Ο Σάββας Γκέντσογλου στο Debut.gr: «Μακάρι να άλλαζα τον τρόπο που αποχώρησα από την ΑΕΚ»
Ο Σάββας Γκέντσογλου μίλησε αποκλειστικά στο Debut.gr για τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, τη μεταγραφή του στην ΑΕΚ και τη συνεργασία του με σπουδαίες προσωπικότητες του συλλόγου, τις εμπειρίες που αποκόμισε στην Ιταλία, την (μέχρι τώρα) καλύτερη επιλογή της καριέρας του αλλά και τις συνθήκες που δεν ευνοούν να είναι κάποιος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα.
Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο «γεννήθηκε» από μικρή ηλικία. Από τα πρώτα του βήματα στο χώρο κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρά του. Να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής με τη φανέλα της ΑΕΚ. Τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η «Ένωση», σε συνδυασμό με τον τρόπο που αποχώρησε από την ομάδα, οδήγησαν στο να… κλείσει ο «κύκλος» με τις όχι καλύτερες συνθήκες. Ωστόσο, παραμένει ακόμα «πιστός ακόλουθος» της ομάδας και χαίρεται που πλέον έχει μπει στην σωστή τροχιά. Το ποδοσφαιρικό του ταξίδι συνεχίστηκε και εκείνος πάντα έδινε τον καλύτερό του εαυτό. Υπάρχουν πολλοί αθλητές που κατά τη διάρκεια της καριέρας τους αναρωτιούνται τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει διαφορετικά. Ωστόσο, εκείνος δεν μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία. Όλες ήταν δικές του επιλογές και δεν αλλάζουν. Αυτός είναι ο Σάββας Γκέντσογλου.
Το Debut.gr επικοινώνησε μαζί του κι εκείνος απάντησε σε όλα τα ζητήματα που αφορούσαν τόσο την καριέρα του όσο και το ποδόσφαιρο. Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο; Πώς ένιωσε ήταν υπέγραψε με την αγαπημένη του ομάδα και φόρεσε την «κιτρινόμαυρη» φανέλα; Ήταν σωστή η απόφασή του να μετακομίσει στην Ιταλία; Ποια ήταν η συνεργασία που τον εντυπωσίασε και θα ήθελε να ζήσει νωρίτερα; Γιατί οι συνθήκες δεν ευνοούν ώστε κάποιος να είναι ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα; Αυτά κι άλλα πολλά ζητήματα στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε ο Σάββας Γκέντσογλου στο Debut.gr.
Τα πρώτα χρόνια
Ξεκίνησες από αρκετά νωρίς τα ποδοσφαιρικά σου βήματα και το 2005 αποκτήθηκες από την ΑΕΚ σε ηλικία μόλις 15 ετών. Βλέποντας τον εαυτό σου τότε φανταζόσουν ότι θα είχες αυτή την εξέλιξη και θα αγωνιζόσουν σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας, θα κατακτούσες τίτλους ενώ θα αγωνιζόσουν και στο εξωτερικό;
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να το φανταστώ. Όμως, το ονειρευόμουν. Κατά συνέπεια, όταν κάνεις τέτοιου είδους σκέψεις, θέλεις και να πραγματοποιηθούν. Η αλήθεια είναι πως ίσως ξεπέρασα και τις προσδοκίες μου ως πιτσιρικάς. Ίσως να μην είχα τόσο μεγάλα όνειρα και αυτό στην πορεία να μου έκανε και κακό. Και θα εξηγήσω τι εννοώ. Σε μικρή ηλικία κατάφερα να κάνω αυτά ακριβώς που φανταζόμουν. Έτσι, σαν να «άδειασα». Ωστόσο, για ένα παιδί που ξεκίνησε από ένα χωριό στη μέση του πουθενά, ήταν κάτι μεγάλο όλο αυτό που συνέβη και είμαι υπερήφανος για όλα όσα κατάφερα και έζησα.
Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;
Ουσιαστικά δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη αφορμή. Ίσως επειδή ο αδερφός μου είχε ήδη ξεκινήσει να ασχολείται, να ήταν και αυτός που με μύησε. Από μικρός ήμουν με μία μπάλα στα πόδια.
Πώς ήταν τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά χρόνια;
Ήταν τέλεια. Πραγματικά, ζούσα το όνειρό μου. Σε μικρή ηλικία έφυγα από το χωριό μου, που αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι και πήγα στην ΑΕΚ. Τότε η διοίκηση του Ντέμη Νικολαΐδη έκανε μία νέα προσπάθεια με τις ακαδημίες της ομάδας. Ναι μεν υπήρχε τεράστια όρεξη ώστε να γίνουν πράγματα αλλά από την άλλη ήταν η αρχή οπότε κάποια πράγματα δεν γίνονταν σωστά. Ωστόσο, για εμένα ήταν κάτι το εξαιρετικό. Μπορεί τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα να περνούσα αρκετά δύσκολα, όμως ζούσα το όνειρό μου. Και 100 φορές να γυρνούσα τον χρόνο πίσω, πάλι θα επέλεγα να κάνω το ίδιο.
