Σπερς: To «άστρο» του Γουεμπανιάμα και το… κοκαλάκι της νυχτερίδας

Η ζωή δεν ήταν εύκολη τα τελευταία χρόνια για τους Σαν Αντόνιο Σπερς. Μπορεί από το 1997 μέχρι το 2017 οι «Θεοί» του μπάσκετ να τους είχαν σαν τα αγαπημένα τους παιδιά. Μπορεί οι επιτυχίες να ήταν πολλές. Όμως εκείνος ο κύκλος ολοκληρώθηκε και το κεφάλαιο έκλεισε. Ειδικά μετά την αποχώρηση του Τιμ Ντάνκαν. Οι ελπίδες ωστόσο παρέμεναν λόγω του Καουάι Λέοναρντ.

Μέχρι εκείνο το «σκοτεινό» συμβάν στις 14 Μαΐου 2017. Όταν ο χρόνος πάγωσε για τα καλά για ένα ολόκληρο franchise. Ο τραυματισμός του «Klaw» έφερε τον πικρό αποκλεισμό από τους Γουόριορς. Και την επόμενη σεζόν θα έπαιζε μόλις 9 ματς. Πριν ζητήσει ανταλλαγή το καλοκαίρι του 2018. Αυτό το σημείο ήταν που απλά αναμέναμε την πτώση. Την πτώση μιας ομάδας που θα μπορούσε να παραμείνει για χρόνια χρόνια στο κορυφαίο επίπεδο.

Ειδικά οι τελευταίες σεζόν ήταν σκληρές. Μιας και μιλάμε για έναν οργανισμό που δεν συμβάδιζε με την ήττα. Το φετινό draft όμως έδινε πολλές δυνατότητες. Η «φουρνιά» είναι καλή και οι προοπτικές μεγάλες. Το «tanking» αποφασίστηκε στο περιθώριο και στόχος ήταν ένα υψηλό πικ. Που θα βοηθούσε τους Τεξανούς να επιστρέψουν δυναμικά. Και οι «Θεοί» του μπάσκετ δεν τους άφησαν παραπονεμένους. Καθώς το Νο.1 κατέληξε στα χέρια τους. Tα υπόλοιπα είναι στο χέρι τους. Για να μπουν και πάλι στον δρόμο των επιτυχιών.

Το «generational talent» Βίκτορ Γουεμπανιάμα

Ο χαμός που έχει γίνει για το φετινό draft είναι μεγάλος. Πολύ μεγάλος. Όλη τη σεζόν παρακολουθήσαμε πράγματα που μας γύρισαν πίσω. Πίσω στο μακρινό, πλέον, 2003. Εκεί που ο τότε «εκλεκτός» του ΝΒΑ ήταν ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Ένα παιδί που είχε γίνει πρωτοσέλιδο στο «Sports Illustrated». Όντας στο Λύκειο! Όλη η λίγκα είχε εναποθέσει τις ελπίδες της πάνω του και ο «βασιλιάς» δεν απογοήτευσε.

Πλέον, με τον ΛεΜπρόν να είναι στη δύση της καριέρας του (μακάρι όχι) το ΝΒΑ έψαχνε κάποιον άλλον να στηριχθεί. Εξαιρετικές οι επιλογές του Γιάννη, του Ντόντσιτς, του Γιόκιτς, ναι, αλλά ήθελαν και κάτι ακόμα πιο φρέσκο. Αυτό το project ήρθε ουρανοκατέβατο. Και έχει ονοματεπώνυμο, Βίκτορ Γουεμπανιάμα.

Αυτό το ψηλό παλικάρι τρέλανε όλη την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. «Ανάγκασε» τη λίγκα να μεταδίδει μέχρι και τους αγώνες του με τη Μετροπολιτάν. Να τον φέρει για αγώνα επίδειξης απέναντι στην G-League Ignite. Με αποκορύφωμα την ημέρα της κλήρωσης της λοταρίας όπου το Νο.1 κατέληξε στους Σπερς. Θα μπορούσε να είχε πάει στους Πίστονς ή στους Ρόκετς που είχαν επίσης από 14% πιθανότητα. Όμως οι «Θεοί» του μπάσκετ δεν ήθελαν να το επιτρέψουν.

