2 Ιουλίου 1994. Ο Andres Escobar διασκεδάζει μαζί με φίλους του στη γενέτειρά του Μεδεγίν και το club El Indio, στη γειτονιά El Poblado. Όταν αποφάσισε να φύγει, κατευθυνόμενος προς το αυτοκίνητό του, τον περίμεναν τρεις άντρες. Ένας εξ’ αυτών, ο Humberto Castro Munoz πυροβόλησε τον Escobar έξι φορές, με τον αστικό μύθο να υποστηρίζει πως ο δολοφόνος ζητωκραύγαζε “γκοοολ” σε κάθε βολή του, εκτελώντας τον 27χρονο κεντρικό αμυντικό της τοπικής Ατλέτικο Νασιονάλ και της εθνικής Κολομβίας. Ο Escobar κείτεται νεκρός. Μια καριέρα, που σύντομα θα απογειωνόταν, λήγει άδοξα, εξαιτίας πυροβολισμών. Τι συνέβη όμως; Γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Πρέπει να πάμε λίγο πίσω το χρόνο. Και πιο συγκεκριμένα λίγες ημέρες πριν. 22 Ιουνίου 1994. Σε μια στιγμή, που εν τέλει, θα καθόριζε για πάντα την πορεία προς το τέρμα, της ζωής του αδικοχαμένου κεντρικού αμυντικού.

ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Το 1994, στην Κολομβία, πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχει μια τεράστια πιθανότητα να κερδίσει η ομάδα που εκπροσωπεί την χώρα το επερχόμενο Μουντιάλ. Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε, αφού διαθέτει ένα πλήρες ρόστερ παικτών. Έχοντας ως αστέρι, τον θρυλικό Carlos Valderama και παίκτες σαν τον Freddy Rincon και τον Faustino Esprilla, η ομάδα της Κολομβίας έχει μεγάλες βλέψεις για την μεγάλη διοργάνωση, όπου αποτελεί στην ουσία γιορτή του ποδοσφαίρου.

Κάπου εκεί, ανάμεσα στους παίκτες βρίσκεται ο Andres Escobar, ένας κεντρικός αμυντικός, του οποίου το όνομα σιγά σιγά, αρχίζει να δημιουργεί ντόρο στα σαλόνια της Serie A και να προσελκύει το ενδιαφέρον τόσο της Inter όσο και της Milan. Ταυτόχρονα, εκείνη την περίοδο στην Κολομβία, βασιλεύουν τα καρτέλ ναρκωτικών και με τον θάνατο του Pablo Escobar, να έχει προσφέρει ένα βαρύ πλήγμα για την χώρα, τόσο ψυχολογικά, όσο και οικονομικά, τα καρτέλ,κοιτάζουν την γιορτή αυτή που λέγεται Μουντιάλ, ως ευκαιρία διακίνησης και ταυτόχρονα ως μια ευκαιρία να βγουν κάποια παραπάνω χρήματα “στην ζούλα”. Έτσι, αρκετά καρτέλ στοιχηματίζουν τεράστιες ποσότητες χρημάτων στην Κολομβία για να κερδίσει την όλη διοργάνωση. Και όλο αυτό, πριν καν αρχίσει το Μουντιάλ. Η πίεση είναι έντονη τόσο από το κοινό όσο και από τους διακινητές και η ποδοσφαιρική ομάδα της Κολομβίας, θέλει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, προκειμένου να μην υπάρξουν προβλήματα στην “μαμά πατρίδα”.

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΑΥΤΟΓΚΟΛ

Η Κολομβία ωστόσο, δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες. Και αυτό γιατί πέφτει σε ένα γκρούπ όπου βλέπουμε την Ρουμανία του Hagi, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που παίζουν αρκετά δυνατό ποδόσφαιρο και την αδύναμη ομάδα της Ελβετίας. Στο πρώτο ματς, η Ρουμανία κερδίζει 1-3 την ομάδα της Κολομβίας, με τον Escobar να κάνει ότι μπορεί προκειμένου να σταματήσει τον Hagi και την παρέα του, αλλά τους υπόλοιπους συμπαίκτες του και κυρίως τον Βαλντεράμα να μην τον ακολουθούν. Μάλιστα, στις τοπικές εφημερίδες, ο Escobar παρουσιάζεται ως η ήρεμη δύναμη της ομάδας, ως η ψυχή της ομάδας, ως ο κεντρικός αμυντικός που θα είναι ο ήρωας και ο πυλώνας της κολομβιανής άμυνας.

Το επόμενο ματς με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις 22 Ιουνίου,  θεωρείται κομβικής σημασίας και οπωσδήποτε πρέπει να υπάρξει εξασφάλιση νίκης ή έστω ισοπαλίας, προκειμένου η ομάδα της Κολομβίας να έχει ελπίδες για πρόκριση. Ωστόσο σε μία φάση, στο 33ο λεπτό της αναμέτρησης, γίνεται μια μπαλιά στην περιοχή της Κολομβίας. Ο Εσκομπάρ στην προσπάθεια του να διώξει με προβολή, στέλνει την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του, κάνοντας το 1-0 για την Αμερική. Ο κόσμος παγώνει, το ίδιο και οι παίκτες της Κολομβίας. Σαν να μην έφτανε αυτό, γίνεται και στο δεύτερο ημίχρονο το 2-0 με τον Valencia απλώς στο 90ο λεπτό να κάνει το τελικό 2-1. Όλοι όμως μίλαγαν για τον αποκλεισμό της Κολομβίας και το μοιραίο αυτογκόλ του Έσκομπαρ, που όπως έλεγαν οι τοπικές εφημερίδες, έγειραν το ματς υπέρ των ΗΠΑ.

Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Ο Εσκομπάρ ήταν ψυχολογικά πεσμένος, μετά από αυτό το περιστατικό, ωστόσο η ζωή συνεχίζεται και ο ίδιος προσπαθούσε να βρει ξανά τον ήρεμο εαυτό του. Άλλωστε, είχε και την καριέρα του να σκεφτεί και τα γήπεδα της Ιταλίας, αφού στις 29 Ιουνίου, έρχεται σε προφορική συμφωνία με την ομάδα της Μίλαν για συμβόλαιο μαζί τους και θα πήγαινε ο ίδιος στις 7 Ιουλίου 1994, μαζί με τον ατζέντη του να συζητήσουν για το συμβόλαιο αυτό. Ωστόσο, η μοίρα δεν θα επέτρεπε στον ίδιο να επεκτείνει την καριέρα του.

1 Ιουλίου 1994. Ο Εσκομπάρ αποφασίζει να βγει μια βόλτα με τους φίλους του και μετά να πάει σε ένα τοπικό κλαμπ της γενέτειρας του. Τα ξημερώματα της 2 Ιουλίου, ο Εσκομπάρ βγαίνει από το κλαμπ μαζί με τους φίλους του, τους αφήνει και πάει να μπει στο αυτοκίνητο του. Εκεί τον περιμένουν τρεις φιγούρες, αρκετά μυστικοπαθείς. Ξαφνικά, ο ένας βγάζει όπλο και εκτελεί τον άτυχο ποδοσφαιριστή με έξι σφαίρες, κάθε φορά φωνάζοντας “Γκολ”, προκειμένου να τον πικάρει τόσο για το επάγγελμα του, όσο και για το ατυχές συμβάν του αυτογκόλ στο Μουντιάλ. Ο Εσκομπάρ επιζεί για 55 λεπτά μετά το συμβάν, μέχρι τελικά που υποκύπτει στους τραυματισμούς του. Ένας τοπικός ποδοσφαιρικός ήρωας κείτεται νεκρός. Και όλοι αναρωτιούνται το γιατί. Αλλά στην Κολομβία, ο λόγος είναι προφανής.

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΡΩΝ

Το ίδιο βράδυ, ο Humberto Castro Munoz, συλλαμβάνεται από το τοπικό αστυνομικό τμήμα της Μεδεγίν και ομολογεί την πράξη του. “Σκότωσα τον Andres Escobar για να ξεπληρώσει την αμαρτία του, απέναντι στην χώρα της Κολομβίας.” Ποια αμαρτία; Φυσικά για πολλούς το αυτογκόλ, απέναντι στις ΗΠΑ. Αλλά γιατί τέτοιος χαμός για ένα αυτογκόλ; Μα φυσικά λόγω του κυκλώματος παράνομου στοιχήματος που υπήρχε ανάμεσα στα Καρτέλ ναρκτωτικών της Κολομβίας. Ο Munoz εργάζεται εκείνη την περίοδο για λογαριασμό του βαρόνου Juan Santiago Gallón, ο οποίος μαζί με τον αδερφό του Pedro (και οι δύο τους παλαιότεροι συνεργάτες του Pablo Escobar) είχαν στοιχηματίσει αρκετά χρήματα στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, χάνοντας σημαντικά ποσά.

Πολλοί θα περίμεναν, η δικαιοσύνη να είναι αμείλικτη και να καταδικάσει την πράξη αυτή, αφού μιλάμε για την στέρηση μιας ανθρώπινης ζωής. Δυστυχώς, η επίδραση των ναρκωτικών και των βαρόνων των καρτέλ είναι μεγάλη και έτσι για την ιστορία, ο Munoz είχε καταδικαστεί αρχικά σε 43 χρόνια φυλάκισης, με την ποινή του να μειώνεται αργότερα στα 26. Τελικά αποφυλακίστηκε έχοντας εκτίσει μόλις 11 έτη λόγω καλής διαγωγής ενώ οι δύο συνεργοί του είχαν προηγουμένως αθωωθεί.

Για να κλείσω το άρθρο μου, ο Andres Escobar, εν τέλει βρέθηκε στο λάθος μέρος, την λάθος στιγμή. Συνάντησε άτομα, τα οποία είχαν κάνει τα ναρκωτικά και το στοίχημα την ζωή τους και την πλήρωσε για ένα αυτογκόλ που εν τέλει δεν αντιπροσώπευε την γενικά κακή εικόνα που είχε δείξει η Κολομβία σε όλη την διοργάνωση. Ο ίδιος την πλήρωσε γιατί βρέθηκε στο στόχαστρο επικίνδυνων ατόμων, οι οποίοι έψαχναν την αιτία για να δικαιολογήσουν το πόσο χαμηλά είχε επέλθει η προσωπική τους ζωή.