Τιμ Ντάνκαν: Η ομορφιά της απλότητας ενός γεννημένου νικητή
Ο Τιμ Ντάνκαν ήρθε ξανά στο προσκήνιο καθώς το Hall of Fame άνοιξε τις πόρτες του για να υποδεχθεί έναν παίκτη που έκανε την απλότητα να μοιάζει το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό στον κόσμο.
«Το να κάνεις το απλό περίπλοκο είναι συνηθισμένο. Το να κάνεις το περίπλοκο απλό, φοβερά απλό, αυτό είναι δημιουργικότητα», είχε πει κάποτε ο Αμερικανός μπασίστας της τζαζ μουσικής, Τσαρλς Μίνγκους. Αναφερόμενος φυσικά στη μουσική του. Όμως το συγκεκριμένο γνωμικό θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε και σε έναν παίκτη που έκανε την απλότητα σήμα κατατεθέν του. Τον Τιμ Ντάνκαν.
Ο επί 19 έτη πάουερ φόργουορντ των Σαν Αντόνιο Σπερς κατάφερε να κάνει κάτι που φαίνεται δύσκολο. Μπόρεσε να μας παρουσιάσει πως τα απλά πράγματα είναι και τα πιο όμορφα. Όχι μόνο στη ζωή, αλλά και στον αθλητισμό. Ο «Big Fundamental», όπως έχει μείνει το παρατσούκλι του, μας δίδαξε πως δεν χρειάζεται να είσαι ένας φανταχτερός παίκτης για να είσαι νικητής.
Το Hall of Fame άνοιξε τις πόρτες του για να τον υποδεχθεί και το debut.gr τιμά το κορυφαίο «τεσσάρι» που έχει χτυπήσει ποτέ την «πορτοκαλί θεά» στα παρκέ.
Ο τυφώνας και η υπόσχεση του Ντάνκαν
Ο Ντάνκαν κατάγεται από τις Παρθένες Νήσους, ένα νησί το οποίο φημίζεται για τους κολυμβητές του. Όμως μια φυσική καταστροφή που διέλυσε το κολυμβητήριο της περιοχής τον έστρεψε ουσιαστικά στον μπάσκετ. Όσο μεγάλωνε έδειχνε πως διέθεται τεράστιο ταλέντο, όμως υποσχέθηκε στη μητέρα του πως πρώτα θα πάρει πτυχίο και ύστερα θα δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ.
Το 1997 επιλέχθηκε στην πρώτη θέση του ντραφτ, και από τότε τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Ούτε στη λίγκα, ούτε στους Σπερς. Τα «σπιρούνια» από εκεί που τερμάτισαν στην προτελευταία θέση της Δύσης βρέθηκαν 5οι. Ο Ντάνκαν βγήκε «Rookie of the Season» και κατάφερε να μπει στην κορυφαία πεντάδα του πρωταθλήματος. Μιλάμε για ένα επίτευγμα που δεν συναντάμε κάθε μέρα. Δείχνοντας πως υπήρχε κάτι ξεχωριστό.
Γεννημένος νικητής
Τα όσα έχει πετύχει στην καριέρα του δεν είναι άγνωστα. Πρόκειται για έναν παίκτη που κατέκτησε τα πάντα, ως πρωταγωνιστής. Πέντε πρωταθλήματα (1999, 2003, 2005, 2007, 2014), τρεις φορές MVP Τελικών (1999, 2003, 2005), δύο φορές MVP κανονικής διάρκειας (2002, 2003), 15 συμμετοχές σε All-Star Game και μία φορά MVP (2000), 10 παρουσίες στην Κορυφαία Πεντάδα και Rookie της χρονιάς (1998). Πήρε μέρος σε 1.392 ματς και μέτρησε 19 πόντους, 10,8 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 2,2 μπλοκ σε 34′ κατά μέσο όρο.
Νούμερα που ζαλίζουν και δεν είναι εύκολο να διατηρήσει κάποιος με αυτή την… εκνευριστική, θα μπορούσαμε να πούμε, συνέπεια καθ’ όλη τη διάρκεια της πλούσιας σταδιοδρομίας του. Πράγμα για το οποίο τον θαύμασαν, τον θαυμάζουν και θα συνεχίσουν να θαυμάζουν. Ακόμα κι αν το όνομα του δεν είναι το πρώτο που έρχεται στο μυαλό ορισμένων.
Η απλότητα σε όλο της το μεγαλείο
Αυτό που έχουν όλοι να προσάψουν στον Ντάνκαν είναι ένα και μόνο πράγμα. «Δεν ήταν ευφάνταστος παίκτης. Έπαιζε βαρετά», είναι μια συνηθισμένη απάντηση. Στην πραγματικότητα όμως η φαντασία του ήταν μεγαλύτερη από όσο μπορέσαμε να διακρίνουμε.