Το… κοκαλάκι της νυχτερίδας και οι Σπερς

Αυτή θα είναι η τρίτη φορά στην ιστορία που το Σαν Αντόνιο θα επιλέξει στο Νο.1 του draft. Όλως τυχαίως και οι άλλοι δύο μπορούσαν να παίξουν στο «5». Όπως ο Γουεμπανιάμα. Αρχικά ήταν ο Ντέβιντ Ρόμπινσον το 1987 και δέκα χρόνια αργότερα ο Τιμ Ντάνκαν. Κι αν ο «Νάυαρχος» έφερε στο προσκήνιο την ομάδα του Τέξας (μετά τον Τζορτζ Γκέρβιν), ο «Τιμόθεος» απογείωσε το franchise. Την πόλη ολόκληρη. Tην 7η μεγαλύτερη στις ΗΠΑ.

Τα «σπιρούνια» ήταν αρκετά τυχερά ώστε να έχουν την πρώτη επιλογή έχοντας διαθέσιμους παίκτες με αστείρευτο ταλέντο. Που δεν ήταν απλά καλοί και ικανοί. Ήταν ηγέτες. Ήταν οι τύποι που δεν φοβόντουσαν να πάρουν τον σύλλογο από το χέρι να τον οδηγήσουν κάπου ψηλά. Ο Ρόμπινσον δεν το κατάφερε σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο ο Ντάνκαν. Κράτησε όμως ψηλά τη σημαία του Άλαμο.

Για να φτάσουμε στο σήμερα. Οι Σπερς θα μπορούσαν να κάνουν το πολύκροτο «tanking» αμέσως μετά την ανταλλαγή του Λέοναρντ. Με ή χωρίς τον ΝτεΜάρ Ντερόζαν. Όχι, όμως, το πάλεψαν. Πέρσι που ο ΝτεΡόζαν αποχώρησε κατάφεραν να βρεθούν στο πλέι-ιν και να διεκδικήσουν τις πιθανότητές τους για τα πλέι-οφ. Μένοντας όμως εκτός. Σαν κάτι να τους έλεγε να περιμένουν λίγο ακόμα. Μια μαγική δύναμη. Σαν ο Γκρεγκ Πόποβιτς να είχε το… κοκαλάκι της νυχτερίδας στο γραφείο του και να περίμενε την κατάλληλη στιγμή.

Οι δύο κύκλοι και το μέλλον των Σπερς

Ως γνωστόν ο αθλητισμός κάνει κύκλους. Κανείς δεν μπορεί να μείνει επιτυχημένος ή αποτυχημένος για πάντα. Η πρώτη πραγματικά καλή περίοδος των Σπερς ήταν από 1997, όταν και επιλέχθηκε ο Ντάνκαν. Ένας κύκλος που ουσιαστικά έκλεισε στα πλέι-οφ του 2017. Και λέμε το ’17 επειδή τότε ήταν η τελευταία ομάδα που πήγαινε να διεκδικήσει πρωτάθλημα για το Σαν Αντόνιο.

Από εκείνο το σημείο άνοιξε ένας όχι τόσο καλός κύκλος. Για τα δεδομένα των Τεξανών πάντα. Τελευταία παρουσία στην postseason ήταν το 2019. Και στις τελευταίες τρεις σεζόν έφτασαν σε μία περίπτωση πολύ κοντά. Όμως οι Πέλικανς τους απέκλεισαν στο πλέι-ιν. Ο συγκεκριμένος κύκλος φαινομενικά φτάνει στο τέλος του. Μπορεί να μην κλείσει αμέσως, αλλά αν όλα κυλήσουν φυσιολογικά με την εξέλιξη του Γάλλου τότε είναι θέμα χρόνου.

Κι αυτό γιατί με τον Γουεμπανιάμα να είναι ο νέος «εκλεκτός», συν το μεγάλο cap space για να αποκτηθούν σημαντικοί παίκτες, όλα θα αλλάξουν. Το μέλλον μοιάζει πιο λαμπρό στο Σαν Αντόνιο. Πιο αισιόδοξο. Και όλοι στην πόλη του Άλαμο ελπίζουν να ζήσουν ξανά άλλη μία σπουδαία εποχή αυτού του ιστορικού, πλέον, franchise. Οι «Θεοί» του μπάσκετ μοιάζει να είναι και πάλι στο πλευρό τους. Κάτι που δεν πρόκειται να αφήσουν έτσι…