Ο Μαυρουδής Μπουγαΐδης στο Debut.gr: «Υπάρχουν στιγμές που έχω αισθανθεί αδικημένος, το αυτογκόλ με τον Πανθρακικό με άλλαξε ως άνθρωπο»

Αναμφισβήτητα, είναι ένας παίκτης που μπήκε αμέσως στα… βαθιά. Ποτέ του δεν δίστασε. Πάντα ήταν εκεί για την ομάδα του. Σε όλη του την καριέρα, οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές. Η αντίδρασή του ήταν να συνεχίσει να παλεύει. Εξάλλου η θέση του αμυντικού απαιτεί να δίνεις αρκετές «μάχες» με τους αντιπάλους σου. Ακόμα και τη στιγμή που όλα φαίνονταν να μην οδηγούν πουθενά, προτίμησε να αγωνιστεί στο τοπικό πρωτάθλημα και τα πρωϊνά να εργάζεται σε εργοστάσιο. «Έκοψε» το ποδόσφαιρο προκειμένου να έχει μία οικονομική σταθερότητα και να στηρίξει την οικογένειά του. Στο τέλος, βγήκε ξανά νικητής, αντιμετωπίζοντας τα πάντα με σεβασμό. Δίπλα του ήταν πάντα οι δικοί του άνθρωποι, που δεν τον άφησαν ποτέ μόνο του. Στην πορεία μπήκε στη ζωή του η γυναίκα του. Ο «στυλοβάτης» και ο «βράχος» όπως λέει και ο ίδιος. Αυτή τη στιγμή αγωνίζεται στην Πολωνία και συνεχίζει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Αυτός είναι ο Μαυρουδής Μπουγαΐδης.

Το Debut.gr είχε τη μεγάλη τιμή να επικοινωνήσει μαζί του κι εκείνος έδωσε απαντήσεις σε πάρα πολλά ζητήματα. Πώς ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο; Πώς ένιωσε όταν συνάντησε για πρώτη φορά από κοντά το ίνδαλμα του, Τραϊανό Δέλλα; Πόσο τον άλλαξε το αυτογκόλ κόντρα στον Πανθρακικό; Πώς πήρε την απόφαση να «κόψει» το ποδόσφαιρο και να εργάζεται τα πρωϊνά σε εργοστάσιο; Ποιες είναι οι εμπειρίες του από το εξωτερικό και την Πολωνία που αγωνίζεται μέχρι σήμερα; Αυτά και αλλά πολλά θέματα στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε ο Μαυρουδής Μπουγαΐδης στο Debut.gr.

Τα πρώτα χρόνια

Έκανες τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, στα 14 σου χρόνια έπαιξες για ένα χρόνο στον Αγροτικό Αστέρα και στα 15 σου υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης πριν πάρεις μεταγραφή στην ΑΕΚ το 2011. Βλέποντας τον εαυτό σου τότε φανταζόσουν ότι θα είχες αυτή την εξέλιξη και θα αγωνιζόσουν σε κάποιες από τις καλύτερες ομάδες της Ελλάδας, στις μικρές εθνικές ομάδες ενώ θα αγωνιζόσουν και στο εξωτερικό;

Όταν ξεκινάς το ποδόσφαιρο δεν μπορείς να φανταστείς το πόσο σπουδαίο είναι να βρεθείς σε μία μεγάλη ΠΑΕ όπως του Άρη και της ΑΕΚ. Ειδικότερα για ένα παιδί της επαρχίας σαν και εμένα. Σίγουρα σκεφτόμουν από μικρός πως θέλω να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Όμως, δεν γνώριζα αν θα μπορούσα να φτάσω σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο εντός της χώρας ούτε αν θα αγωνιζόμουν και στο εξωτερικό. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;

Αρχικά, ξεκίνησα να ασχολούμαι με την κολύμβηση διότι οι γονείς μου ήθελαν να ωθήσουν τόσο εμένα όσο και τον αδερφό μου στον αθλητισμό. Θεωρώ πως ο αθλητισμός είναι ότι καλύτερο μπορεί να έχει ένα παιδί στην καθημερινότητά του. Ο αδερφός μου συνέχισε να ασχολείται και έκανε πρωταθλητισμό. Αντίθετα, εγώ έφευγα από τις προπονήσεις και πήγαινα πίσω από το κολυμβητήριο, που είχε ποδοσφαιρικά γήπεδα και έπαιζα με παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας. Μέχρι που το ανακάλυψε η μητέρα μου, έφαγα την πρώτη «κατσάδα» και συζήτησα με τον πατέρα μου πως θέλω να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Χάρηκε πολύ διότι και εκείνος έπαιζε ποδόσφαιρο στην επαρχία. Αυτή ήταν η αρχή της ενασχόλησής μου με το ποδόσφαιρο.

Πως ήταν τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά χρόνια;

Ήταν αρκετά αθώα, με πολλές όμορφες και χαμογελαστές στιγμές. Σε αυτήν την ηλικία, το ποδόσφαιρο είναι χαρά. Στον Άγιο Αθανάσιο γνώρισα πολλούς ανθρώπους και έκανα πολλές παρέες. Είχα πάρα πολύ καλούς προπονητές που βρίσκονταν σε αρκετά υψηλό επίπεδο και λειτουργούσαν και ως «ψυχολόγοι». Έτσι, μπόρεσα να κάνω τα πρώτα μου βήματα και να βρω τη θέση που μου ταιριάζει. Μπορεί να είμαι στόπερ αλλά όταν ξεκίνησα ήμουν επιθετικός. Ωστόσο, μπόρεσα να πάρω τα πρώτα μαθήματα του ποδοσφαίρου και να χτίσω γερές βάσεις.

Με «τρώει» μέσα μου είναι που δεν κατάφερα να κρατήσω επαφή με τον Μανόλο Χιμένεθ. Ο Τραϊανός Δέλλας ήταν είδωλο μου σαν παίκτης αλλά μετά έγινε και πρότυπο συμπεριφοράς. Το αυτογκόλ με τον Πανθρακικό με άλλαξε ως άνθρωπο.

