μια ανεξήγητη στατικότητα, ειδικά όταν τοποθετούσαν έναν παίκτη στο low post. Όταν γίνονταν double team στον Γιάννη ακόμα κι όταν εκείνος προλάβαινε να πασάρει δεν συνεχιζόταν η προσπάθεια. Αποτέλεσμα να κολλάει η μπάλα, να προσπερνούν ανοιχτά σουτ και αναγκαστικά να ακολουθούν βεβιασμένες επιθέσεις. Ε, δεν ήθελαν και πολύ οι Γερμανοί.
Μόνο περηφάνια για αυτή την ομάδα
Αυτά είναι βέβαια στο πιο τεχνικό κομμάτι. Το σημαντικό ήταν πως η Ελλάδα δήλωσε παρούσα σε ένα ακόμα μεγάλο τουρνουά. Πόσο μάλλον σε Ολυμπιακούς Αγώνες, επιστρέφοντας από το 2008. Μια γενιά που έχει περάσει πολλά, αλλά δεν έχει φτάσει στο κάτι παραπάνω. Ανεξαρτήτου αποτελέσματος η παρουσία της είναι πετυχημένη στη διοργάνωση. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί απλά έδωσαν ό,τι είχαν.