Ο Πελέ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 ήταν στο καλύτερο σημείο της καριέρας του. Εκείνες οι στιγμές στο Μεξικό τον έκαναν θρύλο!

Η απώλεια του Πελέ είναι μεγάλη. Όχι μόνο για τη Βραζιλία. Όχι μόνο για το ποδόσφαιρό της και ό,τι αυτό συμβολίζει ή σημαίνει για τη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Αλλά και για το ίδιο το άθλημα σε παγκόσμια κλίμακα. Σε παγκόσμια κλίμακα. Το «μαύρο διαμάντι» έλαμψε για πολλά χρόνια με όλα αυτά που έκανε εντός αγωνιστικών χώρων.

Σίγουρα η δράση του Πελέ από την ώρα και τη στιγμή που κρέμασε τα παπούτσια του μόνο… φτωχή δεν ήταν. Ωστόσο, στο εν λόγω θέμα δεν θα σταθούμε τόσο πολύ σε αυτά. Αλλά στις δύο φάσεις που χρειάστηκε ο θρύλος του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ώστε από ένας σπουδαίος παίκτης να γίνει μύθος. Ένας πραγματικός θρύλος.

Δεν είναι μόνο τα τρία Παγκόσμια Κύπελλα που κατέκτησε με τη «σελεσάο». Ο Πελέ πέρασε για πάντα στην αιωνιότητα στο Mundial του Μεξικού το 1970 για δύο φάσεις. Και το σημαντικό είναι ότι καμία από αυτές δεν ήταν γκολ. Η πρώτη ήταν μία ντρίμπλα, όπου παραλίγο να καταλήξει σε γκολ. Και η δεύτερη ήταν μία ασίστ.

Αν η ζωή ήταν στιγμές, τότε αυτές θα ήταν οι πιο χαρακτηριστικές για το τι εστί Πελέ και τι μπορούσε να κάνει με την μπάλα στα πόδια. Δύο ιστορίες που θα μπορούν τα παιδιά του μέλλοντος να αναρωτιούνται αν εκείνοι που άκουσαν ή είχαν μία εικόνα για το ποιος πραγματικά ήταν εκείνος ο μύθος του αθλήματος ήταν πραγματικές ή όχι.

Πελέ

Παραλίγο το… γκολ του αιώνα!

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 ο Πελέ δεν ήταν εκείνο το αμούστακο παιδί που έκανε πάταγο στα γήπεδα της Σουηδίας το 1958. Ήταν ήδη ένας σούπερ σταρ της εποχής. Ήταν ο αρχηγός της «καλύτερης εθνικής ομάδας όλων των εποχών», όπως λένε από τότε μέχρι και σήμερα για τη Βραζιλία του ’70.

Τότε το «μαύρο διαμάντι» ήταν 30 ετών. Είχε ακόμη αντοχές και φρεσκάδα που τα συνδύαζε πολύ καλά και ωραία με την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων. Η συμβολή του μέχρι η «σελεσάο» να φτάσει στα ημιτελικά, όπου αντιμετώπισε την Ουρουγουάη ήταν κάτι παραπάνω από σημαντική.

Όπως έμελλε να συμβεί και στην αναμέτρηση με τη «σελέστε». Άλλωστε οι Βραζιλιάνοι ήθελαν να πάρουν εκδίκηση από τους παίκτες της «σελέστε» για τον χαμένο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954 στο «Μαρακανά». Οι Βραζιλιάνοι επικράτησαν με σκορ 3-1 χάρη στα τέρματα των Κλοαδάλντο, Ζαϊρζίνιο και Ριβελίνο. Όμως, αν ρωτήσει κανείς κάποιον για το πως μπήκαν περίπου τα γκολ δύσκολα θα έχει μία απάντηση.

Παρόλα αυτά όλοι έχουν να λέμε και να θυμούνται ακόμη και τώρα την προσποίηση που έκανε ο Πελέ με την μπάλα που δεν είχε φτάσει ακόμη στα πόδια του προς τον Μαζουκίερβιτς, ο οποίος ήταν ο τερματοφύλακας της Ουρουγουάης. Ο σούπερ σταρ της Βραζιλίας τον άδειασε περίφημα αλλά το τελείωμά του δεν ήταν ανάλογο. Έτσι, η μπάλα πέρασε ελάχιστα έξω -αν και για την κλάση του ο Πελέ έπρεπε να σκοράρει- με τον Τύπο της εποχής να γράφει ξανά και ξανά για το… γκολ του αιώνα που παραλίγο να σημειωθεί!

Όταν ο Πελέ… άκουσε, αλλά δεν είδε έναν συμπαίκτη του!

Η έτερη μεγάλη στιγμή του Πελέ από το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού ήταν στον τελικό με την Ιταλία. Οι Βραζιλιάνοι είχαν εύκολο έργο και έτσι επικράτησαν με σκορ 4-1. Ωστόσο, το «μαύρο διαμάντι» κατάφερε να λάμψει πιο πολύ από τον καθένα. Αυτή τη φορά δεν σημείωσε κάποιο τέρμα. Ούτε έφτασε πολύ κοντά σε αυτό.

Το 4-1 που έγινε από τον Κάρλος Αλμπέρτο στο 86′. Ο Βραζιλιάνος ναι μεν ήταν έμπειρος και τεχνίτης ως παίκτης. Ωστόσο, ήταν το δεξί μπακ της εθνικής Βραζιλίας. Παρόλα αυτά είχε δυνάμεις να κάνει μία μεγάλη και επική -όπως αποδείχτηκε κούρσα- και με ωραίο τελείωμα  να γράψει το τελικό αποτέλεσμα.

Ωστόσο, όλα τα βλέμματα πήγαν στον Πελέ. Ο σούπερ σταρ της Σάντος σκόραρε το πρώτο από τα τέσσερα γκολ του θριάμβου. Όμως, από τότε μέχρι και σήμερα όλοι έχουν να λένε ακόμα για την ασίστ του. Όταν οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν πως ήξερε να πασάρει στον κενό χώρο προς τον Κάρλος Αλμπέρτο που έκανε κούρσα, ενώ τον είχε πλάτη του, εκείνος χαμογελώντας είπε: «Μπορεί να μην τον είδα. Αλλά μπορώ να σας πω με σιγουριά πως άκουσα με ευκολία τον καλπασμό του».