Η μεταγραφή στην ΑΕΚ

Το 2011 πήρες μεταγραφή στην ομάδα της ΑΕΚ. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν μία ομάδα τέτοιου βεληνεκούς ενδιαφέρθηκε για σένα;

Τα συναισθήματα ήταν τεράστια. Μπορεί να ήμουν τρία χρόνια επαγγελματίας στον Άρη, ωστόσο η κατάσταση ήταν αρκετά περίπλοκη. Δεν ήμουν έτοιμος να παίξω στην πρώτη ομάδα και λίγο πριν τελειώσει το συμβόλαιό μου έπαθα χιαστό. Από τα 16 μου χρόνια, είχα έναν τραυματισμό στο γόνατο που με ταλαιπώρησε αρκετά. Έκανα μία χειρουργική επέμβαση που δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε και στη συνέχεια έπαθα ξανά χιαστό όπως προανέφερα. Ενώ τελείωνε το συμβόλαιό μου και ένιωθα μετέωρος, έμαθα από τον εκπρόσωπό μου πως υπάρχει ενδιαφέρον από την ΑΕΚ. Ήμουν μόλις στον τρίτο μήνα της αποθεραπείας μου και είχα μπροστά μου άλλους τρεις μήνες. Η πρόταση της ΑΕΚ ήταν κάτι σαν «θείο δώρο» και τα συναισθήματα ήταν τρομερά.

Όταν πήρες μεταγραφή στην ομάδα της «Ένωσης» προπονητής ήταν ο Μανόλο Χιμένεθ. Παρόλο που ήσουν τραυματισμένος, σε εμπιστεύτηκε και σε είχε μαζί του στην προετοιμασία. Με την εμπιστοσύνη που σου έδειξε σου απέβαλε ένα άγχος προκειμένου σιγά σιγά να επανέλθεις;

Αυτό που με «τρώει» μέσα μου είναι που δεν κατάφερα να κρατήσω επαφή με έναν άνθρωπο ο οποίος παρόλο που δεν με γνώριζε με βοήθησε πάρα πολύ. Θυμάμαι πως πολλές φορές ο Μανόλο Χιμένεθ με καλούσε στο γραφείο του και μου μιλούσε για τον τρόπο που θα ήθελε να δουλέψω, με πήρε μαζί του στην προετοιμασία και αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Είχα συχνά επαφή μαζί του, ενδιαφερόταν για την πορεία της αποθεραπείας μου και ρωτούσε συνεχώς τους φυσικοθεραπευτές για την κατάστασή μου. Με την βοήθεια των γιατρών της ομάδας αλλά και των δικών μου φυσικοθεραπευτών κατάφερα να επιστρέψω και να είμαι έτοιμος ένα μήνα νωρίτερα από το φυσιολογικό. Ο Μανόλο Χιμένεθ με εμπιστεύτηκε και έκανα το ντεμπούτο μου στους ομίλους του Europa League. Στήριξε ένα παιδί και επαγγελματικά και ψυχολογικά κάτι που είναι δύσκολο να βρεις στο ποδόσφαιρο. Ήμουν τυχερός που ένας άνθρωπος από άλλη χώρα με στήριξε τόσο πολύ και μπόρεσα γρήγορα να επιστρέψω σε αγωνιστικούς ρυθμούς

Όχι μόνο επέστρεψες αλλά πριν καν κλείσεις έξι μήνες από τραυματισμό στον χιαστό, αγωνίστηκες κανονικά και μάλιστα έπεσες και στα βαθιά καθώς αγωνίστηκες και στο Europa League. Ένιωσες εκείνη τη στιγμή δικαιωμένος μετά από όλη αυτή την προσπάθεια που είχες κάνει;

Είμαι ένας άνθρωπος που δεν του αρέσει να μιλάει για τις «μάχες» που έχει δώσει. Σε ότι έχω κάνει, πάντα είχα δίπλα μου ανθρώπους που με στήριξαν. Ένιωσα δικαιωμένος για τη σκληρή δουλειά και που εμφανίστηκα στο ντεμπούτο μου ανταγωνιστικός και στάθηκα όπως έπρεπε. Είμαι χαρούμενος που ο Θεός έστειλε ανθρώπους δίπλα μου που με σέβονται, με εμπιστεύονται, με βοηθούν στο να συνεχίσω να αγωνίζομαι και να είμαι ακόμα εδώ.

Ένας τέτοιος τραυματισμός και σε τέτοια ηλικία είναι από τους πιο σοβαρούς που μπορεί να συμβεί σε έναν ποδοσφαιριστή. Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

Ήταν η δεύτερη φορά που μου συνέβαινε ένας τραυματισμός στο γόνατο όπως είπα και πριν. Δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω. Όμως μου πέρασε από το μυαλό ότι αυτό είναι ένα σημάδι από τον Θεό πως δεν μπορώ να βρίσκομαι στο χώρο που αγαπάω. Σαν άνθρωπος θέλω να δίνω πάντα το 100% μου και ένιωσα πως ίσως το σώμα μου δεν μπορεί να το υποστηρίξει αυτό. Συνειδητά έκανα αυτές τις σκέψεις και το συζήτησα αρκετά με την οικογένειά μου. Παρόλα αυτά δεν το έβαλα κάτω. Σε αρκετές στιγμές της ζωής μου όταν πήγαινα να «πέσω», είχα αρκετά χέρια από πάνω μου όπου μπορούσα να κρατηθώ και να σταθώ ξανά στα πόδια μου.

