Loser δεν είναι κάποιος που έπαιξε και έχασε, μα κυρίως αυτός που δεν προσπάθησε καν να παίξει. Σαν να λέμε δηλαδή Γκάρεθ Σαουθγκέιτ.

Έβλεπες την εθνική Αγγλίας στο Euro 2024 και έτριβες τα… μάτια σου. Όχι για το θέαμα που παρέδιδε. Αλλά για όλα όσα έκανε τόσο λάθος. Για όλα εκείνα που δεν γέμιζαν το… μάτι. Για όλα αυτά που έκαναν τόσους και τόσους να τα βάλουν με τα «λιοντάρια», μα κυρίως με τον Γκάρεθ Σαουθγκέιτ.

Και όχι άδικα εδώ που τα λέμε. Μερικοί από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου είναι αυτή τη στιγμή- εποχή Άγγλοι. Ωστόσο, αυτό δεν φάνηκε τόσες πολλές φορές στα γήπεδα της Γερμανίας. Μάλλον ελάχιστες. Ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Ο… λεοντόκαρδος Σαουθγκέιτ σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά γνώρισε σκληρή κριτική από τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους. Μα κυρίως από τους συμπατριώτες του. Ειδικά από Τύπο της Αγγλίας. Παρόλα αυτά η παρουσία στον τελικό του Euro κόντρα στην Ισπανία ήταν αρκετή να σβήσει τις περισσότερες φωτιές. Στο τέλος έφυγε με ψηλά το κεφάλι.

Όμως, η ταμπέλα του loser για τους δύο χαμένους τελικούς -και όχι μόνο- θα τον κυνηγάει. Μιας και loser δεν είναι κάποιος που έπαιξε και έχασε, μα κυρίως αυτός που δεν προσπάθησε καν να παίξει. Και αυτός είναι ο πρώην τεχνικός της εθνικής Αγγλίας.

Euro 2024: Μία εικόνα με πολλές μουτζούρες 

Σε αυτό το κομμάτι δεν θα σταθούμε τόσο στην αποτελεσματικότητα της εθνικής Αγγλίας. Ή για το αν έπρεπε να βρεθεί στον τελικό του Euro 2024. Μα κυρίως πως κατάφερε να πάρει τη μία πρόκριση, μετά την άλλη στα γήπεδα της Γερμανίας και ποιες ήταν οι απαιτήσεις με το υλικό που είχε στα χέρια του ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ.

Τα «λιοντάρια» ήταν εξ αρχής το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τουρνουά. Αυτό δεν συμβαίνει πρώτη φορά. Ωστόσο, αυτό που έλαβε χώρα μία από τις λίγες φορές πριν από ένα Euro είναι ότι η Αγγλία είχε ένα πολύ καλό και ποιοτικό ρόστερ στα χέρια της. Ίσως και το καλύτερο των τελευταίων 20 ετών.

Δεν ήταν μόνο το ταλέντο που είχε να διαχειριστεί ο Σαουθγκέιτ και να το αξιοποιήσει στο έπακρο. Αλλά οι παίκτες από μόνοι τους -οι πιο πολλοί- είχαν εμπειρίες στο υψηλότερο επίπεδο. Σε ομάδες που πρωταγωνιστούν εντός και εκτός της Αγγλίας. Ποδοσφαιριστές ναι μεν νεαροί σε ηλικία, αλλά παράλληλα και με αρκετές εικόνες. Όλοι είχαν τον πήχη πολύ ψηλά για την Αγγλία. Ωστόσο, αυτό άλλαξε για τα καλά μετά τα τρία ματς του ομίλου της. Νίκη με την ψυχή στο στόμα κόντρα στη Σερβία και δύο ισοπαλίες με Δανία και Σλοβενία. Η εικόνα ήταν κάτω του μετρίου. Λίγες φάσεις και ακόμη λιγότερα γκολ για τους Άγγλους. Πολλοί πρωτοκλασάτοι παίκτες από τη μέση και μπροστά ήταν σκιά του εαυτού τους με αποκορύφωμα τον Φιλ Φόντεν που πριν μερικούς μήνες ήταν ο καλύτερος της Μάντσεστερ Σίτι.

Στα νοκ άουτ η Αγγλία νίκησε την Σλοβακία, την Ελβετία και την Ολλανδία. Το πρώτο ματς κρίθηκε στην παράταση, το δεύτερο στα πέναλτι και το τρίτο στο 90′ (κυριολεκτικά). Είναι προς τιμήν των «λιονταριών» ότι δεν τα παράτησαν ποτέ και πίστευαν ως το τέλος. Παρόλα αυτά σε όλα τα παιχνίδια τους -με θεωρητικά υποδεέστερες ομάδες- όχι μόνο δεν έδειξαν την ανωτερότητά τους, αλλά, με τις λίγες φάσεις που έκαναν μπήκαν σε μεγάλα προβλήματα! Ναι οι προκρίσεις ήρθαν. Αλλά το κόστος ήταν μία κακή αγωνιστική εικόνα. Μία εικόνα με πολλές μουτζούρες. Πάντα αναλογικά με την ποιότητα που είχε Αγγλία και με τον τρόπο που αγωνιζόταν!

