Φραντς Μπεκενμπάουερ: Κάτι παραπάνω από ένας Κάιζερ…

Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ δεν είναι πια μαζί μας. Ο «Κάιζερ» του γερμανικού ποδοσφαίρου έφυγε από τον ετούτο μάταιο κόσμο σε ηλικία 78 ετών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν δύσκολα. Ωστόσο, πρόλαβε να ζήσει πολλές… ζωές για όσο καιρό πατούσε τα πόδια του σε τούτη τη Γη.

Η καριέρα του; Η λάμψη της; Τα ρεκόρ του; Οι τίτλοι του; Τόσα και τόσα πολλά που τον έκαναν αθάνατο. Οπότε δεν αξίζουν δάκρυα για έναν άνθρωπο που έγινε θρύλος και που δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ και από κανέναν.

Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ δόθηκε ολόψυχα στο ποδόσφαιρο και στην Μπάγερν Μονάχου. Τα πήρε όλα μαζί της. Τα έδωσε όλα για χάρη της. Όπως και με την εθνική Γερμανίας. Η θλίψη είναι μεγάλη, όπως και το κενό που άφησε πίσω του ο άνθρωπος που ήταν για τους Γερμανούς «πάνω από τον Καγεκλάριο και λίγο πιο κάτω από τον Θεό».

Πλέον θα συνεχίσει τις μεγάλες του μάχες με τον Γιόχαν Κρόιφ. Θα τα πει από κοντά με τον Πελέ και τον Γκερντ Μίλερ. Και θα βλέπει από ψηλά την Μπάγερν Μονάχου. Όπως πάντα έκανε. Όπως πάντα ήθελε.

Ένα χαστούκι άλλαξε όλο το γερμανικό ποδόσφαιρο

Το να πρέπει να μεγαλώσεις στη Γερμανία, λίγο μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ήταν εύκολη φάση. Καθόλου εύκολη διαδικασία. Κάτι που θυμόταν και ο ίδιος ο Μπεκενμπάουερ. «Ήμασταν σε μία έρημη γειτονία. Ήταν όλα κατεστραμμένα. Αυτό που μου άρεσε να κάνω ήταν να τρέχω με τους φίλους μου στους άδειους δρόμους και να παίζω ποδόσφαιρο με την πρώτη ευκαιρία που είχα», τα λόγια του για το πως είχε την πρώτη του επαφή με τη «στρογγυλή θεά».

Σε ηλικία 12 ετών ο Μπεκενμπάουερ είχε την ευκαιρία να δοκιμαστεί από την πιο σημαντική και δυνατή -για την ώρα- ομάδα του Μόναχου. Την Μόναχο 1860. Ωστόσο, αυτή η σχέση όχι μόνο δεν πήγε καλά. Αλλά έμελλε να λήξει και πολύ σύντομα και να φέρει ένα σωρό… εξελίξεις. Όχι μόνο στη Μόναχο 1860. Μα και γενικότερα στο γερμανικό ποδόσφαιρο, όπως απέδειξε η ιστορία.

Σε ένα από τα δοκιμαστικά με τον σύλλογο του Μόναχου ο Μπεκενμπάουερ δέχτηκε επίθεση από έναν «παλιό». Έπεσε κάτω χτυπημένος και έβαλε τα κλάματα, μιας και η μύτη του είχε «ανοίξει». Όλοι οι συμπαίκτες του γέλασαν μαζί του και τον κορόιδεψαν. Τι το ήθελαν; Εκείνος ορκίστηκε ότι θα πάρει την εκδίκησή του. Και όντως έτσι έγινε.

Η Μπάγερν Μονάχου ήταν εκείνη που άνοιξε τις αγκάλες της για χάρη του και τον υποδέχτηκε, όπως του άρμοζε. Τότε η Μπάγερν ήταν στη δεύτερη κατηγορία. Αλλά μικρή σημασία είχε για εκείνον και άλλους πιτσιρικάδες, όπως ο Ζεπ Μάιερ και ο Γκερντ Μίλερ που έγιναν τοτέμ για τον σύλλογο!