Πώς εξελίχθηκε η πρώτη σου χρονιά με την ΑΕΚ;

Ήταν εντυπωσιακή η είσοδος μου στα αποδυτήρια. Όταν μπαίνεις μέσα και βλέπεις ανθρώπους που θαυμάζεις και που έχεις παρακολουθήσει, είναι κάτι τρομερό. Ειδικότερα όταν βλέπεις και το είδωλό σου που για μένα είναι ο Τραϊανός Δέλλας. Ήταν μία χρονιά που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως «μεταπτυχιακό» διότι τα μαθήματα είχαν ξεκινήσει από πιο πριν. Μόνο και μόνο που μπορούσα να παρατηρώ και να βλέπω τόσο καταξιωμένους ανθρώπους μέχρι να έρθει και η δική μου στιγμή για να αγωνιστώ ήταν κάτι το τρομερό. Υπήρχαν παίκτες μέσα στα αποδυτήρια, όπως ο Δέλλας ή ο Γεωργέας, που όλο αυτό το μεγαλείο της ποδοσφαιρικής τους καριέρας μπορούσαν και ήθελαν να μου το μεταφέρουν. Ήθελαν να στηρίξουν τους νεότερους σε ηλικία παίκτες. Έτσι, την πρώτη χρονιά κατάφερα να πραγματοποιήσω κάποιες συμμετοχές κάτι που ήταν τρομερό διότι υπήρχαν αρκετά στόπερ στην ομάδα. Παρόλο που έχουν περάσει αρκετά χρόνια θα ήθελα όλους να τους ευχαριστήσω.

Και φτάνουμε στη σεζόν 2012-2013 όπου η ΑΕΚ αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα και μοιραία ήρθε και ο υποβιβασμός της ομάδας. Ποιο ήταν το κλίμα που επικρατούσε στην ομάδα από την αρχή της σεζόν αλλά και ποια τα συναισθήματα όταν η χρονιά έφτασε στο τέλος της;

Κανένας δεν πίστευε πως ένας τέτοιος σύλλογος με τόσο μεγάλη ιστορία και ένα τόσο βαρύ όνομα θα μπορούσε να υποβιβαστεί. Όλοι οι έμπειροι παίκτες και αυτοί που θα μπορούσαν να ανυψώσουν το ηθικό αποχώρησαν. Υπήρχε αναταραχή και έμμεσα υπήρχε φόβος πως στο τέλος θα συμβεί αυτό το τραγικό συμβάν. Νιώθαμε σε πολλές περιπτώσεις αβοήθητοι.

Σε παλαιότερη συνέντευξή σου είχες δηλώσει πως ο Τραϊανός Δέλλας ήταν το είδωλό σου. Πώς είναι να συνεργάζεσαι μαζί του;

Αρχικά, ήταν είδωλο μου σαν παίκτης. Μετά έγινε και πρότυπο συμπεριφοράς. Για μένα το πιο σημαντικό είναι η προσωπικότητα και στη συνέχεια ακολουθεί το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Όταν είχα την τύχη να τον γνωρίσω, μπόρεσα να δω πως πρέπει να αντιμετωπίσεις την κάθε κατάσταση. Ο Τραϊανός είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να σε πάρει από το χέρι, να σου δώσει τόση αυτοπεποίθηση και να σου μεταλαμπαδεύσει τόσες πολλές πληροφορίες με μία μόνο φράση και με μία μόνο κίνηση μέσα στο γήπεδο. Αυτό ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Τον έχω ευχαριστήσει προσωπικά και θα συνεχίσω να το κάνω όποτε έχω την ευκαιρία. Στα πρώτα σου βήματα είναι δύσκολο να βρεις ανθρώπους που να μπορούν και να θέλουν να σε στηρίξουν.

Αν σου ζητούσα να ξεχωρίσεις την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή σου από την ΑΕΚ ποιες θα ήταν αυτές;

Αν με ρωτούσες χρόνια πριν θα σου απαντούσα πως η καλύτερή μου στιγμή ήταν όταν πάτησα το πόδι μου για πρώτη φορά στα αποδυτήρια της ΑΕΚ και ως χειρότερη όταν σημείωσα το αυτογκόλ κόντρα στον Πανθρακικό. Τώρα, μπορώ να πω πως καλύτερη και χειρότερη στιγμή παραμένει το αυτογκόλ και θα εξηγήσω γιατί. Χειρότερη γιατί έφερε την ομάδα να «παλεύει» στο τελευταίο ματς για τη σωτηρία της. Καλύτερη γιατί μου δίδαξε να πιστεύω στον εαυτό μου, να νιώθω δυνατός και έτοιμος να σηκωθώ ξανά και ξανά. Θεωρώ πως εκείνη η μέρα άλλαξε τον Μαυρουδή ως άνθρωπο. Έκανα υπερπροσπάθεια για να ακουμπήσω την μπάλα για να μην βγει η σέντρα αλλά η μπάλα κατέληξε στα δικά μας δίχτυα. Σίγουρα είναι τραγικό το γεγονός και στεναχωριέμαι που δεν μπόρεσα να τεντώσω ένα χιλιοστό το σώμα μου για να απομακρύνω την μπάλα σε κόρνερ. Θεωρώ πως ήταν να γίνει και στο τέλος έγινε.

Μεταγραφή στην Γρανάδα και η επιστροφή στα… «παλιά λημέρια»

Τότε αποφασίζεις να κάνει μία αλλαγή στην καριέρα σου και συμφωνείς με τη ισπανική Γρανάδα. Ήταν εύκολη απόφαση να συνεχίσεις στο εξωτερικό;

Η απόφαση δεν ήταν εύκολη και θεωρώ πως δεν ήμουν έτοιμος για αυτό το βήμα. Παρόλα αυτά ήταν μία μεγαλειώδης πρόταση που ήρθε μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο όπου αγωνίστηκα με την Εθνική ομάδα. Η Γρανάδα πήρε κάποιους παίκτες που συμμετείχαν στη διοργάνωση. Γνώρισα το ισπανικό ποδόσφαιρο και πήρα πολλές εμπειρίες παίζοντας για έξι μήνες στη Β’ ομάδα. Είδα ξανά τον εαυτό να μπορεί να ανταπεξέρχεται μόνος του στην καθημερινότητα.

Δεν ήμουν έτοιμος για τη μεταγραφή στη Γρανάδα. Ήθελα να αγωνιστώ στον Άρη διότι είναι η ομάδα που ανδρώθηκα και έγινα επαγγελματίας.

