Ολυμπιακός: Ψάχνοντας την… Ιθάκη σε ένα πανέμορφο ταξίδι
Ο Ολυμπιακός αναζητά την μπασκετική του... Ιθάκη. Δεν τα έχει καταφέρει ακόμα, όμως σε αντίθεση με τον Οδυσσέα το ταξίδι του είναι πανέμορφο.
Η ιστορία του Ομήρου για την πορεία του Οδυσσέα, από την Τροία, μέχρι την Ιθάκη είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους. Ο ήρωας είχε ένα ταξίδι γεμάτο εμπόδια, αλλά στο τέλος τα κατάφερε. Η πορεία που έχει χαράξει ο Ολυμπιακός τα τελευταία δύο χρόνια έχει κάποια κοινά. Κάποια όμως, γιατί στην «Οδύσσεια» τα δεινά που περιμένουν τον πρωταγωνιστή είναι πολλά. Σε αντίθεση με τους Ερυθρόλευκους που έχουν ένα πολύ πιο όμορφο ταξίδι.
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ψάχνει να βρει δική της… μπασκετική Ιθάκη. Προς το παρόν όμως δεν το έχει καταφέρει. Ακόμα και ο Οδυσσέας άργησε να φτάσει. Αλλά στο τέλος τα κατάφερε. Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε πως και οι Πειραιώτες βρίσκονται σε μια παρόμοια διαδικασία. Το αν το πετύχουν εκείνοι είναι άλλη κουβέντα. Μιας και αν γίνει αυτό, θα έχουν να θυμούνται ελάχιστες κακές στιγμές. Στιγμές που πονάνε αρκετά μεν, αλλά λίγες δε.
Ένα όμορφο ταξίδι στον δεύτερό του χρόνο
Το ταξίδι λοιπόν έχει ξεκινήσει από πέρσι. Η δεύτερη θέση στην κανονική διάρκεια και η πρόκριση επί της Μονακό αποδεικνύουν του λόγου το αληθές για την όμορφη περιπέτεια. Το καλάθι του Μίσιτς από την άλλη είναι με μεγάλη αναποδιά. Η οποία όμως ξεπεράστηκε άμεσα. Κάτι που φάνηκε και φέτος. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε καλύτερος φτάνοντας αυτή τη φορά στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου. Και περνώντας από τη Φενέρ στα πλέι-οφ.
Η νίκη επί της Μονακό στον ημιτελικό έφερε ένα.. σκίρτημα. Αυτή την όμορφη αγωνία λίγο πριν επιτευχθεί ο στόχος. Όμως όσο πιο ψηλά πετάς, τόσο περισσότερο πονάει η πτώση. Και αυτό φαινόταν στα πρόσωπα των παικτών. Άλλοι με τα χέρια έκρυβαν το κεφάλι τους. Άλλοι κοιτούσαν το κενό. Άλλοι έκλαιγαν. Τα συναισθήματα ήταν έντονα και συνήθως μετά από τέτοια προσπάθεια δύσκολα τα διαχειρίζεσαι.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην γίνει Οδυσσέας αλλά…
Ωστόσο στον Ολυμπιακό πρέπει να παραμείνουν αφοσιωμένοι στο ταξίδι, όπως είχε πει και ο Καβάφης στο ποίημα του «Ιθάκη». Γιατί όσα έχει προσφέρει αυτή η ομάδα, τόσο στον κόσμο της, όσο και στην ίδια είναι ανεκτίμητα. Μια πανέμορφη διαδρομή που συνεχίζεται και σήμερα. Γιατί αυτό το ταξίδι θα ολοκληρωθεί όταν το πολυπόθητο αυτό τρόπαιο καταλήξει σε «ερυθρόλευκα» χέρια.
Αυτό μπορεί και να μην συμβεί ποτέ (σε ό,τι έχει να κάνει με αυτόν τον κορμό). Σίγουρα θα είναι δύσκολο. Γιατί αυτή ήταν η δεύτερη φορά που φτάνει κοντά στο να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί. Και η μη επίτευξή του θα… πονέσει. Όμως κανείς δεν πρέπει να ξεχνά και το ταξίδι. Πως αυτή η οικογένεια έδινε τα πάντα μέσα στο παρκέ. Τις περισσότερες φορές τα κατάφερνε. Κάποιες ελάχιστες πάλι όχι. Μπορεί αυτές να έκριναν πολλά. Μπορεί τα… σημάδια να μην έχουν σβήσει. Αλλά μένουν εκεί απλά για να θυμίζουν.
Να θυμίζουν ότι η ομάδα αυτή έχει επιβιώσει. Συνεχίζει να το κάνει. Και θα θέλει να συνεχίσει να το κάνει. Για να παίρνει κίνητρο ενθυμούμενη τι πέρασε. Όχι μόνο τα κακά, αλλά κυρίως τα καλά. Αυτά πρέπει να μένουν. Μέχρι τον τελικό στόχο. Γιατί το ταξίδι παραμένει πανέμορφο και πολλές φορές ακόμη κι αν δεν φτάσεις στον προορισμό τουλάχιστον να ξέρεις πως πέρασες καλά…
