Ο Άγιαξ έκανε γνωστό το βράδυ της Παρασκευής (14/7) ότι έλυσε από κοινού τη συνεργασία του με τον Ντούσαν Τάντιτς.

Όλοι οι παίκτες του Άγιαξ ήταν στην σκηνή. Σαν ροκ συγκρότημα, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι. Εκείνος που βγήκε μπροστά για να κάνει τα… μαγικά του με την κούπα του πρωταθλήματος στα χέρια ήταν ο Ντούσαν Τάντιτς. Μπροστά του μία θάλασσα από υποστηρικτές του συλλόγου του Άμστερνταμ. Και από πίσω να παίζει το -ποδοσφαιρικό όπως έχει εξελιχτεί τα τελευταία χρόνια- τραγούδι «Freed from desire».

Απλά οι φίλοι των νταμπλούχων Ολλανδίας το είχαν… πειράξει λίγο. Όχι πολύ. Τόσο, όσο έπρεπε για χάρη του Σέρβου αστέρα τους. «Τάντιτς is on fire». Εκείνος χόρευε και τραγούδαγε σαν να ήταν η πρώτη φορά που άκουγε μουσική. Σαν να ήταν μόνος του και ας ήταν το πρώτο… θέμα εκείνη τη στιγμή. Οι κάμερες όχι απλά κατέγραφαν κάθε του κίνηση, κάθε τσαλιμάκι του -χωρίς την μπάλα στα πόδια του- αλλά του έκαναν κοντινό. Γκρο πλαν και όλα τα σχετικά!

Ο Ντούσαν Τάντιτς δεν έμεινε μία ζωή στον Άγιαξ. Αλλά πέντε σεζόν. Δεν τις λες και λίγες, όμως. Ωστόσο, η ουσία ήταν άλλη. Ό,τι όλα αυτά που είδε και έζησε στην ολλανδική πρωτεύουσα άλλοι και άλλοι δεν τα ζουν ούτε σε μία, αλλά ούτε σε δύο ζωές. Κάποια πράγματα είναι παντοτινά, όποια και αν είναι η τελική κατάληξη. Οι δύο πλευρές το βράδυ της Παρασκευής (14/7) αποφάσισαν από κοινού να λύσουν τη συνεργασία τους.

Ο «Αίαντας» που φημίζεται για τα post που κάνει στα social media αρκέστηκε σε ένα βίντεο και μία φωτογραφία. Αυτή έγραφε «για πάντα». Και από μόνη της λέει πολλά!

Ωραίοι οι νέοι. Αλλά ο παλιός είναι αλλιώς…

Κακά τα ψέματα. Ο Άγιαξ είναι μία πραγματική «φάμπρικα» ποδοσφαιριστών. Μέχρι να αναδείξει τον έναν παίκτη, έχει φύγει ο άλλος. Πρόκειται για έναν αέναο κύκλο. Ένας κύκλος που δεν κλείνει ποτέ. Σαν τον κύκλο της ζωής ένα πράγμα. Το καλοκαίρι του 2018, όμως, η ομάδα της ολλανδικής πρωτεύουσας πήγε κόντρα στον εαυτό της. Απέναντι στο ίδιο της το DNA.

Ο Ντούσαν Τάντιτς ήταν τότε 29 ετών και έβλεπα τα πρώτα «άντα» να του κουνάνε το χέρι από τη γωνία! Ο Έρικ Τεν Χαγκ το πήρε πάνω του. Ήθελε κάποιον «παλιό» στα αποδυτήρια που θύμιζαν παιδική… χαρά, λόγω του χαμηλού Μ.Ο ηλικίας. Κάποιον που είχε παραστάσεις αλλά και τεχνική κατάρτιση. Έναν τύπο που θα μπορούσε να τραβήξει κάνα αυτί αν και εφόσον χρειαζόταν.

Ο Σέρβος έδειξε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για εκείνη τη δουλειά. Και το τελικό αποτέλεσμα δεν δικαίωσε μόνο εκείνον για την επιλογή του, αλλά και τους Ολλανδούς που πίστεψαν σε αυτόν. Σε μία εξαίρεση στον δικό τους τον κανόνα και σίγουρα αυτό είναι μεγάλη υπόθεση!

Εκείνο το βράδυ στη Μαδρίτη

Ο Άγιαξ δεν έχει φίλους και υποστηρικτές μόνο στην Ολλανδία. Αλλά γενικότερα στην Ευρώπη. Γενικότερα σε όλο τον κόσμο. Ο «Αίαντας» το οφείλει αυτό στην επανάσταση που έκανε τη δεκαετία του 70 με τον Γιόχαν Κρόιφ και όλη την παλιοπαρέα με τις χαίτες! Οπότε όταν τη σεζόν 2018-2019 η ομάδα του Άμστερνταμ βγήκε μπροστά και έκανε τη μία νίκη μετά την άλλη στο Champions League όλοι ήθελαν να δουν πόσο μακριά μπορεί να πάει.

Η εμφάνιση- δήλωση έγινε στα ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Κόντρα δηλαδή στους εν ενεργεία πρωταθλητές Ευρώπης. Ο Ντούσαν Τάντιτς και υπόλοιπα… μωρά του Άγιαξ έκλεψαν την παράσταση. Ο μαέστρος από τα Βαλκάνια ήταν ένας τέτοιος στο παιχνίδι του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Σίγουρα ο Φρένκι Ντε Γιονγκ, ο Ματίας Ντε Λιχτ και οι υπόλοιποι πιτσιρικάδες συνέβαλαν τα μέγιστα.