Το 2014 επέστρεψες στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη. Ήταν θεωρείς καρμικό οι δρόμοι σας με την ομάδα της Θεσσαλονίκης να συναντηθούν ξανά; Πως εξελίχθηκε η μεταξύ σας συνεργασία;

Είναι μία μεγάλη ιστορία την οποία θα ήθελα να μοιραστώ. Όταν έφυγα από την ομάδα, η διοίκηση, λόγω και του τραυματισμού που είχα, δεν με πίστευε και δεν θεωρούσε πως θα καταφέρω να βρω κάποια ομάδα. Έτσι, δεν μου είχε κάνει κάποια πρόταση ανανέωσης. Παρόλα αυτά εμφανίστηκε η ΑΕΚ και δεν το πίστευε κανείς. Παρόλα αυτά ήθελα να αγωνιστώ με τα χρώματα της ομάδας που ανδρώθηκα και έγινα επαγγελματίας. Εκείνη την περίοδο επέστρεψε στη διοίκηση του Άρη ο κύριος Σκόρδας, ο άνθρωπος με τον οποίο έγινα επαγγελματίας στα 15 μου έτη. Η ομάδα, παρόλο που βρισκόταν στην τελευταία θέση και με αρκετά οικονομικά προβλήματα, ήθελε να σωθεί και με κάλεσε να βοηθήσω. Με πήρε τηλέφωνο περίπου στις 3 το πρωί και μου είπε πως πήρε τα ηνία της ομάδας και με ήθελε εκεί. Με την Γρανάδα είχε γίνει ήδη μία συζήτηση πως για το καλό μου θα ήταν να βρω μία ομάδα σε υψηλότερο επίπεδο από άποψη κατηγορίας (αγωνιζόταν στην τρίτη κατηγορία). Αμέσως τους ενημέρωσα, γνώριζαν τον Άρη λόγω των ισπανόφωνων παικτών που βρίσκονταν στο σύλλογο και συμφώνησαν να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη κίνηση. Μέσα σε μία βδομάδα, μαζί με τη σύζυγό μου, μαζέψαμε τα πράγματα μας, επέστρεψα στην Ελλάδα και αυτό ήταν κάτι που με χαροποίησε.

Πολωνία, μέρος πρώτο

Και κάπου εδώ εμφανίζεται η πολωνική Λέχια Γκντάνσκ. Πώς πήρες την απόφαση να ταξιδέψεις στην Πολωνία;

Όταν ο Άρης υποβιβάστηκε, δεν γνωρίζαμε αν θα έμενε η ίδια διοίκηση, αν η ομάδα αγωνιζόταν στη Β’ εθνική ή θα έπεφτε στη Γ’. Αν ο Άρης έμενε στη Β’ εθνική, είχα ενημερώσει πως θα έμενα στον σύλλογο. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και γρήγορα ήρθε η πρόταση από την Πολωνία. Μάλιστα, όταν αγωνιζόμουν στην Εθνική ομάδα είχαμε αγωνιστεί με την αντίστοιχη της Πολωνίας και από εκεί ο σύλλογος με είχε δει. Έτσι, γνώρισα για πρώτη φορά το πολωνικό ποδόσφαιρο αλλά και τη χώρα.

Τι εντυπώσεις σου έμειναν από αυτή την πρώτη εμπειρία στην Πολωνία; Περίμενες ποτέ πως θα επιστρέψεις ξανά;

Αρχικά, η Λέχια είναι μία μεγάλη ομάδα, με έμπειρους παίκτες και πλούσιο υλικό. Στόχος μου ήταν να παίζω. Αυτός είναι κάθε φορά ο στόχος μου σε όποια ομάδα κι αν αγωνίζομαι. Κάποιες φορές μπορώ να πω πως είμαι και λίγο ανυπόμονος. Τους πρώτους έξι μήνες δεν έπαιξα καθόλου και θεώρησα πως δεν ήταν καλό να φύγω ξανά εκτός χώρας. Παρόλα αυτά, άλλαξε ο προπονητής και έκανα σερί παιχνίδια. Επειδή έχω αλλάξει τρεις ομάδες στην Πολωνία, μπορώ να πω πως σαν παίκτης εξωτερικού πως αν δουν ότι αξίζεις, μπορούν να σου προσφέρουν τα πάντα. Γενικότερα στην Πολωνία προτιμούν τους γηγενείς παίκτες. Αν όμως δουν στα μάτια σου το πόσο το θες και το πόσο παλεύεις, σε στηρίζουν και σε σέβονται απεριόριστα.

Η επιστροφή στην Ελλάδα

Το 2015 επέστρεψες ξανά στα πάτρια εδάφη πρώτα για λογαριασμό του Πανθρακικού και μετέπειτα στον Κισσαμικό. Πως εξελίχθηκε η συνεργασία σου με τις δύο αυτές ομάδες;

Στον Πανθρακικό, την πρώτη χρονιά, δεν αγωνίστηκα σχεδόν καθόλου. Απ’ ότι κατάλαβα αυτό ήταν απόφαση του κ. Ελευθερόπουλου που ήρθε μετέπειτα από τη μεταγραφή μου και δεν επιθυμούσε να με χρησιμοποιεί. Παρόλα αυτά όταν η ομάδα υποβιβάστηκε, με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Καραολάνης, που τώρα έχει φύγει από τη ζωή και μου ζήτησε να παραμείνω. Μου εξήγησε πως η ομάδα θέλει να μείνει στη Β’ Εθνική και παράλληλα να ανταπεξέλθει στα οικονομικά της προβλήματα. Αμέσως δέχτηκα γιατί αυτός ο άνθρωπος ήταν ντόμπρος και ότι έλεγε το έκανε πράξη. Έτσι, παρέμεινα στην ομάδα μέχρι το σημείο που δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει άλλο στα οικονομικά της προβλήματα. Μέχρι τον Δεκέμβριο ήμουν πλήρως ικανοποιημένος και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ όταν η ομάδα υποβιβάστηκε αλλά και όταν έμαθα πως ο κύριος Καραολάνης έχασε τη ζωή του. Ο Κισσαμικός ήταν μία λύση που προέκυψε εκείνη τη στιγμή και συμφώνησα διότι δεν ήθελα να μείνω χωρίς ομάδα το επόμενο εξάμηνο.

