Ο Τόνι Άνταμς έμεινε στην ιστορία της Άρσεναλ, όχι μόνο, για τις αμυντικές και ηγετικές του ικανότητες. Αλλά για την αγάπη του προς αυτή.

Η Άρσεναλ είναι μία από αυτές τις ομάδες που βλέπουν χρόνο με τον χρόνο να φοράνε τη φανέλα τους σπουδαίοι παίκτες. Άλλοι με περισσότερο ταλέντο και άλλοι με λιγότερο. Άλλοι που έχουν πρόθεση να παραμείνουν εκεί ως το τέλος της καριέρας τους. Και άλλοι που απλά τα δίνουν όλα, ώστε να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο συμβόλαιο είτε από τους Λονδρέζους, είτε από μία άλλη μεγάλη ομάδα.

Άλλωστε τα παραδείγματα εκείνων που την… κάνουν όταν έρχονται τα δύσκολα. Ή όταν το οικονομικό δέλεαρ είναι ακόμη πιο μεγάλο μόνο λίγα δεν είναι. Ειδικά οι φίλοι του συλλόγου του Βορείου Λονδίνου αν σκεφτούν θα θυμηθούν με σχετική άνεση τέτοιες περιπτώσεις. Μιας και όπως λέει ο σοφός λαός «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει».

Αλλά σε αυτή τη μάχη μεταξύ του «καλού» και του «κακού» σε αυτή την πάλη ανάμεσα στο «Γινγκ» και το «Γιανγκ» υπάρχει και ο Τόνι Άνταμς. Ο παίκτης που αφοσιώθηκε σώματι και πνεύματι στην Άρσεναλ. Όχι με μεγάλα λόγια. Μα με πράξεις. Μιας και αυτές στο τέλος της ημέρας (ή και της καριέρας του καθενός) είναι αυτές που μετράνε πιο πολύ. Αυτές που κάνουν τη διαφορά και αυτές που δίνουν το ανάλογο status σε έναν παίκτη που περνάει ο θρύλος του από γενιά σε γενιά.

Τι έκανε τόσο ξεχωριστό τον Τόνι Άνταμς;

Δεν είναι μόνο η αγάπη, η αυταπάρνηση και η αφοσίωση που έδειξε ο Τόνι Άνταμς στην Άρσεναλ για την… Άρσεναλ. Μιας και δεν είχε ποτέ μάτια για άλλη ομάδα. Το στιλ του ήταν σαν κεντρικός αμυντικός ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει. Ο παλαίμαχος στόπερ ήταν από τους πρώτους της θέσης του -ειδικά στο Νησί- που είχε πολύ καλή επαφή με την μπάλα στα πόδια του.

Πολύ πριν μάθει ο κόσμος τι εστί… τίκι- τάκα και πολύ πριν έρθει ο Πεπ Γκουαρντιόλα και οι Ισπανοί με αυτή την επανάσταση. Ο Τόνι Άνταμς ήταν από αυτούς που μπορούσε να κατεβάσει με άνεση την μπάλα, όντας αυτή στα πόδια του. Σίγουρα σε αρκετές περιπτώσεις -ειδικά εκείνη την εποχή- οι γιόμες/καμινάδες ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Αλλά ο Άγγλος παίκτης τότε ξεχώριζε για την παραπάνω ικανότητά του. Παράλληλα, ο Άνταμς ήταν από αυτούς που όταν του δινόταν η ευκαιρία μπορούσε να σκοράρει. Είχε αυτή την ευχέρεια. Τόσο με το κεφάλι σε αρκετά στημένα, όσο και με κάποιο σουτ, αφού οι φορές που άφηνε την άμυνά του δεν ήταν λίγες.

O Mr Arsenal!

Ο Τόνι Άνταμς πήρε το παρατσούκλι «Mr Arsenal» γιατί πέρασε όλη την καριέρα του στην αγγλική ομάδα. Όλα ξεκίνησαν όταν από νεαρή ηλικία ήταν στις ακαδημίες του συλλόγου. Το 1983 με την ομάδα τότε να υποφέρει από πολλούς τραυματισμούς και εκείνον να είναι μόλις 17 ετών πήρε την πρώτη του ευκαιρία. Και έδειξε σε όλους ότι ήρθε για να μείνει. Το 1986 έγινε βασικός και αναντικατάστατος.

Εκτός αυτού, όμως, ξεχώριζε και για τις ηγετικές του τάσεις. Έτσι, σε ηλικία μόλις 21 ετών πήρε το περιβραχιόνιο και δεν το έχασε από τότε. Ο Άνταμς έμεινε στην Άρσεναλ μέχρι και το 2002 και έφτασε τις 600 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με το κανόνι στο στήθος. Μάλιστα, είναι ο μοναδικός αρχηγός στην ιστορία του συλλόγου που έχει καταφέρει να κατακτήσει από ένα πρωτάθλημα σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες (80’s, 90’s, 00’s).