ΑΕΚ: Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα
Όπως προαναφέραμε και πριν έγινες παίκτης της ΑΕΚ σε ηλικία μόλις 15 ετών. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν υπέγραψες με μία ομάδα τέτοιου βεληνεκούς;
Δεν μπορώ να εξηγήσω με λόγια αυτό που ένιωσα όταν υπέγραψα με την ΑΕΚ. Επειδή είμαι και υποστηρικτής της ομάδας, τα συναισθήματα ήταν αρκετά έντονα. Με ήθελαν κι άλλες ομάδες αλλά όταν άκουσα για τον ενδιαφέρον της ΑΕΚ δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο. Είναι απίστευτο για ένα παιδάκι 14 χρονών που έχει όνειρο να παίξει σε αυτήν την ομάδα, να ακούει πως θέλει να τον εντάξει στο δυναμικό της. Ακόμα κι αν πρόκειται για τους μικρούς. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Θυμάσαι το ντεμπούτο σου με την «Ένωση»;
Φυσικά! Το ντεμπούτο μου έγινε κόντρα στον Εργοτέλη και το πρώτο μου γκολ το σημείωσα κόντρα στην Καβάλα. Κάτι που ήταν εξίσου απίστευτο διότι σκόραρα κόντρα στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ήταν μία όμορφη περίοδος της ζωής μου.
Πώς εξελίχθηκε η συνεργασία σου με την ΑΕΚ;
Τα πρώτα χρόνια ήταν φανταστικά, ειδικά όσο ήταν ο κύριος Νικολαΐδης στη θέση του προέδρου. Στην πορεία μεγαλώνοντας και αφού μπήκα στην πρώτη ομάδα, άρχισαν όλα να πηγαίνουν στραβά τόσο για εμένα όσο και για την ΑΕΚ. Η ιστορία της ομάδας είναι γνωστή καθώς εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά και διοικητικά προβλήματα. Γενικότερα, υστερούσε σε πάρα πολλά επίπεδα. Και το λάθος ήταν πως «κουβαλούσε» το βάρος της πρωταγωνίστριας, ενώ εκείνη την περίοδο δεν μπορούσε να παίξει αυτόν τον ρόλο. Παρά την ιστορία και το υπόβαθρο που έχει σαν ομάδα, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο μπορούσε να διεκδικεί μόνο συγκεκριμένα πράγματα παρόλο που υπήρχαν όνειρα για το κάτι παραπάνω. Δηλαδή παλεύαμε για την κατάκτηση του κυπέλλου και στο πρωτάθλημα διεκδικούσαμε τις θέσεις 2-4. Και ο λόγος ήταν αυτά τα προβλήματα που ανέφερα παραπάνω, τα οποία οδήγησαν και στον υποβιβασμό της ομάδας λίγα χρόνια αργότερα.
Στην ομάδα της ΑΕΚ αγωνίστηκες μέχρι το 2012, με εξαίρεση τους δύο δανεισμούς σου σε Παναχαϊκή και Νέα Ιωνία. Μάλιστα, κατέκτησες και το κύπελλο Ελλάδας το 2011. Στο τέλος, το πρόσημο είναι θετικό ή μετάνιωσες για την επιλογή σου;
Σε καμία περίπτωση δεν μετανιώνω. Δεν έχει περάσει ποτέ κάτι τέτοιο από το μυαλό μου. Είμαι χαρούμενος και ευγνώμων που υπήρξα κομμάτι της ΑΕΚ και όποτε την σκέφτομαι συγκινούμαι. Όπως και όταν σκέφτομαι τον εαυτό μου στην ομάδα εξίσου συγκινούμαι. Μπορεί να έκανα λάθη και η ομάδα να αντιμετώπιζε όλα αυτά τα προβλήματα, όμως ήταν κάτι που ονειρεύτηκα και έγινε. Έπαιξα στην ομάδα που υποστήριζα από μικρός και δεν μετανιώνω για τίποτα. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, πάλι στην ΑΕΚ θα ήθελα να αγωνιστώ. Ακόμα κι αν υπήρχαν αυτά προβλήματα. Πλέον, όλα αποτελούν κομμάτι της ιστορίας μου.