Ο άνθρωπος της Μπάγερν Μονάχου

Όπως γράψαμε και ακριβώς πιο πάνω ο Φραντς Μπεκενμπάουερ όχι μόνο έγινε ο ηγέτης της Μπάγερν Μονάχου. Όχι μόνο έγραψε μερικές από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του συλλόγου. Αλλά ταυτίστηκε με την ομάδα και τον κόσμο της. «Το γεγονός ότι είχαμε περισσότερο χρόνο και αγωνιζόμασταν για μία σεζόν στη δεύτερη εθνική μόνο κακό δεν μας έκανε. Ήμασταν νέοι παίκτες και θέλαμε εμπειρίες. Και τις πήραμε και όπως φάνηκε ήταν πολύ σημαντικές για εμάς στη συνέχεια», τα λόγια του «Κάιζερ».

Από το 1964, όταν και ανέβηκε την πρώτη κατηγορία η Μπάγερν Μονάχου, όχι μόνο δεν έπεσε ποτέ ξανά. Αλλά πήρε και ένα σωρό πρωταθλήματα. Πολλά εξ αυτών είχαν τον Μπεκενμπάουερ πρωταγωνιστή. Ο θρύλος του γερμανικού ποδοσφαίρου έμεινε στο Μόναχο ως το 1977. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα κατάφερε να κατακτήσει: τέσσερα πρωταθλήματα (1969, 1972, 1973, 1974), τέσσερα Κύπελλα (1966, 1967, 1969, 1971), τρία Πρωταθλητριών (1974, 1975, 1976), ένα Κυπελλούχων (1967) και ένα Διηπειρωτικό (1976).

Παράλληλα, φόρεσε τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας για 427 φορές, ενώ σημείωσε και 60 γκολ. Μπορεί σε πολλούς να μην φαίνονται πολλά αλλά πρέπει να σκεφτεί κανείς πως ο ρόλος του ήταν κυρίως αμυντικός, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε ποτέ να μπορεί να δημιουργεί με ιδιαίτερα ευχέρεια!

Το 1993 επέστρεψε στην ομάδα του Μόναχου για ακόμη μία παράσταση. Αυτή τη φορά όχι σαν ποδοσφαιριστής, μα σαν προπονητής. Δεν έκατσε για πολύ στον πάγκο της ομάδας. Ακόμη και έτσι, όμως, κατάφερε να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα (1994) και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1996). Αργότερα έγινε πρόεδρός της, ενώ πήρε σημαντικές αποφάσεις για το πως πρέπει να «τρέχει» ο σύλλογος και έκανε ό,τι μπορούσε να επαναφέρει ανθρώπους- κεφάλαια του συλλόγου σε διοικητικό πόστο. Κάτι που έπαιξε μεγάλο ρόλο για τη σημερινή επιτυχία της Μπάγερν Μονάχου.

Λίμπερο σημαίνει Φραντς Μπεκενμπάουερ

Οι πιο πολλοί έχουν στο μυαλό τους -και δίκιο έχουν- τον Φραντς Μπεκενμπάουερ σαν έναν αμυντικό. Σαν έναν παίκτη που έπαιζε κυρίως στην άμυνα των ομάδων του. Ωστόσο, η αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτή. Ο ρόλος του ήταν πολύ πιο σύνθετος και σίγουρα δεν μπορεί να αποτυπωθεί μέσα από μερικές λέξεις. Ή ένα κείμενο. Το… αστείο της υπόθεσης είναι ότι δεν ξεκίνησε από εκεί. Και αυτό είναι κάτι που λίγοι το ξέρουν ή το θυμούνται.

