Ο Αντόνιο Κόντε αποτελεί και επίσημα παρελθόν από την Τότεναμ, αλλά, πριν πάρει το καπελάκι του και να φύγει είπε μερικές αλήθειες.

Ο Αντόνιο Κόντε δεν κρατήθηκε. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν λίγο ως πολύ ότι δεν το… έχει με τα νεύρα. Ούτε με τις δημόσιες σχέσεις. Αν θέλει να πει κάτι θα το πει. Όποιο και αν είναι το κόστος. Ο Ιταλός τεχνικός δάγκωνε τα χείλη του επί τόσα παιχνίδια.

Παρόλα αυτά μετά την ισοπαλία με τη Σαουθάμπτον και το 3-3 ποιος τον είδε και δεν τον φοβήθηκε. Ντεμαράζ. Ένα πραγματικό ηφαίστειο. Ο πρώην τεχνικός της Τσέλσι και της Γιουβέντους δεν λυπήθηκε τους παίκτες του. Τους έβγαλε στη σέντρα. Όλους.

Σωστό; Λάθος; Ό,τι πιο ειλικρινές και τίμιο έχουμε δει σε μία συνέντευξη Τύπου; Οι απόψεις πολλές και διαφορετικές. Το θέμα είναι ότι το γυαλί είχε όχι απλά ραγίσει. Αλλά γίνει θρύψαλα. Όλοι γνώριζαν ότι από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ήταν απλά θέμα χρόνου να έρθει το τέλος μεταξύ των δύο πλευρών. Άλλωστε πως να θα θαφτεί το «τσεκούρι του πολέμου»;

Η Τότεναμ έκανε το εύκολο. Όχι το δύσκολο, γι’ ακόμα μία φορά. Και δεν αποκλείεται, όπως και άλλες στιγμές κατά το πρόσφατο παρελθόν, αυτό το λάθος να το πληρώσει αγωνιστικά στο μέλλον. Σίγουρα ο Αντόνιο Κόντε πόνεσε πολλούς με τις αλήθειες που είπε. Ίσως ο τρόπος του και ο τόπος που επέλεξε να το κάνει να ήταν λάθος. Ωστόσο, μέσα σε μερικές προτάσεις ανέδειξε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Λονδρέζοι εδώ και χρόνια. Ένα πρόβλημα που δεν αλλάζει αν δεν παρθούν γενναίες αποφάσεις και όχι απλά να μπει κάτω από το… χαλάκι!

Δεν έμαθε από τα λάθη της

Η Τότεναμ έδιωξε ακόμη έναν προπονητή κακήν- κακώς. Ο Αντόνιο Κόντε δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που θα λάβει μία παχυλή αποζημίωση από τους Άγγλους.

Ωστόσο, οι άνθρωποι του συλλόγου δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι λάθος. Ότι κάθε προπονητής θέλει έναν χρόνο και τις απαραίτητες μεταγραφικές κινήσεις, ώστε να δείξει το έργο του. Να δείξει μέχρι που μπορεί να φτάσει και τι μπορεί να κάνει. Ακόμα και όταν γίνονται λάθη. Πισωγυρίσματα.

Μία διοίκηση πρέπει να κοιτάει πιο μακριά από τη μία σεζόν. Να βλέπει το δάσος και όχι το δέντρο. Και σίγουρα αυτή της Τότεναμ δεν έμαθε από τα τόσα λάθη των τελευταίων ετών.

Η αρχή του τέλους

Οι φίλοι της Τότεναμ πετούσαν από την χαρά τους όταν ο Αντόνιο Κόντε έδωσε τα χέρια με την ομάδα τους. Ο Ιταλός τεχνικός όχι μόνο είχε και έχει εμπειρίες από την Αγγλία, αλλά είχε οδηγήσει τη Τσέλσι στο πρωτάθλημα το 2017. Κάτι που έκανε και αργότερα με την Ίντερ πριν πάει στους Λονδρέζους.

Ο Κόντε πήρε όλες τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις ότι θα είχε ό,τι ήθελε, ώστε να μετατρέψει την Τότεναμ από ένα «καλό σύνολο» σε ένα σύνολο πρωταθλητών. Και αυτό φάνηκε τη σεζόν 2021-2022. Και ας υπήρχαν μερικά… θεματάκια.