Αν σου ζητούσα να ξεχωρίσεις την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή σου από την ΑΕΚ ποιες θα ήταν αυτές;
Είναι άδικο να ξεχωρίσω καταστάσεις. Κάθε στιγμή έχει τη δική της σημασία. Όταν έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι με την ΑΕΚ ήταν κάτι το τρομερό. Όπως και όταν αγωνιστήκαμε στην Ευρώπη ήταν κάτι το φανταστικό. Επίσης, ξεχωρίζω την κατάκτηση του Κυπέλλου διότι είναι κάτι που μένει στην ιστορία της ομάδας. Μέσα σε όλα τα προβλήματα καταφέραμε να κατακτήσουμε ένα τρόπαιο κάτι που ήταν σημαντικό τόσο για εμένα όσο και για την ομάδα. Την πιο δύσκολη στιγμή τη βίωσα όταν έφυγα από την ΑΕΚ. Ήμουν στην Ιταλία και έβλεπα την ομάδα να οδηγείται στον υποβιβασμό. Όπως κι έγινε. Αν και δεν ήμουν μέλος του συλλόγου, νιώθω πως αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο που η ομάδα υποβιβάστηκε κι εγώ έκλαιγα. Όσο ήμουν στην ομάδα υπήρχαν χαρές και λύπες. Όμως, η χειρότερή μου στιγμή ήταν αυτή.
Xαίρομαι που η ΑΕΚ έχει επιστρέψει σε αυτό το επίπεδο και «ζηλεύω» διότι τότε δεν είχαμε ποτέ μία ομάδα τόσο δυνατή ώστε να καταφέρουμε να πετύχουμε το κάτι παραπάνω.
Σε θλίβει που το τέλος της συνεργασίας σου με την ΑΕΚ δεν ήταν το ιδανικό;
Με στεναχωρεί και αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα το άλλαζα. Ήταν μία δύσκολη κατάσταση για όλους και καταλαβαίνω τόσο τις δικές μου κινήσεις όσο και της ομάδας. Όλες οι πλευρές έκαναν εκατέρωθεν λάθη και μακάρι να άλλαζαν. Πλέον, χαίρομαι που η ΑΕΚ έχει επιστρέψει σε αυτό το επίπεδο και «ζηλεύω» διότι τότε δεν είχαμε ποτέ μία ομάδα τόσο δυνατή ώστε να καταφέρουμε να πετύχουμε το κάτι παραπάνω. Μπορεί και τότε να υπήρχαν καλοί παίκτες, τα προβλήματα, ωστόσο, δεν σε αφήνουν να πρωταγωνιστήσεις.
Στην ΑΕΚ συνεργάστηκες με αρκετούς προπονητές και φυσικά σπουδαίους συμπαίκτες. Με ποιον προπονητή είχες την καλύτερη συνεργασία;
Άλλαξα αρκετούς προπονητές κατά τη διάρκεια της θητείας μου στην ΑΕΚ και είναι άδικο να ξεχωρίσω μόνο έναν. Έχω να θυμάμαι πολλά καλά πράγματα από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Εξάλλου ήταν αυτός που με έβαλε να παίξω πρώτη φορά. Τον σέβομαι και τον αγαπάω πάρα πολύ. Ξεχωρίζει για το ήθος του και τον χαρακτήρα του. Επίσης, ο Γιώργος Δώνης είναι ένας εξαιρετικός προπονητής. Τον θεωρώ ίσως τον καλύτερο Έλληνα κόουτς που κάνει μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό. Άσχετα που στην ΑΕΚ δεν κατάφερε να κάνει πολλά πράγματα διότι δεν είχε χρόνο και είχε την πίεση μίας μεγάλης ομάδας. Η υπόλοιπη πορεία του δεν είναι τυχαία. Όλοι οι προπονητές ήταν αξιόλογοι και πάντα προσφέρουν κάτι στον ποδοσφαιριστή. Εξίσου σπουδαίος ήταν και ο Μανόλο Χιμένεθ. Όμως, αν έπρεπε να διαλέξω μόνο έναν αυτός θα ήταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς γιατί με έβαλε να αγωνιστώ με τα χρώματα της ΑΕΚ.
Αν σου ζητούσα κάποιους συμπαίκτες σου να μου τους περιγράψεις;
• Νίκος Λυμπερόπουλος, Τραϊανός Δέλλας, Νίκος Γεωργέας, Χρήστος Πατσατζόγλου, Παντελής Καφές: Τι να πω για αυτούς τους παίκτες. Εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές και εξίσου τρομεροί άνθρωποι. Χαίρομαι που συνεργάστηκα μαζί τους και ακόμα και σήμερα τους σέβομαι απεριόριστα.
• Ριβάλντο: Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω να θυμάμαι πολλά από τον Ριβάλντο. Ήταν ένας top παίκτης με τρομερή ιστορία. Ήταν πολύ ταπεινός, εξαιρετικός επαγγελματίας και φυσικά τρομερός παίκτης. Τυπικός με όλους μας.
• Ίσμαελ Μπλάνκο: Ένας τρομερός σκόρερ. Δεν είχαμε πολλές επαφές διότι οι Αργεντινοί μεταξύ τους είχαν δημιουργήσει μία άλλη παρέα.
