Ο Ρέτζι Μίλερ ήταν και είναι ο μεγαλύτερος σταρ που έχει περάσει από τους Πέισερς, όμως το Debut.gr θυμάται τον ξεχασμένο πρίγκιπα της Ιντιάνα, Ντάνι Γκρέιντζερ.

Αν κάποιος σκεφτεί τους Ιντιάνα Πέισερς, το πρώτο όνομα παίκτη της που θα του έρθει στο μυαλό θα είναι ο Ρέτζι Μίλερ. Και όχι άδικα. Άφησε το σημάδι του στην ομάδα και μέχρι να εμφανιστεί κάποιος που θα τον ξεπεράσει θα είναι ο καλύτερος στην ιστορία τού franchise.

Ωστόσο, πέραν του «Knick Killer», όποιος έχει ασχοληθεί με το ΝΒΑ τη δεκαετία του 2000 δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω τον Ντάνι Γκρέιντζερ. Εκείνος ήταν που πήρε την σκυτάλη από την ομαδάρα που είχε φτιάξει ο Ρικ Καρλάιλ με τον Λάρι Μπερντ.

Μίλερ, Ρον Άρτεστ, Ζερμέιν Ο’Νιλ, Στίβεν Τζάκσον, και πάει λέγοντας, πλήρωσαν στο διαβόητο «Malice at the Palace», και δεν μπόρεσαν να φτάσουν εκεί που μπορούσαν. Τα γεγονότα ήταν ο «δράκος», ο «βασιλιάς» (Μίλερ) ήταν ανήμπορος να βοηθήσει και δεν υπήρχε ο «πρίγκιπας» που θα έδινε τη λύση.

Ο «πρίγκιπας» (Γκρέιντζερ) εμφανίστηκε. Οι ελπίδες για κάτι καλό τα επόμενα χρόνια είχαν χαθεί. Όμως ο ίδιος είχε αναλάβει να βάλει μια τάξη. Από το πουθενά έπρεπε να δώσει το κάτι διαφορετικό που έλειπε από τους Πέισερς. Εν μέρει το κατάφερε. Δεν είχε όμως διάρκεια.

Ένας «κίλερ» χωρίς… ταβάνι

Πολλοί είναι πιθανό να μην τον θυμάστε καν. Όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο του και τις δυνατότητες που είχε με την «σπυριάρα» στα χέρια. Ένας παίκτης που, κυρίως, ήταν σκόρερ. Η επιτομή του για να είμαστε ακριβής. Μπορούσε να βάλει την μπάλα στο διχτάκι με χίλιους τρόπους. Στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά θα μπορούσε να θεωρηθεί απλά τίμιος. Η δουλειά του παρόλα αυτά ήταν να σκοράρει και το έκανε καλά.

Παράλληλα, είχε και μια «αλήτικη» φινέτσα. Δεν σήκωνε και πολλά στο σπαθί του. Δεν φοβόταν να τα βάλει με κανέναν και δεν ήταν λίγες η φορές που προσπαθούσε να εκνευρίσει τον αντίπαλό του για να του χαλάσει το μυαλό. Ρωτήστε τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, που ουκ ολίγες φορές είχε να αντιμετωπίσει τον «Danny G» και τη συμπεριφορά του.

Τα πρώτα βήματα του Γκρέιντζερ και το Most Improved

Η πρώτη του χρονιά στη λίγκα ήταν τη σεζόν 2005-06 όπου και το καλοκαίρι του 2005 έγινε draft από τους Ιντιάνα Πέισερς στο νούμερο 17. Από το Κολέγιο (Bradley, New Mexico) είχε δείξει τα… δολοφονικά του ένστικτα. Όμως η αρχή ήταν απλά ένα ζέσταμα, αφού είχε κατά μέσο όρο 7,5 πόντους. Βρέθηκε ωστόσο στη δεύτερη καλύτερη πεντάδα των rookies.

Από την επόμενη κιόλας σεζόν, άρχισε να «πυροβολεί» ασταμάτητα και να γίνεται ακόμα καλύτερος. Μέσος όρος σε πόντους 13,9 το 2006-07. Έπειτα 19,6 πόντοι, παρέα με 6,1 ριμπάουντ την χρονιά 2007-08. Για να έρθει ίσως η καλύτερη την αγωνιστική περίοδο της καριέρας του.

Το 2008-09 έκανε σχεδόν τα… πάντα. Μέτρησε 25,8 πόντους, 5,1 ριμπάουντ, 2,7 ασίστ, 1,4 μπλοκ και 1 κλέψιμο. Ήταν πέμπτος καλύτερος σκόρερ στη λίγκα, μαζί με παίκτες όπως ο Κέβιν Ντουράντ και ο Καρμέλο Άντονι. Είχε καταφέρει να αυξήσει την παραγωγικότητά του στο σκορ με περισσότερους από πέντε πόντους τις τελευταίες τρεις σεζόν. Λογικό και επόμενο να αναδειχθεί ο «Πιο Βελτιωμένος Παίκτης» της σεζόν και να γίνει All-Star.

Χάθηκε όσο γρήγορα αναδύθηκε στην «ελίτ»

Τα επόμενα δύο χρόνια τα νούμερα έπεφταν λίγο-λίγο. Όπως και οι επιδόσεις της Ιντιάνα. Αλλά την χρονιά 2011-12 μπήκε στα play-offs ως τρίτη καλύτερη ομάδα της Ανατολικής Περιφέρειας. Πέρασε το εμπόδιο των Μάτζικ, όμως έπεσε πάνω στους Μαϊάμι Χιτ του ΛεΜπρόν Τζέιμς που ήταν καθοδόν για τον πρώτο του τίτλο.

Από την επόμενη σεζόν άρχισαν οι τραυματισμοί και δεν θα ήταν ξανά ο ίδιος. Είχε τεράστια επιρροή στα αποδυτήρια και αυτό φαινόταν από τις σχέσεις που είχε με τους συμπαίκτες του. Το 2014 έφυγε με ανταλλαγή και παρότι δεν ήταν πλέον βασικό κομμάτι του παζλ, οι Πέισερς είδαν τις επιδόσεις τους να γίνονται χειρότερες. Ίσως ήταν τυχαίο, αλλά ποιος ξέρει…

Έκλεισε την καριέρα του σε Λος Άντζελες Κλίπερς και Μαϊάμι Χιτ χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Τα προβλήματα συνεχίστηκαν και ο «πρίγκιπας» είχε αποκαθηλωθεί. Είχε χάσει το «φονικό» ένστικτο που τον χαρακτήριζε και οι δικοί του «δράκοι» τον νίκησαν. Ανεπιστρεπτί.

Δυστυχώς στις μέρες μας δεν έρχεται πλέον στο προσκήνιο. Σε μια εποχή που το σκορ είναι τα πάντα στο ΝΒΑ. Το στοιχείο του Γκρέιντζερ δηλαδή. Για όσο διάστημα βρέθηκε στα prime του σήκωσε τους Πέισερς στις πλάτες του. Παραλαμβάνοντας τη βαριά κληρονομιά του Μίλερ. Εν τέλει δεν κατάφερε να ανταποκριθεί. Όμως κάθε φορά που τα διχτάκια θα… ματώνουν στο «Bankers Life Fieldhouse» καλό θα ήταν που και που να θυμόμαστε τον ξεχασμένο… πρίγκιπα της Ιντιάνα.