Στην Ελλάδα υπάρχει πάρα πολύ ταλέντο, άλλες φορές το εμπιστεύονται ενώ άλλες όχι.

Οι δρόμοι οδηγούσαν ξανά στο εξωτερικό

Δεν έμεινες περισσότερο στην Ελλάδα καθώς πήρες ξανά τον δρόμο του εξωτερικού. Πρώτα στη Σουηδία για λογαριασμό της Γκάις και μετέπειτα στην Πολωνία για την ομάδα Ποντμπεσκίτζιε. Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στα δύο πρωταθλήματα; Μπορούν να συγκριθούν με το ελληνικό πρωτάθλημα ή υπάρχουν αρκετές διαφορές;

Και οι δύο ομάδες που προανέφερες είναι της Β’ Εθνικής. Στο Γκάις πήγα μόλις ολοκλήρωσα τη συνεργασία μου με τον Κισσαμικό. Ήταν μία ομάδα που ήθελε να σωθεί. Όταν εγώ μετακόμισα στην ομάδα το καλοκαίρι, το πρωτάθλημα βρισκόταν στα μέσα της σεζόν και ολοκληρωνόταν τον Δεκέμβριο. Στο τέλος, καταφέραμε και πέτυχαμε τον στόχο μας. Τότε προέκυψε το ενδιαφέρον της Ποντμπεσκίτζιε. Αμέσως δέχτηκα διότι το στυλ παιχνιδιού της Πολωνίας θεωρώ πως μου ταιριάζει και χάρηκα που μπόρεσα να βρεθώ ξανά σε αυτό. Από την πρώτη στιγμή, ο προπονητής με εμπιστεύτηκε και κάναμε μία πολύ καλή πρώτη σεζόν. Στο τέλος της δεύτερης χρόνιας, αποφάσισα να αποχωρήσω από την ομάδα.

Επειδή έχω ζήσει την Β’ Εθνική τόσο της Ελλάδας όσο και δύο άλλων χωρών, μπορώ να πω πως στο εξωτερικό υπάρχει μία οικονομική σταθερότητα. Θεωρώ πως και αυτό είναι σημαντικό κομμάτι ειδικά στη δική μου περίπτωση που μαζί μου ήταν και η οικογένειά μου. Στα θετικά ήταν και ο σεβασμός με τον οποίο μας αντιμετώπιζαν. Αυτός ήταν και ο λόγος που θα επέλεγα ξανά και ξανά το πρωτάθλημα της Πολωνίας. Στο αγωνιστικό κομμάτι, θεωρώ πως στην Ελλάδα υπάρχει πάρα πολύ ταλέντο. Άλλες φορές το εμπιστεύονται ενώ άλλες όχι. Όσον αφορά τα πρωταθλήματα, η μεγάλη διαφορά είναι πως και οι 18 ομάδες της Β’ Εθνικής είναι ανταγωνιστικές σε αντίθεση με το ελληνικό όπου υπάρχουν ομάδες που έχουν έναν ισχυρό άνθρωπο από πίσω και μπορούν να «χτίσουν» κάτι καλό. Αντίθετα, υπάρχουν ομάδες που παλεύουν για να μπορέσουν να σωθούν. Εδώ, η ανταγωνιστικότητα είναι μεγάλη και κανείς δεν ξέρει ποιος θα έχει το προβάδισμα. Ακόμα και ο τελευταίος έχει τη δυνατότητα να κερδίσει τον πρώτο.

Όταν πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην Ελλάδα, οι προτάσεις που ήρθαν στα χέρια μου ήταν απλά απογοητευτικές. Έτσι, προτίμησα να πάω στην ομάδα των Κουφαλίων και παράλληλα τα πρωϊνά να εργάζομαι. Αυτή είναι η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει μαζί με τη σύζυγό μου.

Ποδόσφαιρο κάτω από διαφορετική βάση

Αφού έμεινες ελεύθερος, επέστρεψες στην Ελλάδα κάτω από μία νέα βάση. Συμφώνησες με τον ΠΑΟ Κουφαλίων και παράλληλα εργαζόσουν τα πρωϊνά. Άλλοι στη θέση σου μπορεί να είχαν διαλέξει διαφορετικό δρόμο. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη καθημερινότητα όπως είχε δημιουργηθεί, η αγάπη σου για το ποδόσφαιρο έμεινε ζωντανή;

Μπορεί να γίνομαι κουραστικός διότι μιλάω συνέχεια για τη λέξη «σεβασμός». Όμως, είναι κάτι που με αντιπροσωπεύει και προσπαθώ κι εγώ να αντιμετωπίζω όλους τους ανθρώπους και όλες τις καταστάσεις με αυτόν τον τρόπο. Όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου με την Ποντμπεσκίτζιε, πήρα την απόφαση να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα γιατί πλέον δεν ήμουν μόνος μου. Στη ζωή είχε έρθει και ο πρώτος μου γιος. Θεώρησα μαζί με την γυναίκα μου πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να γυρίσουμε στη χώρα μας και να «χτίσουμε» ένα όμορφο οικογενειακό κλίμα δίπλα στους δικούς μας ανθρώπους. Παρόλα αυτά οι προτάσεις που ήρθαν στα χέρια μου ήταν απλά απογοητευτικές. Είμαι ένας άνθρωπος που κάνει αυτοκριτική και γνωρίζω που μπορώ να κυμαίνομαι. Αισθάνθηκα ασέβεια με τις προτάσεις που δέχτηκα. Έτσι, προτίμησα να πάω στην ομάδα των Κουφαλίων, που είναι και το χωριό της μητέρας μου και παράλληλα τα πρωϊνά να εργάζομαι. Όπως είχα πει και στην αρχή της συνέντευξής μας, έτσι και τώρα ένιωσα πως ίσως αυτό ήταν ένα σημάδι από τον Θεό πως δεν μπορώ να προχωρήσω περαιτέρω. Έτσι, αποφάσισα να βρω μία δουλειά όπου τα χρήματα θα είναι σταθερά και να αμείβομαι με κάποια έξτρα από το ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει μαζί με τη σύζυγό μου, η οποία ήταν έγκυος και στο δεύτερο παιδί μας. Με στήριξε απεριόριστα από την πρώτη στιγμή. Έτσι, αποφάσισα να «κόψω» το ποδόσφαιρο, όσο κι αν το αγαπώ, προκειμένου να έχω μία οικονομική σταθερότητα στη ζωή μου. Δυστυχώς, έχασα πάρα πολλά χρήματα από το ποδόσφαιρο και ποτέ δεν μπόρεσα να τα πάρω. Αφιερώνουμε όλο τον χρόνο μας στο γήπεδο, δίνουμε όλο μας το είναι και θεωρούμαστε ανειδίκευτοι εργάτες. Προσωπικά, έχω περάσει σε σχολή ΤΕΦΑΑ αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να την ολοκληρώσω επειδή πηγαινοερχόμουν στο εξωτερικό. Με αυτή μου την απόφαση ένιωσα ακόμα πιο δυνατός. Μπήκα σε μία δύσκολη δουλειά. Πιο συγκεκριμένα, εργάστηκα στην «Αμβροσία», ένα εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης. Ο γιος του τότε ιδιοκτήτη με γνώριζε κι έτσι μπήκα σε αυτό το χώρο. Ξυπνούσα στις 5.30 το πρωί, πήγαινα στη δουλειά μου, μετά είχα την προπόνησή μου και επέστρεφα στο σπίτι στις 8.30 το βράδυ. Ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος αλλά μαζί με την γυναίκα μου τα καταφέραμε.