• Μιχάλης Παυλής: Ο Μιχαλάκης! Μέναμε μαζί και μεγαλώσαμε μαζί. Πήραμε και οι δύο μεταγραφή στην ΑΕΚ την ίδια περίοδο. Περάσαμε πολλές και δύσκολες καταστάσεις. Ένας πολύ καλός παίκτης. Αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα και ελπίζω να είναι καλά στην υγεία του.
• Φερέρ: Ένας κλασικός Ισπανός προπονητής που τα ήθελε όλα στην εντέλεια. Δεν είχε πολλές προσωπικές επαφές με τους παίκτες αλλά σαν προπονητής ήταν τρομερός.
• Ντέμης Νικολαΐδης: Εγώ έγινα ΑΕΚ εξαιτίας του Ντέμη. Όταν ήμουν μικρός όλοι μιλούσαμε για εκείνον και θέλαμε να του μοιάσουμε. Και ξαφνικά ήταν πρόεδρος στην ομάδα που αγωνιζόμουν. Τον έβλεπα και «έτρεμα». Τρομερή προσωπικότητα και «βαμμένος» Αεκτζής. Χάρηκα και μόνο που του είπα μία καλημέρα. Η στιγμή που γνώρισα τον Ντέμη είναι μία από τις καλύτερες της ζωής μου.
Όπως αναφέραμε είχες και δύο δανεισμούς σε Παναχαϊκή και Νέα Ιωνία; Πόσο σημαντικοί είναι για έναν ποδοσφαιριστή τέτοιου είδους δανεισμοί; Πρέπει να σε αποθαρρύνουν ή να σε κάνουν να δουλέψεις ακόμα πιο σκληρά;
Η συγκεκριμένη συνθήκη είναι λίγο «δίκοπο μαχαίρι». Πολλές φορές οι δανεισμοί βοηθούν αλλά μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Κατά την προσωπική μου άποψη είναι πάντα θέμα timing. Πολλά παίζουν ρόλο ώστε να κριθεί ένας δανεισμός πετυχημένος διότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη «συνταγή». Ο κάθε παίκτης πρέπει να αναλύει διεξοδικά τα δεδομένα και τις συνθήκες ώστε να πάρει μία απόφαση. Είμαι υπέρ ενός δανεισμού, αρκεί να γίνεται σωστά, να μπορείς να παίξεις αυτό που θες και να ταιριάζει στο στυλ σου. Και στο τέλος να επιστρέψεις έτοιμος στην ομάδα σου.
Το «ταξίδι» στην Ιταλία
Τότε αποφασίζεις να κάνεις μία αλλαγή στην καριέρα σου και μετακομίζεις στην Ιταλία. Ήταν μία εύκολη απόφαση;
Δεν ήταν μία εύκολη απόφαση λόγω και του νεαρού της ηλικίας μου. Όμως, ήταν κάτι που το ήθελα πάρα πολύ. Ένα από τα όνειρά μου ήταν να αγωνιστώ κάποια στιγμή στο εξωτερικό και πόσο μάλλον στην Ιταλία που ήταν ένα πρωτάθλημα που μου άρεσε αρκετά. Η μετακίνηση αυτή δεν έγινε υπό τις σωστές συνθήκες. Όπως αναλύσαμε, δεν έφυγα με τον καλύτερο τρόπο από την ΑΕΚ και ξαφνικά βρέθηκα σε μία ιστορική ομάδα όπως η Σαμπντόρια που όμως αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική. Πάντως η επιλογή μου θεωρώ πως ήταν σωστή.
Πρώτη ομάδα στην Ιταλία ήταν η Σαμπντόρια. Ποιες είναι οι αναμνήσεις από αυτό το πρώτο διάστημα στην Ιταλία και τη συνεργασία σου με την ομάδα; Ήταν εύκολη η προσαρμογή;
Η αρχή πάντα είναι δύσκολη. Ειδικά στην Ιταλία όπου μέχρι να μάθεις την γλώσσα, δεν είσαι κομμάτι τους στο 100%. Μετά από 4-5 μήνες εγκλιματίστηκα τόσο στην ομάδα όσο και στην κοινωνία. Πραγματικά αν δεν μιλάς ιταλικά, δεν σου μιλάει κανένας στα αγγλικά και αυτή η συνθήκη είναι αρκετά δύσκολη. Ακόμα και στην απλή καθημερινότητα είναι δύσκολο να επικοινωνείς. Όταν κατάφερα να γίνω κομμάτι της ομάδας, όλα ήταν φανταστικά.
