Μα γιατί τόσο μίσος για τον Σλούκα;
Τα σχόλια μίσους προς τον Κώστα Σλούκα μετά τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό απέδειξαν ότι η οπαδική τύφλωση είναι αθεράπευτη αρρώστια.
«Σλούκα, δε θα γίνεις ποτέ Σπανούλης». Κάπως έτσι υποδέχθηκαν οι πιο θερμόαιμοι φίλοι του Ολυμπιακού την απόφαση του Κώστα Σλούκα να τολμήσει να υπογράψει στον αιώνιο εχθρό. Αυτή ήταν η 33η φορά στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ που κάποιος πραγματοποίησε το προπατορικό αμάρτημα. Να κάνει δηλαδή το δρομολόγιο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός ή το αντίθετο.
Μέσα σε λίγες ώρες ο «ηγέτης» Σλούκας βαπτίστηκε «Ιούδας» και τα σχόλια μίσους προς το πρόσωπό του ξεχείλιζαν στα social media.
«Προδότης», «ψεύτης», «εγωιστής», «αχάριστος» και «παλιοχαρακτήρας». Δεν μιλάμε καν για τα υπόλοιπα υβριστικά σχόλια με τα οποία στόλισαν τον διεθνή γκαρντ.
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί τόσο μίσος; Για μία μεταγραφή; Στον αιώνιο αντίπαλο; Και, όμως, ναι. Η οπαδική τύφλωση είναι αθεράπευτη. Εν έτει 2023 υπάρχει μία σημαντική μερίδα πληθυσμού που αδυνατεί να καταλάβει τα αυτονόητα.
Ότι δηλαδή, ο αθλητισμός έχει γίνει πια επαγγελματικός. Οι αθλητές είναι επαγγελματίες. Πληρώνονται για τη δουλειά τους. Έχουν κάθε δικαίωμα να υπογράψουν σε όποια ομάδα επιθυμούν. Και φυσικά, όπως και σε όλες τις δουλειές το οικονομικό είναι το μεγαλύτερο κριτήριο για τη λήψη αποφάσεων.
Ο Σλούκας δεν είπε ποτέ ψέματα
Ας είμαστε ειλικρινείς, λοιπόν. Ας μπούμε στα παπούτσια του Σλούκα. Ποιος από εσάς θα αρνούταν μία πρόταση που θα τον καθιστούσε τον πιο ακριβοπληρωμένο Έλληνα στην ιστορία της Euroleague; Γιατί αυτό ακριβώς έγινε ο 33χρονος, τη στιγμή που συμφώνησε για τριετές συμβόλαιο αξίας 10 εκατ. ευρώ. Κάτι παραπάνω δηλαδή από 3 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Ξεπέρασε ακόμη και τον Παπαλούκα, ο οποίος το 2009 υπέγραψε τριετές συμβόλαιο αξίας 9 εκατ. ευρώ.
Ας αφήσουμε, όμως, το οικονομικό στην άκρη. Από που και ως που ο Σλούκας είναι ψεύτης; Είναι κοινώς αποδεκτό και σε αυτό συμφωνούν όλα τα ρεπορτάζ ότι ο Σλούκας είχε παράπονα για το ρόλο του στον Ολυμπιακό. Θεωρούσε ότι ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν του έδινε το χρόνο που δικαιούταν. Καλώς ή κακώς, εμείς δεν θα το κρίνουμε αυτό. Είναι δικαίωμα του Έλληνα διεθνή να πιστεύει ότι αξίζει περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Όπως είναι και καθήκον του προπονητή να αποφασίζει πώς θα διαχειρίζεται το έμψυχο δυναμικό του.
Με την μετακίνηση του στον Παναθηναϊκό, πάντως, ένα πράγμα επιβεβαιώνεται. Ότι ο Σλούκας δεν πουλούσε φούμαρα. Διότι πράγματι στους πράσινους θα έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διατυμπάνιζε ότι θέλει. Τα ηγετικά του χαρακτηριστικά δεν υπήρχαν στο περσινό ρόστερ του Παναθηναϊκού. Επομένως, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ο 33χρονος θα παίζει πολύ παραπάνω υπό τις οδηγίες του Αταμάν σε σχέση με ότι θα συνέβαινε σε περίπτωση παραμονής του στον Ολυμπιακό.
Ο Κώστας Σλούκας έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας παίκτης σε ελληνική ομάδα https://t.co/SNFf2MaY2f
— SPORT24 (@sport24) July 8, 2023
Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Τέλος, κάποιοι του «χρεώνουν» ότι θέλει να γίνει Σπανούλης. Να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, όπως το έκανε o «Kill Bill» όταν μετακόμισε από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό. Προσωπικά, θεωρώ ότι ο Σλούκας δε θα φτάσει ποτέ τον Σπανούλη. Αλλά και να θέλει να το πετύχει αυτό, που είναι το κακό; Ο καλός εννοούμενος εγωισμός του Σπανούλη θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους αθλητές. Το να επιθυμεί ο Έλληνας γκαρντ να φέρει ξανά το Παναθηναϊκό στο Final 4 μετά από 12 χρόνια είναι απολύτως θεμιτό.
Άσε που οι ίδιοι που κατηγορούν τώρα τον Σλούκα, είναι βέβαιο ότι όταν ο Σπανούλης έκανε το αντίθετο δρομολόγιο, τον αποκαλούσαν «μάγκα» και παίκτη με προσωπικότητα.
Συνοψίζοντας, ο Κώστας Σλούκας πήρε μία απολύτως λογική και ταυτόχρονα θαρραλέα απόφαση. Επέλεξε τα χρήματα και να μείνει στην πατρίδα του σε ένα σύλλογο που διεκδικεί τίτλους και ικανοποιεί τα αγωνιστικά του θέλω. Παράλληλα, στα 33 του «αγκάλιασε» τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Να διαβεί τον Ρουβίκωνα, γνωρίζοντας ότι κάθε φορά που θα επισκέπτεται το ΣΕΦ θα ακούει ευχές για τη μάνα του και κάθε συγγενή του.
Το ότι ο μέσος Έλληνας οπαδός δυσκολεύεται να βγάλει τις παρωπίδες δεν είναι πρόβλημα του Σλούκα. Αν κάποιος έχει το πρόβλημα εδώ, είναι ο Έλληνας που πάντα κρίνει με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ανάλογα, βέβαια, με ό,τι χρώμα οπαδικά γυαλιά φοράει.