Ο «Κάιζερ» του γερμανικού ποδοσφαίρου ξεκίνησε την καριέρα του, ως έφηβος, σαν επιθετικός. Μάλιστα, στις πρώτες του σεζόν στην Μπάγερν Μονάχου ήταν κάτι σαν «δεκάρι». Όμως, όσο πιο πολύ μεγάλωνε ηλικιακά τόσο πιο πίσω γύρναγε μέσα στο γήπεδο. Αξίζει να σημειωθεί πως στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, όπου έγινε στην Αγγλία και ήταν μόλις 20 ετών σημείωσε τέσσερα γκολ και τελείωσε ως τρίτος σκόρερ στο τουρνουά. Μάλιστα, τα δύο εξ αυτών ήταν στο πρώτο του ματς απέναντι στην Ελβετία στη νίκη των «πάντσερ» με σκορ 5-0.

Στον τελικό κόντρα στην Αγγλία είχε αναλάβει τον ρόλο να μαρκάρει από την αρχή ως το τέλος και όσο πιο κοντά γινόταν τον Μπόμπι Τσάρλον. «Από την αρχή σου έδινε την εντύπωση ότι “μην τα βάλεις μαζί μου, γιατί θα κάνεις μεγάλο λάθος”», ήταν η ατάκα του Άγγλου θρύλου για εκείνη τη μεγάλη μονομαχία. Στο Mundial του 1974 και γενικότερα στις αρχές του 1970 ξεκινάει να είναι στα… χαρτιά αμυντικός, όπου τότε πήρε επ’ ώμου τη θέση του λίμπερο. Και μαζί της πορεύτηκε για πολλά χρόνια. Στην ουσία τα καλύτερα της καριέρας του.

Ο Μπεκενμπάουερ ήταν αυτός που έπαιρνε στα πόδια του την πρώτη πάσα από τον τερματοφύλακα και έπρεπε να οργανώσει από πίσω προς τα μπροστά το παιχνίδι της ομάδας του. Όταν εκείνος και οι συμπαίκτες του αμύνονταν ήταν ο τελευταίος, ενώ όταν έβγαινε μπροστά ανέβαινε μέχρι και την επίθεση -σε αυτό βοήθαγε πολύ η αντίληψή του- με τους υπόλοιπους παίκτες της άμυνας να τον καλύπτουν.

Η μεγάλη κόντρα με τον Κρόιφ

Η δεκαετία του 70′ είχε πολύ… ψωμί όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Ωστόσο, η Ολλανδία από τη μία και η Γερμανία από την άλλη με τις ομάδες τους, αλλά και τους ποδοσφαιριστές τους. Από τη μία ο Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ που έδειξε σε όλο τον κόσμο τι εστί «Total Football», με αποτέλεσμα να κατακτήσει τρία συνεχόμενα Πρωταθλητριών (1971, 1972, 1973) και από την άλλη η Μπάγερν Μονάχου του Φραντς Μπεκενμπάουερ, όπου «αντέγραψε» την επιτυχία του «Αίαντα» και κατέκτησε τρία συνεχόμενα Πρωταθλητριών (1974, 1975, 1976).

Ωστόσο, η κόντρα του «Ιπτάμενου Ολλανδού» και του «Κάιζερ» δεν ήταν μόνο αυτή. Συνεχίστηκε και σε ατομικό επίπεδο, όπου ο ηγέτης του Άγιαξ έκανε δική του τρεις φορές τη «Χρυσή Μπάλα» (1971, 1973, 1974) με τον Γερμανό σούπερ σταρ να απαντά με δύο (1972,1976). Όμως, το παιχνίδι που έμελλε να χαράξει εκείνη την εποχή, αλλά να φέρει τις διαφορές τους στον… αφρό ήταν ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1974 στη Δυτική Γερμανία.

Δύο διαφορετικές ομάδες και δύο διαφορετικοί παίκτες. Δύο άλλοι κόσμοι με λίγα λόγια. Οι «οράνιε» πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό πήραν το προβάδισμα με τον Γιόχαν Κρόιφ να κερδίζει πέναλτι και να το αξιοποιεί ο Γιόχαν Νέσκενς. Ωστόσο, οι γηπεδούχοι όχι μόνο δεν τ παράτησαν, αλλά γύρισαν τούμπα το… έργο και πήραν τη νίκη που έμεινε στην ιστορία και τους χάρισε το δεύτερο Mundial της ιστορίας τους -τότε- χάρη στα τέρματα των Πολ Μπράιντνερ και Γκερντ Μίλερ.

