Τόνι Γουάιτ: Ένας μαχητής της ζωής που «μάγεψε» στα παρκέ

Ένας πραγματικός σκόρερ ολκής. Όταν είχε «κέφια» έμοιαζε να είναι πραγματικά ασταμάτητος και κανένας δεν ήταν ικανός να τον σταματήσει. Το όνομά του; Τόνι Γουάιτ. Το προσωνύμιό του; «Μίκι Μάους». Ας θυμηθούμε τα πεπραγμένα του μέσα από το Debut.gr.

Τα πρώτα του βήματα

Ο Γουάιτ στα πρώτα του βήματα στο χώρο του μπάσκετ, φοίτησε στο κολέγιο του Τενεσί από το 1983 ως το 1987 όπου σε 127 αγώνες είχε μέσο όρο 17,5 πόντους ανά αγώνα, με προσωπικό ρεκόρ τους 51 πόντους κατά του Όμπερν στις 14 Φεβρουαρίου 1987.

Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, συμμετείχε στα draft του NBA όπου και επιλέχθηκε από τους Σικάγο Μπούλς στο νούμερο 33. Η πορεία στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη ήταν αρκετά σύντομη. Με την ομάδα του Σικάγο αγωνίστηκε σε μόλις δύο ματς και έπειτα μετακόμισε στους Γκόλντεν Στέιτ, έχοντας μέσο όρο 5,3 πόντους και 1,2 ασίστ σε 49 αγώνες.

Μετά το τέλος της σεζόν αγωνίστηκε στην διοργάνωση CBA για λογαριασμό της  Λα Κρος Κάτμπερντς ενώ στην συνέχεια μετακόμισε και στις Φιλιππίνες.

Το 1990 ο Γουάιτ επέστρεψε στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στο Βέλγιο. Αγωνίστηκε για τρεις σεζόν στο πρωτάθλημα με τις Λεβέν και Καστόρς και αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.

Επόμενος σταθμός της καριέρας του η Ελλάδα

Η ΑΕΚ κατάφερε να τον ντύσει στα «κιτρινόμαυρα» και έτσι ο Τόνι Γουάιτ έγινε κάτοικος Ελλάδας. Η πορεία του ήταν απλά εξαιρετική.  Ο «Μίκι Μάους» αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος που μπορούσε να σκοράρει με όποιον τρόπο ήθελε. Στην «Ένωση» έμεινε για μόλις μία σεζόν όπου είχε 24.6 πόντους και 2.9 ριμπάουντ.

Το 1994 πήρε το δρόμο της Θεσσαλονίκης καθώς συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στον Άρη. Η αποστολή του παρέμενε η ίδια. Να «φορτώνει» τα αντίπαλα καλάθια. Και το κατάφερε. Τα νούμερά του αυξήθηκαν κι άλλο και απέδειξε πως μπορούσε να βάλει την μπάλα στο καλάθι με όποιο τρόπο ήθελε. Τελείωσε τη σεζόν με 27 πόντους και 3.1 ασίστ μέσο όρο ενώ κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την συγκλονιστική εμφάνιση απέναντι στην ομάδα των Αμπελοκήπων όπου σημείωσε 47 πόντους.

Ο Γουάιτ συνέχισε το μπασκετικό του ταξίδι

Το 1995-96, ο Γουάιτ αγωνίστηκε στην γαλλική Αντίμπ, όπου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του γαλλικού πρωταθλήματος με μέσο όρο 27 πόντων. Από το 1996 ως το 1998, έπαιξε στην Ισπανία και την Βαγιαδολίδ, αναδεικνυόμενος την δεύτερη του χρονιά σε δεύτερο σκόρερ του πρωταθλήματος.

Η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο δρόμο του καθώς συμφώνησε να αγωνιστεί με την ομάδα του Παπάγου. Παρόλα αυτά πρόλαβε να αγωνιστεί μόλις σε 4 αγώνες αριθμώντας 13 πόντους μέσο όρο.