Το «οπλοστάσιο» του γεμάτο κινήσεις. Με πλάτη στο καλάθι ήταν ανίκητος. Με πρόσωπο πάντα έβρισκε τον τρόπο να σκοράρει. Διέθεται σουτ από μέση απόσταση. Και φυσικά η κίνηση του που έμεινε στην ιστορία. Το περίφημο «bank shot». Γιατί bank; Επειδή ήταν… λεφτά στην τράπεζα όποτε επιχειρούσε να βρει το ταμπλό και να σκοράρει. Σίγουρο καλάθι.
Η προσαρμοστικότητα του ήταν άλλο ένα εργαλείο. Στις αρχές της καριέρας του ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Η μπάλα περνούσε πάντα από τα χέρια του. Όσον προχωρούσαν τα χρόνια όμως και το παιχνίδι εξελισσόταν ο Τιμ δεν έμεινε εκεί. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς είχε βρει τον τρόπο να τον «κολλάει» σε κάθε στυλ παιχνιδιού. Αργό. Γρήγορο. Με πάσες. Με απομόνωση. Πάντα ήξερε πως θα πάρει το 100% από εκείνον.
Ο αγαπημένος αντί-σταρ όλων Τιμ Ντάνκαν
«Κρυβόταν σε κοινή θέα», είχε πει ο «Πόπ» όταν ο Ντάνκαν αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση και μέσα σε λίγες λέξεις, ο μέντοράς του περιέγραψε με ακρίβεια το τι είναι ο «Big Fundamental». Ένας αντί-σταρ σε μία εποχή που το ΝΒΑ είχε ήδη αρχίζει να λάμπει σε υπερθετικό βαθμό. Δεν συναντάς εύκολα έναν παίκτη, που κατάφερε από νωρίς τα πάντα, αλλά ποτέ δεν έφτασε στα άκρα με τη συμπεριφορά του.
«Το αγαπημένο μου πράγμα, ακόμα και από τα πρωταθλήματα, είναι η φιλία που έχουμε», ήταν τα λόγια του Τόνι Πάρκερ για εκείνον. Καθώς ο Ντάνκαν πέραν από φοβερός ηγέτης ήταν και φοβερός φίλος. Πάντα εκεί όταν κάποιος τον χρειαζόταν. Γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό τον ενδιέφερε και αυτό έκανε. Και ήταν ένας λόγος που όλοι τον αγάπησαν και αγαπούν.
«Το πιο ξεχωριστό και θαυμαστό πράγμα για τον Τιμ ήταν η ποιότητα του μέσα στο παρκέ», ανέφερε κάποτε ο Μανού Τζινόμπιλι. Ο «Big Fundamental» έκανε πάντα τους γύρω του καλύτερους. Αυτή ήταν η… μαγική του δύναμη. Ακόμα κι όταν εκείνος μπορεί να κέρδιζε ένα ματς, πάντα είχε παρασύρει και τους υπόλοιπους να κάνουν το βήμα παραπάνω. Όπως είχε πει άλλωστε και ο Πόποβιτς: «Όχι Ντάνκαν, όχι πρωτάθλημα».
Φτάνουμε στο σήμερα. Ο Ντάνκαν είναι στο Hall of Fame. Επάξια. Αυτός ο ψηλός τύπος που δεν γέμισε το μάτι κανενός το 1997 και κυριάρχησε με το… βαρετό του παιχνίδι στην πιο φαντεζί λίγκα του κόσμου. Πάντα σιωπηλός και πάντα ανέκφραστος. «Αν δείχνεις ενθουσιασμό, θα δείχνεις και απογοήτευση και αυτό θα γίνει πλεονέκτημα για τον αντίπαλο», λόγια που μόνο από αυτόν θα μπορούσαν να ειπωθούν. Αυτόν τον «Ήσυχο, Βαρετό, MVP», όπως τον είχε χαρακτηρίσει το «Sports Illustated».
Άδικα; Όχι. Όμως αυτός ήταν ο Τιμ Ντάνκαν. Βαρετός μεν, νικητής δε. Ο κορυφαίος πάουερ φόργουορντ που είδε ποτέ το άθλημα. Βάση τίτλων και αριθμών. Όμως πάνω από όλα ο «Timmy» μας δίδαξε πως το απλό μπορεί να γίνει όμορφο. Δεν το κάνει ο καθένας. Εκείνος όμως είχε τον τρόπο να μας το δείξει. Και όλοι μας θα πρέπει να αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που είδαμε την ομορφιά της απλότητας στο πακέτο ενός γεννημένου νικητή.