Ωστόσο, εκείνο το βράδυ ο έμπειρος μέσος έδειξε ότι όταν έχει κέφια μπορεί να κάνει πράγματα και θαύματα με την μπάλα στα πόδια. Πράγματα που σε κάνουν από έναν σπουδαίο παίκτη σε αρχηγική μορφή. Και δεν αποκλείεται και θρυλική! Μπορεί το τέλος εκείνης της πορεία να ήταν άδοξο και… πικρό, μιας και ο Άγιαξ αποκλείστηκε μέσα στην έδρα του από την Τότεναμ στα τελευταία δευτερόλεπτα και δεν πήγε στον τελικό, όπου θα έβρισκε τη Λίβερπουλ.

Όμως, οι στιγμές μετράνε. Αλλά και οι… κούπες, αφού εκείνη τη σεζόν το σύνολο του Έρικ Τεν Χαγκ κατέκτησε το νταμπλ στην Ολλανδία!

Λίγη μαγεία ακόμη

H σεζόν 2018-2019 ήταν ικανή να θυμίσει σε όλους πόσο μεγάλο brand name ήταν και παραμένει ο Άγιαξ. Οι Ευρωπαίοι καταλάβαν για τα καλά ότι ο σύλλογος του Άμστερνταμ με μία «φουρνιά» από παίκτες νεαρούς και ταλαντούχους μπορούσε να φτάσει πολύ ψηλά. Να προκαλέσει τον φόβο και ενίοτε μερικά… στραπάτσα -ρωτήστε άφοβα τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Γιουβέντους των πολλών εκατομμυρίων ευρώ-.

Όμως, εκείνη η ομάδα έπεσε θύμα της δικής της επιτυχίας. Του ταλέντου της και φυσικά της… αγοράς. Τα πιο ζουμερά φιλέτα δεν άργησαν να φύγουν. Όλοι οι «μεγάλοι» κινήθηκαν μέσα σε μερικούς μήνες για την απόκτηση των: Φρένκι Ντε Γιονγκ (Μπαρτσελόνα), Ματίας Ντε Λιχτ (Γιουβέντους), Χακίμ Ζιγιέκ (Τσέλσι), Ντόνι Φαν Ντε Μπεκ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).

Ο Ντούσαν Τάντιτς είχε και αυτός τις προτάσεις του. Αλλά δεν ήθελε να φύγει. Ήθελε να παραμείνει για λίγη μαγεία ακόμη στο Άμστερνταμ! Και αυτό θα είχε συμβεί αν και εφόσον για δύο με τρεις σεζόν αυτή η ομάδα δεν διαλυόταν και είχε την απαραίτητη ενίσχυση. Παρόλα αυτά εκείνος παρέμεινε πιστός στο ραντεβού του. Με τα κρίσιμα γκολ. Τα όμορφα σουτ και τις ασίστ. Έτσι, έφτασε σε πολύ υψηλά νούμερα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα!

Έφυγε σαν αρχηγός!

Θα μπορούσε να φύγει πιο νωρίς. Δεν το έκανε. Είχε τις ευκαιρίες του, αλλά, πίστευε πολύ και στην ομάδα και στο project του Άγιαξ. Μέχρι πέρυσι. Τότε το όραμα ξεκίνησε σιγά- σιγά να γίνεται πιο θολό. Όχι τόσο αγωνιστικά -αν και εκεί υπήρχε μία καθίζηση- αλλά κυρίως διοικητικά. Εντάσεις, διαφωνίες. Όλα στον… αέρα.

Κάποιες σχέσεις δεν χρειάζονται νεύρα και φωνές για να λήξουν. Για να ολοκληρωθούν. Η σιωπή κάποιες φορές φωνάζει ότι κάτι δεν πάει και τόσο καλά. Ο Ντούσαν Τάντιτς δεν ήθελε να μπει σε… παιχνιδάκια. Δεν θα έκανε καλό ούτε σε εκείνον, ούτε και στον Άγιαξ. Οι δύο πλευρές έλυσαν από κοινού τη συνεργασία τους. Σαν δύο φίλοι. Ο έμπειρος μέσος αποχώρησε από τον «Αίαντα» αφήνοντας πίσω του πολλά. Μα ξέροντας ότι τα έχει δώσει όλα στα πέντε χρόνια παρουσίας του στο «Γιόχαν Κρόιφ Αρίνα».

Tην Κυριακή το βράδυ ο Τάντιτς ανακοινώθηκε από τη Φενέρμπαχτσε στην οποία και θα συνεχίσει την καριέρα του για τα επόμενα χρόνια. Ο έμπειρος ποδοσφαιριστής πήρε μάλιστα και τη φανέλα με το νούμερο «10». Ωστόσο, αυτό που μετράει πιο πολύ από κάθε τι είναι το μήνυμά του στο τέλος: «Θέλω ο κόσμος να θυμάται τα καλά πράγματα. Φεύγω, αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ κανέναν από τον Άγιαξ. Αλλά νομίζω κάποια στιγμή θα επιστρέψω και πάλι. Απλά από άλλο πόστο και αν εξαρτάται από εμένα θέλω να επιστρέψω σαν προπονητής».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