Τελικός με Ισπανία:

Το παιχνίδι με την Ισπανία είναι από μόνο του μία ιδιαίτερη συνθήκη. Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο βιβλίο της εθνικής Αγγλίας στο Euro 2024. Ωστόσο, η προσέγγιση του αγώνα ναι μεν μπορεί να ήταν αναμενόμενη -και λόγω του αντιπάλου και της ποιότητάς του- αλλά σε αυτό φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ.

Τα «λιοντάρια» από τα πρώτα κιόλας λεπτά είχαν παθητικό ρόλο. Περισσότερο παρακολουθούσαν τους Ισπανούς να ανταλλάζουν πάσες και να βγαίνουν μπροστά, έχοντας ευκαιρίες για κάποιο γκολ. Παρά να μπορούν να δείξουν ότι είναι ικανά να βγουν μπροστά και να δώσουν έμφαση από τη μέση και μπροστά.

Ωστόσο, μεγαλύτερη εντύπωση δεν έκανε αυτό. Μιας και κόντρα στην Ισπανία και το passing game της τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα. Αλλά το γεγονός ότι μετά το γκολ του Πάλμερ στο 77′ οι Άγγλοι όχι μόνο δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν το μομέντουμ που είχαν μα παραχώρησαν εκ νέου χώρο στους παίκτες του Ντε Λα Φουέντε, όπου σημείωσαν και δεύτερο γκολ, με αποτέλεσμα να επικρατήσουν στο τέλος με σκορ 2-1.

Συνολική εικόνα

Αν ήταν μόνο η εικόνα της εθνικής Αγγλίας στο Euro της Γερμανίας δεν θα έβγαζε κανείς στη… σέντρα τον Γκάρεθ Σαουθγκέιτ. Ναι μεν με τον Άγγλο τεχνικό τα «λιοντάρια» έφτασαν πρώτη φορά στην ιστορία τους back to back τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι ήταν από εκείνους που από το 2018 και έπειτα είχε διαχειριστεί μία πολύ καλή και ταλαντούχα γενιά.

Μία γενιά που θα μπορούσε να παίζει ποδόσφαιρο κατοχής και να μοιράζει γκολ και θέαμα. Όσο δύσκολο και αν είναι αυτό, μετά από μία σεζόν με πολλά ματς και υποχρεώσεις για τους πιο πολλούς από τους παίκτες του. Από το 2018 και έπειτα ο Σαουθγκέιτ θυσίασε ολοένα και περισσότερο το θέαμα για χάρη της αποτελεσματικότητας και των νικών με… μισό μηνδέν.

Η συνολική εικόνα της εθνικής Αγγλίας ήταν κάτω του μετρίου. Ωστόσο, αυτό είναι δύσκολο να το δει και να το υπολογίσει κανείς, μιας και ο πήχης που είχαν θέσει οι προηγούμενοι προπονητές των «λιονταριών» ήταν αρκετά χαμηλός!

Το ταμείον είναι… μείον

Κάποιοι θα μιλήσουν για τους τελικούς που έπαιξε η εθνική Αγγλίας. Άλλοι για την αποτελεσματικότητα στα μεγάλα τουρνουά και κόντρα σε σπουδαίους αντιπάλους. Όμως, ποιος θα… κλάψει για τον Γκάρεθ Σαουθγκέιτ στο τέλος της ημέρας; Δύο τελικοί με το ίδιο αποτέλεσμα: ήττα. Παίκτες που επί των ημερών του όχι μόνο δεν απέδωσαν στο 100% των δυνατοτήτων τους, αλλά, κυρίως ήταν σκιά του εαυτού τους.

Οπότε γιατί μία εθνική ομάδα με τόσες πολλές απαιτήσεις να θεωρεί πετυχημένη τη θητεία του Γκάρεθ Σαουθγκέιτ; Για όποιον θέλει να δει το ποτήρι γεμάτο και όχι άδειο θα πρέπει να κοιτάξει με τα μάτια της καρδιάς. Και όχι της λογικής. Αυτή δείχνει ότι το ταμείον είναι… μείον. Ωστόσο, υπάρχει ένα ζήτημα για το ποιος θα είναι ο διάδοχός του. Η Αγγλία ενώ έχει το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου εδώ και 20 χρόνια -τουλάχιστον- κανείς δεν μπορεί να πει το ίδιο και για τους Άγγλους προπονητές.

Για να δούμε αν αυτό θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον και αν ο επόμενος θα το… φέρει στο σπίτι του το ποδόσφαιρο, μαζί με κάποια κούπα!