Πολωνία, μέρος τρίτο

Πώς προέκυψε η επιλογή της Χρόμπρι Γκλόκοβ και η απόφαση σου να επιστρέψεις στην Πολωνία;

Παίζοντας στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, δεν πίστευα ποτέ πως θα επέστρεφα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά προσπαθούσα να μην πάρω βάρος και να μένω σε ένα καλό επίπεδο. Ωστόσο, αυτό ήταν πολύ δύσκολο διότι και οι ώρες που δούλευα στο εργοστάσιο ήταν αρκετές. Και κάπου εδώ θέλω να ευχαριστήσω τους συναδέλφους μου που με βοήθησαν και με στήριξαν. Γι’ αυτό το λόγο όποτε επιστρέφω από την Πολωνία, πάντα τους επισκέπτομαι. Κάποια στιγμή μίλησα στο τηλέφωνο με έναν φίλο που ήμασταν μαζί στην Ποντμπεσκίτζιε. Του εξήγησα τη νέα μου καθημερινότητα και πως αυτή είχε διαμορφωθεί. Εκείνος έτυχε να βρίσκεται στην Χρόμπρι Γκλόκοβ, που εκείνη την περίοδο αναζητούσε έναν στόπερ. Χωρίς να μου πει κάτι, ενημέρωσε τον εκπρόσωπό του, του μίλησε για μένα και του ζήτησε να με παρακολουθήσει. Ο προπονητής της ομάδας με γνώριζε από τις προηγούμενες θητείες μου στην Πολωνία, με τσέκαρε και επειδή χρειαζόταν άμεσα στόπερ με πήρε τηλέφωνο. Έτσι, προέκυψε το ενδιαφέρον της ομάδας και μου ζήτησαν να ταξιδέψω στην Πολωνία προκείμενου να ελέγξουν την κατάσταση που βρισκόμουν. Όταν το άκουσα δεν το πίστεψα. Γύρισα σπίτι, το είπα αμέσως στην γυναίκα μου και με παρότρυνε να έρθω στην Πολωνία και να το δοκιμάσω. Κουραζόμουν πολύ, είχα χάσει αρκετά κιλά και δεν ήθελε να με βλέπει άλλο σε αυτή την κατάσταση. Φυσικά, δίπλα μου σε αυτή την προσπάθεια είχα και τους γονείς μου. Ταξίδεψα στην Πολωνία και μέσα σε τρεις μέρες ο προπονητής, κύριος Τζούρτζεβιτς, μου είπε πως θα υπογράψω κανονικό συμβόλαιο. Δεν το πίστεψα. Πήρα αμέσως τηλέφωνο, είπα τα νέα στους δικούς μου και χάρηκαν πάρα πολύ. Ακόμα και τώρα που περιγράφω αυτές τις στιγμές είναι κάτι το συγκινητικό. Το λέω και θα το λέω συνέχεια. Η γυναίκα μου η Μαρία είναι στυλοβάτης. Με στήριξε από την πρώτη στιγμή. Ήξερε από την αρχή πως δεν ήθελα ποτέ να «κόψω» το ποδόσφαιρο, παρόλο που πήραμε άλλες αποφάσεις. Μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία να επιστρέψω τόσο εκείνη όσο και η οικογένειά μου ήταν δίπλα μου. Έτσι, κατάφερα να βρεθώ στην ομάδα και πλησιάζω να κλείσω 2,5 χρόνια συνεργασίας. Είναι τα περισσότερα χρόνια που έχω συνεργαστεί με έναν σύλλογο. Η Χρόμπρι Γκλόκοβ με εμπιστεύτηκε και στους πρώτους τρεις μήνες της συνεργασίας μας, μου έδωσε τριετή ανανέωση συμβολαίου. Κάτι που είναι πρωτοφανές για μένα. Έτσι, βρίσκομαι σε μία ομάδα που με γνωρίζει, με εμπιστεύεται, με σέβεται και είμαι ευτυχισμένος. Θεωρώ πως ήταν ένα δώρο Θεού.

