Ο Βασίλης Σπανούλης και η φανέλα με το «7» πέρασαν για πάντα στην αιωνιότητα του Ολυμπιακού, όπως ακριβώς έπρεπε.

Δεν μπορείς να πεις και πολλά για όσα συνέβησαν χθες (17/9). Ο Βασίλης Σπανούλης, παρέα με το νούμερο «7» πέρασαν για πάντα στην αιωνιότητα του Ολυμπιακού. Όχι πως πριν δεν ήταν, αλλά είναι πάντα ωραίο να υπάρχει μια επιβεβαίωση.

Μέσα σε ένα γιορτινό κλίμα, οι Ερυθρόλευκοι τίμησαν τον κορυφαίο παίκτη της ιστορίας τους. Και φυσικά έναν από τους κορυφαίους στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το νούμερο με το «7» πλέον θα κοσμεί την οροφή του ΣΕΦ και κανείς δεν θα μπορεί να το κουνήσει από εκεί. Ο «Kill Bill» έμελλε να είναι εκείνος που θα δει για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου να αποσύρεται μια φανέλα.

Σε ένα εντυπωσιακό διήμερο, αρχικά με το Gala και στη συνέχεια με την σπουδαία τελετή, σφραγίστηκε για πάντα το κεφάλαιο του παίκτη Σπανούλη στον Ολυμπιακό. Μια ιστορία με πολλές χαρές, λύπες και τεράστιες στιγμές που θα μας θυμίζουν για πάντα τι σημαίνει αυτός ο τεράστιος παίκτης για το μπάσκετ. Όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ο Σπανούλης είχε δίπλα όσους ήθελε

Στις δηλώσεις του δεν μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος. Όπως τόνισε, είχε δίπλα του όσους πραγματικά ήθελε. Ευχαριστώντας και όσους θέλησαν να παραβρεθούν αλλά για διάφορους λόγους δεν τα κατάφεραν. Αλλά κακά τα ψέματα ακόμα και κανείς να μην ήταν, ο Σπανούλης ήθελε απλά την οικογένειά του.

Η σύζυγός του και τα έξι τους παιδιά (ζωή να’ χουν) ήταν όσα ήθελε. Έβλεπες την περηφάνειά του όταν κλήθηκε να τους φέρει στο παρκέ. Αλλά και τη συγκίνησή του όταν τα παιδιά του πάτησαν το κουμπί για να εμφανιστεί η φανέλα. Στην καλύτερη, με διαφορά, στιγμή της βραδιάς. Εκείνοι ήταν που… υπέμεναν το «ρομπότ» Σπανούλη. Και εκείνοι είναι που θα συνεχίσουν να τον στηρίζουν και στο νέο του εγχείρημα. Αυτό της προπονητικής, που δεν θα διαφέρει και πολύ με όσα έκανε ως παίκτης.

Η τεράστια αγάπη και η αποθέωση

Φυσικά αξίζουν και όσοι βρέθηκαν εκεί. Από συμπαίκτες, μέχρι προπονητές. Από τα δυο του «αδέρφια», Παπανικολάου και Πρίντεζη, μέχρι τους προπονητές που τον βοήθησαν να φτάσει εκεί που έφτασε. Έβλεπες σε όλους σχηματισμένο ένα χαμόγελο. Μια πραγματική χαρά για τον Βασίλη. Και για τον Σπανούλη, αλλά κυρίως για Βασίλη. Εκείνος ήταν που μπόρεσε να κρατήσει σε ισορροπία αυτό τον «θρύλο» που κατάφερε να χτίσει ο Λαρισαίος γκαρντ.

Μπόρεσε να εμπνεύσει γενιές παικτών, όπως ο Λούκα Ντόντσιτς που τον είδαμε στο βίντεο. Είχε την… υπόκλιση από αντιπάλους όπως ο Γκασόλ και ο Νοβίτσκι σε Εθνικό επίπεδο, ή ο Μίσιτς και ο Λάρκιν σε συλλογικό. Ακόμα κι αν οι συγκεκριμένοι δεν μπόρεσαν να είναι εκεί, έστειλαν το μήνυμά τους. Αυτό έχει καταφέρει να χτίσει ο παίκτης Σπανούλης.

Και προφανώς δεν μπορούμε να παραλείψουμε την σχέση του με τον κόσμο. Ένα ολόκληρο ΣΕΦ να φωνάζει το όνομά του. Πόσοι και πόσοι θα ήθελαν να είναι εκεί για να πουν ένα «ευχαριστώ» σε αυτόν τον υπερπαίκτη. Ένα «ευχαριστώ» για όσα τους χάρισε εντός του παρκέ. Για όσα μεγάλα σουτ τους έκαναν να πεταχτούν από τις θέσεις τους για να πανηγυρίσουν.

Για όλα αυτά λοιπόν ο Βασίλης Σπανούλης θα μείνει για πάντα στην ιστορία. Η φανέλα του θα είναι εκεί για να υπενθυμίζει σε μικρούς και μεγάλους ποιος ήταν πραγματικά ο διαβόητος «Kill Bill». Ένας εκ των κορυφαίων στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μια πηγή έμπνευσης για όλους. Ένας νικητής. Ένας πραγματικός… Legend.