Τότε ακολουθεί ο πρώτος δανεισμός στη Λιβόρνο όπου μάλιστα πραγματοποίησες 35 συμμετοχές, είχες μία πάρα πολύ καλή σεζόν και μάλιστα πανηγυρίσατε την άνοδο στη Serie A. Ένιωσες πως ήρθε η στιγμή να καθιερωθείς στο ιταλικό πρωτάθλημα και να γίνει ένα επόμενο καλύτερο βήμα;
Η χρονιά στη Λιβόρνο ήταν όντως φανταστική. Όταν το καλοκαίρι τελείωσε η σεζόν και εξασφαλίσαμε την άνοδο, ήθελα να παραμείνω στην ομάδα. Ο προπονητής με γνώριζε καλά και ήξερε πως μπορώ να βοηθήσω. Από την πλευρά μου, ήθελα κι εγώ να παραμείνω σε μία ομάδα που τη γνώριζα καλά και μαζί της θα αγωνιζόμουν στην πρώτη κατηγορία. Δεν θα χρειαζόταν να μετακινηθώ κάπου αλλού προκειμένου να αποδείξω πράγματα. Όμως, αναγκάστηκα να επιστρέψω στην Σαμπντόρια. Το σύστημα των δανεισμών στην Ιταλία λειτουργούσε ως εξής. Η ομάδα που σε παίρνει δανεικό πληρώνει το ποσό που χρειάζεται αλλά αν το πληρώσει και η ομάδα που ανήκεις τότε επιστρέφεις πίσω.
Έτσι, πήγα στην προετοιμασία της Σαμπντόρια. Ο προπονητής της ομάδας, Ντέλιο Ρόσι, με πίστευε πάρα πολύ και μου εγγυήθηκε πως θα μου δώσει ευκαιρίες διότι γνώριζε πως ήθελα να αποχωρήσω. Και αυτό το έκανε πράξη. Το μόνο αρνητικό ήταν πως η ομάδα δεν πήγαινε καλά και αυτό έφερε πίεση στον προπονητή. Μέχρι που τον Νοέμβριο αποχώρησε και άλλαξαν όλα. Το δικό μου λάθος ήταν που ενώ μέσα σε αυτό το διάστημα με κάλεσαν να ανανεώσω, αυτό δεν συνέβη. Ο μάνατζερ μου θα ερχόταν στην Ιταλία αργότερα και η απόλυση του προπονητή άλλαξε όλη την κατάσταση. Γι’ αυτό το λόγο, όπως είπα και πριν, το timing παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο.
Εγώ ευθύνομαι για ό,τι έγινε και δεν έγινε στην καριέρα μου. Πραγματικά, ό,τι άξιζα το πήρα.
Ακολούθησε ένας ακόμα δανεισμός στην Σπέτσια και έκλεισε (έστω και προσωρινά) το κεφάλαιο Ιταλία. Όταν φέρνεις στο μυαλό σου αυτά τα χρόνια, οι αναμνήσεις είναι θετικές ή πιστεύεις πως άξιζες παραπάνω ευκαιρίες;
Δεν θα κατηγορήσω ποτέ κανέναν πως άξιζα περισσότερες ευκαιρίες. Εγώ ευθύνομαι για ό,τι έγινε και δεν έγινε στην καριέρα μου. Πραγματικά, ό,τι άξιζα το πήρα. Φυσικά, πηγαίνοντας πίσω τον χρόνο, μπορεί να έκανα κάποιες άλλες επιλογές σε κάποιες περιπτώσεις. Όμως, δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι. Είναι χάσιμο χρόνου να σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν έκανες κάτι διαφορετικά.
Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο ιταλικό και στο ελληνικό πρωτάθλημα
Στην Ελλάδα το πρωτάθλημά μας χαρακτηρίζεται για τις μονομαχίες του, το πάθος του και τη δύναμή του. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι περισσότερο aggressive. Στην Ιταλία είναι περισσότερο τακτικό. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί παίκτες που έρχονται στην Ελλάδα δυσκολεύονται σε αυτό το κομμάτι. Ειδικά σε ομάδες που το επίπεδο είναι πιο χαμηλό. Υστερούμε σε θέματα ποιότητας, με εξαίρεση τις μεγάλες ομάδες.
Επιστροφή στην Ελλάδα αλλά η Ιταλία τον καλούσε ξανά
Το καλοκαίρι του 2014 επέστρεψες στην Ελλάδα για λογαριασμό του Εργοτέλη. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να επιστρέψεις;
Ο πρώτος λόγος ήταν πως θα γινόμουν μπαμπάς για πρώτη φορά. Γι’ αυτό και ήθελα να είμαι στην Ελλάδα. Ακόμα, επειδή η χρονιά στην Ιταλία δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελα, σαν να «άδειασα» και να ήθελα κάτι διαφορετικό. Από εκεί που ξεκίνησα να παίζω στην Σαμπντόρια, βρέθηκα δανεικός στην Σπέτσια ενώ θα μπορούσα να είχα να ανανεώσει. Έτσι, θεώρησα πως το καλύτερο θα ήταν να γυρίσω στην Ελλάδα ώστε να είμαι δίπλα στην οικογένειά μου και να παίξω σε μία ομάδα που μέχρι τότε είχε αρκετά καλή πορεία.
