Με αφορμή τα 60α γενέθλια του Ζοζέ Μουρίνιο, ο Μανώλης Μακρόπουλος εξηγεί μέσω του Debut.gr πως γίνεται να αγαπά το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και παράλληλα να λατρεύει τον Πορτογάλο.

Στο παρακάτω -σύντομο- κείμενο δε θα βρείτε -αρκετούς- αριθμούς, αναλύσεις, επιτεύγματα. Πρόκειται για κάτι πιο προσωπικό, με αφορμή τα 60 κεράκια που έσβησε σήμερα (26/1) ο Ζοζέ Μουρίνιο.

Όταν με ρωτούν ποιος είναι ο αγαπημένος μου προπονητής, αμέσως το μυαλό πάει στον Ζοζέ Μουρίνιο. Αν όμως κάποιος με ρωτήσει ποιες ομάδες μου αρέσει να παρακολουθώ, θα πω τη Μπαρτσελόνα, τη Μάντσεστερ Σίτι, τη Μπάγερν Μονάχου. Ομάδες που παίζουν ξεκάθαρα επιθετικό ποδόσφαιρο. Έχουν σχέδιο δράσης και όχι αντίδρασης.

“Μα καλά, πως γίνεται να σου αρέσει η επίθεση και να αγαπάς τον Μουρίνιο;” Φυσικά και γίνεται. Ο Πορτογάλος προπονητής είναι αυτό που λέμε, «δίκοπο μαχαίρι». Έχει «αρρώστους» οπαδούς και ορκισμένους εχθρούς. Φυσικά αιτία για αυτό αποτελεί τόσο το στυλ ποδοσφαίρου που παρουσιάζουν οι ομάδες του, όσο και ο χαρακτήρας του. Πρόκειται για τον προπονητή που θεωρεί πως «Ελέγχω τον αγώνα όταν δεν έχω τη μπάλα». Το σχέδιό του σχεδόν πάντα είναι να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου, και να τον «χτυπήσει» στις αδυναμίες του. Δεκτό, τίμιο, διότι το υπηρετεί από την αρχή της -μυθικής- καριέρας του, μέχρι και σήμερα, 2023.

Σου αρέσουν τα μοναδικά αφιερώματα; Οι σπάνιες ρετρό ιστορίες; Τα εμπεριστατωμένα κείμενα άποψης; Ή θες να ενημερώνεσαι για κάθε hot trend της ημέρας; Ό,τι και να ψάχνεις, το Debut.gr στα παρέχει όλα.

Το σιχαίνομαι αυτό το στυλ παιχνιδιού. Δέκα παίκτες (έντεκα με τον κιπερ) πίσω από τη μπάλα, διπλή ζώνη άμυνας, σέντερ φορ στη θέση που παίζει το οκτάρι κλπ κλπ. Πολλοί θα πουν πως ορισμένες ομάδες δεν μπορούν -βάσει ρόστερ- να παρουσιάσουν κάτι άλλο. Σύμφωνοι, είναι όμως και εκείνες που εξαρχής χτίζουν αυτό. Και αυτό έκανε και κάνει πάντα ο Ζοζέ. Δε τον εξαιρώ. Αντιπαθώ την Ατλέτικο του Σιμεόνε όσο αντιπαθούσα την Ίντερ του Μουρίνιο.

«Και τελικά, πως γίνεται και τον λατρεύεις;» Η Πόρτο δεν είχε πάρει ποτέ Champions League. Το πήρε το 2004 με τον Μουρίνιο (μαζί με ένα ΟΥΕΦΑ, δυο πρωταθλήματα, δυο κύπελλα και δυο Σούπερ Καπ Πορτογαλίας). Η Τσέλσι είχε 50 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα. Το πήρε με τον Μουρίνιο το 2005 (και άλλα δύο ακόμη, συν τέσσερα κύπελλα). Η Ίντερ βρισκόταν στη σκιά των Μίλαν και Γιουβέντους, ενώ στην Ευρώπη δεν είχε διάκριση. Με τον Μουρίνιο έκανε «τρεμπλ» τη σεζόν 2009-2010. Η Ρεάλ Μαδρίτης δε μπορούσε με τίποτα να αντιμετωπίσει τη Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα. Ο Μουρίνιο τα κατάφερε (2011-2012) κατακτώντας τα πάντα στην Ισπανία. Η Ρόμα είχε να δει τίτλο 15 ολόκληρα χρόνια και φυσικά δεν είχε πανηγυρίσει ποτέ κάποιον ευρωπαϊκό. Πέρσι, με τον Μουρίνιο στο τιμόνι, κατέκτησε το Conference League.

Και αν δεν σας κάνουν αυτά, θα σας πω κάτι ακόμα. Μπορεί αυτό που «παίζουν» οι ομάδες του Special One, να το απεχθάνομαι. Ο άνθρωπος όμως κατόρθωσε να φέρει τα πάνω κάτω στο ποδόσφαιρο, με το δικό του στυλ, με το δικό του τρόπο. Πήρε πρωταθλήματα, κύπελλα, ευρωπαϊκά έτσι όπως ο ίδιος ήθελε και χωρίς να έχει στις ομάδες του “galacticos”.
Όσο για..τις ατάκες και τις αντιδράσεις του; Αν θέλει κάθε βδομάδα μπορεί να μας χαρίζει ένα έπος.

Ζοζέ Μουρίνιο, χρόνια πολλά, τα λέμε σε μια βδομάδα στο Ολίμπικο!

Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις τόσο στο Facebook και στο Instagram για περισσότερο υλικό. Α, πού είσαι; Κάνε Subscribe και στο κανάλι του Debut.gr στο Youtube για να μην χάσεις κανένα νέο βίντεο. Ακόμα εδώ είσαι; Άντε, πήγαινε! Τώρα κιόλας λέμε! Θα περιμένουμε όσο χρειαστεί! Αλήθεια λέμε, όσο κι αν δεν μας πιστεύεις!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