Μετά το πέρασμά από το Ισραήλ (Μακάμπι Ρισόν) και την Ισπανία (Μανρέσα) ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.

Δεν ξέχασε ποτέ την Ελλάδα

Το 2013 παραχώρησε συνέντευξη όπου και μίλησε για το πέρασμά του από την Θεσσαλονίκη. «Μου άρεσε πολύ και η Θεσσαλονίκη και θυμάμαι τον πανικό που επικρατούσε κάθε φορά που ήταν να παίξουμε εναντίον του ΠΑΟΚ. Μεγάλα ματς τότε. Όλος ο κόσμος ζούσε γι’ αυτά τα ντέρμπι. Έπρεπε να προσέχουμε, ακόμα και όταν κυκλοφορούσαμε στους δρόμους. Πάντως το κλίμα που επικρατούσε στο γήπεδο ήταν εκπληκτικό. Πάντα υπήρχαν συμπλοκές, ενώ είχα δεχθεί και πολλά κέρματα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα Άρη-ΠΑΟΚ. Κάθε φορά που θα διαφωνούσαν οι οπαδοί με το σφύριγμα του διαιτητή, τότε θα ακολουθούσε χαμός».

Φυσικά έκανε ξεχωριστή αναφορά και στον Νίκο Γκάλη: «Μου άρεσαν αρκετοί παίκτες από διάφορες ομάδες. Όμως να σου πω κάτι; Στο όνομα Νίκος Γκάλης τελειώνουν τα πάντα. Ήταν ο αγαπημένος μου. Παίκτης που μπορούσε να σκοράρει με όλους τους τρόπους και πραγματικά τον θαύμαζα. Μάλιστα προσπαθούσα να του μοιάσω και να γίνω ο… Αμερικανός Γκάλης που έπαιξε μπάσκετ στην Ελλάδα».

Στον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής του ο Γουάιτ βγήκε νικητής

Ο Τόνι Γουάιτ σε ηλικία 53 ετών, ανακοίνωσε μέσω των social media ότι διαγνώστηκε με λευχαιμία. Στην μάχη της ζωής του ο Γουάιτ όχι μόνο ξεπέρασε το πρόβλημα υγείας του αλλά πάτησε ξανά στα πόδια του. Ένα πραγματικό παράδειγμα προς μίμηση.

«Κανείς δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τον καρκίνο, πιστέψτε με. Όταν διαγνώστηκα με οξεία μυελογενή λευχαιμία, ήξερα ότι είχα μια μεγάλη μάχη μπροστά μου, αλλά ο καρκίνος είναι μια μάχη την οποία δεν μπορείς να τη δώσεις μόνος σου. Ευχαριστώ τον Θεό, την οικογένειά μου, τους φίλους μου αλλά και τους ανθρώπους του LLS καθώς ο δικός μου καρκίνος είναι σε ύφεση».

Η συγκέντρωση χρημάτων για την κάλυψη των ιατρικών εξόδων της θεραπείας ήταν εξίσου ένα σημαντικό πρόβλημα για τον Γουάιτ κι έτσι δημιούργησε την πλατφόρμα «GoFundMe», μέσα από την οποία συγκεντρώθηκε το ποσό των 15.000 δολαρίων. Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασής του, αλλά και τον αγωνιώδη αγώνα του για τη συγκέντρωση χρημάτων και την επιβίωσή του, ο Τόνι Γουάιτ δεν έχασε το χαμόγελό του και την αισιοδοξία του για το τέλος αυτής της ιστορίας.

Μετά το πέρας της περιπέτειας του, ο ίδιος με τη βοήθεια της συζύγου του ξεκίνησε μία προσπάθεια ώστε να συγκεντρώσει χρήματα που θα πρόσφερε στον Οργανισμό Καταπολέμησης της Λευχαιμίας (LLS).