Η μπάλα χάθηκε φέτος. Ειδικά μετά την εντός έδρας ήττα από την Άρσεναλ ξεκίνησαν οι φήμες για το μέλλον του. Οι ψίθυροι σιγά- σιγά έγιναν φωνές και αργότερα ουρλιαχτά. Μέχρι που ο Κόντε απολύθηκε από την Τότεναμ.

Το πρόβλημα της Τότεναμ μέσα από τα λόγια του Κόντε

«Με τον Ήλιο τα βάζουμε, με τον Ήλιο βγάζουμε. Τι έχουν τα έρμα και ψοφούν;». Ο Αντόνιο Κόντε πάνω σε μία στιγμή… παραφροσύνης είπε αλήθειες για την Τότεναμ. Ο Ιταλός τεχνικός μπορεί να έχασε το δίκιο του -εν μέρει- για τον τρόπο που είπε όλα όσα είχε κατά νου. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι και οι φίλοι της Τότεναμ γνωρίζουν από από πρώτο χέρι ότι μέσα από τα λόγια του υπήρξε ένα… λουτρό αλήθειας.

Παίκτες που πλέον δεν κοιτάνε το «εμείς», αλλά το «εγώ». Ένα πρόβλημα που τρώει σαν σαράκι εδώ και 15 με 20 χρόνια τα σωθικά της Τότεναμ. Μία αρρώστια που δεν έχει βρει γιατρικό. Όχι γιατί δεν υπάρχει. Αλλά γιατί οι παίκτες κατά καιρούς βγαίνουν εκείνοι κερδισμένοι σε κάθε διαμάχη/κόντρα/ πόλεμο που έχουν με τον εκάστοτε προπονητή.

Η διοίκηση του λονδρέζικου συλλόγου δεν βάζει… πλάτη. Και μπορεί να έχει ξοδέψει αρκετά εκατομμύρια λίρες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά, εκ του αποτελέσματος φαίνεται λάθος. Είναι λάθος, γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».

Άλλο Άρσεναλ και άλλο Τότεναμ

Παραδοσιακά, αλλά και διαχρονικά η Άρσεναλ είναι ανώτερη από την Τότεναμ. Παντού. Ωστόσο, από το 2016 και έπειτα φαινόταν ότι οι «πετεινοί» έχουν όλα αυτά που χρειάζονται, ώστε να γίνουν οι νέοι «σερίφηδες» του Βόρειου Λονδίνου. Από τη μία πλευρά εκείνοι με παίκτες νέους και διψασμένους για διακρίσεις και έτοιμοι για πολλά παραπάνω. Από την άλλη το σύνολο του Αρσέν Βενγκέρ έδειχνε να έχει ταβανιάσει. Να παίρνει την κάτω βόλτα.

Όταν οι «κανονιέρηδες» έδωσαν τα κλειδιά του κλαμπ πρώτα στον Ουνάι Έμερι και αργότερα στον Μίκελ Αρτέτα ήταν πρόθυμοι να πάρουν σκληρές και ριζικές αποφάσεις. Να δώσουν χώρο και χρόνο στον Βάσκο να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Και ας έρχονταν οι σφαλιάρες μαζεμένες. Και ας μην ήταν θελκτική στο μάτι η ομάδα, όπως κάποτε.

Η διαδικασία ωρίμανσης ήταν σκληρή για την Άρσεναλ: αλλά κατάφερε μέσα σε τρία χρόνια να γίνει και πάλι ανταγωνιστική. Να χτίσει ένα σύνολο από πιτσιρικάδες που έχουν τις δυνατότητες να φτάσουν τον σύλλογο και πάλι ψηλά. Από την άλλη η Τότεναμ πυροβολούσε τα πόδια της. Δεν έκανε υπομονή. Τίτλο θέλω τώρα τον… εθέλω.

Την ώρα που οι «πετεινοί» έπρεπε να κάνουν απλά μερικές διορθωτικές κινήσεις για να διορθωθούν και να εξελιχτούν από τη μία σεζόν στην άλλη έμελλε να αλλάζουν προπονητές. Project. Ολημερίς τη χτίζανε, αλλά το βράδυ γκρεμιζόνταν.

«Η δίοδος προς τον Παράδεισο ξεκινάει από την Κόλαση». Όπως μάθαμε από τον John Wick. Αλλά η Τότεναμ δεν έκανε ποτέ το βήμα να περάσει τη δική της Κόλαση ή έστω να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής της. Όπως η Άρσεναλ. Και αυτή ήταν και παραμένει η μεγάλη τους διαφορά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