Ο Λαμίν Γιαμάλ έγινε ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Ισπανίας και ο Μανώλης Μακρόπουλος γράφει για τον πιτσιρικά της Μπαρτσελόνα!

Το να είσαι 25 στα 26 σου χρόνια και να ετοιμάζεις κείμενο για ένα παιδί που του «ρίχνεις» μια δεκαετία, από μόνο του τα λέει όλα! Ο Λαμίν Γιαμάλ κάνει «θραύση» το τελευταίο διάστημα και φυσικά δεν μπορούσαμε να αφήσουμε δίχως σχολιασμό το ερώτημα που πλανάται: «Άραγε θα καταλήξει και αυτός σαν τον Άνσου Φάτι;»

Παιδιά, ο Φάτι είναι ακόμη 20!

Αρχικά για να ξεκαθαρίσουμε την τελευταία πρόταση. Ο Φάτι δεν έχει καταλήξει κάπως. Είναι μόλις 20 ετών, έχει ακόμη 13-14 γεμάτα χρόνια καριέρας, δεν είναι στα 33 του για να λέμε ότι κατέληξε! Απλώς παίζει τόσα πολλά χρόνια στο κορυφαίο επίπεδο που (σωστά αλλά και λανθασμένα) θεωρούμε πως θα έπρεπε να έχει δείξει πολλά περισσότερα.

Σωστά διότι το ταλέντο του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, λάθος διότι τα τελευταία δύο χρόνια έπεσε πάνω του το μεγαλύτερο βάρος στην ιστορία: να φορέσει και να εκπροσωπήσει το Νο10 της Μπαρτσελόνα, του μυθικού Λιονέλ Μέσι! Ξέρετε, μερικές φορές όταν είσαι μακριά από μια κατάσταση όλα είναι πιο εύκολα.

Σκεφτείτε όμως αυτό το παιδί, πάνω που αναδείχθηκε από τις ακαδημίες και πήρε «μεταγραφή» στην πρώτη ομάδα, να του «κάθεται» τέτοια ατυχία . Διότι περί ατυχίας πρόκειται να «μπαίνεις στη φανέλα του Μέσι!». Όπως και να έχει, ο Φάτι είναι ακόμη 20, έχει όλα τα χρόνια μπροστά του και κυρίως μια μεγάλη ευκαιρία φέτος στη Μπράιτον να δείξει το ποιος είναι!

Δύο παντελώς διαφορετικές περιπτώσεις!

Πάμε τώρα και στη «σύγκριση» με τον Γιαμάλ, η οποία κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να υπάρχει! Γιατί; Διότι ο ένας (Φάτι) ξεκίνησε στο πλάι του Μέσι και μιας Μπαρτσελόνα υπό κατάρρευση, ο άλλος (Γιαμάλ) βρέθηκε σε μια νέα ομάδα, χωρίς αυτή να έχει μέσα της το απόλυτο αφεντικό, αλλά παίκτες με ρόλους.

Ο 16χρονος δείχνει σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν σε τρομερή κατάσταση, έχει αναγκάσει τον Τσάβι να βάλει στον πάγκο τον Ραφίνια των 60 εκατ. ευρώ, ενώ κατόρθωσε πριν λίγες ώρες να γίνει ταυτόχρονα ο νεότερος ποδοσφαιριστής που φοράει τη φανέλα της εθνικής Ισπανίας και αργότερα (προφανώς) ο νεότερος σκόρερ! Ίσως μόνο εκεί να μοιάζουν οι περιπτώσεις των δυο, αφού και ο Φάτι είχε καταρρίψει τα ανάλογα ρεκόρ με τη «Ρόχα».

Στα της Μπάρτσα πάντως, είναι ξεκάθαρο πως ο ένας «ξεπετάχτηκε» σε μια εποχή διάλυσης, ο άλλος στην επιστροφή στην κορυφή (της Ισπανίας). Ο ένας σε μια ομάδα που το πλάνο ήταν «η μπάλα στον Μέσι», ο άλλος σε ένα σύνολο που ο καθένας έχει τον ρόλο και τις -μεγάλες- ευθύνες του για το αγωνιστικό πλάνο. Ο ένας έπρεπε (και ακόμη πρέπει) να διαχειριστεί το βάρος του «σούπερ ταλέντου» της Μασία που πήρε και το 10 από τον κοντό, ο άλλος οφείλει απλώς να δουλέψει σκληρά και να δείξει πως δεν είναι πυροτέχνημα!

Και τελικά; Θα γίνει ο Γιαμάλ, Φάτι;

Η απάντηση είναι όχι, διότι ο Φάτι δεν έγινε κάτι μέχρι στιγμής. Είναι τραγικό αυτός ο ποδοσφαιριστής που συν όλα τα παραπάνω έχει περάσει και δυο σοβαρούς τραυματισμούς, να καταλήξει να λογίζεται ως ένα χαμένο ταλέντο! Είναι αδιανόητο και θα το ξανά πω, διότι είναι ακόμη 20 χρόνων!

Τώρα αρχίζει στην πραγματικότητα η καριέρα του, τώρα θα προσπαθήσει να χτίσει κάτι στην Premier League, ώστε το καλοκαίρι να επιστρέψει και να αποτελέσει βασικό «εργαλείο» για τον Τσάβι, ο οποίος συνεχώς τον στήριζε στα λόγια, αλλά στην ώρα των πράξεων, μόνο κορδέλα δεν του έβαλε για Μπράιτον… Όσο για τον Γιαμάλ; Με τα όσα έχουμε δει έως τώρα (και το τονίζω), εύχομαι απλώς αυτό το παιδί να μην έχει ατυχίες και τραυματισμούς. Αν όχι, τότε είναι βέβαιο πως θα αφήσει εποχή…