Καρμέλο Άντονι: Τρία… δάχτυλα στον κρόταφο

«Τώρα έχει έρθει η ώρα να πω αντίο. Στον κόσμο που έφτιαξα το όνομά μου. Στο παιχνίδι που μου έδωσε λόγο ύπαρξης και υπερηφάνεια. Παρά αυτό το γλυκόπικρο αντίο στο NBA, είμαι ενθουσιασμένος για το τι μου επιφυλάσσει μέλλον». Με αυτά, μεταξύ άλλων, τα λόγια μέσω ενός βίντεο, ο Καρμέλο Άντονι αποχαιρέτησε το μπάσκετ.

Κάποτε τρομοκρατούσε τις άμυνες της κορυφαίας λίγκας του κόσμου. Πλέον θα παρακολουθεί από το σπίτι του. Όπως έκανε τον τελευταίο χρόνο. Κανονικά δεν έπρεπε να τελειώσει έτσι, αλλά δεν είναι όλα ρόδινα στον αθλητισμό. Ακόμα και οι τεράστιοι παίκτες μπορεί μην έχουν το αντίο του Κόμπι Μπράιαντ όταν αποφάσιζε να αποσυρθεί. Να περνά από όλα τα γήπεδα και να αποθεώνεται.

Ο Καρμέλο αποχώρησε όπως έπαιζε συνήθως στο παρκέ. Μόνος του. Ένας παίκτης που έχει γράψει τη δική του ιστορία. Που θα τον θυμούνται χρόνια στο ΝΒΑ για όσα πέτυχε. Για το πόσο μεγάλος σκόρερ ήταν. Πόσο ασταμάτητος ήταν όταν αποφάσισε να σκοράρει. Πόσο άτυχος, αλλά και ταυτόχρονα πεισματάρης. Ήθελε να φτάσει στο πολυπόθητο δαχτυλίδι μόνος του. Αυτό πλήρωσε. Παρόλα αυτά μπόρεσε να κάνει μια μεγαλειώδη καριέρα.

Το Debut.gr αποχαιρετά τον σπουδαίο Μέλο. Βάζει τα… τρία δάχτυλα στον κρόταφο, όπως έκανε εκείνος, και θυμάται πως έφτασε να γίνει ένας από τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών.

Το Μπρούκλιν, το μοναδικό πρωτάθλημα του Καρμέλο και η… κλοπή

Ο Καρμέλο γεννήθηκε στις 29 Μαΐου του 1984 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του ήταν μετανάστης από το Πουέρτο Ρίκο και ουσιαστικά δεν τον γνώρισε. Έμεινε ορφανός στα δυο του χρόνια καθώς τον έχασε από καρκίνο. Έτσι η μητέρα του ανέλαβε όλα τα βάρη της οικογένειας.

Ο Άντονι ήταν ατίθασο παιδί και όχι τόσο καλός μαθητής. Ωστόσο έδειξε να έχει κλίση στο μπάσκετ και αποφάσισε να το ακολουθήσει. Έπειτα από καλές σεζόν στο Λύκειο, μετακόμισε στο Κολέγιο του Σίρακιουζ. Με το οποίο κατέκτησε στη μοναδική του χρονιά το μοναδικό πρωτάθλημα της καριέρας του. Αυτό του NCAA. Πριν γίνει draft εκείνο το καλοκαίρι στο Νο.3 από τους Ντένβερ Νάγκετς.

Μπήκε στο ΝΒΑ μαζί με τον ΛεΜπρόν Τζέιμς και πάλεψαν για τον τίτλο του Rookie της σεζόν. Ο Μέλο ήταν γενικά καλύτερος από τον «βασιλιά». Ωστόσο η λίγκα αποφάσισε να χαρίσει το τρόπαιο στον άσο των Καβαλίερς. Κάτι που αρκετοί αποκάλεσαν ως… κλοπή.

Τα χρόνια στο Ντένβερ και το «I’m coming home»

Οι σεζόν περνούσαν και ο Καρμέλο έλαμπε ακόμα περισσότερο. Είχε καταφέρει να βάλει τους Νάγκετς στον χάρτη του ΝΒΑ. Τους έβαλε στα πλέι οφ και το 2009 μας χάρισε μιας από τις ιστορικότερες σειρές κόντρα στους Λέικερς. Οι «μάχες» του με τον Κόμπι ακόμα εξυμνούνται και μας ταξιδεύουν σε μια άλλη εποχή. Με άλλη νοοτροπία.

Ωστόσο, το… γυαλί ράγισε με το Ντένβερ και έφτασε στο σημείο να ζητήσει ανταλλαγή. Κάτι που συνέβη το 2011. Προορισμός η περιοχή του. Η πόλη που… δεν κοιμάται ποτέ. Η Νέα Υόρκη. Οι Νικς τον είχαν κάνει δικό τους και τον υποδέχθηκαν με ένα τρομερό βίντεο. Υπό τους ήχους του «I’m coming home» από τον ράπερ Diddy και την τραγουδίστρια Σκάιλαρ Γκρέι.