Πώς εξελίχθηκε η συνεργασία σου με την ομάδα της Κρήτης;
Εκείνη την περίοδο ξεκίνησαν να υπάρχουν πολλά προβλήματα. Ποδοσφαιρικά δεν εξελίχθηκε καλά για την ομάδα διότι υποβιβαστήκαμε. Βέβαια εγώ είχα μία αρκετά καλή πορεία διότι έπαιξα καλά.
Τότε άνοιξες ξανά το κεφάλαιο Ιταλία καθώς επέστρεψες για λογαριασμό της Μπάρι. Ήταν σωστή αυτή η επιλογή;
Ήταν η μόνη καλή επιλογή. Ο προπονητής που ήταν στην Μπάρι ήταν αυτός που είχα και στη Λιβόρνο τη χρονιά που ανεβήκαμε κατηγορία. Στόχος της Μπάρι ήταν να πάρει την άνοδο. Η Μπάρι είναι μία από τις πιο ιστορικές ομάδες στην Ιταλία και όλα έμοιαζαν ιδανικά. Έχει αρκετό κόσμο που την ακολουθεί συνεχώς και παθιάζεται όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Καταφέραμε να μπούμε στα Playoff της ανόδου αλλά χάσαμε στο πρώτο παιχνίδι. Ακόμα, είχα έναν τραυματισμό που με κράτησε εκτός για τέσσερις μήνες οπότε περιορίστηκα στις 15 συμμετοχές. Τηρουμένων των αναλόγιων ήταν η μόνη καλή επιλογή. Μέχρι να έρθει η επόμενη που ήταν και η καλύτερη…
Η περιπέτεια του εξωτερικού συνεχίζεται…
Τότε αποφασίζεις να κάνει μία αλλαγή στην καριέρα σου καθώς συνέχισες στη Χάιντουκ, στην οποία είχες αγωνιστεί και ως δανεικός. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου τόσο από το πρωτάθλημα όσο και από την ομάδα;
Στην αρχή ήμουν αρνητικός με αυτήν την προοπτική καθώς δεν ήθελα να φύγω. Στο τέλος συμφώνησα επειδή η Χάιντουκ θα έπαιζε προκριματικά Europa League. Η απόφαση να μετακομίσω στη Χάιντουκ εξελίχθηκε στην καλύτερη επιλογή της καριέρας μου και μακάρι να μπορούσα να είχα μετακομίσει νωρίτερα. Είναι μία ιστορική ομάδα, με αρκετό κόσμο, ανήκει στο top επίπεδο και πουλάει παίκτες κάθε χρόνο.
Σε προηγούμενη συνέντευξή σου είχες δηλώσει πως υπήρχαν αρκετά εξωαγωνιστικά ζητήματα. Στο τέλος η επιλογή ήταν σωστή;
Από το σύλλογο έχω τρομερές εντυπώσεις. Τεχνικός διευθυντής ήταν ο Μάριο Μπράνκο, που αργότερα ήρθε στον ΠΑΟΚ και κατέκτησε το πρωτάθλημα. Πλέον, είναι στη Φενέρμπαχτσε. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό άνθρωπο όπως εξίσου εξαιρετικός ήταν και ο πρόεδρος. Στην ομάδα υπήρχαν κάποια προβλήματα διότι οι Κροάτες είναι πάρα πολύ «πατριώτες». Η Χάιντουκ δεν είχε ποτέ ξένο αρχηγό. Μετά από δύο μήνες παρουσίας μου στην ομάδα, έγινε μία αλλαγή κατά τη διάρκεια του αγώνα και ήθελαν να πάρω το περιβραχιόνιο. Ένιωθα στο γήπεδο να γίνεται χαμός και δεν καταλάβαινα το λόγο. Επειδή και κάποιοι παράγοντες ήταν ξένοι, δεν γνώριζαν τις συνέπειες αυτής της απόφασης. Πάνω σε αυτό το κομμάτι υπήρχαν κάποια θέματα, τα οποία ξεπεράστηκαν. Δεν ήθελαν να δουν ξένο αρχηγό στη Χάιντουκ κάτι που είναι σεβαστό. Εν τέλει, δεν παύουν να είναι δύο εξαιρετικές χρονιές και μακάρι να μπορούσα να είχα πάρει μεταγραφή μικρότερος.