Ποιοι είναι τόσο οι δικοί σου στόχοι όσο και της ομάδας;

Πρώτος μου στόχος είναι να κάνω χαρούμενους τους δικούς μου ανθρώπους. Είμαι παίκτης ψυχολογίας και όταν το καταφέρνω αυτό μπορώ να συνεχίσω. Την περσινή σεζόν χάσαμε στον τελικό των μπαράζ την άνοδο. Φέτος, αλλάξαμε προπονητή και γενικότερα είχαμε κάποιες δυσκολίες. Θέλω να βοηθήσω όσο γίνεται περισσότερο την ομάδα μου και να βρεθεί ψηλά στην κατάταξη. Το καλοκαίρι θα συζητήσουμε αν θα ανανεώσω το συμβόλαιό μου αν και τα πρώτα δείγματα είναι θετικά. Θεωρώ πως πλέον έχω βρει ξανά τον εαυτό μου. Έχοντας πάνω από όλα υγεία και αν το θέλει ο Θεός, εφόσον παρουσιαστεί μία ευκαιρία να κάνω το κάτι παραπάνω, θέλω να είμαι έτοιμος να το κάνω.

Πλέον, θεωρείς και συ την Πολωνία ως δεύτερό σου σπίτι;

Ποδοσφαιρικά θα μπορούσα να πω πως η Πολωνία είναι το πρώτο μου σπίτι. Την χώρα μου την αγαπάω απεριόριστα και έχω πάντα στο μυαλό μου να επιστρέψω. Υπάρχουν άνθρωποι που πλέον γνωρίζουν που βρίσκομαι, ξέρουν τι κάνω και το επίπεδο στο οποίο αγωνίζομαι. Όπως είπα και πριν θέλω και πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψω στην Ελλάδα τόσο για μένα όσο και για τα παιδιά μου. Να βρεθώ ξανά κοντά στους γονείς μου και τους γονείς της γυναίκας μου. Όμως, για να επιστρέψω και στο αρχικό ερώτημα, η Πολωνία είναι μία φιλόξενη χώρα που μας αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή και ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους από όλες τις ομάδες που έχω συνεργαστεί.

«Οι αποφάσεις έκριναν και κρίνουν μέχρι σήμερα την καριέρα μου. Είμαι ευχαριστημένος με όσα έχω πετύχει γιατί όλα έγιναν με τα πόδια μου στο έδαφος και με την οικογένειά μου στο πλάι μου»

Πλέον μετά από μία μεγάλη καριέρα ο Μαυρουδής Μπουγαΐδης νιώθει ικανοποιημένος με τις επιλογές του ή αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω θα άλλαζε κάποια του επιλογή;

Πολλές επιλογές θα μπορούσα να αλλάξω. Όμως, από μικρή ηλικία ήμουν υπεύθυνος των επιλογών μου. Είτε σαν ανήλικος είτε σαν ενήλικος, πάντα ήθελα εγώ να αποφασίζω. Αυτό θεωρώ πως είναι ήταν πολύ καλό γιατί ακόμα και αν έπαιρνα κάποια λάθος απόφαση, το αντιμετώπιζα μόνος μου. Δεν έριχνα σε κανέναν το φταίξιμο. Από την άλλη, επειδή αποφάσιζα μόνος μου, ίσως να μην έκανα και τις σωστές επιλογές. Οι αποφάσεις έκριναν και κρίνουν μέχρι σήμερα την καριέρα μου. Είμαι ευχαριστημένος με όσα έχω πετύχει γιατί όλα έγιναν με τα πόδια μου στο έδαφος. Ποτέ δεν σήκωσα κεφάλι και δεν την… είδα κάποιος. Πάντα είχα χαμηλά την μπάλα, προσπαθούσα και προσπαθώ για το καλύτερο. Θεωρώ πως έχω κάποια χρόνια ακόμα μπροστά μου και στόχος μου θα είναι να βελτιώνομαι. Αν αυτό είναι το ταβάνι μου, τότε θα δουλεύω εξίσου ώστε να γίνομαι συνεχώς καλύτερος.

Θεωρείς πως έχουν υπάρξει στιγμές που μπορείς να αδικηθεί στο ποδόσφαιρο;

Σε όποιον κι αν γίνει αυτή η ερώτηση, θεωρώ πως θα απαντήσει καταφατικά. Η αδικία μπορεί να προέρχεται από διαφορετικούς παράγοντες. Έχω νιώσει αδικημένος από προπονητές. Όχι επειδή δεν με χρησιμοποιούσαν διότι είναι φυσιολογικό στο ποδόσφαιρο σε κάποιους να αρέσεις και σε κάποιους όχι. Ωστόσο, έχω νιώσει αδικία ως προς τον τρόπο που με αντιμετώπισαν. Τα προηγούμενα χρόνια, υπήρχε μία πληροφορία στην Ελλάδα πως αγωνίζομαι μόνο σε ομάδες που παλεύουν για τη σωτηρία τους. Απέδειξα με την πορεία μου στο εξωτερικό πως δεν συμβαίνει αυτό και ο οποιοδήποτε μπορεί να το δει. Μπορώ να πω πως και έχω αισθανθεί αλλά και δεν έχω αισθανθεί αδικημένος. Γιατί αδικία είναι να πας κάπου και να μην αγωνίζεσαι ή να έχεις συμμετοχές και η ομάδα να μην πέτυχει τους στόχους της; Δεν ξέρω τι θεωρείται αδικία. Πάντα είχα καλές στιγμές σε οποιαδήποτε ομάδα αγωνιζόμουν.

Η ΑΕΚ έχει ένα μεγαλείο και μόνο που αναφέρεις το όνομά της. Ως Καππαδόκης και ως πρόσφυγας γνωρίζω και σέβομαι την ιστορία της. Παίζοντας στη Νέα Φιλαδέλφεια μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε και να φτάσει στο σημείο που θέλει και αξίζει.

Πώς είναι για έναν Έλληνα παίκτη να παίζει στο εξωτερικό;

Είναι δύσκολο γιατί δεν υπάρχει τόσο μεγάλη «ξενομανία» στο εξωτερικό. Όπως είπα και πριν προτιμούν το εγχώριο προϊόν. Ωστόσο, εγώ είμαι τυχερός γιατί βρέθηκα σε ομάδες και αποδυτήρια που με αγκάλιασαν. Όπως συμβαίνει και στον σύλλογο που είμαι τώρα. Όταν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες, όλα είναι πιο εύκολα.