«Νομίζω ότι ήμασταν υπεροπτικοί απέναντί τους. Ειδικά μετά το γκολ που σημειώσαμε τόσο νωρίς. Ίσως θα έπρεπε να προσεγγίσουμε διαφορετικά και πιο σοβαρά εκείνο το παιχνίδι», είχε πει μετά από χρόνια ο Κρόιφ.

Ο πιο πιστός στρατιώτης

Οι στιγμές που θα έχουν να θυμούνται οι επόμενες γενιές με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ είναι πολλές. Ωστόσο, μία από τις πιο χαρακτηριστικές δεν έχει να κάνει με κάποιο γκολ ή με κάποιο ρεκόρ. Αλλά είναι μία φάση αυταπάρνησης και ψυχικής- σωματικής δύναμης που δύσκολα συναντούμε πλέον στη σύγχρονή.

Ο λόγος για τον ημιτελικό του 1970 μεταξύ της Ιταλίας και της Δυτικής Γερμανίας. Ο «Κάιζερ» στο «παιχνίδι του αιώνα» μπορεί να είδε την ομάδα του να χάνει στην παράταση με σκορ 4-3, ενώ η κανονική του διάρκεια είχε λήξει 1-1, όμως όταν τραυματίστηκε σοβαρά στον ώμο του και τον είδε να βγαίνει από τη θέση του δεν τα παράτησε.

Οι Γερμανοί είχαν κάνει όλες τις αλλαγές τους και δεν είχαν δικαίωμα για άλλη. Ωστόσο, ακόμη και αν είχαν δύσκολα ο Μπεκενμπάουερ θα έβγαινε, δίνοντας μία παράσταση για το πόσο δυνατός και πόσο ηγετικός ήταν για εκείνη την ομάδα που το πήγε ως το τέλος! Και ας έχασε. Εκείνος κέρδισε τις καρδιές πολλών με το θάρρος και την ανδρεία του.

Το αντάμωμα με τον Γκερντ Μίλερ

Η σχέση που είχαν ο Φραντς Μπεκενμπάουερ με τον Γκερντ Μίλερ δεν ήταν μόνο ποδοσφαιρική. Ναι μεν ξεκίνησε από τους δρόμους του Μονάχου και συνεχίστηκε στην Μπάγερν και στην εθνική Γερμανίας. Αλλά δεν μόνο συμπαίκτες. Μα πολλά παραπάνω. Ο «Κάιζερ» με τον «μπόμπερ» ήταν κολλητοί. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Γι’ αυτό και μπορούσαν να συνεργαστούν τόσο καλά εντός των τεσσάρων γραμμών.

Αν και ήταν γεννημένοι την ίδια εποχή ο Μπεκενμπάουερ είχε τον Μίλερ δίπλα του σαν μικρό του αδερφό. Τον προστάτευε και ήταν δίπλα του σε κάθε δυσκολία. Μάλιστα, ήταν αυτός όταν μεσολάβησε, ώστε ο Μίλερ να αναλάβει τα τμήματα υποδομών της Μπάγερν Μονάχου -όταν και οι δύο ήταν παλαίμαχοι- με τον αρχισκόρερ του γερμανικού να έχει σοβαρά προβλήματα με το αλκοόλ και να παραδέχεται ότι ο «Κάιζερ» του έσωσε τη ζωή.

Το καλοκαίρι του 2021, συγκεκριμένα στις 15 Αυγούστου, ήταν ο πρώτος που την… έκανε. Δύο χρόνια μετά και κάτι ψιλά ο μεγάλος του αδερφός θα είναι μαζί του. Θα έχουν πολλά να πουν και ακόμη περισσότερα να κάνουν!