Ακολούθησε ο ΑΠΟΕΛ όπου μάλιστα κατέκτησες και το πρωτάθλημα και η Αλ Ανταλάχ στη Σαουδική Αραβία. Δύο διαφορετικές χώρες και δύο διαφορετικά πρωταθλήματα. Τι διαφορετικό συνάντησες;
Ο ΑΠΟΕΛ είναι η μεγαλύτερη ομάδα της Κύπρου και ανήκει στο top επίπεδο. Παίξαμε στην Ευρώπη, πήραμε το πρωτάθλημα και όλα κύλησαν φανταστικά. Στη Σαουδική Αραβία η ζωή είναι εντελώς διαφορετική. Όλοι οι παίκτες πηγαίνουν στο πρωτάθλημα αυτό μόνο για το οικονομικό μέρος. Ειδικά φέτος έχει ξεφύγει τελείως η κατάσταση. Κάθε χρόνο γινόταν αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ίσως να θέλουν κάποια στιγμή να διοργανώσουν το Μουντιάλ και γι’ αυτό το λόγο αποκτούν όλο και περισσότερα αστέρια του ποδοσφαίρου. Η Σαουδική Αραβία αποτελεί μία σκληρή μουσουλμανική χώρα, με τελείως άλλο τρόπο ζωής. Ήταν μία ωραία αλλά παράλληλα δύσκολη εμπειρία καθώς συνέπεσε με τον κορονοϊό.
Τα πάντα οδηγούσαν στην Ελλάδα
Έτσι, φτάνουμε στο 2021 όπου επέστρεψες στην Ελλάδα για λογαριασμό της Λαμίας και στη συνέχεια στην ομάδα του Μακεδονικού. Μάλιστα, καταφέρατε να σώσετε την ομάδα και να την κρατήσετε στη Super League 2. Ήσουν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της προσπάθειας που έγινε καθώς αγωνίστηκες σε όλα τα παιχνίδια. Πώς εξελίχθηκε η συνεργασία σου με την ομάδα του Μακεδονικού και ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν καταφέρατε να πετύχετε τον στόχο σας;
Ο Μακεδονικός είναι ομάδα-πρότυπο και μακάρι όλες οι ομάδες να ήταν έτσι. Και θα εξηγήσω τι εννοώ. Είναι ομάδα-πρότυπο ως προς τη διοίκηση. Ο πρόεδρος είναι φανταστικός, λειτουργεί σωστά απέναντι στους παίκτες και δεν νομίζω να υπάρχει άλλος τέτοιος στην Ελλάδα, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους υπόλοιπους. Είναι ένας άνθρωπος που ενώ τον γνωρίζω ελάχιστα, τον σέβομαι απεριόριστα. Η διοίκηση λειτουργεί αρμονικά και η ομάδα έχει καλές εγκαταστάσεις. Μακάρι όλες οι ομάδες (με εξαίρεση τις top ομάδες της Ελλάδας που διαθέτουν τα πάντα) να λειτουργούν σύμφωνα με το μοντέλου του Μακεδονικού. Όλοι τους ήταν εξαιρετικοί και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, εγώ θέλω να σταθώ σε αυτούς τους ανθρώπους διότι κάνουν μία τρομερή προσπάθεια. Παρέχουν ό,τι χρειάζεται στον ποδοσφαιριστή προκειμένου εκείνος να δουλέψει και να είναι σωστός σε αυτό που κάνει, κάτι που δεν ισχύει σε όλες τις ομάδες.
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι που έχεις θέσει στο ποδόσφαιρο;
Αυτή τη στιγμή θέλω να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο όπως συνέβη αυτούς τους 5 μήνες στον Μακεδονικό. Μπορεί να αγωνίζεται στη Β’ Εθνική και το πρωτάθλημα να μην έχει τη λάμψη της Super League, ωστόσο εγώ ευχαριστήθηκα το ποδόσφαιρο και αυτό θέλω να συμβαίνει και στα υπόλοιπα χρόνια της ποδοσφαιρικής μου καριέρας.
«Οι συνθήκες δεν ευνοούν να είσαι ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα»
Πλέον μετά από μία μεγάλη καριέρα ο Σάββας Γκέντσογλου νιώθει ικανοποιημένος με τις επιλογές του ή αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω θα άλλαζε κάποια του επιλογή;
Δεν θα το κάνω αυτό στον εαυτό μου. Ό,τι έκανα και δεν έκανα στην καριέρα μου ήταν μόνο δικές μου επιλογές. Μάλιστα, τη στιγμή που έπαιρνα τις αποφάσεις, για μένα ήταν οι σωστές. Οπότε το να σκέφτομαι αν θα άλλαζα κάτι είναι περισσότερο ψυχοφθόρο και σαν να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου. Θα μπορούσα να κάνω περισσότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο; Ίσως και να μπορούσα. Όμως, θα μπορούσα να είχα κάνει και λιγότερα. Οπότε λέω ευχαριστώ και προχωράω μπροστά.
Είναι εύκολο για έναν Έλληνα παίκτη να παίζει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Όσο ρομαντικοί και να θέλουμε να είμαστε, το ποδόσφαιρο δεν παύει να είναι μία δουλειά που σου αποφέρει χρήματα. Δυστυχώς, δεν ξέρω αν στην Ελλάδα υπάρχει ένα ποσοστό του 5% που μπορεί να πει πως έχει πληρωθεί από όλες τις ομάδες που έχει αγωνιστεί. Ακούμε πολλές περιπτώσεις όπου πολλοί παίκτες είναι απλήρωτοι. Η ζωή ενός ποδοσφαιριστή είναι αυτά τα 8-15 χρόνια καριέρας όπου μπορούν να «μαζέψουν» κάποια χρήματα προκειμένου να ζήσουν. Στην Ελλάδα δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Και αν βγάλουμε από την εξίσωση το οικονομικό κομμάτι, οι συνθήκες δεν ευνοούν να είσαι ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα.
