Εντέν Αζάρ: Υπερβολικά ταλαντούχος, κουραστικά τεμπέλης!
Ο Εντέν Αζάρ έβαλε πρόωρο (;) τέλος στην καριέρα του και ο Μανώλης Μακρόπουλος γράφει λίγα λόγια για την Βέλγο μάγο.
Στο παρακάτω -σύντομο- κείμενο δεν θα βρεις νούμερα, στατιστικά, γκολ, ασίστ, τρόπαια ή διακρίσεις του Εντέν Αζάρ. Παραμόνο συναισθήματα που προκάλεσε στον συντάκτη τόσο κατά τη διάρκεια της καριέρας του (στην Τσέλσι κυρίως) όσο και στο άκουσμα της απόσυρσης…
«Ο κήπος του Εντέν»
Με ένα τέτοιο πανό αποχωρίστηκαν τον Βέλγο μάγο οι οπαδοί της Τσέλσι, της ομάδας στην οποία μεγαλούργησε, στην οποία τα όσα έκανε στο χορτάρι έφταναν ώστε να συγκριθεί με τους τεράστιους Μέσι και Κριστιάνο.
Η αλήθεια είναι πως ο Αζάρ όντως αγαπήθηκε από το απαιτητικό και πολλές φορές «παγωμένο» κοινό της μπλε ομάδας του Λονδίνου. Έσταζαν… μέλι οι οπαδοί της Τσέλσι για τον Βέλγο.
Όχι άδικα. Γκολ; Ασίστ; Ντρίμπλες; Ενέργειες; Ηγετικό χαρακτήρα; Όλα τα είχε ο μικρόσωμος αλλά πολύ μεγάλος μέσα στο γήπεδο Εντέν. Πήρε σχεδόν τα πάντα με την Τσέλσι, όμως το σημαντικότερο είναι πως «πήρε την καρδιά τους». Πήγε στο Στάμφορντ Μπριτζ και πραγματικά έκανε το χορτάρι να ανθήσει…
Όνειρα και εφιάλτες στο «Μπερναμπέου»
Ο Εντέν Αζάρ εκτός από εκφραστικός στο γήπεδο, ήταν και έξω από αυτό. Δε δίσταζε να παραδεχθεί πως είχε όνειρο να παίξει με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Κάτι που ήρθε απολύτως φυσιολογικά, μετά τα «όργια» που έκανε, τα οποία δε μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητο τον Φλορεντίνο Πέρεθ.
Ξόδεψε πάνω από 100.000.000€ για να τον ντύσει στα «λευκά», σε μια κίνηση που πραγματικά για εμένα ήταν δίκοπο μαχαίρι: απόλυτη επιτυχία ή παταγώδης αποτυχία.
Κακά τα ψέματα έτσι είναι η Ρεάλ. Το μέγεθός της, οι απαιτήσεις του οργανισμού για συνεχή επιτυχία, δημιουργούν μια πίεση που είτε σε εκτοξεύει (λέγε με Κριστιάνο) είτε σε… βυθίζει (Κακά).
Ο Αζάρ δεν ήθελε να δουλέψει!
Επειδή όμως εδώ τα γράφουμε όλα, δε γίνεται να κάνουμε τα στραβά μάτια στη συμπεριφορά του Βέλγου. Από τη στιγμή που υπέγραψε με τους «μερέγχες» άρχισε η κάτω βόλτα.
Πήγε στην πρώτη προετοιμασία υπέρβαρος, με αποτέλεσμα -φυσικά- σωρεία τραυματισμών και απουσίας από τα γήπεδα. Συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, αφού ακόμη και όταν ήταν υγιής, οι συμπαίκτες του έλεγαν μεταξύ σοβαρού και αστείου (πάντα ισχύει το πρώτο) πως δεν κάνει σωστή προπόνηση και σκέφτεται πολύ το φαγητό.
Στη Ρεάλ του έδωσαν πολλές ευκαιρίες. Όχι μόνο επειδή είχαν ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά για πάρτη του, αλλά κυρίως επειδή ήξεραν πως είχαν έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή και εξαιρετικά τεμπέλη άνθρωπο.
Εν τέλει, υπερίσχυσε το δεύτερο και ο Αζάρ στα 32 του χρόνια αποφάσισε να βάλει τέλος σε αυτή τη σύντομη αλλά και συνάμα σπουδαία ποδοσφαιρική του καριέρα.
Ευτυχώς για εμάς που τον αγαπήσαμε, έχω μια γλυκιά ανάμνηση από τον Βέλγο, όταν το είδα από κοντά το 2017 στο Καραϊσκάκης (Ελλάδα – Βέλγιο 1-2) παρέα με έναν κολλητό μου…