Αν σου έλεγα να ξεχωρίσεις μια στιγμή στην καριέρα σου; Ποια θα ήταν αυτή;

Υπάρχουν πολλές στιγμές που μπορώ να ξεχωρίσω. Ακόμα και όταν βρισκόμουν σε δύσκολες καταστάσεις, προσπαθούσα να πιαστώ από κάτι θετικό και να συνεχίσω. Σίγουρα μία στιγμή είναι το γκολ που σημείωσα στον ημιτελικό του Euro U19 κόντρα στην Αγγλία. Και θα μείνω μόνο σε αυτή γιατί διαφορετικά θα μιλάω πολύ και δεν θα με πάρεις ξανά για συνέντευξη. (γέλια)

Παρακολουθείς καθόλου το ελληνικό πρωτάθλημα;

Βέβαια παρακολουθώ. Κυρίως εστιάζω στα παιδιά που έχω κρατήσει επαφή και θέλω να βλέπω την πορεία τους. Φυσικά, παρακολουθώ την εθνική ομάδα και είμαι χαρούμενος με τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί.

Μετά από χρόνια η ΑΕΚ επέστρεψε ξανά στο σπίτι της στη Νέα Φιλαδέλφεια. Έχοντας αγωνιστεί στο σύλλογο, θεωρείς πως της έλειπε κάτι τέτοιο; Δίνει άλλη βαρύτητα σε μία ομάδα όταν αγωνίζεται στη φυσική της έδρα;

Η ΑΕΚ έχει ένα μεγαλείο και μόνο που αναφέρεις το όνομά της. Επειδή βρέθηκα εκεί στη δύσκολη εποχή, προσωπικά δεν σχημάτισα ποτέ αρνητική εικόνα για τον σύλλογο. Ως Καππαδόκης και ως πρόσφυγας γνωρίζω και σέβομαι την ιστορία της. Όπως είπα και πριν έχει μεγαλείο, αλλά αυτή τη στιγμή που βρίσκεται στο σπίτι της, έχει τεράστιο μεγαλείο. Παίζοντας εκεί μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε και να φτάσει στο σημείο που θέλει και αξίζει.

Πόσο σε βοήθησε η οικογένειά σου στην πορεία σου στον χώρο του ποδοσφαίρου;

Μπορώ να απαντάω σε αυτή την ερώτηση για πολλές ώρες. Η οικογένειά μου έχει κάνει την πορεία στο χώρο του ποδοσφαίρου και όχι εγώ. Είναι η δύναμή μου και ο λόγος που δίνω τα πάντα. Επειδή τους είχα πλάι μου, κατάφερα να σηκωθώ και θα το κάνω ξανά αν χρειαστεί.

Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε πως έχεις αγωνιστεί και με τα χρώματα της Εθνικής ομάδας. Θεωρείς πως είναι ύψιστη τιμή για έναν αθλητή να αγωνίζεται με το εθνόσημο;

Είναι η μεγαλύτερη. Έχω μεγαλώσει με τις αρχές του παρελθόντος και όταν φόρεσα για πρώτη φορά το εθνόσημο, όνειρό μου ήταν η κλήση της επόμενης φοράς. Δούλευα πάντα με σκοπό να είμαι έτοιμος να βοηθήσω την εθνική ομάδα όποτε μου ζητηθεί. Είμαι τυχερός που είχα τόσο καλούς και ταλαντούχους συμπαίκτες και καταφέραμε να φέρουμε διακρίσεις στην χώρα μας.

Το ποδόσφαιρο μπορεί να σου προσφέρει απίστευτες χαρές. Μία νίκη, ένα γκολ, μία διάκριση μπορεί να σε κάνει χαρούμενο. Αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί, υπάρχουν πάρα πολλά εμπόδια.

Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;

Στην Ελλάδα θεωρώ πως ο πιο δύσκολος ήταν ο Κώστας Μήτρογλου και σε εθνικό επίπεδο ο Χεσούς Ροντρίγκεζ και ο Χάρι Κέιν.

Ποιες είναι οι συμβουλές που θα έδινες σε έναν νέο αθλητή που θα ξεκινούσε τώρα με το ποδόσφαιρο;

Πρώτα από όλα να έχει αυτοπεποίθηση, να έχει στο πλάι του ανθρώπους που να πιστεύουν σε εκείνον και «γερό στομάχι». Το ποδόσφαιρο μπορεί να σου προσφέρει απίστευτες χαρές. Μία νίκη, ένα γκολ, μία διάκριση μπορεί να σε κάνει χαρούμενο. Αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί, υπάρχουν πάρα πολλά εμπόδια. Όμως αυτά είναι που σε κάνουν πιο δυνατό και πιο έτοιμο. Πρέπει συνεχώς να κάνεις αυτοκριτική. Και όταν φτάσεις στην επιτυχία, τότε θα την χάρεις στο απόλυτο.

Ποιος είναι ο Μαυρουδής Μπουγαΐδης εκτός ποδοσφαιρικού γηπέδου;

Δεν μου αρέσει να μιλάω τόσο πολύ για τον εαυτό μου. Χαίρομαι την κάθε στιγμή μαζί με τα παιδιά μου. Τα δύο αγγελάκια που μου πρόσφερε ο Θεός, έχοντας στο πλάι μου ένα πραγματικό «βράχο» όπως είναι η γυναίκα μου. Στο εξωτερικό είμαστε συνέχεια μαζί. Έχουμε κάνει αρκετές παρέες. Αφιερώνω όλο μου το χρόνο εκεί προκειμένου να τους βλέπω να χαμογελάνε. Αυτό και μόνο με κάνει ευτυχισμένο.

Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις τόσο στο Facebook και στο Instagram για περισσότερο υλικό. Α, πού είσαι; Κάνε Subscribe και στο κανάλι του Debut.gr στο Youtube για να μην χάσεις κανένα νέο βίντεο. Ακόμα εδώ είσαι; Άντε, πήγαινε! Τώρα κιόλας λέμε! Θα περιμένουμε όσο χρειαστεί! Αλήθεια λέμε, όσο κι αν δεν μας πιστεύεις!

Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης. Μαυρουδής Μπουγαΐδης.