Ποιες είναι οι συμβουλές που θα έδινες σε έναν νέο αθλητή που θα ξεκινούσε τώρα την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο;
Να δουλέψει όσο περισσότερο μπορεί με τον εαυτό του και την ψυχολογία του. Ίσως το ψυχολογικό κομμάτι να είναι πιο σημαντικό και από τη σωματική δουλειά γιατί στο ποδόσφαιρο δεν είναι όλα ωραία. Δυστυχώς οι λύπες θα είναι περισσότερες από τις χαρές και εκεί είναι που πρέπει να είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις. Να κάνει αυτό που πρέπει ώστε πετύχει αυτά που έχει ονειρευτεί διότι αν δεν μείνει προσηλωμένος σε αυτό, στο τέλος θα τα βάλει με τον ίδιο του τον εαυτό. Και αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί.
Αν σου έλεγα να ξεχωρίσεις μια στιγμή στην καριέρα σου; Ποια θα ήταν αυτή;
Θα ξεχώριζα την πρώτη μου συμμετοχή με την ΑΕΚ.
Πόσο σε βοήθησε η οικογένειά σου στην πορεία σου στον χώρο του ποδοσφαίρου;
Η οικογένειά μου ήταν πάντα δίπλα μου. Μπορεί να έφυγα από το χωριό μου πολύ μικρός, όμως ήξερα πάντα πως πίσω υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι να με βοηθήσουν. Μπορεί να μην γνωρίζουν από ποδόσφαιρο αλλά ήταν πάντα εκεί να με στηρίξουν σε όποια επιλογή κι αν έκανα. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Με ένα τηλέφωνο μου έδιναν ώθηση να συνεχίσω την προσπάθειά μου.
Φυσικά, δεν πρέπει να παραλείψουμε πως έχεις και έναν γιο 9 ετών. Η έλευση ενός παιδιού αλλάζει όλη σου τη ζωή; Πόσο εύκολα συνδυάζεται με τη ζωή ενός ποδοσφαιριστή;
Ο ποδοσφαιριστής είναι συνέχεια με μία βαλίτσα στο χέρι. Οπότε η οικογένειά του περνά αρκετές δυσκολίες. Αναγκάζονται να μετακινούνται κάθε ένα με δύο χρόνια εκτός από τις περιπτώσεις παικτών που μένουν πολλά χρόνια σε μία ομάδα. Είναι μία αρκετά δύσκολη διαδικασία διότι αλλάζουν σπίτι, χώρα και παραστάσεις. Όμως αυτό είναι το τίμημα του παίκτη. Αυτή είναι η δουλειά του. Η καθημερινότητα ενός ποδοσφαιριστή φυσικά και αλλάζει με την έλευση ενός παιδιού. Αλλά δεν σε επηρεάζει ως προς τη δουλειά σου. Εντατικές προπονήσεις θα κάνεις έτσι κι αλλιώς.
Όταν ακούς τον εθνικό ύμνο, νιώθεις πράγματα που είναι δύσκολο να εξηγήσεις.
Ακόμα, έχεις αγωνιστεί και με τα χρώματα των μικρών Εθνικών ομάδων. Θεωρείς πως είναι ύψιστη τιμή για έναν αθλητή να αγωνίζεται με το εθνόσημο;
Φυσικά! Πέρα από τις ομάδες και τις προτιμήσεις του καθενός, η Εθνική ομάδα αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο. Όταν ακούς τον εθνικό ύμνο, νιώθεις πράγματα που είναι δύσκολο να εξηγήσεις. Όπως είπες και συ είναι η ύψιστη τιμή. Πέρασα από όλες τις μικρές ομάδες, με κάλεσαν και στην πρώτη χωρίς να αγωνιστώ αλλά είμαι υπερήφανος που κατάφερα να ζήσω ακόμα και αυτό.
Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;
Ο Άνχελ Ντι Μαρία. Είχαμε παίξει με την ΑΕΚ κόντρα στην Μπενφίκα στο Europa League και από τότε φαινόταν πως πρόκειται για έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή. Πραγματικά είχα εντυπωσιαστεί.
Ποιος είναι ο Σάββας Γκέντσογλου εκτός ποδοσφαιρικού γηπέδου;
Ο Σάββας Γκέντσογλου εκτός γηπέδου είναι ένα απλό παιδί. Μου αρέσει να περνάω χρόνο με τους φίλους μου όπως συμβαίνει σε όλους. Πραγματικά, μου αρέσουν τα απλά πράγματα.