Ο Μέλο έκανε αυτό που γνώριζε καλύτερα σχεδόν απ’ όλους. Έβαζε την μπάλα στο καλάθι ασταμάτητα. Είχε προσπαθήσει να φέρει κάποιους παίκτες στο πλευρό του, αλλά μάταια. Το πείσμα του να πάρει σχεδόν μόνος του ένα πρωτάθλημα ήταν αυτό που τον κράτησε κάτω. Παρόλα αυτά κάθε χρόνο μας χάριζε μοναδικές παραστάσεις από έναν «pure scorer» που λένε και στις ΗΠΑ.

Ο… γυρολόγος Καρμέλο και το αντίο

Το 2017 δεν άντεξε και ζήτησε ανταλλαγή. Εν τέλει αποχώρησε με προορισμό τους Θάντερ όπου έμεινε έναν χρόνο. Στη συνέχεια μετακόμισε στους Ρόκετς αλλά μετά από λίγα παιχνίδια αποδεσμεύθηκε. Ήταν η πρώτη φορά που έμεινε δίχως ομάδα. Μέχρι να βρεθούν οι Μπλέιζερς το 2019 και να του δώσουν μια ευκαιρία. Ερχόμενος από τον πάγκο ο Καρμέλο έκανε… δουλίτσα, αλλά δυστυχώς δεν ήταν ο ίδιος. Τελευταία του σεζόν ήταν η 2021-22 με τους Λέικερς. Δίπλα στον ΛεΜπρόν όμως δεν μπόρεσε να κατακτήσει αυτό που επιθυμούσε.

Το ματς που μας αποχαιρέτησε και κανείς δεν το ήξερε έγινε στις 5 Απριλίου του 2022. Απολογισμός 10 πόντοι και 6 ριμπάουντ. Κάτι περισσότερο από έναν χρόνο αργότερα θα μας έλεγε επίσημο αντίο μέσα από ένα βίντεο. Δεν του άξιζε τέτοια απόσυρση αλλά αυτά τα έχει η ζωή.

Άλλωστε όπως είπε ο ίδιος: «Όταν με ρωτάνε ποια είναι η κληρονομιά μου, δε μου έρχονται στο μυαλό τα κατορθώματα στο παρκέ. Ούτε τα βραβεία ή τα τρόπαια. Γιατί η ιστορία μου ήταν πάντα κάτι περισσότερο από το μπάσκετ. Η κληρονομιά μου, ο γιος μου».

Τρία δάχτυλα στον κρόταφο

Τι θα μας μείνει από τον Καρμέλο; Μα φυσικά μία λέξη. ΣΚΟΡ. Ένας τύπος που είχε χίλιους και έναν τρόπους να βάλει την… σπυριάρα στο καλάθι. Το jumpshot του ήταν ασταμάτητο. Σχεδόν άκοπο. Το ποστ του και το fadeway απλά ελίτ. Όπως και η εκτέλεση με μία ντρίμπλα. Η μηχανική του αψεγάδιαστη. Και ο αγαπημένος του ήχος; «Χλατς».

Η συνέχεια αναμενόμενη. Το δεξί χέρι σηκώνεται. Πραγματοποιώντας τον χαρακτηριστικό σχηματισμό του «τέλειου». Ο δείκτης και ο αντίχειρας ενώνονται, ενώ τα άλλα τρία δάχτυλα παίρνουν τον δρόμο προς τον κρόταφο. Τελειότητα. Η κίνηση σήμα-κατατεθέν που θα μείνει στην ιστορία. Μία κίνηση που όσοι λάτρεψαν τον Μέλο έκαναν τουλάχιστον μία φορά στο ανοιχτό γηπεδάκι της γειτονιάς τους.

Μπορεί να μην πήρε πρωτάθλημα. Είναι όμως στους 75 κορυφαίους όλων των εποχών. Είναι στην 11η θέση των σκόρερ. 28.289 πόντοι, 7,808 ριμπάουντ, 3,422 ασίστ, τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, ένα χάλκινο. Όχι κι άσχημα. Ο Μέλο ήταν ένας από εμάς. Πατούσε παρκέ και προσπαθούσε να σκοράρει. Μας χάρισε μεγάλες στιγμές και όλοι θα τον θυμόμαστε έτσι. Να σκοράρει με τις χαρακτηριστικές του κινήσεις και την αυτοπεποίθηση που περιέβαλλε. Και στο τέλος, να πανηγυρίζει με τρία δάχτυλα στον κρόταφο…