Τόμας Ροζίσκι: Πλέον δεν βγαίνουν τέτοια… χαφ!

Ο Τόμας Ροζίσκι δεν έπαιξε σε πολλές ομάδες στην καριέρα του. Αντιθέτως, αυτές ήταν λίγες και… καλές. Ξεκίνησε από τη Σπάρτα Πράγας και εκεί έγινε γνωστός για την τεχνική του κατάρτιση και τις πάσες του.

Λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε η Μπορούσια Ντόρτμουντ, μετέπειτα έγινε το μεγάλο «μπαμ» με την Άρσεναλ. Το φινάλε της σπουδαίες καριέρας του δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από αυτό που εκείνος διάλεξε: επιστροφή στην πατρίδα και μερικά ματς ακόμα με τη φανέλα της πρώτης τους αγάπης. Της Σπάρτα Πράγας.

Κι όμως… Ο Τόμας Ροζίσκι είναι ένας από τους ελάχιστους παίκτες που έχει παντού θαυμαστές. Δεν θα βρεις κάποιον να πει κακό λόγο για εκείνον. Δεν υπάρχει κάποιος που θα τον θυμάται με αρνητικό πρόσημο.

Οπότε και αυτό το κείμενο είναι μία ωδή στον τύπο από την Τσεχία που κατάφερε να ενώσει όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. Και ας μην το είχε βάλει στόχο. Και ας ήταν το μοναδικό πράγμα που τον ένοιαζε να τα δίνει όλα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Στο φινάλε πρόσφερε πολλά παραπάνω και αυτό είναι που μετράει!

Πόσο ταλέντο χωράει σε έναν παίκτη;

Στη σήμερον εποχή του ποδοσφαίρου όλα είναι ταχύτητα. Όλα έχουν να κάνουν με τα νούμερα. Έσοδα, έξοδα. Ισολογισμοί. Πόσα βγάζει ένας παίκτης, πόσα κοστίζει σε μία ομάδα, πόσα θέλει για να υπογράψει νέο συμβόλαιο.

Όχι, όμως, ο Τόμας Ροζίσκι. Ο Τσέχος χαφ ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλο… νούμερο. Ο παλαίμαχος μέσος ήταν ίσως και τυχερός, μιας και πρόλαβε να μεγαλουργήσει σε μία πιο… ρομαντική (ας το πούμε έτσι) εποχή του ποδοσφαίρου. Τότε που οι συγκρίσεις και τα κομπιουτεράκια ήταν στα συρτάρια.

Ο Ροζίσκι ποτέ δεν ήταν εκείνος που έτρεχε πιο πολύ απ΄όλους. Ή που έσπαγε το κοντέρ με την αθλητικότητά του. Ο πρώην άσος της Μπορούσια Ντόρτμουντ σε κέρδιζε με άλλους τρόπους. Αιχμαλώτιζε το μάτι με τις ντρίμπλες του ή με τις μακρινές μπαλιές του ή τις κάθετες.

Με μία σέντρα προς το κεφάλι του Γιαν Κόλερ. Ή με ένα σουτ από το… σπίτι του. Είχε τους τρόπους. Άλλωστε είχε και το πιο σημαντικό: τόσο πολύ ταλέντο!

Τόμας Ροζίσκι + τραυματισμοί= L.F.E.

Κάποιοι παίκτες δεν έφτασαν ποτέ εκεί που θα μπορούσαν να φτάσουν γιατί έπρεπε να τα βάλουν με τους δικούς τους δαίμονες. Για κάποιους ήταν ο τζόγος. Για άλλους το αλκοόλ, τα ξενύχτια και οι γυναίκες. Ακόμα και η τεμπελιά ή όλα τα παραπάνω.

Ο Τόμας Ροζίσκι μπροστά σε αυτούς έμοιαζε παιδί του κατηχητικού. Ο παλαίμαχος άσος δεν είχε ποτέ του τέτοια προβλήματα. Ωστόσο, δεν έφτασε εκεί που θα μπορούσε για άλλους λόγους.

Η αλήθεια είναι ότι από ένα σημείο και έπειτα -ειδικά όσο ήταν στην Άρσεναλ- η επαφή του με τους τραυματισμούς ήταν κάτι παραπάνω από… ερωτική. Ίσως και καρμική θα μπορούσε να πει κάποιος και άδικο δεν θα είχε.

Ο Αρσέν Βενγκέρ πίστευε πολύ σε εκείνον. Γι’ αυτό άλλωστε σε μία εποχή που δεν έπαιζαν και πολλά χρήματα τα… έσκασε για εκείνον. Παρόλα αυτά ο Ροζίσκι όσο ταλαντούχος ήταν, άλλο, τόσο ροπή προς τους τραυματισμούς και το τραπέζι του φυσιοθεπευτή είχε.