Εκεί που τελειώνει μία εποχή, αρχίζει η φαντασία. Και εκεί βρίσκεται ο Τόνι Άνταμς

Αν όμως έπρεπε να διαλέξει κανείς ποια ήταν η πιο μεγάλη -ποδοσφαιρική- στιγμή του Τόνι Άνταμς, τότε θα έλεγε κανείς πως αυτή έλαβε χώρα μέσα στο «Άνφιλντ». Ο παλαίμαχος στόπερ είχε ήδη να χτίζει αργά και σταθερά τον μύθο του. Ήταν ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς στο αγγλικό πρωτάθλημα.

Αλλά κανείς, ούτε καν εκείνος όντας αρχηγός της Άρσεναλ, δεν θα μπορούσε να σκεφτεί τι του επιφύλασσε η μοίρα. Τελευταία αγωνιστική της σεζόν 1988-1989 με τους Λονδρέζους να θέλουν την εκτός έδρας νίκη απέναντι στη Λίβερπουλ. Και μάλιστα με δύο γκολ διαφορά, ώστε να κατακτήσουν εκείνοι το πρωτάθλημα. To πρώτο μετά από το 1971!

Ο Άνταμς ήταν πανταχού «παρών». Όπως αρμόζει άλλωστε και σε έναν αρχηγό που θέλει να δει την ομάδα του να κάνει την υπέρβασή της. Το 1-0 έγινε από τον Άλαν Σμιθ στο 53′ και τον Μάικλ Τόμας να σφραγίζει με το γκολ του στο 91′ το ιστορικό πρωτάθλημα της Άρσεναλ. Μετά το ματς ο τεχνικός της ομάδας, Τζορτζ Γκράχαμ, είχε πει: «Αυτό το πρωτάθλημα πάει στον Τόνι Άνταμς για όλα όσα πέρασε όλα αυτά τα χρόνια. Για όλες τις δυσκολίες που ξεπέρασε σαν αρχηγός».

Όπως είχε γράψει και ο Τζέισον Κόουλι στο βιβλίο του «Το τελευταίο παιχνίδι» για το εν λόγω ματς: «Στο τέλος μιας εποχής βρίσκεται πάντα η φαντασία».

Και εμείς θα προσθέταμε πως ο Τόνι Άνταμς ήταν εκεί!

O Τόνι Άνταμς φιλοσόφησε τη ζωή

Αν έχετε φτάσει μέχρι εδώ έχετε καταλάβει και έχετε δει μερικά από τα πιο σημαντικά κατορθώματα του Τόνι Άνταμς με τη φανέλα της Άρσεναλ. Όμως, το πιο σημαντικό και πιο δύσκολο ήταν άλλο. Η μάχη με τον αλκοολισμό. Ο παλαίμαχος κεντρικός αμυντικός ήταν εθισμένος στο ποτό όταν βρισκόταν στην ακμή της καριέρας του και αυτό ήταν κάτι που του στοίχισε. Όχι μόνο οικονομικά -μιας και είχε φάει μερικά πολύ δυνατά πρόστιμα- αλλά και παραλίγο στην ίδια του τη ζωή.

Μιας και το 1991 τράκαρε και έκανε το αυτοκίνητό του παλιοσίδερα. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο αρχηγός της Άρσεναλ όχι απλά ήταν υπό την επήρεια αλκόολ. Αλλά είχε ξεπεράσει το σχετικό όριο κατά τέσσερις φορές! Μερικά χρόνια αργότερα (1998) θα εκδώσει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο: «Εθισμός», όπου και μιλάει για τα αμέτρητα ξενύχτια του και τις συμπεριφορές που δεν του άρεσαν, αλλά, τις έκανε λόγω του εθισμού του στο ποτό.

Η στήριξη της Άρσεναλ ήταν μεγάλη. Το ίδιο και των φίλων της προς το πρόσωπο του Τόνι Άνταμς που κατάφερε να βγει νικητής σε αυτή τη μάχη. Αυτή η περιπέτεια τον άλλαξε. Τον έκανε λίγο πιο φιλοσοφημένο σχετικά με τη ζωή, όπου λίγα χρόνια πριν το τέλος της καριέρας του στην αγαπημένη του Άρσεναλ είπε μία ατάκα που έγινε γνωστή και τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα: «Αν θες να θυμούνται το όνομα στο πίσω μέρος της φανέλας, τότε πρέπει να τα δίνεις όλα για το σήμα στο μπροστινό μέρος της φανέλας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