Το σίγουρο είναι ότι δεν έπιασε το pick του. Θα μπορούσε. Αλλά ας όψεται οι άτιμοι οι τραυματισμοί…

Από τότε όταν και όποτε ακούω/ διαβάζω κάτι για έναν παίκτη που μπορεί να φτάσει ψηλά σκέφτομαι «ναι… αν δεν έχει τραυματισμούς». Τόμας, δεν είσαι μόνο εσύ που κουβαλάς κάποια τραύματα πάνω σου. Αλλά και εμείς με εσένα!

Hard rock… Μότσαρτ

Ο Αρσέν Βενγκέρ -και όχι μόνο- του είχε τρομερή αδυναμία. Οι λόγοι είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Γι’ αυτό τον λόγο και οι φίλοι της Άρσεναλ που είχαν αποδώσει το παρατσούκλι «ο μικρός Μότσαρτ» μιας και στην καλή του ημέρα ήταν πραγματικός… μαέστρος στον χώρο της μεσαίας γραμμής της αγγλικής ομάδας. Το μόνο που του έλειπε ήταν η… μπαγκέτα.

Παρόλα αυτά ο ίδιος δεν άκουγε κλασική μουσική. Ίσα- ίσα ήταν λάτρης -και μάλιστα μεγάλος- της rock! Ειδικά της πιο… σκληρής και εναλλακτικής. Είναι από τις κλασικές περιπτώσεις ανθρώπων που όταν τους βλέπεις δεν μπορείς να τους φανταστείς να κοπανιούνται και να φωνάζουν σε κάθε τραγούδι και σε κάθε στίχο.

Μιας και εντός αγωνιστικού χώρου ήταν παιδί… μάλαμα! Παρόλα αυτά ο ίδιος στη μουσική του έχει πολλά διαφορετικά στοιχεία!

Τι έχω να θυμάμαι από τον Τόμας Ροζίσκι

Πιο παλιά ήταν πιο σύνηθες… Έπαιρνες ένα μπαούλο, το γέμιζες με πράγματα της εποχής σου και το έθαβες κάπου σε έναν κήπο, ώστε να το βρεις μετά από πολλά χρόνια. Είτε εσύ, είτε κάποιος νέος της εποχής.

Σε μία τέτοια χρονοκάψουλα εγώ -για τους νεανίες του μέλλοντος- θα έβαζα μερικές εικόνες που μου έχει χαρίσει ο Τόμας Ροζίσκι. Εικόνες που δεν έχουν βγει (ακόμα) από τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου.

Σε αυτή θα ήταν σίγουρα ο πανηγυρισμός- γκολ σε αγώνα της Μπορούσια Ντόρτμουντ πριν καν η μπάλα περάσει τη γραμμή.

Πήγαινα Γυμνάσιο όταν ο Τσέχος άφησε τους Βεστφαλούς για χάρη της Άρσεναλ. Και μπορεί να έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε, αλλά, δεν έχω ξεχάσει ακόμα το πρώτο του τέρμα που ήταν σε εκτός έδρας ματς απέναντι στο Αμβούργο για το Champions League. Μία… ρουκέτα με όλη τη σημασία της λέξης.

Όπως και την… καραβολίδα από δύσκολη θέση κόντρα στην Τότεναμ.

Βέβαια, απέναντι στους «πετεινούς» ο Τσέχος είχε καλή σχέση και τους είχε… πληγώσει ουκ ολίγες φορές.

Επίσης, ένας αστικός μύθος λέει ότι ακόμα… κουνιέται το οριζόντιο δοκάρι από το σουτ του στο 2′ στο παιχνίδι της Τσεχίας με την Εθνική μας στο Euro 2004. Μία φάση που αν είχε εξελιχτεί σε γκολ -σε ένα παράλληλο σύμπαν σίγουρα έχει συμβεί- κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η τελική του έκβαση. Βέβαια, εμάς δεν μας… χάλασε καθόλου αυτή. Από την άλλη έχω σοβαρές αμφιβολίες για τους Τσέχους!

Τελικά ποιος ήταν ο Τόμας Ροζίσκι; Γιατί ένα κείμενο και τόση κουβέντα -ειδικά από τους πιο μεγάλους, δηλαδή τα παιδιά των 90s- για έναν παίκτη που δεν κατέκτησε ποτέ στην καριέρα του την «Χρυσή Μπάλα» και δεν έσπασε ένα κάρο ρεκόρ.

Ο Αρσέν Βενγκέρ τα είχε πει όλα για τον πρώην παίκτη του σε μερικές μόνο αράδες. Και εμείς συμφωνούμε.

«Όποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο δεν γίνεται να μην αγαπάει τον Τόμας Ροζίσκι».